Λέει ο Δάσκαλος στον πολεμιστή, όταν τον βλέπει στεναχωρημένο :» Δεν είσαι αυτό που δείχνεις σε στιγμές θλίψης. Είσαι πολύ περισσότερα…..
Ενώ πολλοί έφυγαν για λόγους που δεν θα καταλάβουμε ποτέ …..εσύ βρίσκεσαι ακόμα εδώ. Γιατί άραγε ο θεός να πήρε ανθρώπους τόσο απίστευτους και να άφησε εσένα???.......
Αυτή τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι παραιτήθηκαν κι όλας. Δεν ενοχλούνται, δεν κλαίνε, δεν κάνουν πιά τίποτα…… Περιορίζονται να περιμένουν το χρόνο να περάσει… έχασαν την ικανότητα τους να …. αντιδρούν ………..
Εσύ όμως, είσαι θλιμμένος .Κι αυτό αποδεικνύει πως η ψυχή σου είναι ακόμα ζωντανή………..».
Μια Αραβική παροιμία λέει: « Δώσε στον ανόητο χίλιες εξυπνάδες και αυτός ΔΕΝ θα θελήσει καμιά παρά μόνο τη δική σου.»..
Όταν ο πολεμιστής του φωτός αρχίζει να φυτεύει στον κήπο του, προσέχει πως ο γείτονας τον κατασκοπεύει. Του αρέσει να δίνει συμβουλές για την σπορά τον πράξεων, τη συγκομιδή των σκέψεων, το πότισμα των κατακτήσεων……
Αν ο πολεμιστής ακούσει αυτό που ο άνθρωπος του λέει, θα καταλήξει να κάνει μια δουλειά που δεν του ανήκει ….. ο κήπος στον οποίο αφοσιώνεται θα προέρχεται από τις ιδέες του γείτονα….
Ένας πραγματικός πολεμιστής του φωτός , όμως , ξέρει πως ο κάθε κήπος έχει τα δικά του μυστήρια, που μόνο το υπομονετικό χέρι του κηπουρού είναι ικανό να αποκωδικοποιήσει. Γνωρίζει πως ……..ο ανόητος που δίνει συμβουλές για τον κήπο των άλλων ……δεν προσέχει τα δικά του φυτά………..
Για να πολεμήσεις είναι απαραίτητο να κρατάς πάντα τα μάτια σου ανοιχτά. Και να έχεις στο πλευρό σου πιστούς συντρόφους .
Τυχαίνει όμως ξαφνικά αυτός που μαχόταν μαζί με τον πολεμιστή του φωτός να γίνει αντίπαλος του.
Η πρώτη αντίδραση είναι μίσος . Ο πολεμιστής όμως γνωρίζει πως ένας τυφλωμένος μαχητής χάνεται στην καρδιά της μάχης .
Τότε προσπαθεί να θυμηθεί τις καλές πράξεις που έκανε ο σύμμαχος την περίοδο που έζησαν μαζί. Προσπαθεί να καταλάβει τι τον ώθησε στην απροσδόκητη αλλαγή στάσης, ποιες πληγές συσσωρεύτηκαν στην ψυχή του. Προσπαθεί να ανακαλύψει τι οδήγησε τον έναν από τους δύο να παραιτηθεί από τον διάλογο.
« Κανένας δεν είναι μόνο καλός ή κακός »: να τι σκέφτεται ο πολεμιστής του φωτός και καταλαβαίνει πως έχει έναν νέο αντίπαλο.
Ο πολεμιστής του φωτός δίνει πρίν του ζητηθεί.
Βλέποντας αυτό κάποιοι σύντροφοι σχολιάζουν : « όποιος έχει ανάγκη ζητάει .»
Ο πολεμιστής όμως , γνωρίζει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που δεν τα καταφέρνει ….. δεν τα καταφέρνει απλώς ……… να ζητήσει βοήθεια. Δίπλα του υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι με τόσο εύθραυστη καρδιά, που ρίχνονται σε νοσηρές αγάπες ‘ είναι πεινασμένοι για τρυφερότητα και ντρέπονται να το δείξουν.
Ο πολεμιστής τους συγκεντρώνει γύρω από τη φωτιά , αφηγείται ιστορίες ,μοιράζει το φαγητό του, μεθάει παρέα τους. Την επόμενη , όλοι νοιώθουν καλύτερα….
Εκείνοι που κοιτάζουν τη δυστυχία με αδιαφορία…… είναι οι πιο δυστυχείς……..
Οι πολεμιστές του φωτός αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο από το βλέμμα. Βρίσκονται στον κόσμο, αποτελούν μέρος του κόσμου και στον κόσμο έχουν σταλεί χωρίς δισάκι και χωρίς σανδάλια. Πολλές φορές είναι λιπόψυχοι. Δεν δρούν πάντα με το σωστό τρόπο.
Οι πολεμιστές του φωτός υποφέρουν για ανοησίες , ανησυχούν για ασήμαντα πράγματα, θεωρούν τον εαυτό τους ανίκανο να ωριμάσει. Καμιά φορά πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι οποιασδήποτε ευλογίας ή θαύματος .
Οι πολεμιστές του φωτός συχνά αναρωτιούνται τι δουλειά έχουν εδώ. Πολλές φορές σκέφτονται πως η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα.
Γι’ αυτό είναι πολεμιστές του φωτός. Επειδή κάνουν λάθη. Επειδή αναρωτιούνται. Επειδή επιμένουν να αναζητούν ένα νόημα. Και στο τέλος θα το βρούν.
Ο πολεμιστής του φωτός ξυπνάει από τον ύπνο του.
Σκέφτεται : « Δεν μπορώ να αντέξω αυτό το φώς που με βοηθάει να ωριμάσω.». το φώς πάντως δεν εξαφανίζεται .
Ο πολεμιστής σκέφτεται : « Είναι απαραίτητες κάποιες αλλαγές που δεν έχω διάθεση να κάνω.»
Το φώς επιμένει, επειδή η θέληση είναι μια λέξη γεμάτη τεχνάσματα.
Τότε τα μάτια και η καρδιά του πολεμιστή αρχίζουν να συνηθίζουν στο φώς. Αυτό δεν τον τρομάζει πιά και αρχίζει να δέχεται το Μύθο του, όσο κι αν αυτό σημαίνει ότι θα διατρέξει κινδύνους .
Ο πολεμιστής κοιμήθηκε για μακρύ χρονικό διάστημα. Είναι φυσικό να ξυπνάει σιγά σιγά.
PAULO COELLO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου