~ * Χαμογέλα ......* ~

 

Χαμογέλα λέμεεεεεε….. αξία ανεκτίμητη ….

Δίνεις κουράγιο και δύναμη σε σένα και στους γύρω σου …..όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα…. Όσο ζόρικα ….ένα χαμόγελο αξίζει πάντα ….μόνο και μόνο για να δείς ξανά τη λάμψη που είχαν μέσα στα μάτια τους ….για εκείνους….

 

~ * Σχέδιο δημιουργίας νέας μνήμης * ~

 

 

 

 

 

 

 

Για το εγκεφαλικό εμφύτευμα η Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του αμερικανικού Πενταγώνου θα επενδύσει 40 εκατομμύρια δολάρια. Στόχος, το εμφύτευμα να έχει ολοκληρωθεί ήδη στις αρχές του 2017, ώστε να δοκιμασθεί σε πρώτη φάση σε δύο ασθενείς.

 

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του αμερικανικού Πενταγώνου έχει γίνει εδώ και χρόνια διάσημη για τα φουτουριστικά πρότζεκτ που χρηματοδοτεί, κατά κανόνα για «εξωτικές» στρατιωτικές τεχνολογίες. Πριν από λίγες ημέρες, η υπηρεσία δικαιολόγησε για μια ακόμη φορά τη φήμη της, ανακοινώνοντας τα σχέδια για μια νέα ηλεκτρονική συσκευή, η οποία πάλι μοιάζει βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η μόνη διαφορά είναι πως η συσκευή αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, αφού έχει ιατρική εφαρμογή, στοχεύοντας να αποκαταστήσει τη λειτουργία της μνήμης σε εκατομμύρια ανθρώπους.

 

Κι αυτό γιατί προορίζεται να γίνει η πρώτη που θα εμφυτεύεται στον εγκέφαλο, ώστε να βοηθά να σχηματισθούν, να αποθηκευτούν και να ανακληθούν νέες αναμνήσεις.

 

Βασική προτεραιότητα της DARPA είναι να βοηθήσει τους Αμερικανούς βετεράνους στρατιώτες που επέστρεψαν με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, με συνέπεια να εμφανίζουν διαταραχές μνήμης. Οπως είναι φυσικό, η ηλεκτρονική συσκευή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης σε όσους έχουν τραυματισθεί στο κεφάλι από κάποιο τροχαίο ή άλλο ατύχημα και αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Παράλληλα, σύμφωνα με την υπηρεσία, θα ανοίξει τον δρόμο για να αντιμετωπισθεί και η έκπτωση της λειτουργίας της μνήμης που προκαλείται από νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ.

 

Για το εγκεφαλικό εμφύτευμα, η υπηρεσία θα επενδύσει 40 εκατομμύρια δολάρια, χρηματοδοτώντας την «αφρόκρεμα» των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων των ΗΠΑ, τα οποία θα συνεργαστούν την επόμενη τετραετία για την ανάπτυξή του. Ετσι, επικεφαλής των ερευνών θα είναι τα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας (UCLA) και της Πενσιλβάνια, ενώ στις έρευνες θα συμμετάσχουν και επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore. Στο πρότζεκτ, το οποίο έχει ονομαστεί Restoring Active Memory, θα πάρουν επίσης μέρος οι αμερικανικές επιχειρήσεις Medtronic και Neuropace.

 

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι υπεύθυνοι της DARPA με εκπροσώπους των ιδρυμάτων και των επιχειρήσεων, ανακοινώθηκε πως στόχος είναι το εμφύτευμα να έχει ολοκληρωθεί ήδη στις αρχές του 2017, ώστε να δοκιμασθεί σε πρώτη φάση σε δύο ασθενείς. «Δεν πρόκειται για λόγια του αέρα», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Geoffrey Ling, διευθυντής του γραφείου βιολογικών τεχνολογιών της υπηρεσίας. «Εχουμε βάσιμες ελπίδες πως το νέο πρόγραμμα θα φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα». Το πρόγραμμα θα επικεντρωθεί στη δηλωτική μνήμη, δηλαδή τη λειτουργία αποθήκευσης και ανάκλησης τοποθεσιών και γεγονότων που είναι απαραίτητα στην καθημερινότητα. Ωστόσο, για την ανάπτυξη του εμφυτεύματος, θα πρέπει να ξεπερασθούν αρκετά εμπόδια. «Η πρώτη πρόκληση είναι να καταλάβουμε πώς πραγματικά λειτουργεί η μνήμη», δήλωσε ο Satinderpall Pannu από το Lawrence Livermore.

 

Γι’ αυτό τον σκοπό, οι ερευνητές θα ξεκινήσουν αρχικά με υγιείς εθελοντές, καταγράφοντας τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες όσο αυτοί πραγματοποιούν μια σειρά από δραστηριότητες. Στη συνέχεια, θα μελετήσουν ασθενείς που χρησιμοποιούν ήδη εμφυτεύματα – ανθρώπους που πάσχουν από Πάρκινσον ή επιληψία, στους οποίους μικρές ηλεκτρονικές συσκευές στον εγκέφαλο παρεμβαίνουν σε συγκεκριμένες περιοχές, είτε για να αμβλύνουν τα συμπτώματα είτε για να περιορίσουν τις επιληπτικές κρίσεις. Οι επιστήμονες από το UCLA θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα από επιληπτικούς στους οποίους έχουν εμφυτευθεί τέτοιες συσκευές, για να διαλευκάνουν τον τρόπο που λειτουργεί η μνήμη. Με αυτό τον τρόπο, θα «χαρτογραφήσουν» τη δραστηριότητα των νευρώνων και θα εντοπίσουν ποιες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων ενεργοποιούνται –ή αποτυγχάνουν να ενεργοποιηθούν– όταν δημιουργούμε, αποθηκεύουμε και ανακαλούμε αναμνήσεις.

 

Ολες αυτές οι πληροφορίες θα αξιοποιηθούν για τη σχεδίαση της συσκευής, με σκοπό αυτή να «αντιλαμβάνεται» πότε «αφυπνίζονται» οι εγκεφαλικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη μνήμη, ώστε να τις συντονίζει με τέτοιο τρόπο που να παρακάμπτονται πλέον τα νευρωνικά «κυκλώματα» που δυσλειτουργούν. Οι ερευνητές του UCLA θα εστιάσουν στον ενδορινικό φλοιό, μια περιοχή του ιππόκαμπου όπου δημιουργούνται και αποθηκεύονται οι αναμνήσεις. Από την πλευρά της, η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια θα μελετήσει άλλα κέντρα του εγκεφάλου που παίρνουν μέρος στη λειτουργία της μνήμης, ανάμεσα στα οποία ο μετωπιαίος φλοιός, ο κροταφικός λοβός και ο βρεγματικός φλοιός.

 

Ελπίδες για παράλυτους ανθρώπους

 

Αν το πρόγραμμα που χρηματοδοτεί η DARPA έχει βάσιμες πιθανότητες να πετύχει τον στόχο του, ο κύριος λόγος είναι πως η επιστήμη τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια πολύ καλύτερη εικόνα για τον εγκέφαλο και τον τρόπο που αυτός λειτουργεί. Ο ίδιος λόγος κρύβεται πίσω από τις ελπίδες που δίνουν άλλα προγράμματα ανάπτυξης εμφυτευμάτων, τα οποία μπορούν επίσης να «επικοινωνούν» με τον εγκέφαλο – αυτή τη φορά, για να δώσουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους που πάσχουν από κάποια μορφή παράλυσης να κινούν με τη σκέψη τα άκρα τους ή προσθετικά ρομποτικά μέλη.

 

Πιο πρόσφατο παράδειγμα το τσιπ που εμφύτευσε η αμερικανική μη κερδοσκοπική οργάνωση Battelle στον Ian Burkhart, χάρις στο οποίο ο 23χρονος Αμερικανός, παράλυτος από το στήθος και κάτω, μπορεί να κινεί ξανά τα δάχτυλα του δεξιού χεριού του. Τοποθετημένο με χειρουργική επέμβαση στον κινητικό φλοιό, το τσιπ καταγράφει τη δραστηριότητα των νευρώνων, «μεταφράζοντάς» την στις αντίστοιχες εντολές κίνησης, με τη βοήθεια ειδικών αλγορίθμων που ανέπτυξε γι’ αυτό τον σκοπό η Battelle. Μέσω ενός καλωδίου, οι εντολές μεταφέρονται σε ένα ειδικό «μανίκι» στο μπράτσο του Burkhart, όπου ηλεκτρόδια αναλαμβάνουν να διεγείρουν με ηλεκτρικά σήματα τους μυς, ώστε να κινούν τα δάχτυλα όπως ακριβώς σκέφτηκε ο Burkhart.

 

Με το τσιπ, ουσιαστικά παρακάμπτεται η μόνιμη βλάβη που έπαθε στη σπονδυλική στήλη ο Αμερικανός το 2010, έπειτα από ατύχημα σε κατάδυσή του στον Ατλαντικό Ωκεανό. Αν και προς το παρόν μπορεί απλώς να ανοιγοκλείσει την παλάμη του, οι υπεύθυνοι της Battelle υποστηρίζουν πως η τεχνολογία βρίσκεται στα πρώτα της βήματα και θα βελτιωθεί αρκετά τα επόμενα χρόνια, για να προσφέρει σε ανθρώπους όπως ο Burkhart μεγαλύτερη αυτονομία στην καθημερινότητά τους

 

 

 

~ * Βαρυτικά κύματα: Ψάχνοντας για απαντήσεις * ~

 

 

 

 

 

Τον περασμένο Μάρτιο, οι επιστήμονες του πειράματος BICEP2 (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization ) είχαν ανακοινώσει την ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων  μέσω του αποτυπώματος που είχαν αυτά αφήσει στην πόλωση της ακτινοβολίας υποβάθρου, του απόηχου δηλαδή της Μεγάλης Έκρηξης που γέννησε το Σύμπαν πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια.

 

H ανακάλυψη συνοδεύτηκε από διθυραμβικές αναλύσεις και χαιρετίστηκε ως μεγίστης σημασίας για την  επιστήμη, καθώς αποτελούσε βασική πρόβλεψη των σύγχρονων θεωριών για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Λίγο καιρό μετά την ανακοίνωση ωστόσο, ξεκίνησε ένας κύκλος κριτικής και αμφισβήτησης για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων, από μία αυξανόμενη μειοψηφία των επιστημόνων, οι οποίοι υποστηρίζουν πως το ίδιο σήμα το οποίο ερμηνεύτηκε ως ένδειξη για την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων θα μπορούσε να δημιουργηθεί από την ακτινοβολία της θερμής σκόνης που υπάρχει στο Γαλαξία μας.

 

Σε μία συνέντευξη στο περιοδικό Quanta, o Τσάο Λιν Κούο, πειραματικός φυσικός στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ο οποίος είχε βασικό ρόλο στο πείραμα BICEP2, δίνει τις δικές του εξηγήσεις για το   θέμα. Ο Κούο είχε σχεδιάσει τους ανιχνευτές φωτονίων του τηλεσκοπίου, το οποίο συνέλεγε δεδομένα για τρία χρόνια από την ερευνητική βάση στο Νότιο Πόλο και τα μετέδιδε μέσω δορυφόρου στους 47 επιστήμονες της ομάδας. Με τον καιρό, η ερευνητική ομάδα πειθόταν ολοένα και περισσότερο πως αυτό που είχε στα χέρια της συνιστούσε μία πολύ σημαντική επιστημονική ανακάλυψη, κάτι που τους οδήγησε στη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων.

 

Ο Κούο επισημαίνει πως η αμφιβολία μέσω της διατύπωσης εναλλακτικών προτάσεων αποτελεί μία πολύ συνηθισμένη διαδικασία στην επιστήμη. Δίνοντας πάντως σαφή νούμερα, εξηγεί πως τα συμπεράσματα του BICEP2 είχαν βασιστεί στη γνώση που υπήρχε εκείνο το διάστημα για την επίδραση που θα μπορούσε να έχει στα δεδομένα η σκόνη του Γαλαξία, κάτι που άλλαξε μετά τη δημοσίευση νέων μετρήσεων από τον ευρωπαϊκό διαστημικό δορυφόρο Πλανκ τον περασμένο Μάιο.

 

Εν αναμονή πάντως και νέων δεδομένων από το Πλανκ, τα οποία θα αφορούν και την περιοχή την οποία είχε μελετήσει το BICEP2, ακόμη δε μπορεί κανείς να αποφανθεί με σιγουριά για τον εάν πρόκειται για επιστημονικό λάθος ή μία μεγάλη ανακάλυψη. Για το λόγο αυτό, στην αναθεωρημένη έκδοση της ερευνητικής εργασίας στο περιοδικό Physical Review Letters, η επιστημονική ομάδα δίνει ένα μεγαλύτερο περιθώριο για την αβεβαιότητα των αποτελεσμάτων της πως η επίδραση της γαλαξιακής σκόνης ίσως να είναι μεγαλύτερη του αναμενόμενου. Τον τελικό λόγο λοιπόν φαίνεται πως θα έχει το Πλανκ, το οποίο αναμένεται να δημοσιεύσει τις νέες του μετρήσεις εντός των ερχόμενων μηνών.

 

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως αυτό τον καιρό οι επιστήμονες ετοιμάζουν το διάδοχο του BICEP2, το τηλεσκόπιο BICEP3, το οποίο θα συνεχίσει την έρευνα για την πόλωση της ακτινοβολίας υποβάθρου με αυξημένη διακριτική ικανότητα, που θα μπορέσει να διακρίνει μεταξύ γαλαξιακής σκόνης και βαρυτικών κυμάτων. Επίσης, η ευρύτερη συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών ερευνητικών ομάδων που εργάζονται στο ίδιο αντικείμενο είναι άλλη μία μέθοδος που αναμένεται να βελτιώσει την ποιότητα των αποτελεσμάτων. Σύμφωνα πάντως με τον Κούο, αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιος θα κάνει την ανακάλυψη, αλλά στο τέλος οι επιστήμονες να βρίσκουν τις απαντήσεις που ψάχνουν και στο θέμα αυτό έχει γίνει ταχεία πρόοδος.

 

 

 

 

 

http://www.naftemporiki.gr/story/832565/barutika-kumata-psaxnontas-gia-apantiseis














 

~ * Ερχεται ο βιολογικός «βηματοδότης» ...... * ~

 

 

Γονιδιακή θεραπεία υπόσχεται να καταργήσει τα ηλεκτρονικά εμφυτεύματα

 

 

 

 

 

Καλιφόρνια 

 

Χρησιμοποιώντας έναν γενετικά τροποποιημένο ιό ως όχημα για την εισαγωγή επιπλέον γονιδίων σε κύτταρα της καρδιάς, ερευνητές στις ΗΠΑ κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα είδος βιολογικού βηματοδότη που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα ηλεκτρονικά εμφυτεύματα.

 

Η ανθρώπινη καρδιά διαθέτει το δικό της βηματοδότη, το λεγόμενο φλεβόκομβο, μια ομάδα μερικών χιλιάδων κυττάρων που βρίσκονται στον αριστερό κόλπο και παράγουν αυθόρμητους ηλεκτρικούς παλμούς. Οι παλμοί αυτοί λειτουργούν ως μετρονόμος για τις συγχρονισμένες συσπάσεις του μυοκαρδίου.

 

Οι ηλεκτρονικοί βηματοδότες λειτουργούν ουσιαστικά ως τεχνητοί φλεβόκομβοι και το φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό. Οι συσκευές αυτές σώζουν χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο, απαιτούν όμως χειρουργική επέμβαση για την τοποθέτησή τους, χρειάζονται αλλαγή μπαταρίας κάθε λίγα χρόνια και ενέχουν τον κίνδυνο μόλυνσης.

 

Τη λύση θα μπορούσε να δώσει η γονιδιακή θεραπεία που δοκίμασαν σε χοίρους ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου «Κέδροι του Σινά» στο Λος Άντζελες. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine».

 

Η νέα γονιδιακή θεραπεία

 

 Σε πρώτη φάση η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας για να καταστρέψει το φλεβόκομβο σε 12 χοίρους -τα πειραματόζωα έζησαν, δεδομένου ότι η καρδιά διαθέτει δευτερεύοντες, πιο ασθενείς φυσικούς βηματοδότες, ωστόσο οι καρδιακοί παλμοί έπεσαν στους 50 ανά λεπτό, το μισό από ό,τι το φυσιολογικό στους χοίρους σε κατάσταση ηρεμίας.

 

Στη συνέχεια διοχετεύθηκε με ένεση απευθείας στην καρδιά ένας τροποποιημένος ιός, σχεδιασμένος να μεταφέρει στα κύτταρα ένα γονίδιο των χοίρων, με την ονομασία Tbx18, το οποίο εμπλέκεται στην ανάπτυξη της καρδιάς.

 

Μία μόλις μέρα αργότερα, τα κύτταρα που είχαν προσλάβει το γονίδιο άρχισαν να εκφράζουν γονίδια του φλεβοκόμβου. Η καρδιά απέκτησε ουσιαστικά έναν νέο βιολογικό βηματοδότη, σε διαφορετική θέση από τον κατεστραμμένο φλεβόκομβο.

 

Ο καρδιακός ρυθμός παρέμεινε σε φυσιολογικές τιμές στις δύο εβδομάδες που διήρκεσε η μελέτη, αν και παρουσίασε μια ελαφρά μείωση τις τελευταίες ημέρες.

 

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι η γονιδιακή θεραπεία ίσως προσφέρει παροδικά μόνο αποτελέσματα. Ακόμα κι έτσι, όμως, θα ήταν χρήσιμη σε ασθενείς από τους οποίους αφαιρείται προσωρινά ο προσωρινός βηματοδότης λόγω λοίμωξης, ή ακόμα και σε βρέφη και παιδιά στα οποία η τοποθέτηση βηματοδότη είναι δύσκολη λόγω της ταχείας ανάπτυξης του σώματος.

 

Οι ερευνητές βρίσκονται ήδη σε επαφές με την FDA (την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων) για το σχεδιασμό κλινικής μελέτης σε ανθρώπους.

 

Εκτιμούν όμως ότι αυτό απέχει περίπου δύο με τρία χρόνια.

 

 

 

 

http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=616292