~ * «Διαστημικός τυφώνας» μαίνεται πάνω από τον Βόρειο Πόλο κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο ήσυχες ημέρες του ήλιου * ~

 

Ένας σπάνιος «διαστημικός τυφώνας» που στροβιλίστηκε πάνω από τον Βόρειο Πόλο της Γης το 2014 προκάλεσε έντονες διαστημικές καιρικές επιπτώσεις παρά τις ασυνήθιστα ήσυχες ηλιακές συνθήκες, αναφέρει νέα μελέτη.

Ένας σπάνιος τυφώνας που έπληξε ψηλά πάνω από τον Βόρειο Πόλο της Γης το 2014 είχε μια εκπληκτική ένταση και μπορεί να είναι ακόμη πιο παράξενος από ό,τι πίστευαν αρχικά οι επιστήμονες.

Το φαινόμενο, που ονομάζεται «διαστημικός τυφώνας», εξαπέλυσε έντονες διαστημικές καιρικές επιδράσεις που συνήθως παρατηρούνται μόνο κατά τη διάρκεια μεγάλων ηλιακών καταιγίδων, παρά το γεγονός ότι ο ήλιος ήταν ασυνήθιστα ήσυχος εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η έκθεση προσφέρει την πρώτη λεπτομερή ανάλυση της σχεδόν οκτάωρης καταιγίδας, η οποία έγινε αρχικά γνωστό ότι συνέβη στις 20 Αυγούστου 2014. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι διέκοψε τα σήματα GPS, ταρακούνησε το μαγνητικό πεδίο της Γης και γέμισε την ανώτερη ατμόσφαιρα με επιπλέον ηλεκτρόνια.

https://www.livescience.com/space/astronomy/space-hurricane-caught-raging-over-north-pole-during-one-of-the-suns-quietest-days

~ * Τα τατουάζ στα χέρια μιας μούμιας, ηλικίας 2.300 ετών, αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες για την τεχνική τους στην αρχαία Σιβηρία * ~

 

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι τα τατουάζ της μουμιοποιημένης γυναίκας, που απεικονίζουν φανταστικά ζώα, δημιουργήθηκαν με άγνωστα εργαλεία, πιθανώς από βιοδιασπώμενα υλικά

Μια νέα ανάλυση με χρήση υπέρυθρης φωτογραφίας αποκάλυψε λεπτομέρειες για την τέχνη του τατουάζ στον πολιτισμό Pazyryk της αρχαίας Σιβηρίας, εστιάζοντας σε μια μουμιοποιημένη γυναίκα 2.300 ετών.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι τα τατουάζ της, που απεικονίζουν φανταστικά ζώα, δημιουργήθηκαν με προηγουμένως άγνωστα εργαλεία, πιθανώς από βιοδιασπώμενα υλικά.

Χάρη σε σύγχρονες τεχνικές φωτογράφησης, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης χρησιμοποίησε ένα προηγουμένως άγνωστο εργαλείο τατουάζ για να «τρυπήσει με το χέρι» τα σχέδια σε πολλαπλά στάδια.

Τα νέα ευρήματα παρουσιάζονται σε μελέτη που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 31 Ιουλίου στο επιστημονικό περιοδικό Antiquity.

Οι παγωμένες μούμιες Pazyryk είναι γνωστές για τα διακοσμημένα σώματά τους που απεικονίζουν σκηνές μάχης ζώων και μυθικά πλάσματα, συμπεριλαμβανομένου ενός ζώου που μοιάζει με γρύπα. Ο νομαδικός πολιτισμός Pazyryk , ο οποίος ήταν μέρος του αρχαίου σκυθικού κόσμου, άκμασε στην Εποχή του Σιδήρου (έκτος έως δεύτερος αιώνας π.Χ.). Οι Pazyryk έθαβαν τους νεκρούς τους σε τεράστιους τύμβους που ονομάζονταν kurgans , οι οποίοι ήταν λαξευμένοι στο μόνιμο στρώμα πάγου της Σιβηρίας. Αυτό το στυλ ταφής, μαζί με τις πρώιμες τεχνικές ταρίχευσης, διατήρησε τα σώματα αρκετών ευγενών.

Η ανακάλυψη τατουάζ στις πρώτες μούμιες Pazyryk

Ωστόσο, όταν ανακαλύφθηκαν οι πρώτες μούμιες Pazyryk τη δεκαετία του 1940, οι αρχαιολόγοι δεν είχαν αντιληφθεί κάποια πιο λεπτομερή τατουάζ. Η υπέρυθρη απεικόνιση στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οδήγησε στην ανακάλυψη αθέατων τατουάζ σε τέσσερις μούμιες Pazyryk .

Τώρα, η ψηφιακή φωτογραφία εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας με ανάλυση υποχιλιοστού επέτρεψε στους αρχαιολόγους να εξετάσουν πιο προσεκτικά από ποτέ τα τατουάζ μιας μούμιας, μιας 50χρονης γυναίκας που είχε τατουάζ και στα δύο χέρια και στους βραχίονες.

Οι νέες φωτογραφίες δείχνουν ότι τα τατουάζ της αρχαίας γυναίκας ήταν φτιαγμένα με γραμμές ομοιόμορφου πάχους. Ορισμένες γραμμές δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο πολλαπλών σημείων, ενώ άλλες έγιναν με ένα λεπτότερο εργαλείο μίας μόνο αιχμής, σημείωσαν οι ερευνητές στη μελέτη. Η ορατή επικάλυψη γραμμών αποκάλυψε πού σταμάτησε ο τατουατζής και συνέχισε ξανά.

«Πολλοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν αγκάθια φυτών για να κάνουν τατουάζ», δήλωσε στο Live Science ο συν-συγγραφέας της μελέτης Aaron Deter-Wolf , αρχαιολόγος στο Τμήμα Αρχαιολογίας του Τενεσί και ειδικός στα αρχαία τατουάζ. «Έχουμε φανταστεί το εργαλείο να έχει πολλαπλά σημεία ως σαν μια σφιχτή δέσμη από δόντια, πιθανώς δεμένα μεταξύ τους με νήμα ή τένοντα».

Ωστόσο, δεν έχουν βρεθεί ακόμη αδιάσειστα στοιχεία για την ύπαρξη εργαλείων τατουάζ, πιθανώς επειδή τα εργαλεία ήταν κατασκευασμένα από βιοδιασπώμενο υλικό, δήλωσε ο Ντέτερ-Γουλφ.

Στυλιστικά, το τατουάζ στο δεξί αντιβράχιο της γυναίκας —μια σκηνή μάχης με ζώα— είχε πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια από τα άλλα τατουάζ της, γεγονός που υποδηλώνει ότι έγιναν από έναν πιο έμπειρο και επιδέξιο tattoo artist. Επίσης, πιθανότατα χρειάστηκαν δύο ή περισσότερες συνεδρίες, καθώς και διαφορετικές διατάξεις εργαλείων, για να ολοκληρωθεί το τατουάζ, έγραψαν οι ερευνητές.

Λίγα είναι γνωστά για τους τατουάζ του Pazyryk, επομένως δεν είναι σαφές εάν τα τατουάζ στο αντιβράχιο της γυναίκας έγιναν από πολλούς καλλιτέχνες με διαφορετικά επίπεδα εξειδίκευσης ή από έναν καλλιτέχνη με την πάροδο του χρόνου. «Το αν το τατουάζ έγινε σε μόνιμο εργαστήριο, εν κινήσει ή ίσως ακόμη και ως μέρος εποχιακών ταφικών τελετών είναι δυστυχώς ένα ερώτημα στο οποίο δεν μπορούμε να απαντήσουμε ακόμη», δήλωσε η Deter-Wolf.

«Είμαι θαυμαστής του έργου αυτής της ερευνητικής ομάδας εδώ και πολύ καιρό», δήλωσε στο Live Science ο Matt Lodder , ιστορικός τέχνης και ειδικός στα τατουάζ στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Η κοπή των τατουάζ κατά την ταρίχευση

Οι μούμιες Pazyryk μπορεί να μην έχουν αποκαλύψει ακόμα όλα τα μυστικά τους. Παραδόξως, πολλά από τα τατουάζ κόπηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ταρίχευσης, πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι Pazyryk δεν πίστευαν ότι η κοινωνική ή πνευματική σημασία των τατουάζ μεταφέρεται στη μετά θάνατον ζωή, έγραψαν οι ερευνητές.

Από την άλλη πλευρά, «είναι πιθανό η κοπή των τατουάζ κατά την ταρίχευση να είχε κάποια τελετουργική σημασία», είπε ο Ντέτερ-Γουλφ. Στην περίπτωση αυτής της μούμιας, τα τατουάζ στο αντιβράχιό της είχαν κοπεί, αλλά τα τατουάζ στο χέρι της όχι. «Αυτό είναι κάτι που ίσως μπορέσουμε να διερευνήσουμε καλύτερα στο μέλλον χρησιμοποιώντας εικόνες υψηλής ανάλυσης από άλλα διατηρημένα τατουάζ από την περιοχή», είπε.

Με πληροφορίες από Live Science

https://www.lifo.gr/now/tech-science/ta-tatoyaz-sta-heria-mias-moymias-ilikias-2300-eton-apokalyptoyn-nees-plirofories

~ * ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΩΚΕΑΝΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ....* ~

 

~ * Ένας ολάκερος ωκεανός, μια θάλασσα συναισθημάτων πού σκάει στα πόδια σου σαν κύμα κι εσύ χάνεσαι στο βάθος τους κι αναρρωτιεσαι που είσαι, ποιος είσαι, τι κάνεις. Μεσα σ' αυτήν την θάλασσα θα χαθώ κομμάτι κομμάτι, αποδομώντας καθε στάδιο της ζωής, της όποιας ζωής, συνειδητής ή ασυνείδητης, παρούσας ή απούσας, ονειρικής ή μη ονειρικής.

Κάθομαι σ ενα παγκάκι μπροστά στην παραλία με το κύμα να σκάει στα πόδια μου παλφάζοντας κι έναν κοκκινοχρυσο Ήλιο στον ορίζοντα έτοιμος να χαθεί κι αυτός στα βάθη της θάλασσας. Ούτε κι εγώ ξέρω πως έφτασα εκεί, πόσες ώρες καθόμουν στο παγκάκι, μια παλιά βαλίτσα ειχα δίπλα μου μιας άλλης εποχής, την κοίταξα μ ένα θλιμμένο χαμόγελο και χτύπησα ελαφρά τη ράχη της.

Μία απέραντη θλίψη με πλημμύρισε, μαζί με μια πίκρα για την ζωή μου όλη. Χαμογέλασα ξανά, κάθε ήχος της θάλασσας και μια ανάμνηση, κάθε παλφασμός που έσκασε απο το κύμα στα πόδια μου κι ενας άνθρωπος. Κάποιος ήρθε για να πάρει, κάποιος για να πληγώσει, κάποιος για να αυτοπραγματωθεί, κάποιος για να ξεσπάσει, και σε καθε κύμα που ερχόταν άκουγες κι ένα πλαφ...πλαφ.

Μία απέραντη θάλασσα κι όμως κανένας δεν ήξερε ή δεν ήθελε να αγαπήσει το βάθος σου, κανένας να σε δεί στην ολότητα σου σαν θάλασσα, όλοι πρόβαλλαν κομμάτια του εαυτού τους πάνω σου, σ έναν καθρευτισμό, μια αντανάκλαση της θάλασσας που έκρυβες μέσα σου.

Γύρισα, κοίταξα την βαλίτσα δίπλα μου και την άνοιξα, μια πίκρα ανέβηκε στα χείλη μου, άπλωσα το χέρι κι άρχισα να βγάζω μία μία εκείνες τις στιγμές που ήμουν παρών στην ζωή των ανθρώπων και με κάθε παλφασμό του κύματος στα πόδια μου, κάποιο απο ολα αυτά τα έπαιρνε, απιστίες, προσβολές, απαξίωση, αχαριστία, εγωισμους, πληγές, φόβους, διωγμούς και κάθε που έσκασε το κύμα στα πόδια μου τα έπαιρνε μακριά ένα ένα. Με δάκρυα στα μάτια άρχισα να αναρωτιέμαι τελικά τι κέρδισα απο όλα αυτά, που με οδήγησαν και που θα με οδηγήσουν στο μέλλον. Κοίταξα τον ορίζοντα μπροστά μου, ο Ήλιος κόντευε πια να χαθεί στα βάθη της θάλασσας, εκείνης της θάλασσας των συναισθημάτων μου που εκτείνονταν στον απέραντο ωκεανό, κοίταξα την βαλίτσα μου, την έπιασα και την πέταξα κι εκείνη στην θάλασσα λίγο πρίν το τελευταίο φως του ήλιου χαθεί στην απεραντοσύνη του ωκεανού. Πήρα βαθιές αναπνοές, σκούπισα τα μάτια μου και ειπα στον εαυτό μου, Ποτε ποια ξανά!!! και συνέχισα να ακούω τους ήχους της θάλασσας, να απολαμβάνω τη γαλήνη της, να νιώθω τον παλφασμό των κομμάτων στα πόδια μου κι ενα χαμόγελο ανακούφισης χαράχτηκε στα χείλη μου.

Καθε παλφασμός πιά κι ενας νέος άνθρωπος έρχεται, κάθε παλφασμός ένα νέο αύριο ξημερώνει, κάθε παλφασμός μία καινούργια κατάσταση ξεκινά.

Σήκωσα τα μάτια στον ουρανό, τα πρώτα άστρα πια ξεπρόβαλλαν.....* ~

 

Γραμμένο απο: Αθανασία ~ Μυρσίνη

 

~ * Η δημιουργία του κόσμου σύμφωνα με την ιαπωνική μυθολογία * ~

 

Η αλήθεια είναι ότι για το μεγαλύτερο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού η Ιαπωνία φαντάζει μια χώρα μακρινή και μυστήρια. Είναι γνωστό ότι δεν γνωρίζουμε πολλά για τον συγκεκριμένο πολιτισμό και πόσο μάλλον για την ιστορία του, που είναι γεμάτη με ιδιαίτερους μύθους. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, συνήθως, γίνεται λόγος είτε για την ελληνική μυθολογία, είτε για τη ρωμαϊκή, είτε για την αιγυπτιακή. Μυθολογίες χωρών, που βρίσκονται έξω από τα ευρωπαϊκά σύνορα, θα λέγαμε απλώς ότι είναι λιγότερο διαδεδομένες, κάτι, όμως, που δεν αντικατοπτρίζει τη σπουδαιότητά τους.

Η ιαπωνική μυθολογία εμπεριέχει στοιχεία τόσο του Σιντοϊσμού όσο και του Βουδισμού, αφού οι δύο αυτές θρησκείες είναι οι επικρατέστερες στη χώρα του «Ανατέλλοντος Ηλίου». Στα γενικά χαρακτηριστικά της μυθολογίας των Ιαπώνων συγκαταλέγονται η λατρεία διαφόρων θεοτήτων και πνευμάτων των νεκρών και η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων, θεοτήτων και πνευμάτων. Κεντρική θέση κατέχει το υπερφυσικό στοιχείο, καθώς αμέτρητες ιστορίες σχετίζονται με φαντάσματα και μυθικά πλάσματα. Επιπλέον, ιδιαίτερη είναι η αγάπη των Ιαπώνων για τα ζώα, στα οποία, μάλιστα, αποδίδουν ορισμένες φορές νοημοσύνη. Στο παράδειγμα της ιαπωνικής μυθολογίας, ο μύθος για τη δημιουργία του κόσμου χρήζει ενδιαφέρουσας μελέτης. Πιο συγκεκριμένα, ο μύθος ξεκινάει με τους θεούς να δημιουργούν δύο αδέρφια, τον Izanagi και την Izanami. Δεδομένου ότι στις απαρχές του κόσμου επικρατούσε το χάος και η γη και ο ουρανός δεν είχαν διαχωριστεί, οι δυο τους στάθηκαν πάνω στην πλωτή γέφυρα του ουρανού, έφτιαξαν τον ωκεανό και, αμέσως μετά, δημιουργήθηκε το πρώτο νησί, το Onogoro. Εκεί, έχτισαν το ανάκτορό τους με μια κεντρική στήλη, που αποτελούσε, μάλιστα, τη ραχοκοκαλιά του κόσμου.

Αποφάσισαν να περπατήσουν πάνω στη στήλη, παίρνοντας διαφορετική κατεύθυνση ο καθένας, έως ότου, στο τέλος, αντίκρισαν ο ένας τον άλλον, έχοντας, μάλιστα, την Izanami να απευθύνει πρώτη τον λόγο στον άντρα Izanagi κι έτσι παντρευτήκαν. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ένα παιδί χωρίς χέρια και πόδια, ως «τιμωρία» για το λάθος της Izanami να μιλήσει πρώτη. Το έβαλαν σε μια βάρκα και το άφησαν να περιπλανιέται στη θάλασσα. Το μωρό αυτό έμελλε να γίνει ο θεός προστάτης των ψαράδων.

Στη συνέχεια, η Izanami γέννησε τα 8 νησιά της Ιαπωνίας, όπως και πολλούς, πολλούς θεούς, που θα κυβερνούσαν τον κόσμο, που μόλις είχε δημιουργηθεί. Στο σύνολο επρόκειτο για 14 νησιά και 35 θεότητες. Τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή, όταν γέννησε τον  θεό της φωτιάς, από τον οποίο κάηκε τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να πεθάνει. Αμέσως, ο Izanagi σκότωσε τη θεότητα, από τα όργανα και το αίμα του οποίου προέκυψαν άλλες θεότητες. Ύστερα από τον χαμό της γυναίκας του, ο Izanagi θέλησε να τη δει για άλλη μια φορά και κατέβηκε στον κάτω κόσμο να την ψάξει. Ήθελε να την πάρει πίσω στον κόσμο που είχαν δημιουργήσει, χωρίς, όμως, να έχει συνειδητοποίει ότι ήταν πολύ αργά. Η Izanagi του ανταποκρίθηκε ότι είχε ήδη «δοκιμάσει» την τροφή στον κάτω κόσμο και πως ο ίδιος είχε αργήσει να φανεί.

Παρόλα αυτά, δεν εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους. Η Izanami προσπαθούσε να ζητήσει την άδεια να φύγει από τα πνεύματα του κάτω κόσμου, λέγοντας στον αγαπημένο της να την περιμένει. Ο Izanagi, όμως, βαρέθηκε να την περιμένει. Αποφάσισε, λοιπόν, να την κατασκοπεύσει. Δεν περίμενε, ωστόσο, ότι θα ερχόταν αντιμέτωπος με ένα οδυνηρό θέαμα. Βρήκε τη γυναίκα του σε κατάσταση αποσύνθεσης, να σαπίζει και να γεμίζει σκουλήκια.

Έντρομος και φοβισμένος έτρεξε μακριά της, κάτι που αναστάτωσε και εξόργισε την Izanami. Το αποτέλεσμα ήταν να διατάξει τα πνεύματα του σκότους να τον κυνηγήσουν, για να τιμωρηθεί για τη συμπεριφορά του αυτή, με τον ίδιο να ξεφεύγει και να κλείνει πίσω του με μια βαριά πέτρα την είσοδο για τον κάτω κόσμο. Η Izanami που εξακολουθούσε να είναι θυμωμένη καταράστηκε τον άντρα της και τον κόσμο των ζωντανών, απειλώντας ότι κάθε μέρα θα σκοτώνονταν 1.000 άνθρωποι. Προς απάντησή της, ο Izanagi είπε ότι κάθε μέρα θα ευλογούνται 1.500 γεννήσεις.

Αφού, επιτέλους, οι δύο κόσμοι είχαν διαχωριστεί –η Izanami κυβερνούσε τον κόσμο των νεκρών και ο Izanagi τον κόσμο των ζωντανών– ο τελευταίος έφτασε σε ένα δάσος, προκειμένου να καθαριστεί από την αθλιότητα του κάτω κόσμου σε ένα ρυάκι. Κατά τη διαδικασία αυτή, πολλές θεότητες –προσδιοριζόμενες ως “kami”– γεννήθηκαν τόσο από τα κομμάτια του ρούχου που φορούσε όσο και από το σώμα του. Έτσι, γεννηθήκαν τα παιδιά του, από τα οποία τα 3 τελευταία ήταν πιο ευλογημένα από τα υπόλοιπα. Το Amaterasu-ο-mikami, το Tsukiyomi-no-mikoto και το Susano-wo ανέλαβαν την εξουσία του παραδείσου, της νύχτας και του ωκεανού αντίστοιχα. Όλα τα παιδιά υπάκουσαν τον πατέρα τους, Izanagi, εκτός από το Susano-wo, το οποίο εξαιτίας της λύπης του για τον χαμό της μητέρας του, ο πατέρας του τού ανέθεσε την εξουσία του κάτω κόσμου. Ύστερα, ο Izanagi αποσύρθηκε σε ένα παλάτι που είχε στο Izumo.

Ολοκληρώνοντας την αφήγηση του ιαπωνικού μύθου, γίνεται κατανοητή στον αναγνώστη η έντονη παρουσία του υπερφυσικού στοιχείου, χαρακτηριστικό της ιαπωνικής μυθολογίας γενικότερα. Ο μύθος διαφέρει από τους περισσότερους ελληνικούς, ρωμαϊκούς, αιγυπτιακούς και εβραϊκούς μύθους και επικεντρώνεται στην ένωση δύο ατόμων, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του κόσμου. Σαφώς και η γέννηση πολλαπλών θεοτήτων αποτελεί ιδιαίτερο και εκκεντρικό στοιχείο. Από την άλλη, η αναφορά στον κάτω κόσμο είναι πλέον κάτι που είναι κοινό στους περισσότερους γενεαλογικούς μύθους, όπως και ο οριστικός διαχωρισμός που έγινε μεταξύ των δύο κόσμων. Αυτό που πρέπει, όμως, να κρατήσουμε από την όλη αφήγηση είναι η ιδιαιτερότητα του ιαπωνικού πολιτισμού και το ενδιαφέρον, το δέος και ο θαυμασμός που δημιουργεί και προκαλεί στον καθένα ξεχωριστά η ανάγνωση των μύθων της χώρας του «Ανατέλλοντος Ηλίου».

https://www.offlinepost.gr/2022/04/14/i-dimoyrgia-toy-kosmoy-simfona-me-tin-iaponiki-mythologia/

~ * Τσιπ βλέπουν στο απόλυτο σκοτάδι * ~

 

Τα καινοτόμα υλικά που μιμούνται το ανθρώπινο δέρμα θα βοηθήσουν, μεταξύ άλλων, τα αυτόνομα οχήματα να αντιλαμβάνονται τους πεζούς και τα εμπόδια σε συνθήκες ομίχλης, βροχής ή ακόμη και σε μηδενικό φως.

Ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) παρουσίασαν ένα νέο είδος ηλεκτρονικών υλικών, τα οποία ανήκουν στα επονομαζόμενα ηλεκτρονικά «δέρματα» (ευλύγιστα υλικά που μιμούνται το δέρμα) και ανιχνεύουν την υπέρυθρη ακτινοβολία και τη θερμοκρασία στο απόλυτο σκοτάδι.

Χάρη στην ιδιότητά τους αυτή, τα νέα ηλεκτρονικά αναμένεται να βελτιώσουν τόσο τη λειτουργία των συστημάτων αυτόνομης οδήγησης μειώνοντας τον κίνδυνο ατυχημάτων όσο και άλλες εφαρμογές οι οποίες στηρίζονται στη νυχτερινή «όραση», όπως η παρατήρηση του Διαστήματος. Τα δεδομένα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Nature».

Ενισχύουν τη νυχτερινή όραση

Οι τεχνολογίες νυχτερινής όρασης (όπως γυαλιά, κάμερες ή τηλεσκόπια) λειτουργούν ενισχύοντας το διαθέσιμο φως, συμπεριλαμβανομένου του υπέρυθρου φωτός, το οποίο είναι αόρατο στο ανθρώπινο μάτι. Οι κοινές συσκευές χρησιμοποιούν εξειδικευμένους αισθητήρες, οι οποίοι ανιχνεύουν και ενισχύουν τα ασθενή σήματα φωτός που υπάρχουν στον χώρο και δημιουργούν μια βελτιωμένη εικόνα που επιτρέπει στους χρήστες να βλέπουν στο σκοτάδι.

Ωστόσο, μεταβολές στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος επηρεάζουν το υπέρυθρο φως, με αποτέλεσμα η εικόνα που φθάνει στον χρήστη να μην είναι απόλυτα ακριβής. Εως σήμερα ο τρόπος για να αποσβένονται οι πιθανές παρεμβολές που προκαλούνται λόγω της θερμοκρασίας είναι η χρήση ογκωδών συστημάτων ψύξης. Οπως είναι λογικό, διατάξεις μεγάλου όγκου περιορίζουν την ευρεία χρήση τους.

Στο παραπάνω πλαίσιο, και με άμεσο στόχο την εφαρμογή τεχνολογιών νυχτερινής όρασης σε κινητά συστήματα (όπως αυτόνομα επιβατικά οχήματα), ερευνητές του ΜΙΤ παρουσίασαν ένα καινοτόμο υλικό, το οποίο όχι μόνο δεν επηρεάζεται από τη θερμοκρασία αλλά τη «χρησιμοποιεί» και ως ένα επιπλέον εργαλείο ανίχνευσης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ακόμη το ότι ο λειτουργικός σχεδιασμός του νέου υλικού μιμείται το ανθρώπινο δέρμα! Συγκεκριμένα, το καινοτόμο υλικό ανήκει στην οικογένεια των επονομαζόμενων ηλεκτρονικών «δερμάτων», τα οποία αποτελούν μια μοναδική οικογένεια «έξυπνων» ηλεκτρονικών.

Οφείλουν την ονομασία τους ως «δέρματα» στα δομικά χαρακτηριστικά τους, τα οποία τους προσδίδουν ευλυγισία, λεπτότητα και ανθεκτικότητα. Ταυτόχρονα, όπως και το δέρμα, ανιχνεύουν πληθώρα φυσιολογικών και περιβαλλοντικών σημάτων, αλληλεπιδρούν με το φως, αισθάνονται τη θερμότητα και εκπέμπουν ειδικά σήματα. Πόσο εύκολο είναι όμως να κατασκευαστούν υλικά τέτοιου τύπου;

Μια νέα μέθοδος παρασκευής

Στην πράξη, η κατασκευή των ηλεκτρονικών «δερμάτων» δεν είναι καθόλου απλή, κυρίως λόγω της πολυπαραγοντικότητας των συστημάτων αυτού του τύπου. Πρόσφατα, ερευνητές του ΜΙΤ ανέπτυξαν μια καινοτόμο χημική μέθοδο (την οποία χαρακτήρισαν ως «χημική απολέπιση») για την κατασκευή ανθεκτικών και πλήρως λειτουργικών ηλεκτρονικών «δερμάτων».

Η μέθοδος χρησιμοποιεί ένα «καλούπι» μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το νέο υλικό, καθώς και φύλλα γραφενίου, το οποία δρουν προστατευτικά (ως αντικολλητικά) και επιτρέπουν τον εύκολο διαχωρισμό του τελικού υλικού από το καλούπι του.

Μέσω της πρωτοποριακής μεθόδου τους, επιτεύχθηκε η – εξαιρετικά δύσκολη έως σήμερα – κατασκευή μιας «πυροηλεκτρικής» μεμβράνης, η οποία ανιχνεύει την υπέρυθρη ακτινοβολία αλλά και μικρές αλλαγές στη θερμότητα και αποκρίνεται παράγοντας ηλεκτρικά σήματα.

Το νέο υλικό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ελαφρύτερες, φορητές και εξαιρετικά ακριβείς συσκευές νυχτερινής όρασης, με πιθανή εφαρμογή στην αυτόνομη οδήγηση σε συνθήκες κακής ορατότητας (απόλυτο σκοτάδι, ομίχλη ή έντονη βροχή).

Επιπλέον, η ανίχνευση θερμότητας αναμένεται να χρησιμεύσει στην περιβαλλοντική και βιολογική ανίχνευση καθώς και στην απεικόνιση αστρονομικών φαινομένων, τα οποία εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία.

Συνολικά, η καινοτόμος μέθοδος κατασκευής πληροί τις προϋποθέσεις ώστε να γενικευθεί και σε υλικά πέρα από τα πυροηλεκτρικά. Απώτερος στόχος των ερευνητών, μεταξύ πολλών άλλων, είναι να εφαρμόσουν τη μέθοδο αυτή για την κατασκευή υπέρλεπτων ημιαγώγιμων υλικών υψηλής απόδοσης (για εφαρμογές Υπολογιστικής) αλλά και φορητών αισθητήρων παντός τύπου.

Φωτονικά τσιπ για λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα

Τη στιγμή που σιγά-σιγά εξαντλείται η δυνατότητα της κάλυψης των ενεργειακών αναγκών της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ), η επιστημονική κοινότητα αναζητεί λύσεις οι οποίες θα μειώσουν ουσιαστικά το περιβαλλοντικό της κόστος. Μεταξύ άλλων, οι έρευνες στρέφονται προς την αντικατάσταση των ενεργειακά κοστοβόρων «σκληρών μερών» (hardware) των υπολογιστών με άλλα τα οποία θα απαιτούν λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα.

Στο πλαίσιο αυτό, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια αξιοποίησαν τη Φωτονική (κλάδος της Φυσικής ο οποίος μελετά την ελεγχόμενη αξιοποίηση του φωτός σε εφαρμογές) για την ανάπτυξη νέων τσιπ φιλικών προς το περιβάλλον. Σε αντίθεση με τα συμβατικά, τα οποία χρησιμοποιούνται σε συστήματα ΤΝ και βασίζονται στην ηλεκτρική ενέργεια, το καινοτόμο φωτονικό τσιπ εκτελεί πολύπλοκους, μη γραμμικούς υπολογισμούς χρησιμοποιώντας δέσμες φωτός.

Στη σχετική δημοσίευσή τους στο περιοδικό «Nature Photonics» οι ερευνητές περιγράφουν πώς η ανακάλυψή τους θα επιταχύνει σημαντικά την εκπαίδευση της Τεχνητής Νοημοσύνης, θα μειώσει την κατανάλωση ενέργειας και ενδεχομένως να οδηγήσει σε μελλοντικά συστήματα υπολογιστών τα οποία θα λειτουργούν εξ ολοκλήρου με φωτισμό αντί για ηλεκτρικό ρεύμα.

Η ΑΙ δεν «αντιλαμβάνεται» την ανθρώπινη συμπεριφορά

Μελέτη του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς έδειξε πως η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) αδυνατεί να κατανοήσει αλλά και να προβλέψει μια ανθρώπινη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια μιας κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Από τη μελέτη προέκυψε ότι οι άνθρωποι ξεπερνούν σημαντικά τα τρέχοντα μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης ως προς την ακριβή πρόβλεψη και ερμηνεία των ανθρώπινων προθέσεων.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως αν και η ΤΝ μπορεί με μεγάλη ακρίβεια να κατανοήσει μια στατική εικόνα, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας δυναμικής συνθήκης του πραγματικού κόσμου. Οπως αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας Λέιλα Ισίκ (Leyla Isik), «κάθε φορά που αναμένουμε η ΤΝ να αλληλεπιδράσει με τους ανθρώπους, θα πρέπει αυτή να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τι ακριβώς κάνουν οι άνθρωποι».

Σε ένα σύστημα αυτόνομης οδήγησης, για παράδειγμα, θα πρέπει να μπορεί να αναγνωρίσει τις προθέσεις, τους στόχους και τις ενέργειες των οδηγών και πεζών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ΤΝ θα δράσει διαφορετικά εάν αναμένει ο πεζός να κινηθεί και αλλιώς εάν αντιληφθεί πως δύο άτομα στέκονται απλά στην άκρη και συνομιλούν χωρίς να προτίθενται να διασχίσουν τον δρόμο.

Η παραπάνω έρευνα, η οποία φέρνει στο φως κάποια «τυφλά σημεία» της ΤΝ, τονίζει πως ίσως ο δρόμος για την πλήρη ενσωμάτωσή της στην κοινωνία να είναι ακόμη μακρύς.

Αντιγράφοντας τον μηχανισμό της μνήμης

Ερευνητές από την Κίνα παρουσίασαν μια νέα προσέγγιση για την ανάπτυξη ακόμη αποδοτικότερων συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ).

Η έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο «Xi’an Jiaotong» συνέδεσε τον μηχανισμό της ανθρώπινης μνήμης με την ανάπτυξη εξυπνότερων και πιο προσαρμόσιμων μηχανών, ικανών να εξάγουν λογικά συμπεράσματα.

Βασική ερευνητική πρόκληση αποτέλεσε η ανάπτυξη ενός συστήματος για την αποφυγή της «λήθης». Με πιο απλά λόγια, αναπτύχθηκε ένας νέος σχεδιασμός (ο οποίος μιμείται τον μηχανισμό της ανθρώπινης μνήμης) ώστε η ΤΝ όχι μόνο να μαθαίνει συνεχώς νέα πράγματα αλλά και να μην «ξεχνά» όσα ήδη γνωρίζει, μια «αδυναμία» η οποία συναντάται στους λειτουργικούς σχεδιασμούς των τωρινών υπολογιστικών μοντέλων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μίμηση των μηχανισμών της μνήμης του ανθρώπινου εγκεφάλου θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη μηχανών, οι οποίες θα μπορούν να διαχειρίζονται πολυπλοκότερες καταστάσεις και να προσαρμόζονται σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα.

https://www.tovima.gr/print/science/tsip-vlepoun-sto-apolyto-skotadi/

~ * ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ 2ο Μερος ~ Samuel Hahnemann * ~

 

Η ομοιοπαθητική, από τις λέξεις όμοιον και πάθος, είναι ένα  σύστημα εναλλακτικής ιατρικής, που επινοήθηκε το 1796 από τον Σάμουελ Χάνεμαν (Samuel Hahnemann), με βάση το αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια» (similia similibus curantur), σύμφωνα με το οποίο η θεραπεία μιας ασθένειας σωματικής ή πνευματική, μπορεί να επιτευχθεί με χρήση φαρμακευτικών ουσιών που είναι ικανές να προκαλέσουν τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας, όταν χορηγηθούν σε έναν υγιή οργανισμό.

Οι βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής, όπως διατυπώθηκαν από τον Χάνεμαν, αναφέρονται συχνά ως «Κλασική Ομοιοπαθητική», στα πλαίσια της οποίας ο ασθενής λαμβάνει ένα μόνο φάρμακο, και δίδεται ικανός χρόνος στον οργανισμό του ασθενούς να ανταποκριθεί.

Σήμερα η ομοιοπαθητική ως διακριτό σύστημα ιατρικής αναγνωρίζεται από τον νόμο στο Βέλγιο (1999), τη Βουλγαρία (2005), τη Γερμανία (1998), την Ουγγαρία (1997), τη Λιθουανία (1997), την Πορτογαλία (2003), τη Ρουμανία (1981), τη Σλοβενία (2007) και το Ηνωμένο Βασίλειο (1950), σε ό,τι αφορά στην Ε.Ε..

Ο Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν (Christian Friedrich Samuel Hahnemann, (10 Απριλίου 1755 – 2 Ιουλίου 1843) ήταν Γερμανός ιατρός, γνωστός ως ιδρυτής της ομοιοπαθητικής.

Σπούδασε ιατρική στη Λειψία και στη Βιέννη και ξεκίνησε να ασκεί το επάγγελμα του γιατρού το 1781, σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Τρία χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε στη Δρέσδη και το 1789 στη Λειψία. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε τη μετάφραση της πραγματείας του William Cullen για τη φαρμακολογία (Materia Medica) και ανακάλυψε πως τα συμπτώματα της χρήσης κινίνης από έναν υγιή οργανισμό είναι παρόμοια με εκείνα που θεράπευε η κινίνη σε ασθενείς. Ο Χάνεμαν είχε ήδη διατυπώσει την άποψη πως συχνά οι πρακτικές της καθιερωμένης ιατρικής της εποχής του δεν είχαν αποτελέσματα ή ακόμα οδηγούσαν σε επιδείνωση της υγείας των ασθενών και για αυτό το λόγο στράφηκε στη θεμελίωση μίας νέας θεωρίας. Για τη διερεύνηση της ανακάλυψής του, πειραματίστηκε χορηγώντας φαρμακευτικές ουσίες στον εαυτό του και καταγράφοντας τα αποτελέσματα. Οι έρευνές του οδήγησαν τελικά στη θεμελιώδη αρχή της ομοιοπαθητικής, σύμφωνα με την οποία «τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια» (λατ. similia similibus curantur), προτείνοντας πως οι ασθένειες θεραπεύονται με τη χορήγηση φαρμάκων που όταν χορηγούνται σε υγιείς οργανισμούς προκαλούν τα ίδια συμπτώματα με αυτά των ασθενειών.

Γνωστοποίησε για πρώτη φορά την «αρχή των ομοίων» σε δημοσίευση του 1796. Τα επόμενα χρόνια, ο Χάνεμαν εξέλιξε τη θεωρία του εισάγοντας την ιδέα πως χρησιμοποιώντας τις φαρμακευτικές ουσίες σε πολύ μικρές έως απειροελάχιστες δόσεις, ήταν δυνατό να ενισχυθεί η δραστικότητά τους μέσα από μια διαδικασία «δυναμοποίησής» τους, κατά την οποία οι ουσίες σταδιακά αραιώνονταν, ενώ το διάλυμα αναταρασσόταν μετά από κάθε αραίωση. Στράφηκε στη μείωση των δόσεων και κατ' επέκταση της τοξικότητάς τους προκειμένου να αποφευχθούν ανεπιθύμητες επενέργειές τους. Αρχικά πίστευε πως σε μικρές δόσεις η δράση των ουσιών εξασθενούσε λιγότερο από το αναμενόμενο, ισχυριζόμενος πως οι ασθενείς οργανισμοί χαρακτηρίζονταν από μία ανώμαλη ευαισθησία στα φάρμακα, ώστε να χρειάζονται μικρότερες δόσεις. Η θεωρία της δυναμοποίησης προτάθηκε περίπου το 1825 και καθώς φαίνεται υπήρξε άρηκτα συνδεδεμένη με το διαδεδομένο δόγμα του βιταλισμού (ή της «ζωτικής δύναμης»), της πεποίθησης δηλαδή πως οι λειτουργίες ενός ζωντανού οργανισμού καθορίζονται από μία μη φυσική εσωτερική δύναμη.

Το σημαντικότερο σύγγραμμα του Χάνεμαν, με τίτλο Organon der rationellen Heilkunst εκδόθηκε το 1810 περιέχοντας μία εκτεταμένη παρουσίαση του νέου θεραπευτικού συστήματος που πρότεινε και το οποίο ονόμασε ομοιοπαθητική. Ήδη από την εποχή της έκδοσης του Οργάνου, ο Χάνεμαν ασπαζόταν την πεποίθηση πως οι ασθένειες οφείλονταν σε «διαταραχές της άυλης δύναμης (η ζωτική αρχή) που προσδίδει ζωή στο ανθρώπινο σώμα» και πως για την ομοιοπαθητική, η θεραπεία είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης της ζωτικής δύναμης στο κατάλληλα επιλεγμένο φάρμακο. Ισχυρίστηκε πως η «δυναμοποίηση» μπορούσε να απελευθερώσει ένας είδος ενέργειας, που ο ίδιος θεωρούσε άυλη και πνευματική. Αναφέρεται στή «μαγική» ιαματική δύναμη των φαρμάκων πού παρασκευάστηκαν (δυναμοποιήθηκαν), σύμφωνα μέ τήν ομοιοπαθητική θεωρία»  και στην «εσωτερική πνευματοειδή δύναμη» των ομοιοπαθητικών φαρμάκων  καί στόν «εκπνευματισμό της ύλης. Για να διαπιστωθούν οι θεραπευτικές ιδιότητες των φαρμακευτικών ουσιών, ο Χάνεμαν υπέδειξε την «επαλήθευση» τους σε υγιή άτομα και κατέγραψε λεπτομερώς τα συμπτώματά τους σε έναν κατάλογο ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας (Materia Medica).

Συνέχισε να ασκεί την ιατρική και να ερευνά πάνω στην ομοιοπαθητική μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε το 1843 στο Παρίσι.

Ο Χάνεμαν ήταν δεϊστής, δηλ. πίστευε στην ύπαρξη κάποιας υπέρτερης ανώτερης δημιουργικής δύναμης. Ήταν επίσης φλογερός υποστηρικτής (και μαθητής) του Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (1688-1772), ο οποίος ήταν πνευματιστής δεχόμενος αποκαλύψεις και διδάσκαλος του τρόπου επικοινωνίας με τα πνεύματα [19]. Υπήρξε μέλος της Στοάς των ελευθεροτεκτόνων. Στο εξώφυλλο του Οργάνου υπάρχει το μασωνικό σύνθημα "Aude Sapere" ("Τόλμησε να γίνεις σοφός"). Ο Χάνεμαν παρεδεχόταν την ύπαρξη του «Ζωϊκού Μαγνητισμού» (Μεσμερισμού). Ο ίδιος αναφερόμενος στον «Ζωϊκό Μαγνητισμό», γράφει: «Αυτὴ η θεραπευτικὴ δύναμη, που αγνοήθηκε και συκοφαντήθηκε για έναν ολόκληρο αιώνα, συχνά κατά τρόπο ανόητο, είναι ένα θαυμαστό, ανεκτίμητο δώρο του Θεού στόν άνθρωπο... Διά μέσου αυτού... με επαφή ή ακόμα και χωρὶς αυτήν, η ζωτική δύναμη του υγιούς... προικισμένου μεσμεριστή εισρέει δυναμικὰ σε έναν άλλο άνθρωπο» . Σε επιστολή του (15-04-1827) σε κάποιο πιστό φίλο του, Stapf, αναφερόμενος στον Θεό τον χαρακτηρίζει «Ανώτατο Όν ή Ανώτατη Ύπαρξη» , ενώ γράφοντας στον ίδιο σε άλλη περίσταση (1826) εκφράζει θαυμασμό προς τον Κομφούκιο καί την θεϊκή του σοφία που είναι απαλλαγμένη από θαύματα καί προκαταλήψεις. Αναφερόμενος στον Ιησού τον αποκαλεί «αρχισυναισθηματία» ("archenthusiast"), που δεν οδηγεί την διαφώτιση στην ευθεία οδό της σοφίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB_%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%BD#:~:text=%CE%A5%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%BE%CE%B5%20%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%AC%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD.%20%CE%A3%CF%84%CE%BF,%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%C2%AB%CE%96%CF%89%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%C2%BB%20(%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D).