Kάποτε ….όταν ήμασταν παιδιά ο κόσμος μας ήταν
εντελώς διαφορετικός….πιό αγαθός….πιό ανθρώπινος…..πως στο καλό γίναμε ετσι
τώρα????...πώς στο καλό το μόνο που μας νοιάζει είναι το αν….και το πόσα
χρήματα έχει ο άλλος???....πώς στο καλό φτάσαμε στο σημείο να μετράμε τα πάντα
με τα λεφτά????πως στο καλό φτάσαμε να εκμεταλλευόμαστε τον δίπλα μας και να
τοο θεωρούμε μαγκιά ή εξυπνάδα στην καλύτερη?????.....πως στο καλό φτάσαμε να
εξευτελίζουμε τα πάντα???......πως στο καλό φτάσαμε να γίνουμε ετσι και να το
θεωρούμε φυσιολογικο????....λογικο?????.....
~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά..... Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου