~ * Το κοριτσάκι στο δάσος...* ~

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κοριτσάκι με όμορφα πράσινα μάτια, πήγε να παίξει στο δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι του, και χάθηκε. Και δεν ήξερε πώς να γυρίσει πίσω. Τότε φοβήθηκε πολύ και άρχισε να κλαίει. Τα πουλιά του δάσους για να την βοηθήσουν, άρχισαν να της τραγουδούν κι έλεγαν: "Μη φοβάσαι καλή μου. Κοίταξε καλά γύρω σου και θα βρεις αυτό που ζητάς".

 

Όμως τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει τίποτε, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε.

 

Τα μεγάλα δέντρα του δάσους άρχισαν τότε να της μουρμουρίζουν κι αυτά: "Μη φοβάσαι, ομορφούλα. Κοίταξε γύρω σου την ομορφιά του δάσους. Ίσως βρεις αυτό που αναζητάς".

 

Όμως τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει τίποτα, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε και έτσι δεν εύρισκε αυτό που αναζητούσε.

 

Κι έπειτα και το ρυάκι που διέσχιζε το δάσος άρχισε να την καλεί και να της λέει: "Κοριτσάκι που έχεις χαθεί μέσα στο δάσος κι είναι τα όμορφα πράσινα μάτια σου γεμάτα δάκρια κι καρδιά σου γεμάτη φόβο, ακολούθησέ με. Εγώ θα σου δείξω το δρόμο. Ακολούθησέ με".

 

Όμως το κοριτσάκι δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τα κλάματά της. Δεν μπορούσε τίποτα να δει πέρα από τα δάκριά της. Δεν μπορούσε τίποτα να νιώσει πέρα από το φόβο της.

 

Κι όταν πια βράδιασε, το όμορφο κοριτσάκι, εξαντλημένο, πήγε να πιει νερό από μια πηγή που ήταν κρυμμένη μέσα στις φυλλωσιές. Κι όπως γονάτισε κι έπινε το γάργαρο νερό, αποκοιμήθηκε.

 

Τα ζώα του δάσους που έρχονταν τη νύχτα να πιουν νερό από τη γάργαρη πηγή, κοίταζαν το κοριτσάκι κι αναρωτιόντουσαν: "Γιατί άραγε φοβάται το δάσος; Κι εμάς γιατί μας φοβάται;"

 

Κι έπειτα ξάπλωναν και κοιμόντουσαν δίπλα της, για να τη ζεσταίνουν, μια και η νύχτα ήταν δροσερή.

 

Τα χαράματα έφυγαν τα ζώα. Και το μικρό κορίτσι ξύπνησε κι αυτό σε λίγο. Και πριν προλάβουν τα όμορφα πράσινα μάτια της να γεμίσουν δάκρια, κοίταξε γύρω της. Και πριν προλάβει η καρδιά της να γεμίσει φόβο, ένιωσε. Και πριν γεμίσουν τα αυτιά της από το κλάμα της, άκουσε. Και τότε χαμογέλασε, με ένα μεγάλο, πανέμορφο χαμόγελο. Κι αφού ήπιε λίγο γάργαρο νερό από την πηγή, τραγουδώντας ένα χαρούμενο παιδικό τραγούδι, ακολούθησε το ρυάκι και σε λίγο έφτασε στο σπίτι της.

 

Από το βιβλίο του Κώστα Φωτεινού

"Παραμύθια για μεγάλα φοβισμένα παιδιά"