~ * Ερευνητές «ξύπνησαν» μικρόβια παγιδευμένα στους πάγους της Αρκτικής εδώ και 40.000 χρόνια * ~

 

Τα μικρόβια ανασκάφηκαν από το «Τούνελ του Πέρμαφροστ», ερευνητική σήραγγα του αμερικανικού στρατού κοντά στο Φέρμπανκς της Αλάσκα

Mario Tama/Getty Images

Από την «Απειλή» (The Thing) του Τζον Κάρπεντερ μέχρι το «The Last of Us», ο κινηματογράφος και η τηλεόραση μάς προειδοποιούν εδώ και δεκαετίες να μην «πειράζουμε» ό,τι έχει θαφτεί βαθιά στο παγωμένο παρελθόν της Γης. Κάτι που προφανώς αγνοεί η ομάδα γεωλόγων και βιολόγων του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, που ανακοίνωσαν ότι έχουν αρχίσει να ανασταίνουν αρχαία μικρόβια που ήταν παγιδευμένα στον πάγο της Αρκτικής για 40.000 χρόνια.

Σύμφωνα με τη Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ορισμένα βακτήρια μπορούν να επιβιώσουν για αιώνες χωρίς θρεπτικά συστατικά, θερμότητα ή φως, αναφέρει ο Independent.

«Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για νεκρά δείγματα», δήλωσε ο Tristan Caro από το τμήμα γεωλογικών επιστημών του πανεπιστημίου. «Είναι ακόμα σε θέση να φιλοξενήσουν ισχυρή ζωή που μπορεί να αποσυνθέσει οργανική ύλη και να την απελευθερώσει ως διοξείδιο του άνθρακα».

Η ομάδα ανέσκαψε τα μικρόβια από το μόνιμα παγωμένο έδαφος (πέρμαφροστ) της Αλάσκας, δουλεύοντας 106 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Τα δείγματα προήλθαν από ερευνητικό τούνελ του Στρατού των ΗΠΑ κοντά στο Φέρμπανκς, το αποκαλούμενο «Τούνελ του Πέρμαφροστ», που ανασκάφηκε τη δεκαετία του 1960 και φιλοξενεί ακόμη και οστά μαμούθ της Εποχής των Παγετώνων.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές προσπάθησαν να «ξυπνήσουν» τα μικρόβια, εκθέτοντάς τα σε νερό και θερμοκρασίες 4 και 12 βαθμών Κελσίου – υψηλές για την περιοχή. Μετά από έξι μήνες παρατήρησης, τα αποτελέσματα προκάλεσαν έκπληξη.

Τα μικρόβια ανέπτυξαν βιοφίλμ

Ενώ οι ομάδες βακτηρίων είχαν αναπτυχθεί πολύ αργά τους πρώτους μήνες, μερικές άρχισαν να παράγουν μια λεπτή, κολλώδη ουσία γνωστή ως βιοφίλμ, η οποία προστατεύει τους ιούς και μπορεί να τους βοηθήσει να εξαπλωθούν. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστούν μερικοί μήνες για να ενεργοποιηθούν τα μικρόβια μετά από μια περίοδο καύσωνα, είπαν οι ερευνητές.

«Θέλαμε να προσομοιώσουμε τι συμβαίνει το καλοκαίρι στην Αλάσκα, υπό μελλοντικές κλιματικές συνθήκες όπου αυτές οι θερμοκρασίες φτάνουν σε βαθύτερες περιοχές του πέρμαφροστ», είπε ο Caro.

Η έρευνα έρχεται σε μια εποχή που ο πάγος της Αρκτικής λιώνει με πρωτοφανείς ρυθμούς. Από το 1979, η περιοχή έχει θερμανθεί τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη, ενώ ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος εκτιμά ότι έως το 2100 τα δύο τρίτα του επιφανειακού πάγου θα έχουν χαθεί. Το λιώσιμο του πέρμαφροστ απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου, αέρια που θερμαίνουν τον πλανήτη, επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Ερευνητές του MIT εκτιμούν ότι το πέρμαφροστ του πλανήτη περιέχει έως και 1.500 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, σχεδόν το διπλάσιο αυτού που υπάρχει σήμερα στην ατμόσφαιρα.

Γιατί χρειαζόμαστε τα αρχαία μικρόβια

Και αυτός δεν είναι ο μόνος κίνδυνος. Οι επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι το πέρμαφροστ φιλοξενεί άγνωστα βακτήρια και ιούς, με δυνητικά σοβαρές συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία. Ορισμένα από αυτά τα μικρόβια μπορεί να είναι ανθεκτικά στα σύγχρονα αντιβιοτικά ή ακόμη και εντελώς άγνωστα στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.

Γιατί λοιπόν να προσπαθήσουμε να τα αφαιρέσουμε και να τα αναζωογονήσουμε; Τα αρχαία βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν λοιμώξεις, αλλά μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών για ιατρική χρήση. Ένα βακτήριο που βρέθηκε στο έδαφος της Αρκτικής θα μπορούσε ακόμη και να βοηθήσει στον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων.

Επιστήμονες έχουν αναβιώσει «ιούς ζόμπι» στο παρελθόν και οι περισσότεροι δεν είναι επικίνδυνοι για τον άνθρωπο, καθώς προσβάλλουν μόνο αμοιβάδες και δεν επιβιώνουν στις σημερινές περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο Caro υποστηρίζει ότι τα μικρόβια που χρησιμοποίησαν πιθανότατα δεν μπορούσαν να μολύνουν ανθρώπους, αλλά για παν ενδεχόμενο η ομάδα τα κράτησε σε σφραγισμένους θαλάμους.

https://www.cnn.gr/perivallon/story/498871/erevnites-ksypnisan-mikrovia-pagidevmena-stous-pagous-tis-arktikis-edo-kai-40-000-xronia

~ * Ο Σπόρος που Δεν Ήθελε να Γίνει Δέντρο * ~

 

Ενας μικρός σπόρος προτιμά τη σιγουριά του χώματος, μέχρι που ένα σπουργίτι τού ψιθυρίζει πως η ζωή αρχίζει όταν τολμάς να κοιτάξεις προς το φως. Μια συγκινητική ιστορία για τη δύναμη του θάρρους και της αλλαγής.  Κάθε νέος δρόμος ξεκινά με ένα βήμα θάρρους. Ακόμα κι αν φοβόμαστε, η ζωή μάς περιμένει εκεί που τολμάμε να τεντωθούμε προς το φως.

Κάποτε, βαθιά μέσα στη ζεστή αγκαλιά της γης, ζούσε ένας μικρός σπόρος.
Ήταν τυλιγμένος στο απαλό χώμα, σαν να βρισκόταν μέσα σε μια κουβέρτα που τον προστάτευε από κάθε κίνδυνο.

Του άρεσε η ησυχία. Άκουγε μόνο τους ήχους του υπόγειου κόσμου: το απαλό γουργούρισμα των ριζών, τις μικρές σταγόνες νερού που κυλούσαν και, μερικές φορές, μακρινά βήματα από ζώα που περνούσαν πάνω από το κεφάλι του.

Οι ρίζες των μεγάλων δέντρων γύρω του, με βαθιά, σοφή φωνή, του έλεγαν ιστορίες:
— «Ήμασταν κι εμείς κάποτε σαν εσένα, μικροί και φοβισμένοι. Μα μια μέρα, αφήσαμε τον φόβο και τεντωθήκαμε προς το φως. Εκεί πάνω υπάρχει ο ήλιος, ο αέρας, η βροχή… και η ζωή.»

Ο μικρός σπόρος κουνούσε το κεφαλάκι του.
— «Όχι… εκεί έξω έχει κινδύνους. Άνεμοι που σε λυγίζουν, βροχές που σε πλημμυρίζουν, πουλιά που μπορεί να σε φάνε… Εδώ είμαι ασφαλής.»

Πέρασαν μέρες, ίσως και μήνες.
Μια ανοιξιάτικη πρωινή μέρα, ένα μικρό σπουργίτι στάθηκε στο χώμα ακριβώς από πάνω του. Το πουλάκι τραγουδούσε, κι ο σπόρος, αν και δεν είχε δει ποτέ τον ήλιο, ένιωσε πως ο ήχος αυτός μύριζε ελευθερία.

Ξάφνου, το σπουργίτι έσκυψε και του μίλησε μέσα από μια μικρή χαραμάδα χώματος:
— «Μικρέ σπόρε, γιατί δεν ανεβαίνεις να δεις τον ουρανό; Έχεις μέσα σου ζωή που περιμένει να ανθίσει.»
— «Κι αν δεν τα καταφέρω;» ρώτησε διστακτικά.
— «Τότε… θα προσπαθήσεις ξανά. Αλλά αν δεν δοκιμάσεις ποτέ, πώς θα μάθεις πόσο όμορφη είναι η ζωή;»

Τα λόγια του πουλιού έμειναν μέσα του σαν μικρή σπίθα.

Το ίδιο βράδυ, έβρεξε. Το χώμα μύριζε φρέσκο και η γη άρχισε να δίνει στον σπόρο μια απαλή ώθηση.
Το πρωί, μια ζεστή ακτίνα ήλιου γλίστρησε μέσα από το χώμα και τον ακούμπησε.

Κάτι μέσα του ξύπνησε… Ένιωσε την ανάγκη να τεντωθεί, να σπρώξει, να βγει.

Οι μέρες πέρασαν και ο σπόρος άρχισε να ξεπροβάλλει. Στην αρχή ήταν μόνο μια μικρή πράσινη μύτη που έτρεμε από τον φόβο της. Ο άνεμος ήταν δυνατός, η βροχή βαριά. Κάθε τόσο νόμιζε πως θα λυγίσει.

Μα κάθε φορά, θυμόταν το σπουργίτι: «Η ζωή αρχίζει όταν τολμάς.»

Τα χρόνια κύλησαν. Η μικρή πρασινάδα έγινε βλαστός, ο βλαστός έγινε κορμός, και τα κλαδιά του απλώθηκαν σαν χέρια που αγκαλιάζουν τον ουρανό.

Πουλιά έφτιαχναν φωλιές στα κλαδιά του, παιδιά έβρισκαν σκιά κάτω από τα φύλλα του, και κουρασμένοι ταξιδιώτες ξαπόσταιναν στον ίσκιο του.

Μια μέρα, το ίδιο σπουργίτι – τώρα γερασμένο – ήρθε και στάθηκε σε ένα κλαδί του.

Το δέντρο χαμογέλασε με τον θρόισμα των φύλλων του:
— «Ευχαριστώ που μου έμαθες πως η ζωή αρχίζει όταν αφήνεις τον φόβο και ανοίγεσαι στο φως.»

Κι από τότε, κάθε άνοιξη, το δέντρο ψιθύριζε την ιστορία του στους μικρούς σπόρους που κοιμόντουσαν στη γη, για να μάθουν κι εκείνοι πως η ασφάλεια είναι όμορφη, αλλά η ζωή… βρίσκεται εκεί έξω.

 Μήνυμα: Το να φύγουμε από την ασφάλεια και να δοκιμάσουμε, μας κάνει να αναπτυχθούμε και να δώσουμε ζωή και σε άλλους.

https://www.paidika-paramythia.gr/story/330/o-sporos-poy-den-ithele-na-ginei-dentro

~ * Ανακαλύφθηκε γιγάντια κοσμική γέφυρα που ενώνει δύο γαλαξίες * ~

 

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» διεθνής ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη μιας τεράστιας «γέφυρας» ουδέτερου υδρογόνου μήκους 185,000 ετών φωτός μεταξύ δύο γαλαξιών καθώς και πολυάριθμους βραχίονες και νέφη που συνδέονται με την ακόμη μακρύτερη ουρά αερίου (1,6 εκατομμύρια έτη φωτός) που είχε ανακαλυφθεί παλαιότερα με το ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo.

Η ανακάλυψη έγινε στο πλαίσιο της έρευνας Widefield ASKAP L-band Legacy All-sky Survey (WALLABY) και η ερευνητική ομάδα μελέτησε το ζεύγος νάνων γαλαξιών NGC 4532 / DDO 137 (WALLABY J123424+062511) που βρίσκεται περίπου 53 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. «Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής Λίστερ Στέιβλι Σμιθ αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και μέλος του Διεθνούς Κέντρου Ραδιοαστρονομικής Έρευνας (ICRAR).

«Τα μοντέλα μας έδειξαν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις μεταξύ των δύο γαλαξιών σε συνδυασμό με την εγγύτητά τους προς το τεράστιο Σμήνος της Παρθένου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δυναμική του αερίου που παρατηρήσαμε. Καθώς οι γαλαξίες περιστρέφονταν ο ένας γύρω από τον άλλο και κινούνταν προς το θερμό νέφος αερίου που περιβάλλει το Σμήνος της Παρθένου θερμότερο 200 φορές από την επιφάνεια του Ήλιου βίωσαν το φαινόμενο της ολικής πίεσης (ram pressure) το οποίο αφαίρεσε και θέρμανε το αέριο από τους γαλαξίες. Το φαινόμενο μοιάζει με την «καύση στην ατμόσφαιρα» όταν ένας δορυφόρος εισέρχεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, μόνο που σε αυτή την περίπτωση εξελίχθηκε σε διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών».

Η πυκνότητα των ηλεκτρονίων και η ταχύτητα με την οποία οι γαλαξίες πέφτουν μέσα στο θερμό αέριο αρκούν για να εξηγήσουν γιατί τόσο μεγάλο μέρος του αερίου αποσπάστηκε από αυτούς και κατέληξε στη γέφυρα και στις γύρω περιοχές. Οι παρατηρήσεις αποτελούν μέρος του WALLABY, ενός εκτεταμένου προγράμματος που χαρτογραφεί τον ουρανό και μελετά την κατανομή του υδρογόνου στους γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο ASKAP του CSIRO.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2011858/anakalyfthike-gigantia-kosmiki-gefyra-poy-enonei-dyo-galaxies/

~ * Δημιουργήθηκαν ανθρώπινα έμβρυα από δερματικά κύτταρα, εξέλιξη που φέρνει επανάσταση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή * ~

 

Δίνεται διέξοδος σε διάφορα προβλήματα υπογονιμότητας αλλά εγείρονται ζητήματα ασφαλείας και ηθικής.

Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν, για πρώτη φορά, ανθρώπινα έμβρυα σε πρώιμο στάδιο μέσω επεξεργασίας DNA που λήφθηκε από κύτταρα δέρματος ανθρώπων και στη συνέχεια γονιμοποιώντας το με σπέρμα. Η τεχνική αυτή θα μπορούσε να ξεπεράσει την υπογονιμότητα που προκαλείται από την ηλικία ή ασθένειες χρησιμοποιώντας σχεδόν οποιοδήποτε κύτταρο του σώματος ως αφετηρία για τη δημιουργία ζωής. Θα μπορούσε ακόμη και να επιτρέψει σε ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί με γενετική συγγένεια και με τους δύο γονείς.

Η μέθοδος που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Communications χρειάζεται σημαντική βελτίωση, κάτι που θα μπορούσε να διαρκέσει μια δεκαετία, πριν εξεταστεί η χρήση της από κλινικές γονιμότητας. Οι ειδικοί χαρακτήρισαν την ανακάλυψη εντυπωσιακή, αλλά υπογράμμισαν την ανάγκη για έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο σχετικά με τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη.

Η παραδοσιακή διαδικασία αναπαραγωγής βασίζεται στη συνάντηση του σπέρματος με το ωάριο. Στη νέα μέθοδο, οι επιστήμονες ξεκινούν από κύτταρα δέρματος. Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον αφαιρεί τον πυρήνα , που περιέχει τον πλήρη γενετικό κώδικα, από ένα κύτταρο δέρματος και τον τοποθετεί σε ένα δωρηθέν ωάριο από το οποίο έχει αφαιρεθεί το δικό του DNA.

Αρχικά η διαδικασία θυμίζει την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της προβατίνας Dolly το 1996 του πρώτου κλωνοποιημένου θηλαστικού. Όμως, το ωάριο αυτό περιέχει ήδη πλήρη σύνολο χρωμοσωμάτων επομένως πρέπει να απορρίψει τα μισά. Οι ερευνητές ονόμασαν αυτή τη διαδικασία «mitomeiosis» – συνδυασμός της μίτωσης και μειωσης.

Η μελέτη έδειξε ότι δημιουργήθηκαν 82 λειτουργικά ωάρια τα οποία γονιμοποιήθηκαν με σπέρμα και μερικά αναπτύχθηκαν σε πρώιμα στάδια εμβρύων (μέχρι 6 ημέρες). «Καταφέραμε κάτι που θεωρούνταν αδύνατο», δήλωσε ο καθηγητής Σουκχράτ Μιταλίποφ επικεφαλής του κέντρου γονιδιακής και εμβρυϊκής θεραπείας του πανεπιστημίου.

Ωστόσο, η μέθοδος είναι ακόμη ατελής: το ωάριο απορρίπτει τυχαία χρωμοσώματα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε γενετικές ανωμαλίες, ενώ η επιτυχία είναι προς το παρόν μόλις γύρω στο 9%.

Ποιοι ωφελούνται

Η τεχνολογία αυτή εντάσσεται στο πεδίο της τεχνητής (in vitro) γαμετογένεσης, που στοχεύει στη δημιουργία σπερματοζωαρίων και ωαρίων έξω από το σώμα. Στόχος είναι να βοηθηθούν ζευγάρια που δεν μπορούν να επωφεληθούν από την εξωσωματική γονιμοποίηση επειδή δεν διαθέτουν βιώσιμα ωάρια ή σπέρμα.

Θα μπορούσε να βοηθήσει μεγαλύτερες γυναίκες που δεν έχουν πλέον ωάρια, άνδρες με μειωμένη παραγωγή σπέρματος ή άτομα που έχουν υποστεί θεραπείες καρκίνου που προκαλούν στειρότητα. Η μέθοδος μπορεί επίσης να αλλάξει τον ορισμό της γονεϊκότητας. Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν κύτταρα δέρματος γυναίκας αφού μπορούν να χρησιμοποιηθούν και κύτταρα άνδρα, ανοίγοντας τον δρόμο σε ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί γενετικά συγγενές και με τους δύο.

«Εκτός από την ελπίδα που προσφέρει σε εκατομμύρια ανθρώπους με υπογονιμότητα λόγω έλλειψης ωαρίων ή σπέρματος, αυτή η μέθοδος δίνει τη δυνατότητα σε ομόφυλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί γενετικά συγγενές με τους δύο γονείς», δήλωσε η καθηγήτρια Πόλα Αμάτο από το ίδιο πανεπιστήμιο.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Χαλ Ρότζερ Στάρμει τόνισε ότι η επιστήμη είναι σημαντική και εντυπωσιακή, αλλά απαιτείται διαφάνεια, διακυβέρνηση και δημόσια εμπιστοσύνη. Ο καθηγητής του Πανεπισττημίου του Εδιμβούργου Ρίτσαρντ Άντερσον χαρακτήρισε την ικανότητα δημιουργίας νέων ωαρίων «σημαντική πρόοδο», αν και υπογράμμισε ότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα ασφάλειας που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Naftemporiki.gr με πληροφορίες από BBC

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2013487/dimioyrgithikan-anthropina-emvrya-apo-dermatika-kyttara-exelixi-poy-fernei-epanastasi-stin-anthropini-anaparagogi/

~ * Κομήτης στο «μέγεθος του Μανχάταν» κατευθύνεται προς τη Γη - «Μπορεί να είναι διαστημόπλοιο» Ο κομήτης εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τη NASA την 1η Ιουλίου και παρακολουθείται από τον αστροφυσικό του Χάρβαρντ, Άβι Λόεμπ και την ομάδα του * ~

 

Ένας αχανούς μεγέθους κομήτης -αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι έχει το «μέγεθος του Μανχάταν»- μπορεί στην πράξη να μην είναι φυσικό αστρικό αντικείμενο, αλλά  να είναι αντικείμενο εξωγήινης τεχνολογίας υποστηρίζει αστροφυσικός του Χάρβαρντ.

Ο κομήτης εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τη NASA την 1η Ιουλίου και παρακολουθείται από τον αστροφυσικό του Χάρβαρντ, Άβι Λόεμπ και την ομάδα του, καθώς διασχίζει το ηλιακό σύστημα.

Το αντικείμενο, που πιστεύεται ότι είναι κομήτης, φέρεται να έχει διαστρική προέλευση, καθιστώντας το το τρίτο αντικείμενο πέρα ​​από το ηλιακό σύστημα που έχει εντοπιστεί ποτέ μετά το «Oumuamua», που ανακαλύφθηκε το 2017, και το 2I/Borisov το 2019.

Η επιστημονική ομάδα έχει συγκεντρώσει κάποιες «σημαντικές» νέες πληροφορίες για τον διαστρικό επισκέπτη, δηλαδή ότι «η μάζα του 3I/ATLAS πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 33 δισεκατομμύρια τόνους», σύμφωνα με μια ανάρτηση του Λόεμπ στο ιστολόγιό του.

Έφτασαν σε αυτόν τον αριθμό υπολογίζοντας την τροχιά του αντικειμένου για να διαπιστώσουν ότι η «βαρυτική επιτάχυνση» του ATLAS είναι «μικρότερη από 49 πόδια την ημέρα, στο τετράγωνο», ανέφερε το επιστημονικό περιοδικό Futurism.

Αυτό στη συνέχεια συγκρίθηκε με το πόση μάζα απέβαλε μέσω αερίων και σωματιδίων σκόνης για να προσδιοριστεί το μέγεθος.

Ο Λόεμπ και η ομάδα του διαπίστωσαν επίσης ότι η διάμετρος του πυρήνα του με στερεά πυκνότητα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 3,1 μίλια (σχεδόν 5 χιλιόμετρα) - το ανώτατο όριο των τρεχουσών προβολών που βασίζονται σε παρατηρήσεις από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble.

Αυτό το καθιστά μεγαλύτερο από «τρεις έως πέντε τάξεις μεγέθους» από τους προκατόχους του, «Oumuamua και 2I/Borisov».

Ο Λόεμπ είναι ιδιαίτερα γοητευμένος από τη σπανιότητα του ATLAS, η οποία μοιάζει με μια βελόνα σε ένα διαγαλαξιακό σωρό από άχυρα.

Ευτυχώς, παρά την πορεία του προς τη Γη, το ATLAS δεν αποτελεί απειλή. Ωστόσο, η ανώμαλη τροχιά του θα το φέρει σε ύποπτα κοντινή απόσταση στον Δία, την Αφροδίτη και τον Άρη, με το αντικείμενο να περνάει σε απόσταση 1,67 εκατομμυρίων μιλίων από την τροχιά του Άρη γύρω από τον Ήλιο το Σαββατοκύριακο.

Σε μια πιο αμφιλεγόμενη εκτίμηση, ο Λόεμπ και η ομάδα του πιστεύουν ότι ο διαστρικός επισκέπτης, ο οποίος αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ένας εξωγήινος ανιχνευτής που στάλθηκε για να πραγματοποιήσει αναγνώριση στη Γη - πιθανώς με εχθρικές προθέσεις.

«Η υπό εξέταση υπόθεση είναι ότι το [31/ATLAS] είναι ένα τεχνολογικό τεχνούργημα και επιπλέον διαθέτει ''ενεργή νοημοσύνη''. Εάν συμβαίνει αυτό, τότε ακολουθούν δύο πιθανότητες», έγραψαν οι Δρ Λόεμπ, Άνταμ Ντρόουλ και Άνταμ Χίμπερντ σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε στις 17 Ιουλίου. «Πρώτον, ότι οι προθέσεις του είναι απόλυτα καλοπροαίρετες και δεύτερον, πως είναι κακόβουλες».

Πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είναι ένα διαστημόπλοιο με βάση διάφορα στοιχεία, δηλαδή τη μη βαρυτική επιτάχυνσή του και την ασυνήθιστη προσέγγισή του στην Αφροδίτη, τον Άρη και τον Δία, για τους οποίους η εργασία υποστήριξε ότι θα μπορούσαν να είναι «βασικοί πλανήτες-στόχοι».

Η «χαμηλή ανάδρομη κλίση» του 31/ATLAS — η περιστροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση από τα άλλα σώματα του ηλιακού συστήματος — φαινομενικά θα του επέτρεπε να «προσπελάσει τον πλανήτη μας με σχετική ασφάλεια».

Περαιτέρω, ο Λόεμπ υποθέτει ότι η κλίση και η διαδρομή θα επέτρεπαν σε μια ευφυή ζωή που βρίσκεται στο αντικείμενο να συλλέξει «αστρομετρικές μετρήσεις, για να προσδιορίσει τις τροχιές και τις μάζες των πλανητών του Ηλιακού Συστήματος, επιτρέποντάς του να προετοιμάσει μια βέλτιστη στρατηγική προσέγγισης στο Ηλιακό Σύστημα».

Πηγή: skai.gr

https://www.skai.gr/news/technology/komitis-sto-megethos-tou-manxatan-kateythynetai-sti-gi

~ * Χανγκ Σον Ντονγκ: Το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο βρίσκεται στο Βιετνάμ * ~

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια και σήμερα αναγνωρίζεται ως το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, όχι μόνο σε μήκος, αλλά σε ύψος και πλάτος.

 

Ένα από τα εντυπωσιακά θαύματα της φύσης κρύβεται στο Βιετνάμ και δεν είναι άλλο από το σπήλαιο Χανγκ Σον Ντονγκ.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο βρίσκεται εντός του Εθνικού Πάρκου Φονγκ Να – Κε Μπανγκ, 500 χιλιόμετρα νότια του Ανόι.

Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία το 1991 από έναν ντόπιο αγρότη, τον Χο Χαν, αλλά μόλις το 2009 χαρτογραφήθηκε από Βρετανούς σπηλαιολόγους και αποκαλύφθηκαν οι διαστάσεις του.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια και σήμερα αναγνωρίζεται ως το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, όχι μόνο σε μήκος, αλλά σε ύψος και πλάτος.

Το όνομά του αποδίδεται ως «Ο Ποταμός του Βουνού». Το Χανγκ Σον Ντονγκ είναι τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει έναν ουρανοξύστη 40 ορόφων.

Σε κάποια σημεία, το ύψος του φτάνει τα 200 μέτρα και το πλάτος τα 150 μέτρα, ενώ η συνολική του έκταση ξεπερνά τα 7 χιλιόμετρα και εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερο, καθώς ακόμα και σήμερα δεν έχει ερευνηθεί πλήρως.

Το εσωτερικό του μοιάζει περισσότερο μ’ έναν υπόγειο κόσμο, έναν άλλο πλανήτη.

Μία από τις πιο ιδιαιτερότητες του Χανγκ Σον Ντονγκ είναι πως μέσα του έχει αναπτυχθεί ένα αυτόνομο οικοσύστημα. Λόγω καταρρεύσεων της οροφής σε ορισμένα σημεία, το φως του ήλιου διεισδύει στο εσωτερικό και έχει επιτρέψει τον σχηματισμό ενός τροπικού δάσους. Με την πάροδο των ετών, μέσα στην ζούγκλα έχουν αναπτυχθεί εκατοντάδες δέντρα, φυτά, σταλακτίτες που ξεπερνούν τα 70 μέτρα, μέχρι και σύννεφα βροχής, ενώ έχει πάρει το ψευδώνυμο «ο Κήπος της Εδέμ».

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό είναι ο υπόγειος ποταμός που διαπερνά το σπήλαιο. Ο συγκεκριμένος ποταμός ρέει αθόρυβα μέσα από το σπήλαιο και ενισχύει την αίσθηση μυστηρίου που περιβάλλει τον χώρο. Τα νερά του είναι πεντακάθαρα και σε ορισμένα σημεία σχηματίζουν λίμνες. Μάλιστα, το 2019 Βρετανοί δύτες ανακάλυψαν ένα επιπλέον υποβρύχιο τούνελ, που συνδέει το σπήλαιο με μια άλλη μεγάλη σπηλιά, την Θανγκ.

Οι πρώτες ξεναγήσεις στο σπήλαιο ξεκίνησαν το 2013. Η πρόσβαση στο Χανγκ Σον Ντονγκ είναι περιορισμένη, προκειμένου να διαφυλαχθεί το οικοσύστημα της περιοχής και απαιτείται ειδική άδεια από τις αρχές του Βιετνάμ, συνοδεία έμπειρων ξεναγών.

Η διαδρομή μέχρι την είσοδο είναι απαιτητική, αφού οι επισκέπτες πρέπει να κάνουν τέσσερις ημέρες πεζοπορίας μέσα στην πυκνή ζούγκλα και τα δύσβατα μονοπάτια του πάρκου, έχοντας την δυνατότητα να κατασκηνώσουν για τρεις νύχτες μέσα στη σπηλιά.

Ωστόσο, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για την εξερεύνηση του σπηλαίου μπορεί κανείς να απολαύσει μέχρι και βαρκάδα στο ποτάμι, που αποτελεί μια μοναδική εμπειρία.

https://www.newsit.gr/paraxenes-eidhseis/xangk-son-ntongk-to-megalytero-spilaio-ston-kosmo-vrisketai-sto-vietnam/4382720/

~ * Φαράγγι της Αντιλόπης: Κεντρίζει τα βλέμματα ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα της φύσης * ~

 

Η είσοδος επιτρέπεται μόνο μέσω οργανωμένων ξεναγήσεων που διοργανώνονται από Ναβάχο ξεναγούς, εν μέρει επειδή οι βροχές, κατά την περίοδο των μουσώνων, μπορούν να προκαλέσουν ξαφνικές πλημμύρες.

 

Το φαράγγι της Αντιλόπης (Antelope Canyon) βρίσκεται σε γη που ανήκει στους Ναβάχο, τη μεγαλύτερη φυλή Ινδιάνων στις ΗΠΑ, στο Page της Αριζόνα, αποτελώντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα της φύσης και μια από τις πιο πολυφωτογραφημένες τοποθεσίες της Βόρειας Αμερικής.

Το φαράγγι είναι γνωστό για τους στενούς, κυματιστούς διαδρόμους του, τους παράξενους σχηματισμούς των βράχων, καθώς και τις έντονες αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί που σχηματίζονται στο εσωτερικό του από τις ακτίνες του ήλιου που εισχωρούν στις σχισμές, δημιουργώντας μια απόκοσμη ατμόσφαιρα.

Το φαράγγι της Αντιλόπης πήρε την ονομασία του, λόγω των κοπαδιών από αντιλόπες που περιφέρονταν ελεύθερες στην ευρύτερη περιοχή των Ναβάχο.

Σύμφωνα με την παράδοση, οι αντιλόπες χρησιμοποιούσαν το φαράγγι για καταφύγιο, ειδικά τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας, καθώς προσέφερε σκιά και δροσιά.

Το φαράγγι χωρίζεται σε δύο κύρια τμήματα: το άνω φαράγγι, γνωστό ως «the crack» και το κάτω φαράγγι, γνωστό ως «the corkscrew».

Το άνω φαράγγι είναι πιο εύκολο στην πρόσβαση, επειδή η είσοδός του και ολόκληρο το μήκος του βρίσκονται στο επίπεδο του εδάφους, χωρίς να απαιτείται ανάβαση, προσελκύοντας περισσότερους επισκέπτες, καθώς δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος από τις πλημμύρες.

Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και ιδιαίτερα το μεσημέρι, όταν ο ήλιος είναι στο peak του, οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν μοναδικές εικόνες στο εσωτερικό του φαραγγιού σ’ όλες τις αποχρώσεις του ερυθρού φάσματος, λόγω του φωτός που πέφτει κατακόρυφα από τα ανοίγματα. Βέβαια, η ζέστη είναι έντονη, οπότε οι επισκέπτες χρειάζεται να οπλιστούν με υπομονή.

Το κάτω φαράγγι προσφέρει εξίσου μαγευτικές εικόνες, ωστόσο, οι τουρίστες πρέπει να κάνουν ανάβαση σε μεταλλικές σκάλες και να διασχίσουν πιο στενά περάσματα.

Το φαράγγι σχηματίστηκε με την πάροδο χιλιάδων ετών από την διάβρωση του ψαμμίτη (ιζηματογενές πέτρωμα) από το νερό της βροχής και τις πλημμύρες, δημιουργώντας αυτούς τους γεωλογικούς σχηματισμούς. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο μέσω οργανωμένων ξεναγήσεων που διοργανώνονται από Ναβάχο ξεναγούς, εν μέρει επειδή οι βροχές, κατά την περίοδο των μουσώνων, μπορούν να προκαλέσουν ξαφνικές πλημμύρες στα μονοπάτια, οι οποίες αναδιαμορφώνουν το τοπίο μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, Στις 12 Αυγούστου 1997, έντεκα τουρίστες έχασαν την ζωή τους από μια ξαφνική πλημμύρα.

Ο μόνος επιζών ήταν ο ξεναγός Φρανσίσκο «Πάντσο» Κιντάνα. Εκείνη την ημέρα, δεν έπεσε δυνατή βροχή, ωστόσο, μεγάλες ποσότητες νερού μεταφέρθηκαν στη λεκάνη του φαραγγιού από προηγούμενη καταιγίδα.

Ο αριθμός των επισκεπτών στο Φαράγγι της Αντιλόπης έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, ανταγωνίζοντας το Grant Canyon (Μεγάλο Φαράγγι), που επιθυμούν να δουν από κοντά το φυσικό έργο τέχνης. Ωστόσο, οι Ναβάχο θεωρούν το φαράγγι ιερό τόπο και φροντίζουν να το προστατεύουν με σεβασμό στη φύση και στην πολιτιστική τους κληρονομιά.

https://www.newsit.gr/paraxenes-eidhseis/faraggi-tis-antilopis-kentrizei-ta-vlemmata-ena-apo-ta-pio-entyposiaka-thaymata-tis-fysis/4393624/