~ * Δεν το ξέρεις μα το ξέρεις.........* ~

--Σε περιμένει............ μου είπε να σου μιλήσω μόλις ξανά 'ρθεις.....θέλει να σε δεί.........

--Γιατί του είπατε πως ήρθα???....

--Δεν γινόταν........ήθελε να σου μιλήσει..........

        Κατέβηκε κάτω στο χωριό να τον φωνάξει....... μείνανε αρκετές ώρες στην σπηλιά.........ήρθαν πάλι να της μιλήσουν.....

--Σε ψάχνουν , πρέπει να φύγεις.........

              Γύρισε και τον κοίταξε, δεν ήταν ανάγκη να μιλήσουν........ κοιτάχτηκαν στα μάτια κι εκείνος κούνησε το κεφάλι του.........Τον άφησε εκεί κι έφυγε, έπρεπε να γυρίσει νωρίς όμως γιατί ήταν άρρωστος.............

Τον βρήκε και τον πήγε στη σπηλιά..........της πήρε αρκετό χρόνο για να τον βρεί.......την είχαν απομακρύνει σκόπιμα, στέλνοντας έναν " φίλο " να την "απασχολήσει" όσο εκείνοι τον έψαχναν..........κι όταν κατάλαβε τι γινόταν ......έτρεξε....έτρεξε με όλη της τη δύναμη για να προλάβει..........μα τον βρήκε σε κακή κατάσταση.............ίσα-ίσα που μπορούσε να βγεί ψύθιρος απο μέσα του...............

--Μικρή........ λυπάμε..............

--Σςςςςς............. όλα καλά......όλα καλά ...........ησύχασε τώρα.............

  Οι ίδιοι που τον είχαν στείλει σε κείνη..........οι ίδιοι τον τσάκισαν..... τον έκαναν κομμάτια...........τον είχαν χτυπήσει τόσο πολύ..........καλέ μου Θεέ και Πατέρα.............του είχαν καταστρέψει την πλάτη..........του είχαν τσακίσει όλο του το σώμα μόνο και μόνο για να τους πεί..............

    Έφερε τα χέρια της πάνω του κι άρχισε να κάνει όπως ακριβώς της είχε μάθει..........της πήρε πολύ ώρα.....τα τραύματά του ήταν βαθιά και μεγάλα..........όπως ακριβώς και το μίσος τους............Είχε αρχίσει να χαράζει όταν τελείωσε, κάθησε δίπλα του , τον πήρε αγκαλιά και περίμενε.............περίμενε να δεί τι θα γινόταν...............

Δεν το ξέρεις μα το ξέρεις.............πως τα χέρια δεν ........ξεχνούν..............ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ...........

όπως λέει και ο ποιητής.........