~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.....
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
ολλοί εκεί έξω αναρωτιούνται τι είναι τα xenobots; Και δεν έχουν άδικο. Ως xenbobot ορίζεται μία νέα μορφή ζωής, «ζωντανά ρομπότ» που μπορούν να προγραμματίζονται. Πλέον οι επιστήμονες που τα ανέπτυξαν ανακοίνωσαν ότι τα xenobots έχουν την ικανότητα να αναπαράγονται σε συνθήκες εργαστηρίου ενώνοντας ελεύθερα κύτταρα μεταξύ τους.
Τα xenobots, που είναι κάτι ανάμεσα σε ζωντανό οργανισμό και ρομπότ και αποτελούνται από κύτταρα βατράχου, είναι οι πρώτοι πολυκύτταροι οργανισμοί που βρίσκονται να αναπαράγονται με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος δεν μοιάζει με τον τρόπο αναπαραγωγής των ζώων και των φυτών.
Όπως αναφέρεται από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ τα xenobots δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά πέρυσι, χρησιμοποιώντας κύτταρα από έμβρυο ενός είδους βατράχου. Υπό τις σωστές συνθήκες, τα κύτταρα δημιουργούσαν μικρές δομές που μπορούσαν να αυτοσυναρμολογούνται, να μετακινούνται σε ομάδες και να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους.
Πώς μπορούν τα xenobots να αναπαράγουν τον εαυτό τους
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Βερμόντ και το Χάρβαρντ, ανακάλυψαν μία εντελώς νέα μορφή βιολογικής αναπαραγωγής που δεν ήταν γνωστή έως τώρα στην επιστήμη. Ο Τζος Μπόνγκαρντ του Πανεπιστημίου του Βερμόντ και ο Μάικλ Λεβίν του Πανεπιστημίου Ταφτς στη Μασαχουσέτη και οι συνάδελφοί τους άρχισαν εξάγοντας ταχέως διαιρούμενα βλαστοκύτταρα που προορίζονταν να γίνουν κύτταρα δέρματος από έμβρυα βατράχων.
Όταν τα κύτταρα συσσωρεύονται, σχηματίζουν σφαίρες των περίπου 3.000 κυττάρων μέσα σε πέντε ημέρες. Ο καθένας από αυτούς τους όγκους έχει πλάτος περίπου μισό χιλιοστό και καλύπτεται από μικροσκοπικές δομές σαν τρίχες. Οι δομές αυτές λειτουργούν σαν κουπιά, επιτρέποντας στα xenobots να προχωρούν προς τα εμπρός, είπε ο Μπόνγκαρντ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως μεμονωμένες μάζες κυττάρων φαίνονταν να συνεργάζονται ως σμήνη, ωθώντας ελεύθερα κύτταρα έτσι ώστε να συσσωρεύονται/ενώνονται. Οι νέες στοίβες κυττάρων σταδιακά σχημάτιζαν νέα xenobots.
Περαιτέρω πειράματα αποκάλυψαν ότι ομάδες των 12 xenobots που τοποθετούνταν σε πιατάκια εργαστηρίου των περίπου 60.000 μεμονωμένων κυττάρων φαίνονταν να συνεργάζονται για να σχηματίσουν μία ή δύο νέες γενιές. «Ένας γονέας (xenobot) μπορεί να αρχίσει μια στοίβα και μετά, κατά τύχη, ένας δεύτερος μπορεί να φέρει και άλλα κύτταρα σε αυτήν, και ούτω καθεξής, παράγοντας το παιδί» είπε ο Μπόνγκαρντ.
Κάθε γύρος αναπαραγωγής δημιουργεί ελαφρώς μικρότερα παιδιά xenobots, κατά μέσο όρο. Εν τέλει, τα παιδιά που αποτελούνται από λιγότερα από 50 κύτταρα χάνουν τη δυνατότητά τους να κολυμπούν και να αναπαράγονται.
Κάποιοι εκ των ερευνητών της ομάδας ελπίζουν πως θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα xenobots για να διερευνήσουν πώς μπορεί να αναπαράγονταν οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη.
Το πρώτο κβαντικό δίκτυο πολλαπλών κόμβων, το οποίο μπορεί να συνδέει τρεις κβαντικούς επεξεργαστές μεταξύ τους, ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν Ολλανδοί ερευνητές.
Όπως τονίζεται, πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο στον δρόμο προς την υλοποίηση του κβαντικού διαδικτύου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Οι ερευνητές της κοινοπραξίας QuTech και του Πολυτεχνείου του Ντελφτ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σκοπεύουν -σταδιακά- να προσθέσουν περισσότερα κβαντικά bits στο δίκτυό τους, καθώς και υψηλότερου επιπέδου «στρώματα» υλικού (hardware) και λογισμικού (software).
Ερευνητές σε πολλά εργαστήρια ανά τον κόσμο εργάζονται για τη δημιουργία ενός κβαντικού διαδικτύου που θα μπορεί να συνδέει δύο οποιεσδήποτε κβαντικές συσκευές, όπως υπολογιστές ή αισθητήρες, σε μεγάλες αποστάσεις. Ενώ το σημερινό ίντερνετ μεταφέρει πληροφορίες σε μορφή bits που μπορεί να είναι είτε 0 είτε 1, ένα μελλοντικό κβαντικό ίντερνετ θα χρησιμοποιεί κβαντικά bits που θα είναι ταυτόχρονα 0 και 1, κάτι που θα τους προσδίδει τρομερά μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ σε σχέση με σήμερα.
«Ένα κβαντικό δίκτυο θα ανοίξει μία γκάμα νέων εφαρμογών, από επικοινωνίες και υπολογιστικό “νέφος” απαραβίαστα από χάκερ μέχρι την πλήρη προστασία της ιδιωτικότητας των χρηστών και την υψηλότατης ακρίβειας τήρηση του χρόνου. Και -όπως με το ίντερνετ πριν 40 χρόνια- θα υπάρξουν πιθανότατα πολλές εφαρμογές που σήμερα δεν μπορούμε να προβλέψουμε», δήλωσε ο ερευνητής Ματέο Πομπίλι.
Τα πρώτα βήματα για ένα κβαντικό ίντερνετ έγιναν την προηγούμενη δεκαετία με τη σύνδεση δύο κβαντικών συσκευών μέσω μίας άμεσης φυσικής σύνδεσης. Όμως, είναι ζωτικό να καταστεί εφικτή η μεταφορά κβαντικών πληροφοριών μέσω ενδιάμεσων κόμβων, ανάλογων των «ρούτερ» του κλασσικού διαδικτύου.
Επιπλέον, αρκετές -πολλά υποσχόμενες- εφαρμογές του κβαντικού διαδικτύου εξαρτώνται από το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής και τη μεταφορά κβαντικά «διαπλεκόμενων» bits ανάμεσα σε πολλαπλούς κόμβους. Οι Ολλανδοί ερευνητές είναι οι πρώτοι διεθνώς που συνέδεσαν δύο κβαντικούς επεξεργαστές, όχι άμεσα μεταξύ τους, αλλά μέσω ενός ενδιάμεσου κόμβου, πετυχαίνοντας παράλληλα κβαντική διεμπλοκή ανάμεσα σε πολλαπλούς μεμονωμένους κβαντικούς επεξεργαστές.
Το ολλανδικό -ακόμη στοιχειώδες- κβαντικό δίκτυο αποτελείται από τρεις κβαντικούς κόμβους που βρίσκονται σε κάποια απόσταση μεταξύ τους μέσα στο ίδιο κτίριο. Ο μεσαίος κόμβος έχει φυσική διασύνδεση με τους άλλους δύο κόμβους.
«Το μελλοντικό κβαντικό διαδίκτυο θα αποτελείται από αμέτρητες κβαντικές συσκευές και ενδιάμεσους κόμβους», ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Ρόναλντ Χάνσον. Η πρώτη δοκιμή του ολλανδικού κβαντικού δικτύου εκτός εργαστηρίου, σε υπάρχοντα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, προγραμματίζεται να έχει υλοποιηθεί έως το τέλος του 2022.
«Οι μηχανές θα έχουν συναισθήματα, κι όσο περισσότερα θα μαθαίνουν για τα δικά μας συναισθήματα απ’ το Διαδίκτυο, τόσο πιο βαθιά θα γίνονται αυτά». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον καθηγητή Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών Αρθουρ Ι. Μίλερ, ο οποίος μίλησε για αυτό ακριβώς το θέμα, πριν από τρεις εβδομάδες, στο διαδικτυακό φέτος Athens Science Festival. Είχα τη χαρά να προλογίσω την ομιλία του και να συντονίσω τη συζήτηση μετά το τέλος της. «Οι άνθρωποι συνήθως τρομάζουν σ’ αυτή την ιδέα, αλλά δεν θα ’πρεπε. Τελικά, θα συνεργαστούμε με τις μηχανές κι αυτό θα επιφέρει τεράστιες θετικές αλλαγές», μου λέει λίγο πριν ξεκινήσει την ομιλία. Ο Μίλερ πιστεύει ότι τελικά οι μηχανές θα φτάσουν μέχρι του σημείου να κάνουν χιούμορ. Ισως και να το έχουν πετύχει ήδη, σκέφτομαι, καθώς με το που ξεκίνησε την ομιλία του ο Μίλερ, κατέρρευσε το Zoom του. Τελικά η διάλεξη έγινε και στο τέλος έμειναν μερικά λεπτά για ερωτήσεις. Το κοινό του φεστιβάλ δεν έδειξε να αγχώνεται με την προοπτική των συναισθηματικών μηχανών.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εγώ ανησυχώ ιδιαίτερα για αυτό συγκεκριμένα το πρόβλημα. Αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε και σ’ αυτό το σημείο. Δεν έχουμε την αποκλειστικότητα των συναισθημάτων σ’ αυτό τον πλανήτη. Το πρόβληματης τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) έγκειται αλλού. Εντελώς συμπτωματικά, η γνωριμία με τον Μίλερ με βρίσκει να διαβάζω το νέο, ευφυέστατο βιβλίο του Καζούο Ισιγκούρο, το οποίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στα ελληνικά (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός) κι εξερευνά επίσης το ενδεχόμενο της μηχανικής συνείδησης. Στο μυθιστόρημα «Η Κλάρα και ο Ηλιος» ακούμε τον εσωτερικό μονόλογο μιας ΤΝ. Ο κάτοχος του Νομπέλ Λογοτεχνίας του 2017 θέτει στο χαρτί μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων που αφορούν την τεχνητή ευφυΐα, με τρόπο που μόνο ένας σπουδαίος λογοτέχνης μπορεί να κάνει. Ο Βρετανός συγγραφέας ξεκινάει με την απλή υπόθεση που λέει ότι αν ποτέ κατορθώσουμε να δημιουργήσουμε μηχανές με συνείδηση και συναισθήματα, πιθανότατα θα είναι κι εκείνες σε θέση να αναπαράγουν τις αναμνήσεις τους. Κι έτσι γράφει ένα memoir, τα απομνημονεύματα ενός ρομπότ.
Η Κλάρα είναι ένα ρομπότ συντροφιάς, μια Τεχνητή Φίλη (ΤΦ), η οποία αναγνωρίζει τον κόσμο γύρω της μέσα από μοτίβα. Ο κύριος σκοπός της ύπαρξής της είναι να υπηρετεί ένα νεαρό κορίτσι, την Τζόσι, και να είναι μια «καλή και ωφέλιμη ΤΦ». Απ’ την πρώτη στιγμή καταλαβαίνουμε ότι αυτό το ρομπότ είναι ιδιαίτερο. Στη συνέχεια το βλέπουμε να κάνει τα πάντα προκειμένου να εκπληρώσει τον σκοπό του, να σωθεί δηλαδή η Τζόσι απ’ την ασθένειά της. Ο Ισιγκούρο μάς παρουσιάζει ένα πλήρως λειτουργικό ρομπότ, με κανονικότατα συναισθήματα, το οποίο δεν χρειάζεται να μπει στο Διαδίκτυο για να μάθει τις συμπεριφορές μας. Μαθαίνει διαρκώς παρατηρώντας μας. Τα απομνημονεύματά του αποκαλύπτουν ένα ον με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, άριστες επικοινωνιακές δεξιότητες και πνευματική διαύγεια. Η Κλάρα ανησυχεί, φοβάται, ελπίζει, αλλά δεν θυμώνει, γι’ αυτό και κανείς δεν τη βλέπει σαν απειλή. Ωστόσο, δεν είναι τέλεια. Συχνά, αστοχεί. Την μπερδεύουν τα περίπλοκα μοτίβα του περιβάλλοντος και στην αναγνώριση αντικειμένων λαθεύει. Αλλά ο καλά διαβασμένος Ισιγκούρο βλέπει ένα ακόμα, σημαντικότερο πρόβλημα με την ΤΝ. Αν και είναι καλή στις προβλέψεις, δυσκολεύεται πάρα πολύ με τις σχέσεις αιτιότητας. Αυτό είναι το κεντρικό της πρόβλημα.
Η Κλάρα αδυνατεί να κατανοήσει σε βάθος τους ανθρώπους. Βγάζει ένα συμπέρασμα από μια συσχέτιση γεγονότων, υποθέτοντας ότι υπάρχει αιτιακή σχέση, κι έτσι καταλήγει να πείσει έναν άνθρωπο να καταστρέψει μια μηχανή, αυτήν που ονομάζει «μηχανή Κούτινγκς», ώστε να εξασφαλίσει την ευεργεσία του δικού της θεού, που είναι ο Ηλιος. Μια μηχανή θυσιάζει μια άλλη μηχανή, που δεν έχει συνείδηση, στη θεότητα που την τροφοδοτεί ενεργειακά, τον Ηλιο, για να σώσει έναν άνθρωπο. Τόσο η μαγική δύναμη του Ηλιου όσο και η κακή δύναμη της υποτιθέμενα καταστροφικής μηχανής προκύπτουν στον εγκέφαλο της Κλάρα ως αποτέλεσμα της προσπάθειάς της να καταλάβει τις αιτίες των πραγμάτων. Αυτή είναι η αποτυχία της. Η κατανόηση αιτιακών σχέσεων είναι το τυφλό σημείο ακόμα και της «γενικής ΤΝ».
Επειδή οι μηχανές έχουν ήδη κάποιο χιούμορ, φέρνουν μπροστά στα μάτια μου μια ακόμα ομιλία από το Athens Science Festival, εκείνη του καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο MIT Κωνσταντίνου Δασκαλάκη, ο οποίος επιβεβαιώνει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Η ΤΝ δυσκολεύεται να μας καταλάβει γιατί δεν είναι καλή στην αναγνώριση αιτιακών σχέσεων. Στο τέλος του μυθιστορήματος του Ισιγκούρο, η Κλάρα, η ΤΦ, το παραδέχεται και η ίδια, λέγοντας για τους ανθρώπους: «Δεν κατάφερα να πλησιάσω ποτέ αυτό που ένιωθαν για την Τζόσι στην καρδιά τους». Μπορεί η μηχανή να μην ξέρει γιατί αστοχεί, αλλά το νιώθει. Οταν θα καταφέρει να καταλάβει καλύτερα τα «γιατί», τότε ίσως να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κι εμείς καλύτερα τις δικές μας αστοχίες.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθούν κάμερες που θα μπορούν να βλέπουν πίσω ή μέσα από εμπόδια κυρίως για χρήση στα αυτόνομα οχήματα ώστε να μπορούν να διακρίνουν άλλα οχήματα ή πεζούς πίσω από γωνίες ή από κάθε είδους τυφλά σημεία. Φυσικά παρόμοιας τεχνολογίας κάμερες αναπτύσσονται και για στρατιωτικές εφαρμογές.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Northwestern στις ΗΠΑ κατασκεύασαν μια νέα κάμερα η οποία μπορεί να βλέπει πίσω από γωνίες, μέσα στην ομίχλη αλλά ακόμη και μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Μάλιστα όσον αφορά τον ανθρώπινο οργανισμό οι δημιουργοί του υποστηρίζουν ότι μπορεί να δίνει εικόνες μεγάλης λεπτομέρειας και υψηλής ανάλυσης από τη λειτουργία διαφόρων οργάνων όπως τους χτύπους της καρδιάς αλλά ακόμη και τι συμβαίνει στον μικρόκοσμο του ανθρώπινου σώματος όπως τους ιστούς ή τα τριχοειδή αγγεία.
Οι ερευνητές παρουσιάζουν την κάμερα στην επιθεώρηση «Nature Communications» και όπως αναφέρουν βασίστηκαν σε μια νέας γενιάς τεχνολογία απεικόνισης, την NLoS, αναπτύσσοντας μια νέα προηγμένη εκδοχή της. Όπως αναφέρουν η τεχνολογία αυτή εκτός από τις προφανείς εφαρμογές της στην ιατρική και τα συστήματα πλοήγησης οχημάτων κάθε είδους έχει απεριόριστες εφαρμογές σε πολλά πεδία.
«Η τεχνολογία που αναπτύξαμε δημιουργεί ένα νέο πεδίο απεικονιστικών δυνατοτήτων. Το πρωτότυπο σύστημα χρησιμοποιεί το ορατό ή το υπέρυθρο φως αλλά η δομή του είναι τέτοια που μπορεί να τροποποιηθεί για να βλέπει και σε άλλα μήκη κύματος. Η τεχνολογία αυτή μπορεί για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί στα ραδιοκύματα για διαστημική εξερεύνηση ή για ηχοεντοπισμό κάτω από το νερό. Εμείς μόλις που σκάψαμε λίγο την επιφάνεια αυτής της τεχνολογίας και αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλούς τομείς» αναφέρει ο Φλόριαν Γουιλομίτζερ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Για διαφόρους λόγους το κέντρο του γαλαξία μας αποτελούσε μια ιδιαίτερα δύσκολη στην παρατήρηση και μελέτη περιοχή. Κυρίως επειδή το γαλαξιακό μας κέντρο περιβάλλεται από πολύ πυκνή κοσμική ύλη (αέρια, σκόνη) την οποία δεν μπορούσαν να διαπεράσουν τα όργανα των αστρονόμων.
Όμως στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων αλλά και τα νεότερης γενιάς επίγεια τηλεσκόπια έχουν επιτρέψει στους επιστήμονες τα τελευταία χρόνια να διεισδύουν μέσα στην καρδιά του γαλαξία μας και να πραγματοποιούν έρευνες. Έχουν γίνει πολύ ενδιαφέρουσες και σημαντικές ανακαλύψεις στο κέντρο του Γαλαξία και με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Communications» ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών παρουσιάζουν μια ακόμη ανακάλυψη από το γαλαξιακό μας κέντρο η οποία εκτός από ενδιαφέρουσα είναι ταυτόχρονα και μυστηριώδης.
Οι ερευνητές μελετούσαν ένα χάρτη ραδιενεργών ακτίνων γ να κινούνται και να προκαλούν εκρήξεις γύρω από το κέντρο του γαλαξία αλλά και μέσα σε αυτό . Οι ακτίνες γ αποτελούν την ισχυρότερη μορφή φωτός στο Σύμπαν και παράγονται όταν κοσμικές ακτίνες τα σωματίδια των οποίων κινούνται με πολύ υψηλές ταχύτητες συγκρούονται με την ορατή ύλη.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι κάτι που υπάρχει κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας μοιάζει να επιταχύνει τα σωματίδια των ακτίνων γ με αποτέλεσμα αυτά να κινούνται με ταχύτητες πολύ κοντά σε αυτή του φωτός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας «συνωστισμός» κοσμικών ακτίνων και ακτίνων γ ακριβώς έξω από το κέντρο του Γαλαξία. Ταυτόχρονα αν και το γαλαξιακό κέντρο εκτοξεύει υψηλής ενέργειας κοσμική ακτινοβολία στο Διάστημα κάτι πολύ κοντά στον πυρήνα του Γαλαξία εμποδίζει την είσοδο σε αυτόν μεγάλων ποσοτήτων κοσμικής ακτινοβολίας από άλλες περιοχές του Σύμπαντος.
Οι ερευνητές κάνουν λόγο για ένα «αόρατο φράγμα» που τυλίγει το γαλαξιακό κέντρο του γαλαξία μας και διατηρεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα την πυκνότητα της κοσμικής ακτινοβολίας σε σχέση με αυτή που υπάρχει στις υπόλοιπες περιοχές του γαλαξία. Με απλά λόγια η κοσμική ακτινοβολία βγαίνει εύκολα από το κέντρο του Γαλαξία αλλά δυσκολεύεται πολύ για να εισέλθει σε αυτό. Το τι είναι αυτό το φράγμα και πώς λειτουργεί αποτελεί προς το παρόν μυστήριο που καλούνται τώρα οι επιστήμονες να λύσουν.
Οτιδήποτε εκτοξεύεται από τη Γη με προορισμό το Διάστημα και ειδικά οι αποστολές που κατευθύνονται σε άλλα διαστημικά σώματα (πλανήτες, δορυφόρους, αστεροειδείς, κομήτες) υπόκειται στην μέγιστη δυνατή αποστείρωση ώστε να μην μεταφέρουν μαζί τους κάποιο γήινο μικροοργανισμό μολύνοντας με αυτόν τον κόσμο που θα επισκεφτούν. Ο ίδιος φόβος υπήρχε και όταν πραγματοποιούνταν επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη με τους αστροναύτες να περνούν από διάφορα στάδια καθαρισμού και καραντίνας όταν επέστρεφαν στον πλανήτη μας.
Όμως έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη και οι φόβοι αυτοί εξανεμίσθηκαν. Όμως η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας έχει επιτρέψει την οργάνωση αποστολών στο πλαίσιο των οποίων σκάφη ή δείγματα υλικών που έχουν συλλεχθεί σε άλλες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος επιστρέφουν στη Γη.
O πιο προηγμένος ρομποτικός εξερευνητής που έχουμε στείλει στον Άρη, αυτός της αποστολής Perseverance, συλλέγει δείγματα πετρωμάτων τα οποία αποθηκεύει και αυτά θα επιστρέψουν στη Γη για να γίνει ανάλυση τους σε εργαστήρια με επόμενες αποστολές που σχεδιάζονται για αυτό ακριβώς τον σκοπό.
Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «BioScience» ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill στο Μόντρεαλ του Καναδά αναφέρουν ότι ελλοχεύουν σημαντικοί κίνδυνοι από αυτή την διαδικασία. Όπως υποστηρίζουν θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα φθάσουν εδώ εξωγήινοι μικροοργανισμοί οι οποίοι είναι φυσικά άγνωστο τι μπορεί να προκαλέσουν. Για να στηρίξει την άποψη της η επιστημονική ομάδα αναφέρει το παράδειγμα ενός μύκητα της Νοτίου Αμερικής που μεταφέρθηκε άγνωστο πώς στην Αυστραλία με αποτέλεσμα να επιτίθεται στους ευκάλυπτους και είτε να εμποδίζει την ανάπτυξη τους είτε ακόμη και να τους καταστρέφει ολοσχερώς.
«Η αναζήτηση ζωής μακριά από τη Γη είναι ένα συναρπαστικό εγχείρημα που μπορεί να προκαλέσει τρομερές ανακαλύψεις στο κοντινό μέλλον. Όμως δεδομένου του ότι ο αριθμός των διαστημικών αποστολών αυξάνεται διαρκώς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που θα επιστρέψουν στη Γη, είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα να μειώσουμε τους κινδύνους μόλυνσης και στις δύο κατευθύνσεις» αναφέρει ο Άντονι Ρικιάρντι, καθηγητής του τομέα βιολογία εισβολών στο Πανεπιστήμιο McGill. Ο τομέας αυτός ασχολείται με τη μελέτη ειδών που προερχόμενα από άλλο οικοσύστημα εισβάλουν σε κάποιο άλλο. Ο Ρικιάρντι και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρξει συντονισμός ανάμεσα σε αστροβιολόγους και βιολόγους εισβολών για την αντιμετώπιση πιθανών απειλών.
«Αν οι αστροβιολόγοι εντοπίσουν ζωή έξω από τη Γη μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για το τι είδους οργανισμός μπορεί να είναι αυτός. Η πιθανότερη μορφή ζωής που θα συναντήσουμε θα είναι μικροβιακή ή βακτηριακή» υποστηρίζει ο McGill. Αν και οι επιστήμονες θεωρούν εξαιρετικά μικρή την πιθανότητα έλευσης στη Γη κάποιου εξωγήινου μικροοργανισμού εξαιτίας των ακραίων συνθηκών που θα συναντήσει στο ταξίδι μέχρι τον πλανήτη μας η πιθανότητα υπάρχει και για αυτό θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους και να συνεργαστούν για την αποφυγή μιας κατάστασης που μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες.
Όταν η κουβέντα γίνεται για ανδροειδή και τεχνητή νοημοσύνη το μυαλό μας τα συνδέει συνήθως είτε με κάποιο κακόβουλο μηχανικό ον τύπου «Terminator» η με κάποιο ρομπότ που παρέχει τις απεριόριστες γνώσεις του στον άνθρωπο όπως αυτά στον «Πόλεμο των Άστρων».
Ο Άινταν Μέλερ στον οποίο ανήκουν δύο από τις πιο γνωστές γκαλερί στη Βρετανία οργάνωσε ένα ερευνητικό πρότζεκτ με στόχο τη δημιουργία ενός ανδροειδούς με καλλιτεχνικές ικανότητες. Το αποτέλεσμα είναι η Ai-Da, το πρώτο ανδροειδές λογοτέχνης στον κόσμο. Το ρομπότ παρουσιάστηκε στο φημισμένο μουσείο Ashmolean του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και απήγγειλε ποιήματα που το ίδιο είχε γράψει.
Στην συγκεκριμένη εκδήλωση η Ai-Da θέλησε να τιμήσει την επέτειο των 700 ετών από τον θάνατο του Δάντη και έτσι χρησιμοποίησε την τεχνητή της νοημοσύνη για να μελετήσει και να εμπνευστεί από το έργο του μεγάλου Ιταλού ποιητή. Η Ai-Da επεξεργάστηκε φυσικά την «Θεία Κωμωδία» και ακολουθώντας τα μοτίβα του Δάντη χρησιμοποίησε στη συνέχεια το δικό της λεξιλόγιο δημιουργώντας τα δικά της ποιήματα.
Ο Μέλερ δηλώνει ενθουσιασμένος από την απόδοση της Ai-Da και δηλώνει ότι κατάφερε να μιμηθεί την ανθρώπινη καλλιτεχνική γραφή τόσο καλά ώστε κανείς δεν μπορεί να διακρίνει ότι είναι γραμμένα από μια μηχανή και όχι από έναν άνθρωπο. Το ανδροειδές μπορεί επίσης με παρόμοια μέθοδο να δημιουργεί και έργα τέχνης.
«Η Ai-Da δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της συζήτησης για τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης η οποία θα μιμείται την ανθρώπινη συμπεριφορά και τους ανθρώπους γενικότερα. Είναι προφανές ότι η τεχνολογία μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση σε κάθε πτυχή της ζωής μας και πρέπει να κατανοήσουμε ποιες είναι οι δυνατότητες της αυτής της τεχνολογίας και τι μπορεί αυτή να μας διδάξει για τους εαυτούς μας» αναφέρει ο Μέλερ που όπως υποστηρίζει αποφάσισε μαζί με την ομάδα δημιουργίας της Ai-Da το ρομπότ να αναπτυχθεί και να μιμείται τους ανθρώπους βασιζόμενη στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Αποτέλεσμα σύμφωνα με τον Μέλερ είναι να δημιουργηθεί κάτι δείχνει ότι οι άνθρωποι είμαστε μια μάλλον συνηθισμένη μορφή ζωής που τείνει να επαναλαμβάνει συμπεριφορές, λέξεις και ενέργειες και έτσι η Ai-Da δεν μας δείχνει το πόσο ανθρώπινη είναι αυτή αλλά το πόσο… ρομποτικά λειτουργούμε εμείς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 θα γίνουν στο Παρίσι και η γαλλική κυβέρνηση αναζητά τρόπους ώστε να περιοριστεί το αναμενόμενο κυκλοφοριακό κομφούζιο που θα υπάρχει στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Το Παρίσι όπως οι περισσότερες μεγαλουπόλεις αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την κίνηση στους δρόμους και δεδομένης της παρουσίας εκατομμυρίων επισκεπτών στην πόλη τις ημέρες των αγώνων θεωρείται βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν συνθήκες ασφυξίας στο οδικό δίκτυο της γαλλικής πρωτεύουσας.
Η γαλλική κυβέρνηση και οι Αρχές του Παρισιού αναζητούν τρόπους ανακούφισης της κυκλοφοριακής συμφόρησης και σκέφτονται σοβαρά τη χρήση ιπτάμενων ταξί για τη μετακίνηση τουριστών και κατοίκων στην πόλη στη διάρκεια των αγώνων. Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνιση τους πολλά πρωτότυπα οχήματα μεταφοράς επιβατών τα περισσότερα εκ των οποίων είναι της κατηγορίας eV
Πρόκειται για αυτόνομα ή επανδρωμένα με πιλότο ηλεκτροκίνητα οχήματα κάθετης απογείωσης/προσγείωσης ιδανικά για χρήση σε αστικά περιβάλλοντα. Κατά μέσο όρο τα οχήματα αυτά μπορούν να μεταφέρουν 4-5 επιβάτες ενώ τα νέα μοντέλα που παρουσιάζονται έχουν μεγάλη αυτονομία και μπορούν να πραγματοποιήσουν πτήσεις σε αποστάσεις μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων. Αυτό στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει ότι μπορεί κάποιος που θέλει να παρακολουθήσει τους αγώνες στο Παρίσι να επιλέξει να μείνει σε κάποιο προάστιο της πόλης και να μετακινείται στο κέντρο της ή όπου αλλού θέλει με ιπτάμενα ταξί εύκολα και γρήγορα.
Για τον σκοπό αυτό θα οργανωθούν δοκιμές στο αεροδρόμιο Pontoise που βρίσκεται στην περιοχή Cormeilles-en-Vexin, ένα προάστιο του Παρισιού σε απόσταση 63 χλμ. από τη γαλλική πρωτεύουσα. «Το Pontoise είναι ιδανικό για να αποτελέσει την πλατφόρμα των δοκιμών για ένα νέο τρόπο εναέριας μετακίνησης. Οι δοκιμές αυτές θα αφορούν μια ευρύτερη προοπτική χρήσης καινοτόμων και φιλικών στο περιβάλλον εναέριων μέσων μεταφοράς και μάλιστα σε χαμηλά ύψη κάτω των 300 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους που αποτελεί μια επιλογή πτήσεων που δεν έχει διερευνηθεί μέχρι σήμερα» αναφέρει ο Ογκάστιν ντε Ρομανέτ, διευθύνων σύμβουλος της Aéroports de Paris, του οργανισμού που διαχειρίζεται τα τρία μεγάλα διεθνή αεροδρόμια του Παρισιού.
Όπως έγινε γνωστό στις δοκιμές που θα γίνουν θα λάβουν μέρος περίπου 30 εταιρείες που κατασκευάζουν ιπτάμενα οχήματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ταξί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Αν το σχέδιο τελικά προχωρήσει θα πρέπει να δημιουργηθούν στο Παρίσι και οι απαραίτητες υποδομές όπως οι σταθμοί επιβίβασης/αποβίβασης επιβατών, τα αποκαλούμενα vertiports. Αυτό φυσικά δεν έχει νόημα να γίνει για χρήση μιας και μόνο φοράς άρα αν αποφασισθεί η χρήση των ιπτάμενων ταξί στο Παρίσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες η πρωτεύουσα της Γαλλίας θα γίνει η πρώτη στην Ευρώπη που θα παρέχει στους κατοίκους και τους επισκέπτες της αυτή την υπηρεσία.
Μετανθρωπισμός
είναι μια διεθνής πολιτιστική και πνευματική κίνηση με ενδεχόμενο στόχο της
ριζικές αλλαγές της ανθρώπινης κατάστασης, αναπτύσσοντας και χρησιμοποιώντας
ευρέως διαθέσιμες τεχνολογίες για να ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινες
πνευματικές, σωματικές και ψυχολογικές ικανότητες.
Έτσι
...ισχυρίζονται...
Στο
βιβλίο του TransEvolution: Ο ερχομός της Εποχής της Αποδόμησης του Ανθρώπου,
οDaniel Estulin περιγράφει κατά τρόπο συνεπή και τρομακτικό, το σενάριο για το
τέλος τουHomo sapiens , καθώς οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν γενετικές αλλαγές,
βιονικές αντικαταστάσεις και τεχνητές, νανοειδείς νευρωνικές συνδέσεις.
Δεν
εξελίσσουμε απλά ένα νέο είδος, γινόμαστε δημιουργοί μιας νέας μορφής ζωής που
συνδυάζει την επιστήμη των υλικών με τη βιολογία. Είναι συναρπαστικό και
τρομακτικό, και οι επιπτώσεις τεράστιες.
"Ο
μετανθρωπισμός γεμίζει ελπίδες το μυαλό των ανθρώπων με όνειρα ότι θα γίνει
υπεράνθρωπος», γράφει, «αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο πραγματικός στόχος
είναι η κατάργηση αυτής της ενοχλητικής, ελεύθερης ανθρώπινης βούλησης."
Για
εκείνους που παραμένουν, δηλαδή. Στο TransEvolution αποκαλύπτει την πιο
σκοτεινή από τις στρατηγικές μείωσης του πληθυσμού. Επικεντρώνεται στις
μετανθρωπιστικές εξελίξεις και τονίζει τις δυνατότητες που δημιουργούνται από
την Εποχή της Πληροφορίας, όπως:
Ήδη
πάνω από 100.000 άνθρωποι έχουν κοχλιακά εμφυτεύματα, τα οποία έχουν άμεση
νευρική σύνδεση.
Το ένα
τρίτο όλων των στρατιωτικών αποστολών των ΗΠΑ θα είναι μη επανδρωμένα ως το
2015.
Οι
Cyborg στρατιώτες και τα δίποδα avatars μηχανήματα θα επιτρέψουν την
απομακρυσμένη λειτουργία.
Stealth
βομβαρδιστικά μη ανιχνεύσιμα από ραντάρ, ενίσχυση του αμφιβληστροειδή χιτώνα
και αυτο-αναπαραγόμενα νανορομπότ ήδη υπάρχουν.
Συγγραφέας
του "Αποδομώντας τα Wikileaks", The Octopus Deception , και Shadow
Masters, ο Estulin είναι βραβευμένος ερευνητής δημοσιογράφος, ο οποίος απέκτησε
παγκόσμια φήμη με το best-seller βιβλίο του, "Η αληθινή ιστορία της Ομάδας
Bilderberg",το οποίο έχει μεταφραστεί σε 53 γλώσσες.
Η
νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία, η πληροφορική και η γνωστική επιστήμη,
παραπέμπουν στον Ray Kurzweill (έχει περιγραφεί ως «η ανήσυχη μεγαλοφυΐα» από
το The Wall Street Journal, και «την απόλυτη μηχανή σκέψης" από το Forbes)
και ο Estulin τον θεωρεί το πρόσωπο του μετανθρωπισμού.
Οι
υγειονομικές αρχές των Η.Π.Α, καθώς και η FDA των ΗΠΑ συζητούν για την
αποποινικοποίηση της τροποποίησης της ανθρώπινης βλαστικής σειράς, ένα-δύο
χρόνια τώρα, παρά τις προηγούμενες καταστροφές.
Η
κίνηση του μετανθρωπισμού βρίσκεται σε μεγάλη εξέλιξη με τουλάχιστον 30
γενετικά τροποποιημένους ανθρώπους που γεννήθηκαν από τουλάχιστον το 2000, και
πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι-δεν γίνεται βέβαια παραδεκτό-που συμπληρώνουν τις
τάξεις τους.
Οι
παγκοσμιοποιητές σχεδιάζουν να κατασχεθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του
πλανήτη, φυσικά και μη. Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιούν για την
επίτευξη των στόχων αυτών είναι η κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, το
οποίο ο Estulin μας θυμίζει, δεν θα βλάψει το 1% (ή το 30% που τους
υποστηρίζει). Απλά θα δημιουργήσουν ένα νέο νομισματικό σύστημα προς όφελός
τους.
Το
φανταστικό νομισματικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε σήμερα είναι απλώς ένα
σύστημα Ponzi (μια δόλια επένδυση), τα χρέη από τον τζόγο τώρα πλασάρονται στον
παγκόσμιο πληθυσμό, σαν "εμείς" να τους χρωστάμε για τις αποτυχίες
τους.
Η
κατάρρευση είναι κατασκευασμένη, προειδοποιεί ο Estulin, περιγράφοντας μια
οικονομική κοσμοθεωρία που υποστηρίζεται από τις ιδέες που τέθηκαν από τη Ναόμι
Κλάιν στο Shock Doctrine, τον John Perkins στο Confessions of an Economic
Hitman, και τις ταινίες, The Corporation και The Idiot Cycle.
Οι
ενορχηστρωμένες με χρώμα επαναστάσεις, τα μέτρα λιτότητας, τα δάνεια του ΔΝΤ,
και τα γεωργικά συστήματα που βυθίζουν τους ανεξάρτητους αγρότες στο χρέος
είναι όλα αναπόσπαστο μέρος των σχεδίων τους, προειδοποιεί.
Σε ένα
πρωτοσέλιδο άρθρο, η Wall Street Italy, αναφέρει ότι ο Estulin είναι "ένας
από τους λίγους ανθρώπους που αντιλαμβάνεται τη σημερινή κρίση». Έχει δώσει δύο
συνεντεύξεις Τύπου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την ομάδα Bilderberg
και την διεθνή νομισματική κρίση. Το 2010, συναντήθηκε με τον Φιντέλ Κάστρο και
έδωσε μια ομιλία για τα Επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων της Βενεζουέλας.
Η
παγκόσμια οικονομική καταστροφή υποστηρίζει μια σειρά από στρατηγικές για να
εξασφαλιστεί το 1% που παίρνει τον έλεγχο όλων των υπόλοιπων περιουσιακών
στοιχείων.
Η
οικονομική κατάρρευση παραλύει τα έθνη-κράτη, μια ιδέα που οι έμποροι της
παγκοσμιοποίησης θεωρούν «γραφική» υπό το πρίσμα της σύγχρονης οικονομικής
πραγματικότητας, όπου οι εταιρείες γράφουν τους κανόνες μέσω εμπορικών
συμφωνιών που αντικαθιστούν τις εθνικές νομοθεσίες.
'Εχοντας
αφιερώσει λίγο χρόνο για εμπορικές συμφωνίες,ο Estulin δείχνει πώς οι εταιρείες
λειτουργούν σήμερα, ανεξάρτητα από τα εθνικά σύνορα, και πώς αυτές οι εμπορικές
συμφωνίες εξυπηρετούν στο να αποδυνάμωνουν, να αρρωσταίνουν και να λιμοκτονούν
την ανθρωπότητα.
Για
παράδειγμα, "το εμπόριο σε γενετικώς τροποποιημένους οργανισμούς.
Με την
παγκόσμια οικονομική κρίση στην τελευταία φάση της αποσύνθεσης , η ελίτ και οι
σύμμαχοί τους στη Wall Street θέλουν να υπαγορεύσουν σε άλλες κυρίαρχες χώρες
τις συνθήκες που τους επιτρέπουν για να συνεχίσουν τη λεηλασία του πλούτου
τους, προκειμένου να κρατήσουν στη ζωή κερδοσκοπικά συστήματα. Κάθε χώρα που
αρνείται να υποβληθεί στους όρους που επιβάλλονται από την ελίτ απειλείται με
πόλεμο ή «αλλαγή καθεστώτος» , όπως είδαμε στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες .
Οι
τραπεζίτες που έχασαν τη ζωή τους , είτε πρόκειται για αυτοκτονίες , ατυχήματα
, δολοφονίες ή οτιδήποτε άλλο, όλοι εργάστηκαν σε πολύ σημαντικές θέσεις και
για τις εταιρείες που αποτελούσαν μέρος της World Company Ltd..
Εξ
αιτίας των Φουκουσίμα, Τσερνομπίλ, Three Mile Island και τις 2.000 πυρηνικές
βόμβες που εξερράγησαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 70 ετών , μαζί με τη
βιομηχανική ρύπανση , τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα δένονται με νανορομπότ
και τοξικές χημικές ουσίες , φαρμακευτικές και δηλητηριώδεις και φαίνεται ότι η
πράσινη γραμμή είναι το πιο πιθανό σενάριο .
Αυτό
είναι γνωστό στη δυναμική του πληθυσμού ως η δημιουργία ενός «σημείου
συμφόρησης», όπου, μαζί με απόλυτους αριθμούς, ένα μεγάλο μέρος της γενετικής
ποικιλότητας των ειδών έχει για πάντα χαθεί . Αυτό δεν ενοχλεί τους ευγονιστές
μια και σχεδιάζουν να αλλάξουν το ανθρώπινο γονιδίωμα πολύ περισσότερο, για να
μπορέσει να ευδοκιμίσει κάτω από τον τοξικό ουρανό .
Ο
Estulin εκτιμά ο πληθυσμός που είναι στόχος, κυμαίνεται μεταξύ ενός και δύο
δισ. ανθρώπων.
Αν οι
στήλες της Τζώρτζια (Georgia Guidestones) είναι κάθε οδηγός , ο πραγματικός
στόχος είναι να μείνει μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι, με όποιον τρόπο και αν
εξελιχθεί.
«Για
τους Ρότσιλντ και Ροκφέλερ για να επιβιώσουν αυτοί, οι περισσότεροι από εμάς
πρέπει να πεθάνουν», εξηγεί σε αυτό το βίντεο της συνέντευξης και σε όλο το
βιβλίο :
Σύμφωνα με την θεωρία του μετανθρωπισμού, ο συνήθης άνθρωπος
αποτελεί απλά ένα "στάδιο ανάπτυξης" της συνολικής ανθρώπινης
οντότητας.
Ακριβέστερα, ο μετανθρωπισμός πρεσβεύει ότι ο θάνατος
αποτελεί απλά την μετάβαση σε επόμενο στάδιο πολυπλοκότητας κατά το οποίο ο
άνθρωπος εξελίσσεται σε μετάνθρωπο. Ή μήπως παύει να είναι άνθρωπος;
Μια
φορά κι έναν καιρό, ένα κοριτσάκι με όμορφα πράσινα μάτια, πήγε να παίξει στο
δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι του, και χάθηκε. Και δεν ήξερε πώς να γυρίσει
πίσω. Τότε φοβήθηκε πολύ και άρχισε να κλαίει. Τα πουλιά του δάσους για να την
βοηθήσουν, άρχισαν να της τραγουδούν κι έλεγαν: "Μη φοβάσαι καλή μου.
Κοίταξε καλά γύρω σου και θα βρεις αυτό που ζητάς".
Όμως
τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει
τίποτε, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν
μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε.
Τα
μεγάλα δέντρα του δάσους άρχισαν τότε να της μουρμουρίζουν κι αυτά: "Μη
φοβάσαι, ομορφούλα. Κοίταξε γύρω σου την ομορφιά του δάσους. Ίσως βρεις αυτό
που αναζητάς".
Όμως
τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει
τίποτα, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν
μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε και έτσι δεν
εύρισκε αυτό που αναζητούσε.
Κι
έπειτα και το ρυάκι που διέσχιζε το δάσος άρχισε να την καλεί και να της λέει:
"Κοριτσάκι που έχεις χαθεί μέσα στο δάσος κι είναι τα όμορφα πράσινα μάτια
σου γεμάτα δάκρια κι καρδιά σου γεμάτη φόβο, ακολούθησέ με. Εγώ θα σου δείξω το
δρόμο. Ακολούθησέ με".
Όμως
το κοριτσάκι δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τα κλάματά της. Δεν
μπορούσε τίποτα να δει πέρα από τα δάκριά της. Δεν μπορούσε τίποτα να νιώσει
πέρα από το φόβο της.
Κι
όταν πια βράδιασε, το όμορφο κοριτσάκι, εξαντλημένο, πήγε να πιει νερό από μια
πηγή που ήταν κρυμμένη μέσα στις φυλλωσιές. Κι όπως γονάτισε κι έπινε το
γάργαρο νερό, αποκοιμήθηκε.
Τα ζώα
του δάσους που έρχονταν τη νύχτα να πιουν νερό από τη γάργαρη πηγή, κοίταζαν το
κοριτσάκι κι αναρωτιόντουσαν: "Γιατί άραγε φοβάται το δάσος; Κι εμάς γιατί
μας φοβάται;"
Κι
έπειτα ξάπλωναν και κοιμόντουσαν δίπλα της, για να τη ζεσταίνουν, μια και η
νύχτα ήταν δροσερή.
Τα
χαράματα έφυγαν τα ζώα. Και το μικρό κορίτσι ξύπνησε κι αυτό σε λίγο. Και πριν
προλάβουν τα όμορφα πράσινα μάτια της να γεμίσουν δάκρια, κοίταξε γύρω της. Και
πριν προλάβει η καρδιά της να γεμίσει φόβο, ένιωσε. Και πριν γεμίσουν τα αυτιά
της από το κλάμα της, άκουσε. Και τότε χαμογέλασε, με ένα μεγάλο, πανέμορφο
χαμόγελο. Κι αφού ήπιε λίγο γάργαρο νερό από την πηγή, τραγουδώντας ένα
χαρούμενο παιδικό τραγούδι, ακολούθησε το ρυάκι και σε λίγο έφτασε στο σπίτι
της.
