~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.....
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
Ο ακριβέστερος μέχρι σήμερα χάρτης του βαρυτικού πεδίου της Γης παρουσιάστηκε την Πέμπτη από τον ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος).
Στο νέο χάρτη του ευρωπαϊκού δορυφόρου Goce, η υδρόγειος δεν μοιάζει με την τέλεια σφαίρα που συνήθως φανταζόμαστε. Έχει εντελώς ανώμαλο σχήμα που θυμίζει πατάτα, καθώς η μάζα του πλανήτη δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη. Η τεράστια μάζα των Ιμαλαΐων, για παράδειγμα, σχηματίζει ένα μεγάλο εξόγκωμα στην περιοχή της Ασίας.
Από τεχνική άποψη, ο χάρτης του Goce είναι ένα γεωειδές: είναι η επιφάνεια ενός ιδεατού παγκόσμιου ωκεανού, η οποία διαμορφώνεται αποκλειστικά από τη βαρύτητα, χωρίς την επίδραση της παλίρροιας και των ωκεάνιων ρευμάτων.
Παρουσιάζοντας το χάρτη σε ειδική εκδήλωση στο Μόναχο, ερευνητές της ESA επισήμαναν ότι τα νέα δεδομένα είναι πολύτιμα για τη μελέτη της δυναμικής των ωκεανών: την παρακολούθηση των θαλάσσιων ρευμάτων και τη μέτρηση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Τα δεδομένα της αποστολής Goce «θα μας αποκαλύψουν τη δυναμική τοπογραφία και τα μοτίβα της κυκλοφορίας των ωκεανών με πρωτοφανή ποιότητα και ανάλυση» σχολίασε ο Δρ Ράινερ Ρούμελ, καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου.
Επιπλέον, οι παρατηρήσεις του Goce αναμένεται να προσφέρουν νέα στοιχεία για το μηχανισμό γέννησης των σεισμών, δεδομένου ότι οι σεισμικές δονήσεις αφήνουν χαρακτηριστικές υπογραφές στα βαρυτικά δεδομένα.
Ο Goce εκτοξεύτηκε το Μάρτιο του 2009 και σήμερα «έχει αρκετά καύσιμα για να συνεχίσει να μετρά τη βαρύτητα μέχρι τα τέλη του 2012» ανέφερε ο Δρ Ρούμελ.
Για να χαρτογραφήσει τη δύναμη της βαρύτητας σε τρεις διαστάσεις, ο δορυφόρος είναι εξοπλισμένος με έξι εξαιρετικά ευαίσθητα επιταχυνσιόμετρα.
Διαθέτει ακόμα έναν προηγμένο κινητήρα ιόντων, ώστε να μπορεί να διορθώνει ανά πάσα στιγμή την τροχιά του.
Ένα μονοκύτταρο φύκος του γλυκού νερού θα μπορούσε να καθαρίζει το ραδιενεργό στρόντιο έπειτα από πυρηνικά δυστυχήματα όπως του Τσερνόμπιλ και της Φουκουσίμα, προτείνουν Αμερικανοί ερευνητές.
Το Closterium moniliferum, με χαρακτηριστικό σχήμα μισοφέγγαρου, είναι ένα μικρόβιο του φυτοπλαγκτού σε λίμνες σε ποτάμια όλου του κόσμου.
Στο εσωτερικό του σχηματίζει μικρά κυστίδια με υγρό, τα οποία ονομάζονται κενοτόπια και συσσωρεύουν μέσα τους κρυστάλλους βαρίου.
Επειδή τα άτομα στροντίου έχουν βάρος και ιδιότητες παραπλήσιες με του βαρίου, οι βιοχημικοί μηχανισμοί του μικροβίου συχνά μπερδεύονται και συσσωρεύουν και στρόντιο μαζί με το βάριο.
Αυτό σημαίνει ότι το C.moniliferum μπορεί να συσσωρεύει στο εσωτερικό του, έστω και κατά λάθος, το ραδιενεργό ισότοπο του στροντίου που παράγεται στους αντιδραστήρες.
Το στρόντιο-90 θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο για τον άνθρωπο επειδή έχει μάζα και ιδιότητες παραπλήσιες με του ασβεστίου. Αυτό σημαίνει ότι το ραδιενεργό ισότοπο μπορεί να παίρνει τη θέση του ασβεστίου και να συσσωρεύεται έτσι στο γάλα, τα οστά, τον μυελό των οστών και σε άλλους ιστούς του σώματος.
Δεδομένου ότι το στρόντιο δεν απομακρύνεται από τον οργανισμό και έχει χρόνο ημιζωής λίγο περισσότερο από 30 χρόνια, η ιονίζουσα ακτινοβολία που εκπέμπει μπορεί δυνητικά να προκαλέσει καρκίνο.
«Το στρόντιο-90 είναι ένας από τους κυρίαρχους κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία για τα πρώτα 100 χρόνια μετά την έξοδό του από τον αντιδραστήρα» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature η Μίνα Κρέιτσι του Πανεπιστημίου Northwestern στο Ίλινοϊ.
Η Δρ Κρέιτσι παρουσίασε την ανακάλυψή της για το φύκος στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, το οποίο πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνιας.
Όπως εξήγησε η ερευνήτρια, το μεγάλο πρόβλημα με το στρόντιο είναι ότι αναμειγνύεται στο περιβάλλον με μεγάλες ποσότητες αβλαβούς ασβεστίου. Επειδή τα δύο αυτά στοιχεία έχουν παραπλήσιες φυσικές και χημικές ιδιότητες, αποτελεσματική μέθοδος για τον επιλεκτικό καθαρισμό του στροντίου ακόμα δεν υπάρχει.
Το C.moniliferum θα μπορούσε να δώσει τη λύση, αφού απορροφά ταχύτατα το βάριο και το στρόντιο αλλά αφήνει πίσω του το ασβέστιο.
Παραμένει ωστόσο ασαφές για ποιο λόγο το μικρόβιο σχηματίζει κρυστάλλους βαρίου. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι το βάριο συσσωρεύεται στα κενοτόπια ως παραπροϊόν, απλώς και μόνο επειδή σχηματίζει ενώσεις με το θείο που υπάρχει ούτως ή άλλως σε αυτούς τους ενδοκυττάριους χώρους.
Άγνωστο παραμένει επίσης πόσο ανθεκτικό στη ραδιενέργεια είναι το Closterium moniliferum. Οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι, ακόμα κι αν το μικρόβιο πεθαίνει γρήγορα από την ακτινοβολία, ο πληθυσμός του στη μολυσμένη περιοχή θα μπορούσε να ανανεώνεται γρήγορα με νέες ποσότητες.
Δεδομένου ότι το φύκος είναι ακίνδυνο, οι ερευνητές δεν θα είχαν τίποτα να χάσουν από τη δοκιμή της ιδέας τους στην πράξη. Ανεξάρτητοι επιστήμονες που κλήθηκαν να σχολιάσουν την έρευνα ζήτησαν μάλιστα να αρχίσουν το ταχύτερο δυνατό οι δοκιμές με πραγματικά ραδιενεργά απόβλητα.
Η Μυρσίνη βάζει τ' άσπρα και γιομίζ' η γειτονιά
τριανταφυλλάκια κι άστρα κι ανοιξιάτικα κλωνιά
Η Μυρσίνη τ άσπρα βάζει, άσπρο κρίνο στο περβάζι
και μεθάει η γειτονιά............
Να 'χα λέει ένα βαρκάκι με πανάκι σταυρωτό
και με σένα Μυρσινάκι μια βραδιά να ξανοιχτώ
Στου πελάου τα μονοπάτια, μαύρα, όμορφά μου μάτια
που μπροστά σας ξενυχτώ............
Μα δεν έχω τη βαρκούλα, να σε κλέψω μια βραδιά
Έχω μόνο μια καρδούλα, πικραμένη και βαριά
Και τη ρίχνω στο περβάζι, μπας και δεις ότι σπαράζει
να μου γιάνεις την καρδιά..............
Δύο αρχαία θέατρα και 4,5 εκατ. έγγραφα της πρόσφατης ελληνικής κοινωνικής Ιστορίας αναζητούν σωτηρία σε ιδιωτικές χορηγίες και δηµοπρασίες έργων γνωστών ζωγράφων
Είναι το µεγαλύτερο οικοδόµηµα στο σπουδαιότερο ιερό του αρχαίου ελληνικού κόσµου, τους Δελφούς. Στα εδώλιά του κάθονταν πάνω από 5.000 θεατές για να ακούσουν τους περίφηµους αγώνες φωνητικής και ενόργανης µουσικής στους Πυθικούς Αγώνες.
Σήµερα το αρχαίο θέατρο των Δελφών θα αποκτήσει τη χαµένη του λάµψη και πάλι χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο κουµπαράς που άνοιξε για το θέατρο των Δελφών το «Διάζωµα» – η κίνηση πολιτών για τη σωτηρία των αρχαίων θεάτρων της οποίας ηγείται ο Σταύρος Μπένος και συνεργάζεται µε τοπικούς φορείς και το υπουργείο Πολιτισµού – γέµισε µε 98.125 ευρώ. Χρήµατα που προσέφεραν δύο αδελφές, η Θεοδώρα και η Πολυτίµη Ανδριοπούλου (94.760 ευρώ), το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηµατογράφου (1.000 ευρώ)
αλλά και οι µαθητές της Γ’ τάξης του Βαρβακείου Πειραµατικού Γυµνασίου που συγκέντρωσαν 385 ευρώ.
Με το ποσό αυτό θα καλυφθεί η δαπάνη για τη µελέτη αποκατάστασης του θεάτρου που αντιµετωπίζει προβλήµατα τόσο στους αναληµµατικούς τοίχους όσο και στο κοίλο και την ορχήστρα, έργο που έχουν αναλάβει οι έµπειροι σε ανάλογα έργα αρχιτέκτονες Λιάνα Χλέπα και Κωνσταντίνος Παπαντωνόπουλος. Η ηλικία του θεάτρου φτάνει τους 25 αιώνες, αν και η σηµερινή µνηµειακή του µορφή χρονολογείται στον 1ο αι. π.Χ. Και το κάρµα του είναι να «νικά» τον χρόνο χάρη σε χορηγίες. Το θέατρο, που µοιάζει µε µια πέτρινη σελίδα Ιστορίας – καθώς σώζει χαραγµένα στα εδώλιά του αξιώµατα λειτουργών, όπως αµφικτυόνων, συµβούλων, καθώς και κύρια ονόµατα επιφανών ιδιωτών, ενώ στους αναληµµατικούς τοίχους των παρόδων καταγράφηκε µεγάλος αριθµός επιγραφών απελευθέρωσης δούλων –, απέκτησε τη µνηµειακή του όψη το 160/59 π.Χ. µε χρηµατοδότηση του βασιλιά της Περγάµου Ευµένη Β’.
Κι ενώ ηµελέτη γιατο αρχαίο θέατρο των Δελφών είναι έτοιµη να ξεκινήσει, ένα ακόµη θέατρο που βρίσκεται βορειότερα, κοντά στη Νέα Αγχίαλο, ετοιµάζεται να «ξυπνήσει». Στον κουµπαρά του θεάτρου των Φθιώτιδων Θηβών βρίσκονται ήδη 4.500 ευρώ. Και η εκδήλωση που προγραµµατίζεται στον Βόλο την Παρασκευή από το «Διάζωµα» θα υπενθυµίσει πως απαιτούνται ακόµη 200.000 ευρώ, ώστε το θέατρο που φιλοξενούσε από παραστάσεις αρχαίου δράµατος έως µονοµαχίες να αποκαλυφθεί πλήρως και να διασωθεί, ενώ ήδη µέχρι σήµερα έχουν γίνει εργασίες που έχουν χρηµατοδοτηθεί µε 80.000 ευρώ από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μία ερωτική επιστολή που έγραψε ο Τζον Κιτς προς την Φάνι Μπρόουν το 1820, ένα έτος πριν από τον θάνατό του, πωλήθηκε έναντι 110.000 ευρώ, ένα ποσό- ρεκόρ για ένα χειρόγραφο ποιητή, σύμφωνα με τον οίκο Μπόναμς του Λονδίνου.
Ο Κιτς έγραψε την επιστολή στο σπίτι του στο Χάμπστεντ στο Λονδίνο, όπου ήταν γείτονας της Φάνι Μπρόουν.
Ο ποιητής περιγράφει τον εαυτό του ως έναν «φτωχό κρατούμενο που δε μπορεί να τραγουδήσει σε ένα κλουβί», αναφερόμενος στην φυματίωση από την οποία έπασχε και η οποία τον εμπόδιζε να συναντήσει το νεαρό κορίτσι.
Ο Τζον Κιτς απεβίωσε στην Ρώμη σε ηλικία 25 ετών. Η ιστορία αγάπης με την Φάνι Μπρόουν εξιστορείται στην ταινία «Bright star» της Τζέιν Κάμπιον.
Την ερωτική επιστολή αγόρασε η πόλη του Λονδίνου προκειμένου να εκτεθεί στο σπίτι του Κιτς στο Χάμπστεντ, όπου έχει δημιουργηθεί ένα μικρό μουσείο για τον ποιητή.
«Έφυγε» από τη ζωή ο θεατρικός συγγραφέας Μπάμπης Τσικληρόπουλος.
Στα 72 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο θεατρικός συγγραφέας Μπάμπης Τσικληρόπουλος που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο στην ιδιαίτερη πατρίδα του στον Πύργο Ηλείας, στις 16:00 το απόγευμα.
Λίγα λόγια για τη ζωή του «Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια».
Ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος που έφυγε σήμερα από τη ζωή, στα 72 του χρόνια έχει υπογράψει τους στίχους σ΄ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια την «Ελένη»του Θάνου Μικρούτσικου.
Εχει επίσης γράψει θεατρικά έργα και σενάρια για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, αλλά και νουβέλες. Πιο γνωστά του έργα:«Μη ξεχαστώ και δε γυρίσω», «Η Οδύσσεια του Μήτσου», «Στην άκρη της πόλης», «Ωχ τα νεφρά μου».
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλίας το 1939 αλλά όπως έλεγε «δεν έμαθα ακόμα γιατί» .
Το σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση σεισμού και τσουνάμι καταστρώνεται από την Τετάρτη (30/3) στην Κρήτη, η άσκηση του οποίου θα διεξαχθεί τον προσεχή Οκτώβριο.
Η άσκηση με τον κωδικό όνομα «Ποσειδών», υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα συμμετέχουν εθελοντικές οργανώσεις και εθνικές αρχές Πολιτικής Προστασίας από την Ελλάδα, την Γαλλία και την Κύπρο.
Αφορά την ανάπτυξη και επέμβαση δυνάμεων, καθώς και την ενσωμάτωση βοήθειας σε προσωπικό και εξοπλισμό από την Ε.Ε. μέσω ενεργοποίησης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, σε μια ακραία φυσική καταστροφή από σεισμό που στη συνέχεια προκαλεί ένα σαρωτικό κύμα τσουνάμι.
Το σχέδιο δράσης βασίζεται στον καταστροφικό σεισμό που σημειώθηκε το 365 μΧ δυτικά της Κρήτης, ο οποίος προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα τσουνάμι.
Στην προσομοίωση του σεισμού, θα δούμε την μετακίνηση των τεκτονικών πλακών, το πρώτο κύμα τσουνάμι και πως αυτό αναρριχάται στην ακτή.
Το συγκεκριμένο λογισμικό, με χρήση κατάλληλων αρχικών συνθηκών, δηλ. των συνθηκών που δημιουργούν το κύμα, αναπαριστά αποτελεσματικά και άλλα πλημμυρικά κύματα, όπως από τη ρήξη φραγμάτων ή από την μετεωρολογική παλίρροια.
Το πρώτο τεχνητό φύλλο το οποίο θα αντιγράφει τις δυνατότητες ενός πραγματικού και θα φωτοσυνθέτει δημιούργησαν αμερικανοί ερευνητές. Το νέο αυτό φύλλο που θα παράγει ηλεκτρική ενέργεια από τον ήλιο είναι πολλά υποσχόμενη για το μέλλον της οικονομικής παραγωγής ηλεκτρισμού.
Πρόκειται για ένα εξελιγμένο ηλιακό «κύτταρο» (ή κυψέλη), σε μέγεθος τραπουλόχαρτου, αλλά ακόμα πιο λεπτού σε πάχος, που μιμείται τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, με την οποία τα φυτά μετατρέπουν το φως του ήλιου και το νερό σε ενέργεια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον χημικό Ντάνιελ Νοσέρα του πανεπιστημίου ΜΙΤ των Η.Π.Α., έκαναν τη σχετική παρουσίαση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρίας.
Είναι το δεύτερο σε σειρά τεχνητό φύλλο που δημιουργούν αμερικανοί επιστήμονες, αφού το πρώτο είχε δημιουργηθεί πριν από περίπου μια δεκαετία αλλά δεν ήταν πρακτικό και λειτουργικό για ευρύτερη χρήση, καθώς το αποτελούσαν σπάνια και ακριβά μέταλλα, ενώ ήταν ασταθές, με συνέπεια η διάρκεια ζωής του να μην ξεπερνά τη μια μέρα.
H νέα συσκευή αποτελείται από πυρίτιο, ηλεκτρονικά εξαρτήματα και καταλύτες (από νικέλιο και κοβάλτιο), ουσίες που επιταχύνουν τις χημικές αντιδράσεις. Αν τοποθετηθεί σε ένα γαλόνι νερού (περίπου 4,5 λίτρα) κάτω από τον ήλιο, ή σε μια στέγη, ή στο έδαφος, η συσκευή, η οποία έχει τη δυνατότητα να διασπά το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο, μπορεί να παράγει αρκετό ηλεκτρισμό για να τροφοδοτήσει ένα σπίτι για μια μέρα. Το υδρογόνο και το οξυγόνο αποθηκεύονται σε ξεχωριστή κυψέλη καυσίμου, η οποία παράγει τον ηλεκτρισμό.
«Η δημιουργία ενός λειτουργικού τεχνητού φύλλου αποτελεί ένα από τα ιερά δισκοπότηρα της επιστήμης, εδώ και χρόνια. Πιστεύουμε ότι πλέον το πετύχαμε», όπως είπαν. Τόνισαν ότι η εφεύρεσή τους θα αποτελέσει μια φθηνή πηγή παραγωγής ηλεκτρισμού για οικιακή χρήση, με τελικό στόχο κάθε σπίτι να γίνει παραγωγός της δικής του ηλεκτρικής ενέργειας.
Ευχάριστο είναι το γεγονός ότι τα υλικά του «τεχνητού φύλλου» είναι φθηνά και ευρέως διαθέσιμα, ενώ η τεχνολογία είναι πιο σταθερή και έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Εργαστηριακά πειράματα έδειξαν ότι το πρωτότυπο του τεχνητού φύλλου μπορεί να λειτουργεί συνεχώς για τουλάχιστον 45ώρες χωρίς μείωση της απόδοσής του.
10 φορές πιο αποδοτικό είναι το νέο φύλλο του ΜΙΤ από ένα πραγματικό φύλλο ενώ οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι στο μέλλον θα καταφέρουν να βελτιώσουν κι άλλο την ενεργειακή αποδοτικότητά του.
«Το μέλλον ανήκει στη φωτοσύνθεση με την μορφή τεχνητών φύλλων», δήλωσε με βεβαιότητα ο Νοσέρα.
1946 - Επίθεση ανταρτών κομμουνιστών στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτόχωρου με συνέπεια να σκοτωθούν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες. - Πρώτες μεταπολεμικές εκλογές - Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ανακηρύσσεται αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος.
1947 - Η Στρατιωτική Διοίκηση Δωδεκανήσων παραδίδεται από τους Βρετανούς στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος ενσωμάτωσης στην Ελλάδα.
There was a time when I would have followed you
To the end of the earth
I was willing to share it all with you
The love, the hurt
I've seen you when your dreams were falling in the dust
But I never stopped believing in you
I always thought our love was strong enough
One you could hold on to
You never see it coming
You just let it fly
On silent wings, silent wings
You can't hide what you feel inside !!! you !!!
And the fire has left your eyes
On silent wings
I see us in our dreams and we're dancing
I can almost hear the song
But the prayers, they go unanswered
But we both know, we're just hanging on
I feel ashamed, but I'll never know the reason why
The rug was pulled so gently from under my feet
I only know that something good has died
Between you and me, oh it's just a memory
You never see it coming
You just go separate ways
On silent wings, silent wings
There's no more promises to break
Or our love has slipped away
On silent wings
You never see it coming
But you know it has to end
On silent wings, silent wings
I will never be the same again
I feel the whisper of the wind
On silent wings
η αλήθεια.-έτσι δε λένε;- είναι οδυνηρή
κι έχει ανάγκη, να ξέρεις, απ' το αίμα σου
έχει ανάγκη απ' τις λαβωματιές σου·
απ' αυτές και μόνον θα περάσει-εάν περάσει
καπότες η ζωή που μάταια έψαχνες
με το σφύριγμα του άνεμου και τα ξωτικά
και τις κόρες με τους ήλιους επάνω στα ποδήλατα...
Μπρος! Ανοίξου! Φύγε!
Δίχως ρόπαλο και δίχως σπήλαιο
μες στους εξαγριωμένους βροντόσαυρους
κοίταξε να βολευτείς μονάχος σου
να εφεύρεις μια γλώσσα ίσως τσιρίζοντας:
ίιιιι.
Τότε που θ' ακούσεις πάλι πάλι να σου τραγουδώ
να σου τραγουδώ τις νύχτες πάνω στο ξυλόφωνο:
«Μες στο δάσος πήγα ντράγκου-ντρούγκου
μ' έφαγαν τα δέντρα ντρούγκου-ντρου
μ' έκαναν κομμάτια, ντράγκου-ντρούγκου
μ' έριξαν στα όρνια ντρούγκου-ντρου».
Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει.
Και ο Αντιφωνητής:
Μες στο κενό θησαύριζα και τώρα πάλι
μες στους θησαυρούς μένω κενός.
Ω αντίο Παράδεισοι και αζήτητες δωρεές
φεύγω πάω κατευθείαν επάνω μου
εκεί μακριά που βρίσκομαι.
Ήρθε η στιγμή. Μαρία Νεφέλη
πάρε το χέρι μου- σε ακολουθώ·
και το άλλο υψώνω-ιδές- με την παλάμη
αναστραμμένη ανοίγοντας τα δάχτυλα
ένα ουράνιο άνθος:
«Ύβρις» όπως θα λέγαμε ή και «Αστήρ»
Ύβρις- Αστήρ Ύβρις-Αστήρ
ιδού το στίγμα φίλοι
πρέπει να κρατήσουμε την επαφή.
Μη μου γελάτε την τόση αδεξιότητα
κι είναι το ξέρετ' ενάντιος ο καιρός.
Τέτοιαν εύστοχη δείξε αδεξιότητα
και να: ο Θεός!
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Η ΝΕΦΕΛΗ
Μέρα τη μέρα ζω- που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.
Το'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει
Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη
και να'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα«εθνικά ιδεώδη».
Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης
η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης
Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους
ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους
Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο
και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.
Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν«κοινός
διαιρέτης»
εγώ θα πρέπει να'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ
ο Νεφεληγερέτης.
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι
σβήσου με γενναιοδωρία.
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
ενώ τεντώνεται από τ' άστρα ο λώρος
να κοπεί και χάνεσαι...
Κοιμήθηκα όπως μόνον μπορεί να κοιμηθεί κανείς
πάνω σ' ένα κρεβάτι που το ζέσταναν οι ράχες άλλων
βάδιζα λέει σε παραλία ερημική
όπου η σελήνη αιμορραγούσε και δεν άκουγες παρά
του άνεμου τα πατήματα πάνω στα σάπια ξύλα.
Ως το γόνατο μες στα νερά πήρα να φέγγω
από μέσα μου μεράκι αλλόκοτο
άνοιξα τα πόδια
σιγά σιγά τα σπλάχνα μου άρχισαν
μωβ κυανά πορτοκαλιά να πέφτουν
με στοργή σκύβοντας τα'πλενα ένα ένα
προσεχτικά προπάντων στα σημεία που έβλεπα
να'χουν αφήσει ουλές οι δαγκωνιές του Αόρατου.
Ώσπου τα μάζεψα όλα στην ποδιά μου
δίχως να βηματίσω προχωρούσα
φυσούσε η μουσική και μ' έσπρωχνε
κομμάτια θάλασσες εδώ- κομμάτια θάλασσες πιο πέρα.
Θε μου που πάει κανείς όταν δεν έχει μοίρα
που πάει κανείς όταν δεν έχει αστέρι
άδειος ο ουρανός άδειο το σώμα
και μόνο η πίκρα στρογγυλή γεμάτη
μες στη σελήνη τη μισή σαλεύοντας τ' αγκάθια της
ένας ακόμη που δε γίνεται ποτέ να πιάσεις
θηλυκός αχινός.
Επάνω κει ξύπνησα μες στο ξένο σπίτι·
πασπατεύοντας μέσα στα σκοτεινά το χέρι μου
πάνω στο ψαλιδάκι των νυχιών έβρισκε την αιχμή.
Λύση της συνεχείας του δέρματος
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
γι' αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα, Όμως
Das Reine Κυρίες και Κύριοι
kann sich nur darstellen im Unreinen
und versuchst Du das Edle zu geben
ohne Gemeines
so wird es als das Allerunnatürlichste
λέει Αυτός που εδέησε να διαβεί
τα Επάνω Μονοπάτια.
Και κάτι πρέπει να ήξερε.
Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
Και ο Αντιφωνητής:
εωσότου η μαύρη θάλασσα φανεί
κι επάνω της ανάψουν σαν βεγγαλικά τα τρία μου άστρα!
Όλα μία σταγόνα
ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα·
μία λύπη διάφανη σαν Άθως κρεμάμενος από τον ουρανό
με απέραντη ορατότητα
όπου τα πάντα γίνονται ξεγίνονται
γονατίζει ο Χάρος και ξανασηκώνεται πιο δυνατός
και πάλι πέφτει ανίσχυρος βυθίζεται στα βάραθρα.
Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα.
Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.
Η ΑΙΓΗΙΣ
Δεν ξέρω που· δεν είναι στ' όνειρο
δεν είναι σε καιρούς παλιούς ίσως ούτε στη γης αυτή
αλλά και αν είναι
τρεις κλίμακες πιο πάνω
απ' όσα γίνεται να σοφιστεί το μαύρο δάχτυλο του ανθρώπου
η χώρα όπου κανένας πλέον δεν κατοικεί
εξακολουθεί να υπάρχει.
Εν αγνοία μας εκεί
το Δίκαιο
διατυπωμένο στη γλώσσα των πουλιών
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
σε μια συνοικία μακρινή με σπίτια δίπατα κλειστά
κάτω από την επιφάνεια του νερού όπου γέρνω
σαν σε καθρέφτη και κοιτάζομαι
ώρες πολλές πως να περάσω μέσα
να περάσω από
την άλλην όψη των πραγμάτων
με το ελικτικό μαλλί μου ξετυλίγοντας
κύκλους διαδοχικά
να κατεβώ και τους εφτά ουρανούς εωσότου
η αντανάκλαση
των αγγέλων μ' αρπάξει
ο Γιάννης η Άννα ο Νίκος με πελώριες
φτερούγες όπως του Θεοτοκόπουλου
μετεωρισμένοι αρχίσουν σιγανά
μια ψαλμωδία και ανοίξουν πάλι τα παράθυρα
επικοινωνήσουν οι ανθοπώλες με τεράστιες ανεμώνες
περασμένες στ' αυτιά τους σαν ακουστικά·
σήματα-λέξεις μυστηριώδεις
«Αστεροβαδών» «Ιδιολάθης» «Μίκυον» - οπού σημαίνει
έχει συντελεσθεί το θέλημά σας, κι η φωνή της γης
επαληθεύεται ήδη στα λουλούδια. Όπου να'ναι θα φανεί
στον πλήρη κόσμο τον ολόιδιον της αντιύλης
όπως μας λένε οι επιστήμονες-και που είναι το αίσθημα
γινόμενο απτό
μια συναυλία που εδέησε να μεταβληθεί σε κήπο.
Κι εγώ που'μουν πλασμένη για να κυνηγάω το θαύμα
σ' ένα ύψωμα επιβλητικό σαν το Εσκοριάλ
τώρα ν' ανακαλύπτω τι;
το μαρτύριο του αγίου Μαυρικίου
Και ο Αντιφωνητής:
αναπαράγεται ολοένα ξεχειλίζοντας από τα τείχη
σπιθοβολώντας από μια σ' άλλη συνείδηση
κενή από σώμα καθώς κύμα
ερτζιανό μη βρίσκοντας κεραία να το δεχτεί αλλά όμως
μεταφέροντας το μήνυμα το θείο
την αμβροσίοδμη μουσική
και αυτή συντελεσμένη
σ' όλους των ήχων τους συνδυασμούς από τα κρεμαστά νερά
πέφτοντας έως τα ξημερώματα«δυνάμει»
όπως θα λέγαμε υπάρχουν εκεί
από ίασπι και ορείχαλκο
μπλε κοβαλτίου τερακότα και ώχρα τα έργα τέχνης όλα
που θα μπορούσε ο άνθρωπος με μόχθο
αφάνταστο ν' αποσπάσει από το Πλήρες και Άφθαρτο αλλ'
αδύνατον.
Τάχα να μην
είχα κάποτε κι εγώ ανεβεί
κείνα τα σκαλοπάτια του ατελεύτητου καλοκαιριού
μιαν αψηλή βουνίσια θάλασσα
να μην είχα για χάρη του Βασιλέα Ευήνορα
φορέσει το μανδύα τον κυανό
να δικάσω τους άλλους και απ' αυτούς να δικαστώ
την κάθετη ώρα του μεσονυκτίου...
Ζούνε ακόμη ζούνε μέσα μου
μια για πάντα ιδωμένοι
από ψηλά οι αγροί χαρακωμένοι ευθείς σαν πίνακες τουMondrian
οι περίβολοι της εκκλησίας με τα κορίτσια ολόγυμνα
κρατώντας μύρτα
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
ο όποιος ξανάζησε στις μέρες μας υπό άλλο ένδυμα
πάλι και πάλι χιλιάδες φορές.
Οι εξέχοντες επίσημοι με τα χρυσά στους ώμους
και τα μαύρα τους όργανα
σε δυσώδη καγκελοφραγμένα υπόγεια πάλι και πάλι.
Ο συγγραφέας που κρύβει τα χειρόγραφα του-πού;-από ποιον;-
ποιος είναι αυτός-ποια είναι αυτή που τη λέμε ανώτερη
δύναμη ελέω Θεού ή ελέω τεθωρακισμένων
Ω
μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη
στον μέσα κόσμο του καθρέφτη εκεί που βηματίζω
ψάχνοντας την αληθινή μου μέρα·
που κρατώ και ανοίγω σαν ομπρέλα παλαιή τη θάλασσα
πάνω από το κεφάλι μου
λάμπει ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα.
Παιδιά κι αγγόνια της απάρνησης
είναι όλα τους μπάσταρδα.
ΚΑΘΕ ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΜΟΛΟΓΕΙ
Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες στα δέντρα κρύβεται μην
και το καταλάβεις·
έχεις ανακατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις
από που το μήνυμα θα λάβεις.
Εσύ'σαι ο ένας απ' αυτούς που του'δωσαν χαρτί μεγάλο
για να γράψει και δεν έστερξε την πένα του να πιάσει·
που του'ρθε η τύχη σαν λακκάκι μες στο μάγουλο και που
δεν είπε μπάρεμ να χαμογελάσει.
Ο Αντιφωνητής λέει:
να βγεις Θεέ μου από την αφάνεια.
Σε λουτήρες μέσα με πλακάκια λεία ωραίες γυναίκες
γέρνοντας μες στους υδρατμούς
σημειώνουν την απόκλιση: ο πλανήτης φεύγει.
Θα φανεί το κέλυφος γεμάτο τρύπες
μαύρες και αστραπές και αργά
θα γυρίσει ο άνθρωπος από το μέσα μέρος
εωσότου ολότελα χαθεί.
Θάρρος. Τώρα.
Την ηδονή να σώσω καν Θεέ μου.
Δώσε μου το εγχειρίδιο.
Είναι αγένεια
να κάνεις του Χάρου χειροφιλήματα.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Πρώτη φορά σ' ενός νησιού τα χώματα
δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα
βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνιωσα
τα«ζόρικα» που λεν αμέσως τα'νιωσα.
Μήνες εννέα πριν την πρώτη μέρα μου
δούλευα για το σπέρμα του πατέρα μου
και πεντακόσιους τρεις κατά συνέχεια
μετά- για την ψευτιά και την ανέχεια.
Δύσκολο δύσκολο της γης το πέρασμα
και να μη βγαίνει καν ένα συμπέρασμα.
Μέσα στον εαυτό μου τόσο κρύφθηκα
που μήτε ο ίδιος δεν τον αντελήφθηκα.
Ώσπου μια μέρα το'φερε η περίσταση
κι αγάπησα χωρίς καμιάν αντίσταση
αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα
πάντοτε βρε παιδιά μου τα θαλάσσωνα
πρώτον διότι κυνηγούσα το Άπιαστο
και δεύτερον γιατ' ήμουν είδος Άμοιαστο.
Εφ' ω και αφού την τύχη μου σιχτίρισα
πίσΑν κάτι αδημονεί μέσα στην άγρια μέντα
είναι της αγιοσύνης σου το λαγωνικό.
ICHSEHEDICH
Κομμάτια των ωκεανών ichsehedich
Μαρία intausendBilern
από φως και ιώδιο και LAITINNOXA και λοξά τα χέρια σου πάνω στο καλώδιο.
Είσαι η νέα Λάχεσις. Τηλεφωνείς
η θητεία μου στη γη να λήξει.Έννοια σου
κιόλας πεθαίνω από ουρανική ασιτία.
Μυθικά ψάρια βλέπω να περνούν
πάνω από το κεφάλι μου ο αέρας καίει
Η Μαρία Νεφέλη λέει:
οι αρχαίοι ναοί με το πέτρινο δάπεδο και τα βαριά
ω στον εαυτό μου ξαναγύρισα.
των ιερέων σάνταλα
τα θυμιάματα
κάτω από τα γυμνά στήθη και ο κρότος των χαλκάδων
την ώρα του χορού κομμάτια
παρδαλά μπαλώματα η ψυχή μου
απαράλλαχτα οι φούστες οι πλατιές που τώρα τελευταία
φορώ
μογκολφιέρα των τύψεων
και οι φράσεις οι τυχαίες του δρόμου:
«Φέρεις τι; -Χρυσίον. -Ευθ ύμει ».
Εγώ δεν«φέρω» τίποτα.
μήτε μου«φέρουν»
διδάσκω με το σώμα μου το κόκαλο της θάλασσας
το μπλε κοράλλι με τις διαφάνειες
περπατώ κομμένη στο παράθυρο και αντλώ ατελεύτητα
ουρανό κάτω απ' τα πόδια μου· ρίχνω τον κουβά
ν' ανεβάσω γιασεμί και πένταστρο·
με λένε ανάλογα με τους καιρούς Τρυφέρα ή Ανεμώνη
κάποτε καιDjenda τι ωραία
δεν καταλαβαίνω τίποτα.