~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.....
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
“Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα… Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα… Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται.
Αν παρακολουθήσουμε μια συζήτηση, θα παρατηρήσουμε ανάμεσα στους συνομιλητές, αρκετές κατηγορίες ανθρώπων. Πολύπλευρες και διαφορετικές προσωπικότητες που κάνουν εμφανή το χαρακτήρα τους μέσα από το διάλογο. Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως μια συζήτηση ανθρώπων, ίσως να μπορεί να γίνει και το ψυχογράφημά τους.
Πολύ συχνά θα βρεθούμε μπροστά σε κάποιους που είναι ερωτευμένοι με τη φωνή τους. Υποστηρίζουν την άποψή τους με πάθος, και αγαπούν να μιλούν συνέχεια και για τα πάντα. Πολλές φορές δεν είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το θέμα που αγγίζουν αλλά αυτό δεν τους αφορά. Έχουν άποψη, ξέρουν δεν ξέρουν το θέμα, και την υποστηρίζουν με πάθος.
Αυτοί οι άνθρωποι, που μιλούν πολύ και δυστυχώς συχνά ακούν λίγο, έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, τσαμπουκά και συνήθως, κατέχουν την τέχνη του λόγου.
Υπάρχουν, όμως και οι άλλοι. Αυτοί που θα τους δούμε να παρακολουθούν με προσοχή τα λεγόμενα, να ακούν τα πάντα, αλλά να μιλούν λίγο, έως καθόλου. Μετρούν ιδιαίτερα τα λόγια τους και για όσα πουν, είναι απόλυτα βέβαιοι.
Οι επιστήμονες, μάλιστα, λένε πως οι άνθρωποι που μιλούν λίγο, είναι και πιο έξυπνοι. Και μάλλον έχουν δίκιο.
Αυτοί οι λιγομίλητοι άνθρωποι, προτιμούν να γράφουν και να διαβάζουν, από το να εξωτερικεύουν τις απόψεις τους.
Μελετούν πολύ, ενημερώνονται σφαιρικά κι αποκτούν μια δομημένη άποψη για καθετί που τους ενδιαφέρει. Έτσι, όταν αποφασίσουν να εξωτερικεύσουν τη γνώμη τους για κάτι, είμαστε σίγουροι πως δεν πρόκειται να εκφράσουν αερολογίες, απλά και μόνο για να ακούν τον εαυτό τους, αλλά για να εκφράσουν τεκμηριωμένα επιχειρήματα και άποψη, που αξίζει να τη λάβει κάποιος υπ´οψιν του. Τα λίγα λόγια, γενικά, δίνουν περισσότερο χρόνο στον εγκέφαλο για σκέψη, βοηθώντας στην καλύτερη λειτουργία του, όπως το αργό και πολλαπλό μάσημα της τροφής στο στομάχι μας. Και ας μην μπερδεύουμε καλύτερα την εσωστρέφεια με τη συστολή. Συστολή είναι ο φόβος μιας αρνητικής απόφασης. Αντίθετα, η εσωστρέφεια δηλώνει πως κάποιος προτιμά μικρότερη «διέγερση» του εγκεφάλου, χωρίς να έχει απαραίτητα το φόβο της έκφρασης.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθούμε σε μία συζήτηση, θα πρέπει να θυμηθούμε πως το να μιλάμε συνεχώς δε μας κάνει απαραίτητα πιο έξυπνους, αλλά κάτι άλλο, που ενδεχομένως να μην αρέσει καθόλου στους συνομιλητές μας.
Βέβαια, για να μην τα βάζουμε και όλα στο ίδιο τσουβάλι, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Άνθρωποι που μιλούν πολύ και έχουν γνώση του τι λένε και άλλοι που μιλούν λίγο γιατί είτε δεν έουν κάτι να πουν, είτε γιατί προτιμούν να τα κρατούν για τον εαυτό τους.
Κάποτε ο Jimi Hendrix, είπε: «Η γνώση μιλάει, η σοφία ακούει».
Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.
Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ’ αφήσουν όπως σε βρήκαν.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.
Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ. Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ’ την ακατάσχετη πολυχρησία.
Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ’ αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ’ αγαπήσουν επειδή σ’ έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ’ αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.
Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ’ αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.
Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ’ έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.
