~ * Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 17 – Η ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ !!!... * ~

 

Όπως τα ψάρια κολυμπούν μέσα στο νερό, έτσι οι ψυχές των ανθρώπων μέσα στην άγνοια περιφέρονται αναζητώντας το φως του προσώπου τους. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι ο φόβος και...
η ανασφάλεια. Κάθε επέμβαση μέσα στην καρδιά, η οποία θα αγγίξει ευαίσθητα σημεία του βαθύτερου εαυτού μας θα προκαλέσει δυνατά συναισθήματα, φόβου ή θυμού. Η ψυχή είναι σαν ένα ψάρι που πρέπει να βγει από το νερό και να μάθει να αναπνέει τον παγωμένο αέρα, όπως ακριβώς έκανε το βρέφος που εξήλθε από την μήτρα της μάνας. Αυτή είναι η δεύτερη γέννηση, η άνοδος της ψυχής στο φως, η λύτρωση της από το σκοτάδι του φόβου και της άγνοιας.

Ο αριθμός 17 ως το πρώτο άθροισμα του αριθμού 8, 1+7=8, αποκαλύπτει το ξεκίνημα της ψυχής για την ανάσταση. Επειδή κάθε αρχή είναι δύσκολη, το 17 έχει παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους στους μύθους των λαών. Είναι αλήθεια ότι στην δυσκολία παρουσιάζεται η ευκαιρία. Και το 17 συμβολίζει αυτή την μεγάλη δυσκολία που πρέπει να ξεπεραστεί για να ξεκινήσει το ταξίδι της ανόδου της ψυχής προς τον παράδεισο.Υπάρχει ο παράδεισος στον ουρανό, αναφερόμενος στην Αποκάλυψη είναι ένας κρυστάλλινος κύβος, δώδεκα επί δώδεκα και ο αριθμός 144 συμβολίζει αυτόν τον ουράνιο παράδεισο. Κατά ένα όχι τόσο απλό τρόπο, υπάρχει και ο γήινος παράδεισος, και μακάριοι όσοι τον έχουν ανακαλύψει εδώ στη γη, καθοδηγούμενοι από την γνώση των μεγάλων δασκάλων. Οι περισσότεροι από εμάς, οδηγούμενοι από τις επιθυμίες μας, αναζητούμε καλές στιγμές, και όπως οι μαθητές του Ιησού, ρίχνουμε τα δίχτυα μας στην θάλασσα, αλλά δεν πιάνουμε κανένα ψάρι για να χορτάσουμε την καρδιά μας με γαλήνη και ευτυχία.

Οι μαθητές έβγαλαν 153 ψάρια. Το 153 ειναι το άθροισμα όλων των αριθμών από το 1 έως το 17.
Ήρθε τότε ο Ιησούς και τους είπε, πιάσατε κανένα ψάρι; Όλη νύχτα ψαρεύαμε Κύριε και ουδέν επιάσαμε. Ρίξτε τα δίκτυα στα δεξιά μέρη του πλοίου τους είπε ο Κύριος. Και μετά την παρέμβαση αυτή του Ιησού οι μαθητές έπιασαν πολλά ψάρια, που όταν τα μέτρησαν ήταν 153. Αυτός είναι ο αριθμός του γήινου παραδείσου και τα μυστικά που κρύβει είναι πολλά. Ο Πατέρας Νείλος ο ασκητής, έγραψε 153 κεφάλαια για την προσευχή, γνωρίζοντας την «συμβολική τερπνότητα» του αριθμού και την «ένσοφον γνώση» την οποία προσφέρει, για την ευσεβή Τριάδα αλλα και για την τετρακτίδα των αρετών. Στον πρώτο κιόλας στίχο, ο γέροντας συμβολίζει την επιτυχή προσευχή με το καλοφτιαγμένο ευώδες θυμίαμα από τα τέσσερα υλικά που θα αναμειχθούν σε σωστές αναλογίες, λίβανο, κασσία, όνυχα και στακτήν και αυτά είναι η τετράδα των αρετών.

Το μυστικό όμως του αριθμού 153 δεν βρίσκεται στην αριθμολογική ανάλυση που κάνει ο πατέρας Νείλος. Το αριθμολογικό άθροισμα του 153 είναι 1+5+3= 9, ο οποίος είναι ο αριθμός που δηλώνει την θεότητα. Για να φτάσεις σε αυτό τον αριθμό θα βαδίσεις αναπτύσσοντας τον αριθμό δεκαεφτά.

Όπως γνωρίζουμε η τετρακτίδα δεν είναι παρά το άθροισμα των πρώτων τεσσάρων αριθμών. 1+2+3+4 = 10 Έτσι το τέσσερα έχει μια αριθμολογική δύναμη ίση με δέκα και αυτή είναι η δύναμη της τετρακτίδος. Το 153 είναι η αριθμολογική δύναμη του αριθμού δεκαεφτά. Αν προσθέσεις όλους τους αριθμούς από το ένα έως και τον δεκαεφτά θα έχεις σύνολο εκατόν πενήντα τρία. 1+2+3+4+5+ ….. 15+16+17 = 153Ας ξετυλίξουμε τους συμβολισμούς αυτού του αριθμού. Πρώτα θα πάμε στο νησί της Καλυψώς, εκεί που ο Οδυσσέας έχει εγκλωβιστεί και την καρδιά του πνίγει ο πόθος να δει την πατρίδα του και να αγκαλιάσει το ταίρι του. Η θεά τον άφησε να φύγει δίνοντας του τα απαραίτητα υλικά για να φτιάξει μια σχεδία και είχαν περάσει τέσσερις μέρες σαν την τέλειωσε ο Οδυσσέας, την πέμπτη η Καλυψώ τον άφησε από το νησί να φύγει.

«Τότε ο Οδυσσέας ο θείος, χαρούμενος από τον πρίμο αγέρα,

σηκώνει τα πανιά, και κάθισε με τέχνη στο τιμόνι,

να κυβερνά, κι ουδέ που βάραινε τα βλέφαρα του ο γύπνος,

την Πούλια, το Βουκόλο ως κοίταζε, που αργεί να βασιλέψει,

και το χορό τον εφταπάρθενο, που τονε λεν κι αμάξι,

κι αυτού γυρνάει παραμονεύοντας το Αλετροπόδι πάντα

και μόνος αυτός λουτρό δε χαίρεται στον Ωκεανό ποτέ του.

Τι η Καλυψώ η θεά, η πανέμοστη, του τόχε πει, το Αμάξι

Να τόχει ως αρμενίζει, αδιάκοπα στο χέρι το ζερβί του.

Διαβήκαν δεκαεφτά μερόνυχτα που αρμένιζε ο Οδυσσέας,

Στις δεκαοκτώ τα βαθυγίσκιωτα βουνά προβάλαν τέλος

Απ τη μεριά που εκείνος βρίσκουνταν, της χώρα των Φαιάκων.»


Η Καλυψώ δίνει την ζώνη στον Οδυσσέα για να τον προστατέψει από τα κύματα της θάλασσας.
Δεκά εφτά ημέρες ήταν στο πέλαγος με την σχεδία ο Οδυσσέας σύμφωνα με τον Όμηρο. Κι αυτό το ταξίδι είναι το τελευταίο πριν το νησί των Φαιάκων, από όπου θα φύγει για την Ιθάκη με τα μαγικά καράβια που πλέουν χωρίς οδηγό. Βέβαια, μετά τις δεκαεφτά ημέρες μένει μόνο ένα λουτρό στο πέλαγος για δύο μερόνυχτα μέχρι να φτάσει στην αμμουδιά του νησιού, εκεί που θα τον βρει η Ναυσικά.

Το ταξίδι των δεκαεπτά ημερών με μια ξύλινη σχεδία και καθοδηγούμενος από τα άστρα συμβολίζει το εσωτερικό ταξίδι του ανθρώπου, που καθοδηγείτε από την διαίσθηση του και από την ηθική του ή όπως το λέει ο Ηράκλειτος από τον δαίμονα του. Γι αυτό ο Οδυσσέας μένει άγρυπνος να παρακολουθεί τα σημάδια και προσέχει να έχει αριστερά του πάντα το Αμάξι, τον αστερισμό της άρκτου.Η σχεδία είναι ένα όχημα φυλακή, που τελείωσε σε τέσσερις ημέρες και την πέμπτη ήταν έτοιμος να φύγει. Η ξύλινη σχεδία είναι ο περιορισμός των κινήσεων του, καθώς δεν βαδίζει με τα πόδια του, ούτε κολυμπάει με τα χέρια του, αλλά μεταφέρεται με το πνεύμα του. Η σχεδία είναι ένας περιορισμός που δύσκολα αποδέχεται μια καρδιά σαν του Οδυσσέα, ο οποίος έχει συνηθίσει να πλέει με μεγάλα πλοία τα πελάγη και τώρα αναγκάζεται για να λυτρωθεί να χρησιμοποιήσει ένα μικρό όχημα, πράγμα το οποίο όμως κάνει με ενθουσιασμό. Ωστόσο αυτό το όχημα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί γιατί η χρήση του είναι μονάχα μυητική. Είναι ένα κιβώτιο που μέσα του εγκλωβίζεται ξανά ο ήρωας για να λυτρωθεί με την καταστροφή του. 

Γι αυτό και η σχεδία του Οδυσσέα πριν φτάσει στην ακτή θα καταστραφεί και ο ήρωας θα αναγκαστεί να κολυμπήσει για δύο μερόνυχτα στα κύματα μέχρι να φτάσει στην αμμουδιά τους νησιού των Φαιάκων. Αυτή θα είναι η τελευταία περιπέτεια του Οδυσσέα και το τέλος του επίπονου ταξιδιού του.Αυτό το ίδιο κιβώτιο δεν είναι παρά η λάρνακα του Όσιρη, στην οποία τον έκλεισαν οι συνωμότες του Τυφώνα. Αφού το έκλεισαν με καρφιά και έχυσαν μόλυβδο από πάνω του, το έριξαν στο Νείλο κι έφτασε έτσι στη θάλασσα. Όλα αυτά λένε οι ιερείς ότι συνέβησαν στις δεκαεφτά του μηνός Αθύρ.

Στα αρχαία μυστήρια, οι μύθοι ήταν ο κύριος τρόπος διδασκαλίας. Στις αρχαίες Αιγυπτιακές μυήσεις, ο Μεγάλος ιερέας διηγιόταν την ιστορία της δολοφονίας του Όσιρη, που κάθε Αιγύπτιος την ήξερε από παιδί.«Στην Αίγυπτο, ο 3ος βαθμός ονομαζόταν θύρα του θανάτου. Το φέρετρο του Οσίριδος που, λόγω της υποτιθέμενης πρόσφατης δολοφονίας του, έφερε ακόμα ίχνη αίματος, εγειρόταν στο μέσον της Αίθουσας των Νεκρών. Ρωτούσαν τον υποψήφιο αν είχε πάρει μέρος στην δολοφονία του Οσίριδος. Μετά από νέες δοκιμασίες και παρά τις αρνήσεις του, τον κτυπούσαν στο κεφάλι με ένα πέλεκυ. Τον έριχναν κάτω και τον τύλιγαν με ιμάντες όπως τυλίγουν τις μούμιες. Θρηνούσαν γύρω του. Έπεφταν αστραπές και κεραυνοί. Ο υποτιθέμενος νεκρός περιβαλλόταν από φωτιά. Έπειτα επέστρεφε στη γη.» (Ragon Orthodoxie maconnique, σελ. 101)
Την δεκάτη εβδόμη του μηνός Αθυρ πέθανε ο Όσιρις, από την συνωμοσία του Τυφώνα. Την δεκάτη εβδόμη ημέρα οι Πυθαγόριοι αποκαλούν αντίφραξιν και στην μνήμη του θανάτου αφιέρωναν αυτό τον αριθμό.
Μετά από την παρέλευση και των δύο τελευταίων ημερών, είχαμε το τέλος της δοκιμασίας και την ανάσταση ή την νίκη απέναντι στην πλάνη και τον θάνατο.

Κατά δε την νύκτα της δεκάτης ενάτης ημέρας κατέρχονται εις την παραλίαν και επιδεικτικώς κρατούν οι αμφιοφύλακες και οι ιερείς την ιεράν κιβωτόν, έχουσα εντός αυτής μικρόν χρυσούν δοχείον, μέσα εις το οποίον χύνουν ολίγον πόσιμον ύδωρ, τότε ακουγεται μία κραυγή εκ μέρους των παρισταμένων ότι ευρέθη ο Όσιρις.

Κατά την δεκάτη ενάτη του πρώτου μηνός τελούσαν και την εορτήν προς τιμήν του Ερμήν τρώγοντας μέλι και σύκα αναφωνούντες γλυκιά είναι η αλήθεια. Το φυλακτό της Ίσιδος, το οποίο εκείνη κρεμάει στο λαιμό της ονομάζεται με ακρίβεια «φωνή αληθής».Στην κάρτα του Ταρό, το 17 είναι το αστέρι. Μια κοπέλα, η οποία συμβολίζει την ψυχή γυμνωμένη από κάθε υποκρισία, κρατάει δύο κύπελα με νερό και αδειάζει το ένα στο ποτάμι και το άλλο στη στεριά. Αυτό συμβολίζει την επαφή της και την εργασία της, ταυτόχρονα με τα δύο

στοιχεία, το νερό και τη γη. Το χύσιμο του νερού είναι η προσφορά της στους άλλους καθώς η ίδια στερείτε την ηδονή. Η αγνότητα αυτή είναι ένα στοιχείο και των φυλακισμένων βασιλιάδων, του Οδυσσέα που αφήνει μια θεά για την θνητή γυναίκα του και του Όσιρι που ξεγελασμένος από τον Τυφώνα μπαίνει μέσα στην λάρνακα.
Ψηλά, πάνω από την γυμνή κοπέλα, είναι ένα οκτάκτινο αστέρι το οποίο την καθοδηγεί. Έτσι έχουμε εδώ τον ίδιο συμβολισμό για αυτή την εργασία της ψυχής, η οποία με διαίσθηση και καθοδήγηση από ψηλά εργάζεται για την εξέλιξη της.
Και η Δανάη, που φυλακίστηκε σε ένα κουτί που πετάχτηκε στη θάλασσα, είναι το θηλυκό αντίστοιχο του φυλακισμένου βασιλιά.
Ας πούμε όμως για τις κρυφές ιδιότητες του αριθμού και την εργασία που πρέπει να γίνει μέσα στην απομόνωση και τις ιδιότητες που πρέπει να αναπτύξει ο φυλακισμένος για να επιτύχει το σκοπό του. Το 17 μας δίνει το άθροισμα 8 που φυσικά είναι ο αριθμός της απόκρυφης εργασίας. Μια τέτοια εργασία εδώ δεν θα γίνει άμεσα με την διαταγή του βασιλιά. Δεν θα εμπλακεί ούτε η προσωπική του ενέργεια αφού δεν θα έρθει σε επαφή με κανένα άλλο σώμα.

Το δέκα είναι η τετρακτίδα, ο υψωμένος δαίμων, ένα πλήρες πνευματικό σώμα και με την βοήθεια αυτού του σώματος ο βασιλιάς θα τελειώσει την εργασία του η οποία θα γίνει έξω από το κουτί ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την ελευθερία. Αυτή η δυνατότητα του βασιλιά σημαίνει πως όταν εκείνος έχει βγει από το κουτί του θα έχει την δυνατότητα να εκτελεί εργασίες από απόσταση χωρίς να τον περιορίζει κανένα εμπόδιο υλικό ή πνευματικό.Το εφτά είναι ο πιο πνευματικός αριθμός μέσα στην δεκάδα, ένας αριθμός χωρίς πατέρα και χωρίς μητέρα όπως λέγεται, και η εργασία στο εφτά είναι πλήρως πνευματική. Έτσι το δεκαεφτά είναι η βασιλική εργασία επενδυμένη με ιερατική εξουσία και θεία δύναμη. Αναφερόμαστε λοιπόν εδώ στην ανάπτυξη των μαγικών δυνάμεων του βασιλιά σύμφωνα με την αλχημιστική τέχνη.


Το πιο απλό κιβώτιο που μπορεί να κατασκευάσει κανείς από αρχαιοτάτων χρόνων είναι το εκείνο που συμβολίζεται με τον αριθμό 100, ο οποίος είναι το γράμμα Ρο στο ελληνικό αλφάβητο και βέβαια όχι τυχαία το Ρο είναι το 17ο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου.Το 17 είναι λοιπόν το πιο σημαντικό στάδιο της διαδικασίας ολοκλήρωσης της ατομικής προσωπικότητας. Ωστόσο πολύ το χρησιμοποιούν για κατοικία κι επιπλώνουν μάλιστα το κουτί τους. Άλλοι, ελεύθερα πνεύματα καθώς είναι, αρνούνται να κατοικίσουν μόνιμα εκεί και θεωρούν όντως την παραμονή τους προσωρινή. Υπάρχουν πάντα και τα ατυχήματα, όταν ένα κιβώτιο που περιέχει μεγάλο βασιλιά καταστραφεί πριν την ολοκλήρωση, προκαλούνται σεισμοί και ανεξέλεχτα καιρικά φαινόμενα.


Εγώ είμαι ο άνεμος που φυσά πάνω από την θάλασσα.
Εγώ είμαι το κύμα του ωκεανού
Εγώ είμαι το γεράκι πάνω στον βράχο


Το δεκαεπτά είναι ο δύσκολος δρόμος προς την ολοκλήρωση της εργασίας που οδηγεί στον επίγειο παράδεισο.


Για να κατανοήσουμε όσα είπαμε για τον αριθμό 17 ως προεργασία για ολοκλήρωση του θεού μέσα μας, και το 153 ως την βασιλεία του θεού μέσα μας και την δημιουργία του γήινου παράδεισου, και το 9 ως τον αριθμό της θεότητας, θα αναφερθώ και σε ένα Ιρλανδέζικο θρύλο.

Την Ιρλανδία κατείχαν οι Δαναοί (Danaans) μέχρι που εμφανίστηκαν οι Μιλήσιοι (Milesians). Οι Δαναοί αναφέρονται στην Ιρλανδική μυθολογία σαν ανθρωπόμορφοι θεοί με μαγικές δυνατότητες. Στην πραγματικότητα λογαριάζονται σαν θεοί. Οι Μιλήσιοι αν κι έχουν θεϊκή καταγωγή δεν είναι θεοί. Μαζί τους όμως έχει έρθει ο μάγος της φυλής τους ο ποιητής Αμεργίν. (Amergin)

Οι Μιλήσιοι έφτασαν στις ακτές της Ιρλανδίας την 17η ημέρα του φεγγαριού. Είχαν λοιπόν ήδη διανύσει το μεγάλο ταξίδι του Οδυσσέα, δεκαεφτά ημέρες στη θάλασσα. Ήταν η ώρα που θα έβγαιναν από το μαγικό αλχημικό κιβώτιο τους.Όταν ο ποιητής Αμεργίν πάτησε το πόδι του στο χώμα της Ιρλανδίας, λέγεται ότι τραγούδησε ένα παράξενο και μυστικό σκοπό.


Εγώ είμαι ο άνεμος που φυσά πάνω από την θάλασσα.

Εγώ είμαι το κύμα του ωκεανού

Εγώ ειμαι το μουρμούρισμα των κυμμάτων

Εγω ειμαι το βόδι των εφτά μαχών.

Εγώ είμαι το γεράκι πάνω στον βράχο

Εγώ είμαι η ακτίνα του ήλιου

Εγώ είμαι το ομορφότερο των φυτών.

Εγώ είμαι ο γενναίος αγριόχοιρος

Εγώ είμαι ο σολωμός μέσα στο ποτάμι

Εγώ είμαι η λίμνη στην πεδιάδα

Εγώ είμαι η τέχνη του τεχνίτη.

Εγώ είμαι ο λόγος της επιστήμης

Εγώ είμαι η αιχμή του δόρατος

Εγώ είμαι ο θεός που δημιουργεί στον άνθρωπο την φωτιά της σκέψης.

Ποιος είναι αυτός που φωτίζει την συγκέντρωση πάνω στο βουνό, αν όχι εγώ;

Ποιος είναι αυτός που μιλάει για τις εποχές του φεγγαριού, αν όχι εγώ;

Ποιος φανέρωσε το μέρος που ο ήλιος πηγαίνει να ξαποστάσει, αν όχι εγώ;Οι Μιλήσιοι βρήκαν τους τρεις Δαναούς βασιλιάδες στην ακτή και τους ζήτησαν να παραδώσουν το νησί. Οι Δαναοί ζήτησαν τρεις μέρες για να αποφασίσουν. Ο μάγος Αμεργίν συμφωνεί να μην αιφνιδιάσουν τους Δαναούς αλλά να επιστρέψουν στα καράβια τους και να απομακρυνθούν εννέα κύματα από την ακτή κι έπειτα να επιστρέψουν. Οι Μιλήσιοι υπακούνε στην απόφαση του Αμεργίν αλλα μόλις τα καράβια ανοίχτηκαν στην θάλασσα, η ακτή χάθηκε από τα μάτια τους και ένας άνεμος τους σκόρπισε στο πέλαγος. Αρκετά καράβια χάθηκαν στην θάλασσα μέχρι οι Μιλήσιοι να καταφέρουν να βγουνε ξανά στην στεριά της Ιρλανδίας. Εκεί έδωσαν την μάχη τους και νίκησαν την θεϊκή φυλή των Δαναών. Οι Δαναοί δεν χάθηκαν, αλλά αποτραβήχτηκαν βαθιά στα δάση και τα ψηλά βουνά. Στην Ιρλανδική μυθολογία είναι γνωστοί ως οι αόρατοι θεοί με τις μαγικές ικανότητες.
Έτσι μια ανθρώπινη φυλή, νίκησε την θεϊκή φυλή των Δαναών, εφόσον όμως πέρασε η ίδια την διαδικασία της θέωσης, με την βοήθεια του μάγου Αμεργίν. Ο Αμεργίν γνώριζε ότι όσο και να προσπαθούσαν δεν θα νικούσαν ποτέ τους θεϊκούς Δαναούς. Είχαν διασχίσει την μοναξιά της θάλασσας για να φτάσουν την δεκάτη εβδόμη στις ακτές της Ιρλανδίας. Έμενε όμως ακόμα το τελευταίο καθαρτήριο βάψιμο, ο τελικός εξαγνισμός, η τελευταία θυσία. Έπρεπε να οπισθοχωρήσουν μπροστά στην δύναμη των θεών, εννέα κύματα, εφόσον το 9 είναι ο αριθμός που δηλώνει την θεότητα. Στην θάλασσα θα πλήρωναν το τίμημα και θα επέστρεφαν έτοιμοι πια για να δώσουν την νικηφόρα μάχη.
Υ.Γ. 1
Ένας άλλος γνωστός ψαράς της μυθολογίας είναι ο Γλαύκος. Εκείνος είδε ξαφνικά τα ψάρια του να ζωντανεύουν και να πέφτουν ξανά μέσα στη θάλασσα. Τότε σκέφτηκε ότι το χορτάρι ήταν μαγικό και τα ζωντάνεψε γι αυτό έφαγε από αυτό. Έγινε αμέσως ένας θαλάσσιος θεός με ουρά ψαριού κι έπεσε στην θάλασσα. Καθώς βρισκόταν κάποτε στο ακρογιάλι είδε μια γυναίκα και την ερωτεύθηκε. Αυτή ήταν η Σκύλα. Δεν μπορούσε όμως να βρεθεί μαζί της γιατί βρισκόταν πάνω στα βράχια κι εκείνος ζούσε σαν θεός της θάλασσας, από την μέση και πάνω μόνο άνθρωπος.

Τότε πήγε στην θεά Κίρκη να τον βοηθήσει. Εκείνη άκουσε τον πόνο του με προθυμία αλλά επειδή ερωτεύθηκε η ίδια τον Γλαύκο δεν τον βοήθησε. Του ζήτησε να μείνει μαζί της. Ο Γλαύκος παρόλες τις ικεσίες της θεάς, αρνήθηκε τον έρωτα της και η Κίρκη μίσησε την Σκύλα. Γι αυτό της έκανε μάγια και την μεταμόρφωσε σε ένα τέρας. Από το σώμα της βγήκαν κεφάλια σκύλων και φιδιών. Ζούσε από τότε πάντα πάνω στα βράχια, κατασκοπεύοντας τα πλοία που περνούσαν. Απέναντι όπως ξέρετε ήταν η Χάρυβδη. !!!!

Υ.Γ. 2 Η αγάπη του ουρανού σε σας φυλακισμένοι βασιλιάδες της γης. Μη δίνετε σημασία στη συνωμοσία. Αψηφήστε τα όρια και πολεμήστε με την καρδιά σας, γιατί για σας έχει φτιαχτεί αυτή η φυλακή και για σας είναι ετοιμασμένος ο κήπος της Εδέμ. Αυξηθείτε, ωριμάστε, λυτρωθείτε.

Βασιλάκης Φ. ΝεκτάριοςΣημειώσεις :
Α) Λέγει αυτοίς ο Ιησούς, ενέγκατε από των οψαρίων ως επιάσατε νυν. Ανέβη Σίμων Πέτρος και είλκυσε το δίκτυον επί της γης, μεστόν ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντήκοντα τριών, και τοσούτων όντων ουκ εσχίσθη το δίκτυον.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ - ΚΕΦ. κα, 10-12Β) Εις εκατόν γαρ και πεντήκοντα τρία, τον περί προσευχης λόγον διειληφότες, ευαγγελικόν οψώνιον σοι πεπόμφαμεν, ιν’ εύρης συμβολικού αριθμού τερπνότητα και σχήμα τρίγωνον και εξάγωνον. Ομου μεν ευσεβή γνώσιν Τριάδος, ομου δε και τησδε της διακοσμήσεως την περιγραφήν, υπεμφαίνον. Αλλά και ο εκατόν αριθμός καθ’ εαυτόν, τετράγωνος εστίν. Ο δε πεντήκοντα τρίς, τρίγωνος και σφαιρικός. Ο γαρ εικοσιοκτώ μεν, τρίγωνος, σφαιρικός δε, ο εικοστός πέμπτος. Πεντάκις γαρ πέντε, εικοσιπέντε. Ουκούν, έχεις το τετράγωνον σχήμα, ου μόνον δια της τετρακτύος των αρετών, αλλά και τούδε του αιώνος την ένσοφον γνώσιν, τω εικοσιπέντε αριθμώ εοικύιαν, δια το σφαιρικόν των χρόνων.

Αλλως δε ει δια της πληθύος, τον αριθμόν κομίζει των εκατόν πεντήκοντα τριών, τρίγωνον τρίγωνον όντα νόει, πρακτικήν, φυσικήν και θεολογικήν, ή πίστιν ελπίδα, αγάπην, χρυσίον, άργυρον τιμίους λίθους.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΙΛΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ ΤΡΙΑ

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ1. Εις τις βούλοιτο το ευώδες θυμίαμα σκευάσαι, τον διαφανή λίβανον και την κασσίαν και τον όνυχα και την στακτήν, εξίσου συνθήσει κατά τον νόμο. Ταύτα δε εστίν η τετράς των αρετών. Εάν γαρ πληρέσταται και ίσαι τυγχάνωσιν, ου προδοθήσεται ο νους.

https://periergaa.blogspot.com/2012/11/17-17.html

~ * Top 10 μυστηριώδη αρχαία χειρόγραφα και επιγραφές που δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί * ~

 

Καθώς εξερευνούν τα αινιγματικά βάθη της αρχαίας ιστορίας, οι μελετητές συχνά στρέφονται σε κρυπτικά αρχαία αντικείμενα, μεταξύ των οποίων βρίσκονται χειρόγραφα που συνεχίζουν να τροφοδοτούν τους πιο ειδικούς μελετητές και γλωσσολόγους. Οι ρίζες της πρώιμης γραφής παραμένουν ακόμη ένα αιώνιο μυστήριο στον επιστημονικό κόσμο, αλλά αυτοί δεν εγκαταλείπουν την ελπίδα να καταλάβουν μια μέρα τα μυστικά τους. Κατά το τέλος, η αποκωδικοποίηση αυτών των χειρογράφων δεν είναι απλώς μια αναζήτηση για μετάφραση· είναι μια εξερεύνηση χαμένων γλωσσών, ξεχασμένων γνώσεων και της αιώνιας γοητείας του άγνωστου.

#1. Χειρόγραφο Βόινιτς:

Το χειρόγραφο Βόινιτς, που πήρε το όνομά του από τον έμπορο σπάνιων βιβλίων Wilfrid Voynich που το απέκτησε το 1912, αποτελεί ένα από τα πιο περίπλοκα και αινιγματικά έγγραφα της ιστορίας. Χρονολογείται από τις αρχές του 15ου αιώνα μ.Χ., αυτό το χειρόγραφο αποτελείται από περίπου 240 σελίδες διακοσμημένες με περίπλοκες απεικονίσεις απόκοσμων φυτών, αστρολογικά διαγράμματα και άγνωστα σύμβολα – όλα γραμμένα σε άγνωστη γραφή. Το περιεχόμενό του, τυλιγμένο σε μυστήριο, έχει ξεφύγει από την αποκρυπτογράφηση, μπερδεύοντας γλωσσολόγους, κρυπτογράφους και μελετητές για αιώνες.

Το κείμενο χωρίζεται σε ενότητες, που πιθανώς σχετίζονται με βοτανικά, αστρονομικά, βιολογικά και φαρμακευτικά θέματα, αν και η ακριβής σημασία τους παραμένει ένα μυστήριο. Οι εικονογραφήσεις μέσα στο χειρόγραφο απεικονίζουν φανταστικά, αλλά περίπλοκα, φυτά που δεν βρίσκονται σε καμία γνωστή βοτανική αναφορά. Τα αστρολογικά και αστρονομικά διαγράμματα είναι εξίσου αινιγματικά, παρουσιάζοντας ζωδιακές απεικονίσεις και ουράνιες διατάξεις που δεν ευθυγραμμίζονται με γνωστά αστρονομικά μοτίβα.

Έχουν γίνει αμέτρητες προσπάθειες αποκωδικοποίησης του κειμένου, χρησιμοποιώντας διάφορες γλωσσικές, κρυπτογραφικές και στατιστικές αναλύσεις. Ωστόσο, δεν έχει επιτευχθεί καμία οριστική πρόοδος. Οι θεωρίες αφθονούν σχετικά με την προέλευση, τον σκοπό και την πατρότητά του, με μερικούς να εικάζουν ότι είναι μια φάρσα ή ένας περίπλοκος κρυπτογράφος, ενώ άλλοι προτείνουν ότι θα μπορούσε να περιέχει κωδικοποιημένη γνώση ή μια χαμένη γλώσσα. Παρά τον διαρκή επιστημονικό έλεγχο, το χειρόγραφο Βόινιτς διατηρεί τη μυστικιστική του δύναμη, αιχμαλωτίζοντας τη φαντασία των ερευνητών από τους άλυτους γρίφους.

#2. Κώδικας Rohonc

Ο Κώδικας Rohonc, ένα μυστηριώδες κείμενο που πιστεύεται ότι προέρχεται από την Ουγγαρία του 16ου αιώνα, παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον παζλ που συνεχίζει να μπερδεύει μελετητές και κρυπτογράφους. Αυτό το αινιγματικό χειρόγραφο, που ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα στο Rohonc, μια πόλη στη σημερινή Ουγγαρία, αποτελείται από 448 σελίδες που περιέχουν ένα συνδυασμό θρησκευτικών, ιστορικών και μυθολογικών συμβόλων γραμμένων σε μια άγνωστη γραφή. Το σενάριο, γραμμένο από δεξιά προς τα αριστερά, αποτελείται από περίπου 90 διαφορετικούς χαρακτήρες, περιπλέκοντας περαιτέρω τις προσπάθειες αποκωδικοποίησης του νοήματός του.

Το περιεχόμενο του κώδικα Rohonc περιλαμβάνει εικονογραφήσεις που απεικονίζουν σκηνές μάχης, θρησκευτικά μοτίβα και διάφορες μη αναγνωρίσιμες φιγούρες, προσθέτοντας στο μυστήριο του. Παρά τις αρκετές προσπάθειες γλωσσολόγων, ιστορικών και κρυπτογράφων να αποκρυπτογραφήσουν το κείμενο και να αποκαλύψουν τα μυστικά του, το νόημα του σεναρίου και ο σκοπός του χειρόγραφου παραμένουν αόριστα.

Η προέλευση, η πατρότητα και ο σκοπός του Κώδικα Rohonc παραμένουν αντικείμενα συζήτησης και εικασιών στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Η κρυπτική φύση του χειρογράφου, σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα της γραφής και του περιεχομένου του, συμβάλλουν στην ιδιότητά του ως διαρκούς αινίγματος των μη αποκρυπτογραφημένων αρχαίων κειμένων.

#3.Τα σύμβολα Vinča:

Τα σύμβολα Βίντσα, που ανακαλύφθηκαν στη νοτιοανατολική Ευρώπη και συνδέονται ειδικά με τον νεολιθικό πολιτισμό Βίντσα, αντιπροσωπεύουν μία από τις παλαιότερες και πιο εκτεταμένες συλλογές προϊστορικών συμβόλων. Χρονολογούνται γύρω στο 5300 – 4500 π.Χ., αυτά τα σύμβολα χαράχτηκαν σε μια ποικιλία αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων κεραμικών, ειδωλίων και άλλων αντικειμένων.

Αποτελούμενα από περισσότερους από χίλιους διακριτούς χαρακτήρες, τα σύμβολα Βίντσα παρουσιάζουν ένα περίπλοκο και ποικίλο σύνολο γεωμετρικών σχημάτων, γραμμών και μοτίβων. Ωστόσο, το νόημα και ο σκοπός τους παραμένουν ένα βαθύ μυστήριο. Η απουσία σχετικών γραπτών κειμένων ή επιγραφών σε γνωστές γλώσσες περιπλέκει τις προσπάθειες αποκρυπτογράφησης της σημασίας τους.

Αυτά τα σύμβολα μπορεί να εξυπηρετούσαν πολλαπλούς σκοπούς, ενδεχομένως συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής ή τελετουργικής σημασίας, της επικοινωνίας ή των πρώιμων μορφών καταγραφής πληροφοριών. Η πολυπλοκότητα και η αφθονία αυτών των συμβόλων υπαινίσσονται ένα εξελιγμένο σύστημα επικοινωνίας ή συμβολισμού μέσα στον πολιτισμό Βίντσα. Μελετητές και αρχαιολόγοι συνεχίζουν να ερευνούν και να αναλύουν αυτά τα σύμβολα, χρησιμοποιώντας διάφορες προσεγγίσεις για να ξεκλειδώσουν το νόημά τους, με στόχο να ρίξουν φως στην αινιγματική γλώσσα ή συμβολισμό αυτού του αρχαίου πολιτισμού.

#4. Το σενάριο Rongorongo:

Το σενάριο Rongorongo, που ανακαλύφθηκε σε διάφορα αντικείμενα όπως ξύλινες πινακίδες και ραβδιά στο νησί του Πάσχα, παραμένει ένα από τα πιο περίπλοκα μη αποκρυπτογραφημένα συστήματα γραφής στην ιστορία. Αυτοί οι γλύφοι, χαραγμένοι στα αντικείμενα, παρουσιάζουν ένα σύστημα περίπλοκων συμβόλων – ιερογλυφικής φύσης – που οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια μορφή γραφής ή ένα μέσο καταγραφής πληροφοριών μεταξύ του αρχαίου πολιτισμού Rapa Nui.

Παρά τους οπτικά διακριτούς χαρακτήρες, οι προσπάθειες αποκωδικοποίησης του Newsrongo αντιμετώπισαν σημαντικές προκλήσεις. Η έλλειψη δίγλωσσου κειμένου ή αναφορών με βάση τα συμφραζόμενα, σε συνδυασμό με τον περιορισμένο αριθμό αντικειμένων που διαθέτουν το σενάριο, περιπλέκει τις προσπάθειες αποκρυπτογράφησης.

Οι εικασίες σχετικά με το περιεχόμενο που μεταφέρει το σενάριο περιλαμβάνουν θρησκευτικές ή γενεαλογικές πληροφορίες, ιστορικά αρχεία ή ακόμα και μια μορφή αφήγησης. Ωστόσο, λόγω της ασύλληπτης φύσης του σεναρίου και της απουσίας οποιασδήποτε σημαντικής ανακάλυψης στην αποκρυπτογράφηση, το πραγματικό νόημα και ο σκοπός του Rongorongo συνεχίζουν να αποφεύγουν τους ερευνητές, αφήνοντάς το μεταξύ των πιο ανθεκτικών γλωσσικών μυστηρίων της αρχαιότητας.

Ο Δίσκος της Φαιστού

#5. Ο Δίσκος της Φαιστού:

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι δίσκος ψημένου πηλού, που αποτελεί αρχαιολογικό εύρημα από τη Μινωική πόλη της Φαιστού στη νότια Κρήτη και χρονολογείται πιθανώς στην μέση ή ύστερη Μινωική Εποχή του Χαλκού. Αποτελεί ένα από τα γνωστότερα μυστήρια της αρχαιολογίας, αφού ο σκοπός της κατασκευής του παραμένει άγνωστος.

Στις δύο όψεις του βρίσκονται 45 διαφορετικά σύμβολα, πολλά από τα οποία αναπαριστούν εύκολα αναγνωρίσιμα αντικείμενα, όπως ανθρώπινες μορφές, ψάρια, πουλιά, έντομα, φυτά κ.ά. Συνολικά υπάρχουν 241 σύμβολα, 122 στην μία πλευρά και 119 στην άλλη, τοποθετημένα σπειροειδώς. Τα σύμβολα είναι χωρισμένα σε ομάδες με τη χρήση μικρών γραμμών που κατευθύνονται προς το κέντρο του Δίσκου.

Ο δίσκος έχει κεντρίσει τη φαντασία πολλών αρχαιολόγων, επαγγελματιών και μη, και έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες αποκρυπτογράφησής του. Έχουν προταθεί πάρα πολλές ερμηνείες του κειμένου του, όπως ότι πρόκειται για προσευχή, για τη διήγηση μίας ιστορίας, για ένα γεωμετρικό θεώρημα, για ημερολόγιο κ.ά..

Παρόλα αυτά η επιστημονική κοινότητα δεν έχει αποδεχθεί καμία από τις προτεινόμενες αποκρυπτογραφήσεις και ο δίσκος παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Αν και δεν είναι σαφές ότι πρόκειται για γραφή, οι περισσότερες απόπειρες αποκρυπτογράφησης υποθέτουν ότι είναι. Οι περισσότεροι υποθέτουν ότι πρόκειται για συλλαβάριο, άλλοι για ένα αλφάβητο ή λογογραφία. Οι προσπάθειες αποκρυπτογράφησης θεωρούνται γενικά απίθανο να πετύχουν εάν δεν βρεθούν περισσότερα παραδείγματα γλυφών, καθώς γενικά συμφωνείται ότι δεν υπάρχει αρκετό πλαίσιο για μια ουσιαστική ανάλυση.

#6. Η γραφή της κοιλάδας του Ινδού ποταμού

Στα μέσα του 19ου αιώνα,στο σημερινό Πακιστάν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια των αρχαίων πόλεων της Χαράπα και του Μοχέντζο Ντάρο που άνηκαν στον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού ποταμού.

Μαζί της είχαν βρεθεί και μερικές σφραγίδες σε μιά άγνωστη γραφή με χρονολογία κατασκευή τους περίπου το 2000 π.Χ.

Με την αλλαγή του αιώνα ο αριθμός παρόμοιων σφραγίδων αυξήθηκε σε μερικές χιλιάδες.Οι σφραγίδες αυτές έχουν όλες τους σύντομες επιγραφές ,γεγονός που καθιστά την αποκρυπτογράφισή τους εξαιρετικά δύσκολη.

Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει να ‘σπάσει’ τα σύμβολα των σφραγίδων και να τα κάνει να μιλήσουν και έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για το αν αποτελούν πραγματικό σύστημα γραφής ή απλά σύμβολα.

Σε όλες τις σφραγίδες τα σύμβολα αριθμούν περίπου 400 με 600 τα οποία σύμφωνα με τους υποστηρικές της θεωρίας που λέει ότι πρόκειται για γραφή,αποτελούν όλα μαζί ένα ιδεοσυλλαβικό σύστημα.

Δηλαδή υπάρχουν σύμβολα που το καθένα είναι μια συλλαβή καθώς και άλλα που συμβολίζουν κάτι,ένα ζώο,πράγμα ή ίσως μια ιδέα.Για να καταλάβετε,παρόμοιο σύστημα ήταν η Γραμμική Α,η Γραμμική Β,το σουμεριακό και το ακκαδικό σύστημα γραφής.

Όσον αφορά τη γλώσσα της γραφής,πιστεύεται ότι ίσως αυτή ήταν μια μεμονωμένη γλώσσα (που δεν σχετίζεται με καμία γνωστή του παρόντος ή του παρελθόντος),μια άρεια γλώσσα (ινδοευρωπαϊκή) ή πιθανώς μια δραβιδική γλώσσα συγγενική της ντόπιας πακιστανικής μπραχούι και της μεγάλης δραβιδικής γλωσσικής ομάδας της νότιας Ινδίας.

Αναλύσεις και συγκρίσεις που έγιναν μέχρι σήμερα από ανθρώπους και υπολογιστές δεν καρποφόρησαν.Το εκτενέστερο κείμενο έχει μήκος 27 γράμματα.

Ένα σκίτσο που δείχνει τα σύμβολα στις πινακίδες Tartaria.

#7. Τα μυστηριώδη δισκία της Tărtăria

Το 1961, η αρχαιολόγος Nicolae Vlassa βρήκε τρία πήλινα δισκία 30 χιλιόμετρα από την πόλη της Alba Iulia, στο έδαφος του πρώην Ταρταριού. Τα δισκία είναι χαραγμένα με διάφορα σύμβολα με ένα δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί μήνυμα γραμμένο σε Σουμέριους χαρακτήρες. Αλλά αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι η εποχή αυτών των πρώτων δίσκων, αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτήν την περίπτωση.

Οι δοκιμές χρονολόγησης Carbon-14 ρίχνουν φως ότι τα Tartary δισκία χρονολογούνται από το 5,300 π.Χ. Σε αυτήν την περίπτωση, η θεωρία ότι η γραφή προήλθε από τη Μεσοποταμία από το χέρι των Σουμέρων θα χάσει όλη την αλήθεια της. Αντ ‘αυτού, το λίκνο του πολιτισμού θα έπρεπε να μετακινηθεί στην καρδιά της αφιλόξενης πεδιάδας της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο σκοπός και η σημασία αυτών των συμβόλων έχουν προβληματίσει τους ειδικούς, κυρίως λόγω της απουσίας σαφούς γλωσσικού ή πολιτιστικού πλαισίου. Ενώ ορισμένοι πιστεύουν ότι τα σύμβολα μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια μορφή πρωτο-γραφής που ανήκει στον πολιτισμό s – έναν από τους πρώτους πολιτισμούς στον κόσμο – ή μια πρώιμη προσπάθεια επικοινωνίας, άλλοι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να έχουν συμβολική ή τελετουργική σημασία.

Η αποκρυπτογράφηση των δισκίων αποτελεί σημαντική πρόκληση λόγω της ηλικίας τους, των περιορισμένων πληροφοριών με βάση τα συμφραζόμενα και της έλλειψης συγκρίσιμου γλωσσικού υλικού. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει συνεχής συζήτηση και έρευνα μεταξύ αρχαιολόγων, γλωσσολόγων και ιστορικών με στόχο να ξετυλιχθεί η αληθινή φύση και η προβλεπόμενη χρήση αυτών των αρχαίων αντικειμένων, προσθέτοντας στην ίντριγκα γύρω από τις πινακίδες Tărtăria στη μελέτη του πρώιμου ανθρώπινου πολιτισμού.

Το βιβλίο του Θρακικού Χρυσού Ορφισμού, που ανακαλύφθηκε το 1955 στην κοιλάδα του ποταμού Στρυμόνα στη Βουλγαρία, είναι ένα μη αποκρυπτογραφημένο αρχαίο χειρόγραφο κατασκευασμένο από φύλλα χρυσού 24 καρατίων.

#8. Η Ετρουσκική Χρυσή Βίβλος:

Η Ετρουσκική Χρυσή Βίβλος, γνωστή και ως Χρυσή Ορφιστική Βίβλος, είναι μια εξαιρετική αρχαιολογική ανακάλυψη που βρέθηκε σε αρχαίο τάφο στη Βουλγαρία. Πρόκειται για μια συλλογή από έξι δεμένα φύλλα κατασκευασμένα από χρυσό 24 καρατίων. Χρονολογούμενα από τον αρχαίο ετρουσκικό πολιτισμό, ο οποίος άκμασε στη σημερινή Ιταλία, αυτά τα φύλλα χρυσού περιέχουν μια σειρά από μη αποκρυπτογραφημένες λέξεις και γραμματικά στοιχεία, τα οποία τα καθιστούν ακόμα αρκετά αινιγματικά.

Η προέλευση της Ετρουσκικής Χρυσής Βίβλου, η γλώσσα που αντιπροσωπεύει και η πρόθεση πίσω από τη δημιουργία της παραμένουν αντικείμενα εικασιών και συνεχιζόμενης έρευνας. Η περίπλοκη φύση του σεναρίου και η απουσία παρόμοιων αντικειμένων καθιστούν αυτό το χρυσό βιβλίο ένα σαγηνευτικό μυστήριο, διεγείροντας την επιστημονική έρευνα για τον αρχαίο ετρουσκικό πολιτισμό και την κρυπτική αρχαία γλώσσα τους

#9.Η ξύλινη πλάκα του Δισπηλιού

Η πινακίδα του Δισπηλιού (επίσης γνωστή και ως Κείμενο ή Δίσκος του Δισπηλιού) είναι ένα από τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα στον οικισμό της λίμνης του Δισπηλιού στην Καστοριά. Ο οικισμός ανακαλύφθηκε τυχαία το 1932 από τον καθηγητή Αντώνιο Κεραμόπουλο. Το 1992, μετά από 60 χρόνια, ξεκίνησαν αρχαιολογικές ανασκαφές υπό τον καθηγητή προϊστορικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γεώργιο Χουρμουζιάδη.

Σύμφωνα με το Χουρμουζιάδη, η πινακίδα είναι ξύλινη και η χρονολόγηση με C14 έδειξε ότι πρέπει να δημιουργήθηκε στο 5260 π.Χ. Ο οικισμός στην λίμνη της Καστοριάς χρονολογείται ανάμεσα στο 5600 π.Χ. και 4000 π.Χ.

Η πινακίδα, αναφέρει ο Χουρμουζιάδης, φέρει χαράγματα ή σήματα, ‘μια προσπάθεια επικοινωνίας του νεολιθικού ανθρώπου που ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε’ παρά γραφή.

Η πρώτη γενικά αποδεκτή καταγεγραμμένη γραφή είναι η σφηνοειδής σουμεριακή γραφή της 3ης χιλιετίας π.Χ.

#10. Τα χειρόγραφα της Σαναά

Τα χειρόγραφα της Σαναά, που ανακαλύφθηκαν στο Μεγάλο Τζαμί της Σαναά στην Υεμένη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, περιέχουν πρώιμες παραλλαγές του Κορανίου, του κεντρικού θρησκευτικού κειμένου του Ισλάμ. Αυτή η συλλογή περιλαμβάνει αποσπάσματα περγαμηνής με βιβλικό κείμενο, αξιοσημείωτο για την παρουσία ορισμένων μοναδικών χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένων παραλλαγών αναγνώσεων και παραλλαγών γραφής, που διαφέρουν από το τυποποιημένο κείμενο του Κορανίου.

Το Κοράνι της Σαναά είναι ένα παλίμψηστο. Αυτό σημαίνει ότι η αρχική γραφή διαγράφηκε και μια νέα γράφτηκε στην κορυφή. Αλλά η σύγχρονη επιστήμη επέτρεψε στους μελετητές να διαβάσουν και το σβησμένο κείμενο. Έδειξε μια εντελώς μοναδική έκδοση του Κορανίου, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη, που γράφτηκε σε μια πολύ πρώιμη γραφή Hijazi. Οι παραλλαγές στις αναγνώσεις σεναρίων και κειμένων έχουν προκαλέσει έρευνες σχετικά με την πρώιμη ανάπτυξη του Κορανίου και τη μετάδοσή του, ρίχνοντας φως στην ιστορική εξέλιξη του ιερού κειμένου.

Τα αρχαία χειρόγραφα έχουν συγκεντρώσει την προσοχή για τη δυνατότητά τους να παρέχουν πληροφορίες για τα πρώτα στάδια του Κορανίου και την ανάπτυξη της γραπτής μορφής του. Η ανακάλυψή τους προσφέρει ένα παράθυρο στις ποικίλες ιστορικές πτυχές της μετάδοσης του Κορανίου, συμβάλλοντας στην κατανόηση της πρώιμης ισλαμικής περιόδου και στην εξέλιξη των κειμενικών παραδόσεων του Κορανίου. Ωστόσο, η αποκωδικοποίηση και η πλήρης κατανόηση της σημασίας αυτών των παραλλαγών παραμένουν αντικείμενα επιστημονικής έρευνας και συζήτησης.

https://hellas-now.com/top-10-mystiriodi-archaia-cheirografa-epigrafes-poy-echoyn/