~ * Sταμάτα αγέρα να φυσάς...... * ~

Sταμάτα αγέρα να φυσάς

και νύχτα μου να φέγγεις

τον πόνο μέσα στην καρδιά

μόνο εσύ τον ξέρεις.....

Αγέρα πάρε με αγκαλιά

και κράτα με κοντά σου

κι όταν το δάκρυ θα κυλά

να λές δεν είν ' δικά σου.....

Νύχτα μου κράτα συντροφιά

και μόνη μη μ'αφήνεις

και σαν το χάραμα θα 'ρθει

το δρόμο να μου δείχνεις.....

Νύχτα μου στείλε μου άνθρωπο

να μ' έχει στην καρδιά του

να 'ναι τα μάτια του για με

γεμάτη η αγκαλιά του.........

ΜΥΣΡΙΝΗ ~ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

~ * ΓΙΩΡΓΟS ΚΑΖΑΝΤΖΗS ~ ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕSΙΩΤΟΥ ~ ΜΕΛΙSSES ..... * ~

~ * Ο φόβος να χάσω τον εαυτό μου...... * ~

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Ένας μεγάλος φόβος που έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι ο φόβος του να χάσει τον εαυτό του. Όμως τι σημαίνει χάνω τον εαυτό μου; Σημαίνει χάνω την προσωπικότητα μου, σημαίνει εκτίθεμαι, σημαίνει αφήνω όλα τα σκοτεινά μου κομμάτια να βγουν στην επιφάνεια και αυτό δεν το αντέχω. Αν έχουμε μάθει να τα καμουφλάρουμε στο βωμό μιας ζωής με πνευματικό σκοπό και να δουλεύουμε προς αυτό το σκοπό, τότε όλα αυτά είναι μιάσματα που θα πρέπει να εξαφανιστούν και δεν αντέχουμε να τα βλέπουμε ή να παραδεχτούμε ότι είναι εκεί. Όμως όλα αυτά έρχονται στην επιφάνεια για να μας δείξουν τις ατέλειες μας, η ψυχή μας τα έφερε στην επιφάνεια για να τα δούμε και να τα θεραπεύσουμε. Δεν έχει νόημα να τα αρνούμαστε, γιατί είναι κομμάτια μας που θέλουν μετουσίωση. Με άλλα λόγια σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε βάζοντας μέσα τους πνευματικότητα και τότε θα γίνουν ολόκληρα και θα τα ενώσουμε στον εαυτό μας, την σκεπτομορφή της ψυχής μας.

Κάθε κατάσταση στη ζωή μας έχει ένα κρυμμένο μυστικό, δεν είναι καλή ή κακή, Είναι και εξυπηρετεί ένα σκοπό. Αυτό το σκοπό χρειάζεται να δούμε πίσω από αυτό που αντιμετωπίζουμε και να την κατάσταση να την αποδεχτούμε ως τέτοια.

Ο φόβος από μόνος του είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση και συντηρεί το εγώ, την προσωπικότητα. Ειδικά ο φόβος του να χάσω τον εαυτό μου, σημαίνει να αφήσω την προσωπικότητα να πεθάνει. Και πως νομίζω ότι θα πεθάνει; Με το να εκτεθεί, με το να κάνω φανερά όλα αυτά που υπάρχουν μέσα μου ή να τα κοινοποιήσω στον άλλο με το φόβο να λάβω κριτική, απόρριψη και εγκατάλειψη.

Όμως εκεί είναι και η ελευθερία και η αποδέσμευση από το φόβο. Όταν καταφέρω να εκθέσω όλα αυτά για τα οποία φοβάμαι ότι ο άλλος θα με απόρριψη, θα με εγκαταλείψει, έχω υπερβεί το φόβο και έχω περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, στο επίπεδο που η προσωπικότητα δεν με ελέγχει πια. Είμαστε έτοιμοι για αυτό το βήμα;

enorasis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2016/08/blog-post_132.html

~ * Ωρα για τη μελέτη της βαρύτητας * ~

Τι συμβαίνει σε ένα σύμπαν που διαστέλλεται και ανεβάζει ταχύτητα; Σκοτεινιάζει, όπως λέει στην «Κ» ο διακεκριμένος αστρονόμος του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου Ιάσων Σπυρομίλιος.

Μέλος της ομάδας που ανακάλυψε την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος και τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ το 2011, ο κ. Σπυρομίλιος μας λέει ότι σε λίγα χρόνια θα μπορούμε να παρατηρήσουμε γαλαξίες που σχηματίστηκαν όταν το σύμπαν ήταν μόλις 500 εκατομμυρίων ετών, να ρίξουμε μια κοντινή ματιά στη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας και να μάθουμε, με τη βοήθεια του CERN, για τη σκοτεινή ενέργεια που αποτελεί το ένα τέταρτο του σύμπαντός μας.

– Η ανακάλυψη του επιταχυνόμενου σύμπαντος πριν από περίπου 20 χρόνια έφερε στο προσκήνιο τους όρους «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια» για την ερμηνεία του φαινομένου. Τι καινούργιο γνωρίζουμε σήμερα για τα δύο αυτά στοιχεία και πώς επηρεάζουν το «γνωστό» στους επιστήμονες σύμπαν;

– Με την ανακάλυψη της επιτάχυνσης της διαστολής του σύμπαντος, η ενεργειακή πυκνότητά του διαχωρίστηκε κατά 3% σε βαρυόνια, 27% σε σκοτεινή ύλη και 70% σε σκοτεινή ενέργεια. Περαιτέρω παρατηρήσεις των σουπερνόβα και των γαλαξιών όπως και μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τα διαστημικά τηλεσκόπια WMAP (NASA) και Planck (ESA) έχουν επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα του 1998.

Το συνεχιζόμενο έργο επικεντρώνεται στις ιδιότητες της σκοτεινής ενέργειας και, βεβαίως, της σκοτεινής ύλης. Ο Ελβετός αστρονόμος Zwicky, το 1933, παρατήρησε ότι για να διατηρήσουν τα σμήνη των γαλαξιών τις μορφές τους χρειάζονταν περισσότερη βαρύτητα από ό,τι θα υπολογίζαμε από τη φωτεινή ύλη, π.χ. τα αστέρια, και την ονόμασε σκοτεινή ύλη. Ογδόντα χρόνια αργότερα, ακόμη δεν γνωρίζουμε τι παράγει αυτήν την επιπλέον βαρύτητα. Ωστόσο έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή. Από πολλά πειράματα, στα εργαστήρια και στα τηλεσκόπια έχουμε καθιερώσει τι δεν είναι η σκοτεινή ύλη, για παράδειγμα, δεν είναι σκοτεινά άστρα, δεν είναι πλανήτες, δεν είναι μελανές οπές, δεν είναι τα νετρίνα. Είναι πιθανό ότι στον επιταχυντή LHC του CERN θα ανακαλύψουμε τη φύση του σωματιδίου που καθιστά σχεδόν το ένα τέταρτο του σύμπαντός μας.

– Με βάση τα πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα, πώς διαγράφεται το μέλλον του σύμπαντος;

– Σκοτεινό. Αν το σύμπαν εξακολουθήσει την επιταχυνόμενη διαστολή του, τότε οι ουρανοί θα σκοτεινιάσουν, καθώς οι γαλαξίες που σήμερα βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας θα κινηθούν πολύ μακριά και το φως τους δεν θα μας φτάνει. Ανάλογα με τη συμπεριφορά της σκοτεινής ενέργειας είναι πιθανό ότι ακόμη και οι ίδιοι οι γαλαξίες θα διαλυθούν. Ολα αυτά, βεβαίως, δεν θα συμβούν πριν από τον θάνατο του Ηλίου και συγχρόνως κάθε δυνατότητα ζωής στη Γη. Εχουμε δισεκατομμύρια χρόνια μπροστά μας, εάν δεν καταστρέψουμε τον πλανήτη μας από μόνοι μας έως τότε.

«Πρώτο φως» το 2024

– Σε τι στάδιο βρίσκεται η κατασκευή του τηλεσκοπίου Ε-ΕLT; Πόσο μακριά στο σύμπαν θα μπορεί να φτάνει η «ματιά» του; Θα δούμε πιο κοντά στη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας;

– Το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο είναι υπό κατασκευήν. Η κορυφή του βουνού Armazones στη Χιλή ισοπεδώθηκε και ο δρόμος είναι έτοιμος. Η σύμβαση για την κατασκευή του θόλου και του τηλεσκοπίου έχει υπογραφεί. Οι συμβάσεις για τα κάτοπτρα του τηλεσκοπίου θα διατεθούν μέσα στο 2016. Εάν όλα πάνε καλά, το 2024 θα έχουμε πρώτο φως, όπως λέμε, την πρώτη φορά που ένα τηλεσκόπιο ανοίγει το μάτι του στον ουρανό.

Με το E-ELT θα παρατηρήσουμε τους πρώτους γαλαξίες που γεννήθηκαν στο σύμπαν με απαράμιλλη διαύγεια. Το σύμπαν μας είναι 13,8 δισεκατομμυρίων ετών. Περιμένουμε να μελετήσουμε τους γαλαξίες όταν το σύμπαν ήταν μόλις 500 εκατομμυρίων ετών.

Ο γαλαξίας μας έχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, με μάζα πάνω από ένα εκατομμύριο φορές τη μάζα του Ηλίου. Με το E-ELT θα είμαστε σε θέση να δούμε τα αστέρια που περιστρέφονται γύρω της, σε τροχιές πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα και να μελετήσουμε τη βαρύτητα σε ακραία περιβάλλοντα. Οι εξαιρετικές παρατηρήσεις βαρυτικών κυμάτων από το aLIGO έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες στη Φυσική. Τώρα είναι η καλύτερη εποχή, με τα καλύτερα πειράματα για τη μελέτη της βαρύτητας.

Υπερκαινοφανείς αστέρες

– Προσωπικά, τι θα θέλατε να «δείτε», να ανακαλύψετε μέσω των νέων επιστημονικών εργαλείων;

– Προσωπικά, μελετώ τους υπερκαινοφανείς αστέρες και ελπίζω ότι με αυτές τις νέες εγκαταστάσεις θα μάθουμε πολύ περισσότερα σχετικά με το ποια αστέρια εκρήγνυνται, πότε στη διάρκεια της ζωής τους αυτό συμβαίνει και για τη φυσική των εκρήξεων. Αυτές οι εκρήξεις αποτελούν τον κύριο μηχανισμό ανακύκλωσης για τα μέταλλα που συνθέτουν τους πλανήτες και εμάς. Η ζωή χωρίς υπερκαινοφανείς αστέρες είναι αδύνατη.

– Η ερασιτεχνική αστρονομία είναι ένα χόμπι που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι τροφοδοτούν τις βάσεις δεδομένων με μεγάλο όγκο πληροφοριών. Είναι χρήσιμος για την επιστήμη ο άτυπος «συντονισμός» χιλιάδων μικρών τηλεσκοπίων;

– Η ερασιτεχνική αστρονομία είναι πλήρως ενσωματωμένη στο πεδίο της έρευνας. Το έργο αυτών των ερασιτεχνών παρέχει κρίσιμα στοιχεία για την εργασία μας, ιδίως στον τομέα των μεταβλητών αστέρων, αλλά και στην ανάλυση των δεδομένων μέσω προγραμμάτων όπως το Galaxy Zoo (https://www.galaxyzoo.org). Το επιστημονικό έργο από πολίτες (γνωστό ως Citizen Science) δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας για την έρευνα, αλλά κι ένας πολύ καλός τρόπος για την ευαισθητοποίηση του κοινού στην κατανόηση της επιστήμης, που θα επηρεάσει αποφάσεις σχετικά με θεμελιώδη ζητήματα, όπως για παράδειγμα την υπερθέρμανση του πλανήτη.

http://www.kathimerini.gr/870052/article/epikairothta/episthmh/wra-gia-th-meleth-ths-varythtas

~ * Ο θάνατος του άλλου είναι πάντοτε και δικός μας θάνατος...... * ~

«Ο θάνατος είναι ο ήχος μιας μακρινής βροντής σε μια εκδρομή», γράφει ο W.H. Auden. Στις μέρες μας τον αφουγκραζόμαστε δίχως τη γόνιμη σε κοινωνικές πρακτικές του πένθους αναγνώριση της θνητότητας που χαρακτήριζε προηγούμενες κοινωνίες. Ως εκ τούτου, δυσκολευόμαστε περισσότερο να διαχειριστούμε τον αποχαιρετισμό και την απώλεια. Εχοντας απωθήσει τη θνητότητα μένουμε εν πολλοίς αβοήθητοι και κατά βάθος απαρηγόρητοι όταν αντιμετωπίζουμε τον θάνατο των άλλων, αλλά και το δικό μας θνήσκειν. Επιπλέον, στερούμαστε τα οφέλη για τον βίο ενός στοχασμού επί του αναπόφευκτου.

Το θνήσκειν αναλύει τον παρελθόντα χρόνο σε ποικίλες ιδιοσυχνότητες βιωμάτων, ενίοτε αρμονικές άλλοτε όχι. Οταν δεν είναι ακαριαίο, τότε όσο περισσότερο διαρκεί τόσο μεγαλύτερες είναι οι εναλλαγές μεταξύ οδύνης και φόβου, θυμού και λύπης του θνήσκοντος, αλλά και όσων συμπάσχουν. Ο χρόνος κυλάει αργά ενόσω λαμπυρίζουν η φθαρτότητα, η αδυναμία και το επικείμενο ακαταμάχητο. Καθώς περισσότερα μηχανήματα υποβοηθούν, οι σωματικές δραστηριότητες δυσκολεύουν, οι βιολογικές λειτουργίες γίνονται δοκιμασίες. Οι στιγμές διαύγειας αραιώνουν, ωστόσο εντός τους τα ερωτήματα φεγγίζουν αμείλικτα: «Εζησα καλά;», «Θα μπορούσα να είχα ζήσει διαφορετικά;», «Τι έκανα λάθος;». Αναδύονται απωθημένες τύψεις, όμως επίσης ευχαρίστηση για τα επιτεύγματα του βίου. Ευχαρίστηση, αλλά και μια αίσθηση ματαιότητας εν τω μέσω της άρνησης. Καρτερικότητα, πλήξη και ύστερα ξανά η απειρόβαθη μοναξιά. «Πώς θα είναι;», «Πόσο θα πονέσω;». Κουρασμένοι συγγενείς. Περιστασιακές επισκέψεις αμήχανων φίλων που γίνονται τηλεφωνήματα, μηνύματα, απουσία. Βάρδιες αγνώστων. Νοσοκόμοι, ειδικευόμενοι και μη ιατροί, κουρασμένοι ή κυνικοί ή σπανιότερα συμπάσχοντες, ψηλαφίζουν επαγγελματικά το κορμί του θνήσκοντος, ανακουφίζοντάς το και καταγράφοντας την πορεία του αγώνα. Το θνήσκειν είναι αγώνας άγονος ως προς την έκβαση, ενίοτε χρονοβόρος· μπορεί να κρατήσει μέρες, εβδομάδες, μήνες. Σύγχυση, άρνηση και απορία χαρακτηρίζουν τον θνήσκοντα στη σταδιακή αποσύνθεση, καθώς ένα προς ένα ζωτικά όργανα φθείρονται, ενώ οι αισθήσεις αμβλύνονται. Βαθμιαία το κορμί γίνεται σώμα αγνώριστο από τους αγαπημένους. Ο θνήσκων αρχίζει να διαθλάται στο άρρητο. Αοπλοι μπροστά στη συντελούμενη αναχώρηση, οι αγαπημένοι ταλαντεύονται υπό την επίδραση του «γιατί;» ανάμεσα στο «δεν θέλω να πεθάνει» και «δεν θέλω να υποφέρει άλλο». Αγρυπνοι, περιπολώντας από την ανημπόρια στην εξάντληση και μέχρι την απελπισία, στερεύουν από προσδοκίες. Προβλήματα της καθημερινότητας, άγχη, φοβίες και φιλοδοξίες επαναφωτίζονται από το επερχόμενο αναπότρεπτο. Η ανατέλλουσα απουσία αναγκάζει στη διερώτηση και την αναθεώρηση πεποιθήσεων και προτιμήσεων. Εξουσία, χρήμα και δόξα ξεθωριάζουν στο απλανές –εσωστρεφές– βλέμμα του θνήσκοντος. Ποιος θνητός μπορεί να τ’ αντέξει αλώβητος δίχως να σκιάζεται; Εφεξής το δικό του βλέμμα θα σκιάζει.

Ο θάνατος του άλλου είναι πάντοτε, με μια πραγματιστική έννοια, και δικός μας θάνατος. Αποχαιρετώντας τον άλλο, αποχαιρετάμε επίσης ένα μέρος του εαυτού που θνήσκει μαζί του. Αποχαιρετάμε ακόμη την αίσθηση αυτονομίας, συνειδητοποιώντας τα όρια του λόγου. Τις ύστατες στιγμές οι λέξεις μοιάζουν ανίσχυρες και περιττές. Προσπαθούμε βέβαια να μιλήσουμε, ωστόσο η παρρησία ενώπιον του θανάτου εκφράζεται κυρίως σωματικά. Αγγίζουμε, χαϊδεύουμε, σφίγγουμε το χέρι. Δηλώνουμε την παρουσία μας και συγχρόνως βεβαιωνόμαστε γι’ αυτήν. Σε λίγο μια ζωή ολοκληρώνεται, όμως ο βίος θα συνεχιστεί. Η ύστατη ανάσα είναι η τελευταία νότα του έργου. Σε λίγο μπορούμε να αναρωτηθούμε κατά πόσον ήταν ένας όμορφος, ένας αξιοθαύμαστος βίος· σε λίγο, όχι ακόμη. Ο θάνατος αποκαλύπτει την επιτακτικότητα της επιμέλειας του θνήσκοντος, να τον φροντίζουμε όσο μπορούμε μέχρι το κατώφλι του αναπόδραστου, δίχως να τον εγκαταλείπουμε –αν είναι εφικτό– στην τρομακτική μοναξιά των ύστερων αναπνοών. Ομως ανακαλεί ακόμη επιτακτικότερα την ανάγκη επιμέλειας του εαυτού. Αποχαιρετώντας τον θνήσκοντα προετοιμάζεται κανείς για έναν απολογισμό απέναντί του, αλλά και εις εαυτόν. Ωστόσο, για εκείνον σε λίγο ο αγώνας θα λάβει τέλος. Αναμνήσεις και ανεκπλήρωτα τρεμοσβήνουν ανάμεσα σε πρόσωπα αγαπημένων, ζώντων και τεθνεώτων. Ο χρόνος νυχτώνει.

Ανεξάρτητα από το αν ο θάνατος προδιαγράφεται ή όχι, παραμένει πάντοτε αιφνίδιος ως οριστική ρήξη στην καθημερινότητα των εναπομεινάντων. Ασύλληπτος στην αδιανόητη κοινοτοπία του, σημαίνει τη μερική απώλεια του εαυτού και μια αμετάκλητη απουσία, αφήνοντας πίσω του ένα χάσμα. Ζώντας στο χείλος του, σημαδεμένοι και υπό αναστολή, κληρονομούμε ένα καθήκον που εκτείνεται μεταξύ των σημείων όπου τέμνονται ο μεσημβρινός του ηθικού με τον παράλληλο του πολιτικού. Το καθήκον για τη νοηματοδότηση του εναπομείναντος χρόνου μας και την επιβίωση των τεθνεώτων στη μνήμη.

* Ο κ. Θεοφάνης Τάσης διδάσκει Σύγχρονη Φιλοσοφία στο Freie Universität Berlin.

Έντυπη

http://www.kathimerini.gr/864760/article/epikairothta/episthmh/o-8anatos-toy-alloy-einai-pantote-kai-dikos-mas-8anatos

~ * Στο Διάστημα συσκευή που αναλύει το DNA * ~

http://www.kathimerini.gr/868093/article/epikairothta/episthmh/sto-diasthma-syskeyh-poy-analyei-to-dna

Μία ειδική συσκευή που επιτρέπει την αποκωδικοποίηση του DNA απέστειλε η NASA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τους αστροναύτες να ελέγχουν καλύτερα την υγεία τους, αλλά και να φέρουν σε πέρας κάποια πειράματα. Η συσκευή, η οποία κατασκευάστηκε από την εταιρεία Oxford Nanopore Technologies, σχεδιάστηκε προκειμένου να δείξει κατά πόσο είναι δυνατή η αποκωδικοποίηση του γενετικού μας υλικού σε συνθήκες μικροβαρύτητας.

Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος, η NASA, ευελπιστεί ότι τέτοιου είδους συσκευές θα επιτρέψουν την αποτελεσματικότερη παρακολούθηση των μικροβίων, κάτι που θα μας βοηθήσει να μάθουμε περισσότερα για τα αίτια των ασθενειών που μας ταλαιπωρούν. Ταυτόχρονα, οι συσκευές αυτές θα μας βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που διέπουν την υγεία των αστροναυτών.

Πριν από ένα χρόνο, η μικροβιολόγος της NASA Σάρα Κάστρο αναφερόμενη στο σχετικό πρόγραμμα είχε επισημάνει ότι «επί του παρόντος, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό δεν υπάρχει μέθοδος να αναγνωρισθούν σε πραγματικό χρόνο τα μικρόβια, να διαγνωσθούν λοιμώδη νοσήματα αλλά και να συγκεντρωθούν γενετικά στοιχεία σχετικά με την υγεία των πληρωμάτων. Για όλα αυτά βασιζόμαστε στην αποστολή δειγμάτων από το Διάστημα και την ανάλυσή τους στη Γη, κάτι που συνιστά μια χρονοβόρα διαδικασία».

Η συσκευή, με μήκος 9,5 εκατοστών και βάρος 120 γραμμαρίων, είναι πολύ μικρή συγκριτικά με αυτές που χρησιμοποιούνται στη Γη και έχουν το μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων.

http://www.kathimerini.gr/868093/article/epikairothta/episthmh/sto-diasthma-syskeyh-poy-analyei-to-dna

~ * Προβληματισμός για τα υβρίδια... * ~

Πιθανώς να χρηματοδοτηθεί από την αμερικανική κυβέρνηση η δημιουργία υβριδίων ανθρώπου και ζώου. Πρόκειται για πρόταση που αναζωπύρωσε την αντιπαράθεση σχετικά με τα ηθικά διλήμματα αλλά και τα όρια της επιστήμης.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η έρευνα μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές ιατρικές ανακαλύψεις όσον αφορά τη θεραπεία νοσημάτων όπως το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον, να οδηγήσει σε θεραπείες κατά της στειρότητας ή τη δημιουργία ανταλλακτικών οργάνων για μεταμόσχευση. Οι επικριτές της μεθόδου επισημαίνουν ότι αυτές οι χίμαιρες θα δημιουργήσουν ηθικά διλήμματα, δοκιμάζοντας τι είναι τελικά αποδεκτό στη σύγχρονη κοινωνία.

Πριν από ένα χρόνο, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ επέβαλαν μορατόριουμ στην έρευνα που θα τοποθετούσε εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα σε έμβρυα ζώων. Τώρα, όμως, ο φορέας προτίθεται να χρηματοδοτήσει την έρευνα που προϋποθέτει την τοποθέτηση ανθρώπινων κυττάρων σε έμβρυα ζώων. Ωστόσο, έχει ξεκινήσει δημόσιος διάλογος, για ένα μήνα, σχετικά με το αντικείμενο της έρευνας.

Η προοπτική μετατροπής του εγκεφάλου του ζώου έτσι ώστε να αποκτήσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι ενδεχόμενο που ανησυχεί πολλούς επιστήμονες. «Ας πούμε ότι έχουμε χοίρους με ανθρώπινους εγκεφάλους και αναρωτιούνται γιατί κάνουμε πάνω τους πειράματα», επισημαίνει ο Στιούαρτ Νιούμαν, ερευνητής στην Ιατρική Σχολή Νέας Υόρκης. «Κι έπειτα τι θα συμβεί αν έχουμε ανθρώπινα σώματα με ζωικό εγκέφαλο και καταλήξουμε να πούμε “δεν είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι αυτοί εδώ, μπορούμε να κάνουμε πάνω τους πειράματα και να συλλέξουμε όργανα”. Εξετάζω κάποια ακραία σενάρια, αλλά ακόμη και η δημιουργία αυτών των υβριδίων πριν από 15 ή 20 χρόνια θα θεωρείτο ένα ακραίο σενάριο», επισήμανε. Η αλήθεια είναι ότι ο Νιούμαν, πριν από 20 χρόνια, κατέθεσε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την κατασκευή τέτοιων υβριδικών όντων, όχι επειδή αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός τέτοιου πλάσματος, αλλά επειδή ήθελε να επισημάνει τους κινδύνους που ανοίγονταν μπροστά.

Η αρμόδια υπηρεσία των ΗΠΑ απέρριψε το αίτημά του το 2005, κάτι που ο ίδιος εξέλαβε ως νίκη. Ωστόσο, τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ο Νιούμαν φοβάται ότι οι προειδοποιήσεις του έπεσαν σε ώτα μη ακουόντων. «Οι άνθρωποι εξοικειώνονται και συνηθίζουν τις καινοτομίες σταδιακά», λέει.

Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ κάνουν κάποια δειλά βήματα και δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη δημιουργία ζώων με πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο. Ομως, όπως επισημαίνει ο Νιούμαν, οι ΗΠΑ δεν έχουν νομικό πλαίσιο που να μπορεί να αποτρέψει τέτοια πράγματα και τονίζει ότι «αυτός είναι ένας δρόμος που δεν θα πρέπει να αρχίσουμε να ταξιδεύουμε». Από την άλλη, ο Ρόμπερτ Κλίτζμαν, επικεφαλής του προγράμματος Βιοηθικής του Πανεπιστήμιου Κολούμπια λέει ότι, «αν θέλουμε να μελετήσουμε το Αλτσχάιμερ, τη σχιζοφρένεια και την κατάθλιψη, δεν μπορούμε να μελετήσουμε εγκεφαλικά κύτταρα πασχόντων γιατί απλώς δεν μπορούμε να ανοίξουμε τους εγκεφάλους τους όσο βρίσκονται εν ζωή», επισημαίνοντας ότι η πρωτοβουλία αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Έντυπη




http://www.kathimerini.gr/870336/article/epikairothta/episthmh/provlhmatismos-gia-ta-yvridia