~ * ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΙΠΑΝ............* ~

Διαβολήν μίσει.


Περίανδρος, 668-584 π.Χ

ΜΗΔΕΝΙ ΣΥΜΦΟΡΑ ΟΝΕΙΔΙΣΕΙΣ ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ Η ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΟΡΑΤΟ.........................

Σόλωνας

~ * Νεφέλη * ~

Στην ελληνική μυθολογία, η Νεφέλη σχετίζεται με το μύθο του Φρίξου και της Έλλης.

Η Νεφέλη υπήρξε η θεά της Φιλοξενίας, παρόλο που ευρύτερα γνωστός γι αυτήν ήταν ο Δίας.

Σύμφωνα με τον μύθο την δημιούργησε ο Δίας δίνοντάς της την μορφή της Ήρας προκειμένου να ξεγελάσει τον Ιξίονα. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν οι Κένταυροι, τους οποίους βοήθησε η Νεφέλη στη συμπλοκή τους με τον Ηρακλή.

Η Νεφέλη παντρεύτηκε το βασιλιά Αθάμαντα, ο οποίος αργότερα ξαναπαντρεύτηκε την Ινώ. Τα παιδιά του από τον πρώτο του γάμο, ο Φρίξος και η Έλλη, αποτέλεσαν αντικείμενο μίσους από την Ινώ, η οποία ήθελε να δει στο θρόνο τους δικούς της γιους, Κλέαρχο και Μελικέρτη. Μέσω μηχανορραφιών και ψεύτικων χρησμών από το Μαντείο, διατάχτηκε να θυσιαστεί ο Φρίξος, αλλά την τελευταία στιγμή η Νεφέλη έστειλε ένα φτερωτό χρυσό κριάρι, το οποίο έσωσε τα δυο της παιδιά και τα απομάκρυνε πετώντας πάνω από τη θάλασσα. Η Έλλη έπεσε στα νερά του Ελλησπόντου, ενώ ο Φρίξος έφτασε ως την Κολχίδα, όπου χάρισε το Χρυσόμαλλο Δέρας στο βασιλιά Αιήτη και παντρεύτηκε την κόρη του, Χαλκιόπη.

http://el.wikipedia.org



Νεφέλη - (νέφω:χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ.

 

 

 

~ * Έσπερος * ~

Στην ελληνική μυθολογία ο Έσπερος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει τα βράδια («εσπέρες»), του Αποσπερίτη. Τον θεωρούσαν γιο ή και αδελφό του Άτλαντα.

Ο Έσπερος ανέβηκε πρώτος στο όρος Άτλας, για να παρατηρήσει τα άστρα. Εκεί όμως τον άρπαξε μια θύελλα και ο Έσπερος εξαφανίσθηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Οι άνθρωποι, που τον αγαπούσαν εξαιτίας της καλοσύνης του, φαντάσθηκαν ότι μεταμορφώθηκε σε αστέρι. Σύμφωνα με τους ευημεριστές, κόρη του Εσπέρου ήταν η Εσπερίδα, η μητέρα των Εσπερίδων.

Στην Ιλιάδα (Χ 318) ο Έσπερος χαρακτηρίζεται με το επίθετο κάλλιστος, δηλαδή ο ωραιότερος από όλους τους αστέρες του ουρανού, ενώ στην Οδύσσεια με το επίθετο φαάντατος, δηλαδή ο φωτεινότερος. Ο Ησίοδος θεωρεί τον Έσπερο γιο της Ηούς και του Κεφάλου, όπως γράφει και ο Παυσανίας (Α΄ 3, 1). Ο ίδιος ωστόσο ποιητής τον παρουσιάζει και ως γιο της Ηριγενείας και του Αστραίου, οπότε τον ονομάζει Εωσφόρο, προάγγελο της αυγής. Διαφαίνεται έτσι ότι ήδη από τη μυθική εποχή υπήρχε η υπόνοια ότι ο Αυγερινός (Εωσφόρος) και ο Αποσπερίτης ήταν το ίδιο άστρο, όπως και είναι στην πραγματικότητα (είναι ο πλανήτης Αφροδίτη).

Λατρεία του Εσπέρου μνημονεύεται στην περιοχή της Οίτης. Στον Παρνασσό, ο Έσπερος λατρευόταν ως πατέρας της Στίλβης ή της Τηλαύγης και παππούς του Αυτολύκου, ενώ σε άλλα μέρη τον θεωρούσαν πατέρα του Εωσφόρου. Ο Έσπερος αναφέρεται και από τον Διόδωρο.

http://el.wikipedia.org

~ * ΤΟ ΜΕΛΙ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ * ~

Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί χρονικά η έναρξη της χρησιμοποίησης του μελιού ως τροφής από τον άνθρωπο. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι από τη λίθινη εποχή ο άνθρωπος είχε συμπεριλάβει το μέλι στη διατροφή του. Αυτό μας το αποδεικνύουν παραστάσεις χαραγμένες σε τοιχώματα σπηλαίων σε διάφορες περιοχές της γης όπως στη Βαλέντσια της Ισπανίας, στην Αφρική, στις Ινδίες, στη Ν. Αμερική και αλλού. Για πολλούς αιώνες παρέμεινε η μοναδική γλυκαντική ουσία που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος. Αντικαταστάθηκε η χρήση του από τη ζάχαρη μετά το 16ο αιώνα που έγινε η πρώτη εισαγωγή της στην Ευρώπη.

Αρχαίοι λαοί όπως οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Χετταίοι, οι Ασσύριοι και οι Αιγύπτιοι είχαν εντάξει το μέλι στη διατροφή τους, όπως μας αποδεικνύουν κείμενα που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές. Οι λαοί αυτοί απέδιδαν στο μέλι φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Το χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για πολλές ασθένειες,  για προσφορές στους θεούς, σε διάφορες γιορτές ή τελετές ακόμα και σαν μέσο για τη ταφή των νεκρών τους (Αίγυπτος) αλλά και στη καθημερινή τους διατροφή όπως φαίνεται από συνταγές των Αιγυπτίων και των Ασσύριων γλυκών και φαγητών που βρέθηκαν στα αρχαία κείμενα.

Σε πανάρχαιους Αιγυπτιακούς παπύρους πριν 3500 χρόνια αναφέρεται το μέλι ως θεραπευτικό μέσο.

«Το βιβλίο της ζωής» των αρχαίων Ινδιών αναφέρει ότι η ανθρώπινη ζωή μπορεί να παραταθεί με δίαιτα, που περιλαμβάνει μέλι και γάλα. Για τον θεό των Ινδών  Βίσνα, η μέλισσα ήταν το σύμβολό του (Λαμπράκη Μυρσίνη, Μέλι στη Ζωή μας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003).

Ο Πέρσης ιατρός, φιλόσοφος Αβικένα θεωρούσε ότι για να διατηρηθεί η νεότητα, πρέπει καθημερινά να καταναλώνεται μέλι και ξηρούς καρπούς (Λαμπράκη Μυρσίνη, Μέλι στη Ζωή μας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003).

Αξίζει να σημειώσουμε ότι την ίδια περίπου διατροφή με αυτή των αρχαίων Ελλήνων που θα εξετάσουμε αργότερα, λόγω κλίματος, ακολουθούσαν και οι Ρωμαίοι, όπως αποδεικνύεται από γραπτά του Γαληνού (130-199 μ.Χ.) και του Ωριγένη (185-254 μ.Χ.), ενώ για την ελληνική περίοδο ο Αρχέστρατος (από την Γέλα της Σικελίας) έγραψε ένα γαστρονομικό ποίημα, που σώθηκε σε μεγάλα αποσπάσματα.

Παρόμοια είναι και η βυζαντινή διατροφή, όπως μας την περιγράφει ο Φτωχοπρόδρομος.

Το μέλι μέσα στη μυθολογία καταγράφεται ως εκλεκτή τροφή για θεούς ή ημίθεους, ικανή να συντηρήσει από μόνη της κάθε οργανισμό, ενώ είναι σύμβολο της αφθονίας και της ευφροσύνης.

• Μαζί με το γάλα είναι η βάση της αμβροσίας.Οι Μέλισσες, οι παραμάνες του Δία, τον μεγάλωσαν κρυφά στο Ιδαίο άντρο, ώσπου να ενηλικιωθεί.
• Η ροδοδάκτυλος Ηώ, σύμφωνα με τον Όμηρο, έτρεφε τους ήρωες με αμβροσία για να τους κρατά ακμαίους.
• Ο Απόλλων δεν γνώρισε θηλασμό από την μητέρα του Λητώ, αλλά η Θέτις του πρόσφερε αμβροσία.
• Ο περίφημος μάντης Ίαμος, εγκαταλειμμένος από τη μητέρα του ανατράφηκε από δύο φίδια που του έφερναν μέλι σε μια σπηλιά του Αλφειού.
• Το ίδιο συνέβη και με τον Διόνυσο που τον μεγάλωσε η Μάκρις, κόρη του Αρισταίου που θεωρείται ότι δίδαξε στους ανθρώπους όλες τις αγροτικές τέχνες και την μελισσοκομία.
• Οι Μούσες έστειλαν μέλισσες στα χείλη του Πινδάρου να φτιάξουν τις κηρήθρες τους για να έχει «ηδυσμένο» ποιητικό λόγο.
• Οι μέλισσες με την προτροπή της Αρτέμιδος, θεάς του δάσους και της φύσης, ζωντάνευαν την Άνοιξη με το βούισμά τους στα λιβάδια.
• Οι αρχαίοι πρόσφεραν κρασί και μέλι στις θυσίες. Οι προσφορές στους θεούς αποκαλούντο «πλακούντες» ή «πέλανοι» και ήταν λατρευτικοί άρτοι παρασκευασμένοι από αλεύρι, λάδι, γάλα, τυρί, αυγά, ξηρούς καρπούς και μέλι. 
• Ο Ηρακλής πρόσφερε μελόπιτα στον Κέρβερο για να τον αφήσει να περάσει στον Άδη.
• Στα Αρρηφόρια μυστήρια πέταγαν μελόπιτες στην  χαράδρα δίπλα στο ιερό για να εξευμενίσουν το θάνατο και κερδίσουν μακροζωία. 
• Ο Μέλης ήταν ρυάκι στη Σμύρνη όπου ο Όμηρος πίστευαν ότι στις πηγές έγραψε τα έπη του.
• Μέλισσα ήταν ιέρεια της Δήμητρας, κατ΄εξοχήν τροφοδότου θεάς της ελληνικής κοινωνίας.

http://www.attiki-pittas.gr/index.asp?a_id=209

http://www.attiki-pittas.gr/index.asp?a_id=91

~ * «ΡΟΔΙ» Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΥΜΟΣ * ~

Στη αρχή του καλοκαιριού, τα μπουμπούκια της Ροδιάς μετατρέπονται σε ένα πορτοκαλί άνθος, γεμάτο κατακίτρινους στήμονες, που μαγνητίζουν το φώς και τα βλέμματα. Με την πάροδο του καλοκαιριού αρχίζει ο καρπός του να κοκκινίζει  για να καταλήξει το φθινόπωρο να στολίζει το δέντρο  με φωτεινές; Κόκκινο-πορτοκαλιές  μπάλες, θυμίζοντας  χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φωτεινοί κόκκινοι καρποί, γεμάτοι ζουμερούς κόκκους, τόσο κόκκινους που μερικές  φορές βάφουν τα χέρια και το στόμα μας όταν το τρώμε. Η Ροδιά, όπως και η Συκιά, είναι δέντρο με μακρόχρονη καλλιέργεια  και Ιερή παράδοση. Αναπαραστάσεις Ροδιού συναντάμε συχνά σε ζωγραφική των Ασσυρίων και των Αιγυπτίων. Στους τάφους των τελευταίων βρέθηκαν και ρόδια μαζί με τα άλλα αντικείμενα που συνόδευαν τους νεκρούς στο ταξίδι τους στον άλλο κόσμο. Σήμερα το Ρόδι συνδέεται, με την Έβδομη      Ημέρα της Δημιουργίας ή την Έβδομη των Επτά Στηλών της Σοφίας. Το ρόδι ήταν άλλωστε, ο μοναδικός καρπός που επιτρεπόταν να μπει στα ΄Αγια των Αγίων. Οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν παραδοσιακά το Πάσχα οβελό από ξύλο ροδιάς. Στην Ελληνική Μυθολογία έχουμε πολλές αναφορές στη Ροδιά. Ο πιο παλαιός Μύθος είναι ίσως αυτός που συνδέει τη Ροδιά με τον Ωρίων. Ο Ωρίων ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και λαμπρότερους αστερισμούς, ήταν ένας πελώριος Γίγας, υιός της Γης και ξακουστός για την ομορφιά του. Ήταν λέει, άξιος κυνηγός και σκότωνε τα αγρίμια με χάλκινο ρόπαλο. Σύμφωνα με το Μύθο, ο Ωρίων νυμφεύθηκε την Σίδη, αλλά δεν στάθηκε τυχερός. Η Σίδη παινεύτηκε πως ήταν πιο όμορφη από την Ήρα και για τιμωρία η Θεά την έστειλε στον κάτω κόσμο όπου μεταμορφώθηκε σε Ροδιά. Η Σίδη, δηλαδή η Ρόδι, συνδέεται όπως θα δούμε και παρακάτω, με την μνήμη των νεκρών στη σχέση τους με τον κάτω κόσμο. Σύμφωνα με άλλους μύθους, η Ροδιά φύτρωσε από το αίμα του Ζαγρέα Διονύσου αλλά και του Άδωνη. Στον τάφο του Πολυνείκη, του γιού του Οιδίποδα φύτρωσε σύμφωνα με την θέληση των Ερινυών μια Ροδιά που οι καρποί της έσταζαν αίμα όταν του άνοιγες. Ο πιο γνωστός σε όλους μας μύθος, είναι αυτός της «αρπαγής της Περσεφόνης». Η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας, πανάρχαιας Θεάς της γονιμότητας (Δη-Τη-Μήτρα), αθώα έφηβη παιδούλα, μάζευε με τις φιλενάδες της λουλούδια στους αγρούς, την είδε ο Πλούτωνας, θεός του κάτω κόσμου, την ερωτεύθηκε και την πήρε μαζί του. Με την αρπαγή της Περσεφόνης έπαψε η Δη-Τη-Μήτρα να καρπίζει και οι άνθρωποι δεν είχαν πια να φάνε. Έτσι αναγκάστηκαν οι θεοί να επέμβουν ώστε να επιστρέψει η Περσεφόνη. Για να την δέσει με τον Άδη ο Πλούτωνας, της δίνει να φάει από το Ρόδι. Από τότε η Περσεφόνη, περνάει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο, την εποχή που ησυχάζει η Φύση, για να γυρίσει μετά φέρνοντας μαζί της τον πλούτο  του Πλούτωνα, την γονιμότητα και την πανσπερμία. Σε όλους τους λαούς, το κρύψιμο των θεών και ηρώων κάτω από τη γη, συνδέεται με λατρευτικούς τύπους βλάστησης και γονιμότητας. Στην Ελληνική Παράδοση η Ροδιά και το Ρόδι είναι σύμβολο της γονιμότητας, της αφθονίας αλλά και του κάτω κόσμου. Έρως και Θάνατος που θα λέγαμε εμείς σήμερα. Σαν συμβολική κίνηση γονιμότητας από τους Ελληνιστικούς χρόνους έως και σήμερα σπάμε ένα Ρόδι στο πάτωμα σε γάμους, και την πρωτοχρονιά, σε ένδειξη αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Συνέχεια των αρχαίων γονιμικών τελετών είναι και τα «πολυσπόρια» που μαγειρεύονται και τρώγονται στην Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Επίσης, όταν εμείς οι Έλληνες, μνημονεύουμε τους νεκρούς μας, φτιάχνουμε τα «κόλλυβα», τα οποία αποτελούνται από βρασμένο σιτάρι, αναμεμιγμένο με ζάχαρη και σταφίδες, στολισμένο με κόκκους ροδιού.

ΕΠΟΧΗ

Η  ροδιά είναι όμορφο δέντρο, στολίζει κήπους και αυλές την άνοιξη με τα μεγάλα φλογάτα λουλούδια της σε έντονο πορτοκαλί χρώμα, που αναδεικνύονται πάνω στο σκουροπράσινο φύλλωμά της. Αλλά και όταν δέσουν τα φρούτα που κρέμονται βαριά πάνω στο δέντρο, προσδίδουν  έκσταση με τη θεσπέσια ομορφιά τους. (Την πρωτοχρονιά το σπάζουμε για να απλωθούν τα σπόρια μέσα στο σπίτι ώστε να έχει η οικογένεια πλούσια αγαθά όλη τη χρονιά. Η νύφη σπάει ένα ρόδι όταν μπει στο νέο της σπίτι για να έχει πλούσια αγαθά και άνετη ζωή στο καινούριο της σπιτικό. Ρόδι βάζουν μέσα στο σακούλι οι αγρότες με το σπόρο όταν πάνε να σπείρουν,  και στη συνέχεια το τρώνε.

Ο Καρπός Στη Λαϊκή Γαστρονομία

Το δέντρο κατάγεται από την Περσία στη Μεσόγειο, ωστόσο υπάρχει από τα αρχαία χρόνια κάτι που μαρτυρεί και η επιστημονική του ονομασία: punicum granatum, δηλαδή καρχηδονικό ρόδι. Στην αρχαιότητα, όπως μαρτυρείται σε πολλά κείμενα (Αθηναίος κ.τ.λ.), γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στις ξινές και στις γλυκές ροδιές, κάτι που συνέβαινε και στην Ελληνική ύπαιθρο μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες. Παρόμοιες μπορούμε να βρούμε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας εντελώς πληροφοριακά αναφέρουμε μερικές από αυτές:  Θεσπρωτία, Ιωλκός και οι πρώην Ελληνική περιοχή των Αγίων Σαράντα, και αναφέρονταν ως α/ γλυκά , β/ ξινά και γ/  μογόσικα.

1. Τα γλυκά ρόδια, όπως και σε όλη την αγροτική Ελλάδα, τα κρεμούσαν και τα κρατούσαν για να τα τρώνε με τα κόλλυβα, στη Βαρβάρα και στον Ασουρέ, ανάλογα με την περιοχή και τις τοπικές συνήθειες.  
2. Τα ξινά τα ξεσπύριζαν και τα έβαζαν σε ένα γυάλινο μπουκάλι, σε ζεστό μέρος ώστε να βγει ο χυμός τους και να γίνει ξίδι γι το φαγητό. Τον συγκεκριμένο χυμό τον χρησιμοποιούσαν και ως φάρμακο για τον πυρετό σε μικρούς και μεγάλους.
3. Τα μογόσικα ρόδια τα έκαναν και αυτά ξίδι μόνο που ήταν πιο ελαφρύ. Η λέξη «μογόσικο» καταγράφεται ως «μαϊχόσικο» σε πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία (Αγχίαλο και Στενήμαχο). Ηχητικά μοιάζει με τη λέξη «μορόξινο» της Θράκης που θα πει πιο ξινό.

Ονομασία

Η ονομασία ρόδι προέρχεται από τη Μέση Γαλλία, από το Μύλο Garnete, (σπασμένο μήλο), το οποίο μερικές φορές αναφέρεται και ως Κινέζικο Μήλο. Η βοτανική ονομασία του ροδιού,  Punica Granatum, μεταφράζεται ως «Μήλο με πολλούς καρπούς - σπόρια».

Γνώση

Η Επαρχιώτικη ομορφιά του ροδιού έχει αποτελέσει κατά καιρούς έμπνευση ποιητών, συγγραφέων, ζωγράφων και γλυπτών. Στη Βίβλο και στα κείμενα του Ομήρου γίνεται επίσης αναφορά στα ρόδια. Αρχαίοι Μύθοι παρουσιάζουν αυτό το φυτό ως το αγαπημένο των θεών. Τα ρόδια γεμάτα με σπόρους, συμβολίζουν την γονιμότητα στην Κίνα, στην Ελλάδα, στην Περσία, στη Ρώμη και στην Εβραϊκή Γνώση. Συμβολίζουν την ελπίδα στην Κινεζική Τέχνη, και σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, τα ρόδια είναι σύμβολο ευημερίας.

Προέλευση

Το φρούτο αυτό προέρχεται από την τροπική Ασία αλλά έχει καλλιεργηθεί στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Η Ιστορία αναγνωρίζει ότι Ισπανοί ιερείς μετέφεραν ρόδια στην Καλιφόρνια, πριν από 200 χρόνια περίπου.

ΠΗΓΕΣ

Παρ' όλο που οι ροδιές αναπτύσσονται σε κάποιες Νότιες περιοχές της Αμερικής, η μαζική παραγωγή πραγματοποιείται, στην κοιλάδα San Joaquin.Κατά προσέγγιση, το 75% της σοδιάς πωλείται στην Αμερική. Οι παραγωγή της Καλιφόρνιας εξάγουν το περίσσευμα στην Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Χονγκ Κονγκ, Αυστραλία, Σιγκαπούρη και σε σημεία της Μέσης Ανατολής και του Μεξικού.

Σχήμα 

Κυκλικό, με μία λαμπερή, άγρια Κορώνα.

Επίσπερμον

Οι ρουμπινί σπόροι ονομάζονται επίσπερμα. Κάθε επίσπερμα είναι ένας νόστιμος θύλακας που αποτελεί τον καρπό. Το κάθε ρόδι περιέχει 840 επισπέρματα τα οποία παίζουν στις αποχρώσεις του ροζ ή σκούρου κόκκινου και περιτυλίγονται από μία διάφανη μεμβράνη. Το αν θα καταπιείς του σπόρους ή θα τους φτύσεις είναι προσωπική σου επιλογή.

Γεύση

Γλυκιά με ίχνος από οξύτητα. Οι πρόωρες ποικιλίες Granada και Early Foothill έχουν υψηλότερη περιεκτικότητα σε ζάχαρη  και πιο γλυκιά γεύση  από τα Wonderful.

Αγορά

Τα ρόδια μαζεύονται ώριμα και επιλέγονται ρόδια βαριά για το μέγεθός τους χωρίς ρωγμές και ρήγματα. Το δέρμα ποικίλει από μέτριο ροζ σε έντονο ροζ με φρέσκια γυαλιστερή σαν δέρμα εμφάνιση.

Ωριμότητα

Τα ρόδια βγαίνουν στην αγορά γινωμένα και έτοιμα για φάγωμα.

 Σοδειά

Ένα μέτριο ρόδι ζυγίζει περίπου 9 ουγγιές και αποδίδει περίπου 9 ουγγιές φρούτου (4/4 κούπας) και 4 ουγγιές (1/2 κούπας) χυμό.

 Μαγείρεμα

Τα ρόδια προσθέτουν χρώμα, γεύση και υφή σε αυτούς που το γεύονται, σε σαλάτες και επιδόρπια. Ο χυμός ροδιού έχει υπέροχη γεύση όταν γλυκαίνει. Μειώνοντας το γλυκό χυμό μπορείς να φτιάξεις σιρόπι. Άγλυκος  ο χυμός προσθέτει πικρή γεύση και χρώμα σε οποιοδήποτε οινοπνευματώδες ποτό, σε γλάσο, σαλάτες, και γλυκά επιδόρπια.

Αποθήκευση

Το ρόδι διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου για αρκετές μέρες μακριά από το φως του ήλιου.  Για περισσότερο από 3 μήνες μπαίνει στο ψυγείο σε πλαστικές σακούλες. Οι σπόροι καταψύχονται για περισσότερο από 3 (τρείς)  μέρες. Παγώνονται για περισσότερο από 6 (έξι) μήνες. 

Διακόσμηση

Μόνο η ομορφιά τους ανταγωνίζεται τη γεύση των ροδιών, φρέσκα ή αποξηραμένα. Φρέσκα τα ρόδια προσθέτουν δημιουργικό άγγιγμα σε συγκεκριμένα κομμάτια, όπως  στεφάνια λουλουδιών και γιρλάντες, σε ράφια βιβλίων και σαν μέρος τοποθέτησης καρτών σε τραπέζια.

Αποξήρανση

Για να τα αποξηράνεις, βάζεις τα ρόδια σε μονές στιβάδες σε σχάρες. Κρατήστε τα σε κρύο μέρος για μερικές βδομάδες  αν θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε για διακόσμηση. Να γνωρίζετε το φρούτο περιοδικά - κατά διαστήματα για να αποφύγετε διαπλάτυνση από τη μια μόνο πλευρά. Όταν αποξηρανθούν, τα ρόδια αντέχουν πολλά χρόνια.

Ροδιές και συμβολισμοί

• Κεφάλαιο έξοδος 28:33-34 κατευθύνει ότι όψεις-εικόνες από ροδιές πλεγμένες στα σύνορα-όρια της Ιερατικής Ρόμπας του Hebrew: 1 (ένα). Στο κεφάλαιο του βασιλιά 7:13-22 περιγράφει ροδιές απεικονισμένες στο ναό του Βασιλιά Σολομώντα που έχει κτιστεί στην Ιερουσαλήμ. Η Εβραϊκή παράδοση διδάσκει ότι οι ροδιές είναι το σύμβολο της ηθικότητας και τη δικαιοσύνης, για το λόγο ότι έχει 613 σπόρους που συμβολίζουν με τις 613 εντολές του Torah. Γι' αυτό το λόγο πολλοί Εβραίοι τρώνε ρόδια στην γιορτή του Rosh Hashanah.
• Για τον ίδιο λόγο οι ροδιές αποτελούν διακοσμητικό στοιχείο και στη θρησκεία του Χριστιανισμού, συνήθως εμπλέκονται βιομηχανικά πάνω σε ιερατικές στολές και σε λειτουργικά κρεμαστά, και είναι επεξεργασμένα σε μέταλλο.
• Οι άγριες ροδιές δεν μεγάλωσαν στην γηγενή περιοχή του Αιγαίου την Νεολιθική Περίοδο. Τοποθετούνται στην Ιρακινή Ανατολή και ήρθαν στο Αιγαίο μέσω του μονοπατιού της παράδοσης, οι ανατολίτες λένε ότι τις έφερε η θεά Cybele και για τους Μεσοποτάμιους Ishtar.
• Ο μύθος της Περσεφόνης, της σκοτεινής θεάς του κάτω κόσμου, επίσης προβάλλει φιγούρες από ροδιές. Σε μια έκδοση της Ελληνικής μυθολογίας, η Περσεφόνη απήχθει από τον Άδη και αναγκάστηκε να ζήσει στον κάτω κόσμο ως σύζυγός του. Η μητέρα της η Δήμητρα, (θεά της σοδειάς-γεωργίας), πήγε γι να θρηνήσει το χαμό της κόρης της και ξαφνικά όλη η πράσινη γη έγινε γκρι. Ο Δίας ο ανώτερος όλων των Ελλήνων θεών, δεν μπορούσε να αφήσει τη γη να πεθάνει, γι' αυτό διέταξε τον Άδη να επιστρέψει την Περσεφόνη. Κανόνας του Άδη ήταν ότι όποιος έτρωγε το φαγητό και έπινε τα δροσερά νερά του κάτω κόσμου ήταν καταδικασμένος να περάσει την αιωνιότητα εκεί. Η Περσεφόνη δεν έτρωγε αλλά ο Άδης την ξεγέλασε στο να φάει τέσσερις σπόρους ροδιού όταν ήταν ακόμη φυλακισμένη, και έτσι καταδικάστηκε να περνά 4 (τέσσερις), μήνες το χρόνο στον κάτω κόσμο. Κατά τη διάρκεια των 4 (τεσσάρων ), αυτών μηνών όταν η Περσεφόνη κάθετε στο θρόνο του κάτω κόσμου δίπλα στον άντρα της Άδη, η μητέρα της Δήμητρα θρηνεί και η γη δεν ευδοκιμεί, δεν ανθίζει. Αυτή ήταν η αρχαία Ελληνική εξήγηση για τις εποχές.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των σπόρων που έφαγε η Περσεφόνη ποικίλει, από την εκδοχή της ιστορίας που θα ειπωθεί. Ο αριθμός των σπόρων που λέγεται  ότι έφαγε ποικίλει από 3-7 σπόρους, που  αντιστοιχούν σε κάθε εποχή αν είναι 3 ή 4 σπόροι, ή σε 2 εποχές (μισός χρόνος και μισός) αν έφαγε 6 ή 7 σπόρους. Το Ρόδι επίσης προκάλεσε στο Αιγαίο  την παρουσία της 3πλής θεάς που εξελίχθηκε στην Ολύμπια θεά Ήρα, που μερικές φορές παρουσιάζεται να προσφέρει ρόδι, όπως στη θρησκευτική μορφή του Πολύκλειτου.

Σε μια Μυκηναϊκή σφραγίδα εικονογραφημένη στην Δυτική Μυθολογία 1964, του Josef Campbell, αριθμός 19, η καθιστή θεά με τον πέλεκα με τα δυο κεφάλια (τη ζυγαριά), φοράει 3 περικάρπια παπαρούνας στο δεξί της χέρι και στηρίζει το στήθος της με το αριστερό . Ενσωματώνει και τις δύο απόψεις-πλευρές ιδιότητες της θεάς το να δίνει ζωή και να παίρνει. Ο Τιτάνας Ορίων παρουσιάζονταν ως «παντρεμένος» side, ονομασία που στη Βοιωτία σημαίνει ρόδι, κατ' αυτόν τον τρόπο καθαγιάζει τον αρχικό κυνηγό στη Θεά. Άλλοι Ελληνικοί διάλεκτοι αποκαλούν το ρόδι rhoa, είναι πιθανοί σύνδεση με το όνομα της θεάς της γης Ρέας, ανεξήγητο στην Ελλάδα, αποδείχτηκε υπαινιχτικό για τον μυθογράφο Karl Kerenyi, ο οποίος δήλωσε ότι η ταύτιση μπορεί να προέρχεται από μια βαθύτερη Ευρωπαϊκή γλώσσα. Τον 6^ο αιώνα, ο Πολύκλειτος πήρε ελεφαντόδοντο και χρυσό για να σκαλίσει το αργίτικο κάθισμα στο ναό της Ήρας. Κρατούσε ένα σκήπτρο από το ένα χέρι και πρόσφερε ένα ρόδι, ως Βασιλική σφαίρα από το άλλο. «Για το ρόδι δεν πρέπει να πω τίποτα», ψιθύρισε ο ταξιδιώτης Παυσανίας το 2^ο αιώνα π.χ. καθώς η ιστορία του είναι κάτι το μυστήριο. Πράγματι, στην ιστορία του Ορίων ακούμε ότι η Ήρα ρίχνει ρόδι στο σκοτεινό Έρεβο, που τόλμησε να ανταγωνιστεί την ομορφιά της Ήρας, το οποίο ταιριάζει με το πιθανό σημείο συσχέτισης με τον γέροντα Osiris. Καθώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αναγνώριζαν τον αστερισμό του Ωρίωνα στον ουρανό ως San «η ψυχή του  Osiris», η γνωστοποίηση αυτού  του σημείου του μύθου μοιάζει σχετικά πλήρες. Η Ήρα φοράει, όχι στεφάνι λουλουδιών, ούτε τιάρα, ούτε διάδημα (είδος κορώνας) αλλά, κάλυκα ροδιάς το οποίο έγινε η οδοντωτή της κορώνα. Σε κάποιες καλλιτεχνικές απεικονίσεις, το ρόδι βρίσκεται στο χέρι της Μαρίας, (μητέρα του Χριστού). Στη σύγχρονη εποχή το ρόδι εξακολουθεί να έχει ισχυρή συμβολική έννοια για τους Έλληνες. Σημαντικές μέρες της Ορθολογίας στο Ελληνικό ημερολόγιο, όπως η παρουσίαση της παρθένου Μαρίας και τα Χριστούγεννα, είναι παράδοση να υπάρχει στο γιορτινό τραπέζι «πολύσπορο», επίσης γνωστό με την αρχαία του ονομασία "panspermia", σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας. Τα αρχαία χρόνια προσφέρονταν στη Δήμητρα και στους άλλους Θεούς για τη γονιμότητα της γης, για τα πνεύματα του θανάτου και προς τιμή του θεού Διόνυσου. Τη σύγχρονη εποχή η συμβολική έννοια προέρχεται από το Χριστό και τη Μητέρα Μαρία. Τα ρόδια έχουν πάντα τιμητική θέση σε διάφορες τελετές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όταν κάποιος αγοράζει ένα νέο σπίτι ο καλεσμένος πρέπει να του φέρει ένα ρόδι σαν πρώτο ρόδι, το οποίο τοποθετείται κάτω ή δίπλα από το εικονοστάσι καθώς είναι σύμβολο αφθονίας, ευημερίας και καλής τύχης. Η διακόσμηση του σπιτιού με ρόδι είναι πολύ κοινή στην Ελλάδα και διακοσμητικά ρόδια πωλούνται στα περισσότερα μαγαζιά με είδη σπιτιού.

 Περισσότερα σχετικά με το ρόδι   

Το ρόδι είναι ένα από τα σύμβολα της Αρμενίας, αντιπροσωπεύοντας την ευημερία, την αφθονία, και το γάμο.

Οι αθάνατοι, προνόμιο μονάδας του πεζικού στην αρχαία Περσία οι οποίοι είχαν στο δόρυ- λόγχη σχεδιασμένο ένα ρόδι φτιαγμένο από χρυσό και ασήμι για να υπερισχύει στη μάχη. Στο σύγχρονο Ιράν το φρούτο εξακολουθεί να έχει τη φήμη ότι δίνει μακροχρόνια και υγιής ζωή.  

Ο Our' an αναφέρει ρόδια τρείς φορές. Δύο φορές σαν παράδειγμα για τα καλά πράγματα που δημιουργεί ο Θεός, και μία φορά σαν φρούτο που βρέθηκε στον κήπο του Παραδείσου.

Ο χυμός του ροδιού λεκιάζει τα υφάσματα μόνιμα εκτός και αν αφαιρεθεί αμέσως με νερό ή λεύκανση.  

Ο χυμός ροδιού χρησιμοποιείται ως φυσική χρωστική ουσία για μη συνθετικά υφάσματα.

Ο χυμός του ροδιού πωλείται στην Αμερική με διάφορους τίτλους και είναι διαθέσιμο στα είδη υγιεινής διατροφής και στα super market όλης της χώρας.

Ο χυμός ροδιού γίνεται μπλε όταν εκτεθεί σε βασικές συνθήκες.

Παρόλο που δεν είναι ιθαγενές στην Κίνα, στην Κορέα, στην Ιαπωνία, το ρόδι είναι ευρέως αναπτυσσόμενο και πολλές καλλιέργειες έχουν εξελιχθεί. Χρησιμοποιείται  ευρέως για το Μπονζάϊ, για τα φύλλα του και για τον ασυνήθιστα πλεγμένο κορμό του που παρατηρείται στα μεγαλύτερα είδη.

Το ρόδι δίνει επίσης το όνομα στην  χειροβομβίδα από το σχήμα του, το μέγεθός του και από τη σκοτεινή του ερυθρή απόχρωση. Σε πολλές γλώσσες οι λέξεις είναι όμοιες / ίδιες.

Τα Balaustines είναι κόκκινα ρόδια σαν τα λουλούδια του ροδιού, τα οποία είναι πιο πικρά στη γεύση. Στην Ιατρική, μια μέθοδος αποξήρανσης χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό.

Το ρόδι ήταν το προσωπικό έμβλημα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού του 1^ου .

Με την αυγή της πώλησης του ροδιού στην Αμερικανική αγορά, τα Strerbucks cafe παρουσίασαν ένα φραπετσίνο με γεύση ροδιού το καλοκαίρι  του 2006.

Στο βόρειο ημισφαίριο, το φρούτο παράγεται τη σεζόν Σεπτεμβρίου  - Ιανουαρίου. Στο νότιο ημισφαίριο, παράγεται από Μάρτιο έως Μάιο.

Το ρόδι είναι θεϊκό σύμβολο στη σειρά του Pinto Ricardo "the stone Dance of the Chameleon".

Το ρόδι επίσης ονομάζεται η τροφή των νεκρών.

Στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό σπόροι από ρόδι τοποθετούνται στα κόλλυβα, τα οποία ευλογούνται και σερβίρονται σε πένθιμες τελετές.

Για να αφαιρέσεις τους σπόρους από το φρούτο εύκολα, πρώτα το χωρίζεις σε δύο μέρη, μετά χτυπάς λίγο το δέρμα  με μια συσκεύη τρυφεροποίησης κρέατος ή με τη βοήθεια ενός κουταλιού απομακρύνεις κάθε κίτρινη μεμβράνη που έρχεται σε επαφή με τους σπόρους.

Το περιβάλλον της Μεσογείου έχει συμβάλει σημαντικά σε ένα πλούσιο, ποικίλο, και υγιεινό τρόπο ζωής. Το ρόδι αποτελεί παραδοσιακό προϊόν της Μεσογειακής διατροφής. Έχει μια μοναδική και εξαίσια γεύση, είναι θρεπτικό και χαμηλό σε θερμίδες. Είναι ιδανικό σε σαλάτες φέρει/προσδίδει κάποια γλυκύτητα και επίσης μπορεί να προστεθεί σε συνοδευτικά πιάτα όπως ρύζι, κολοκύθες, κ.τ.λ. δίδοντας μια τραγανιστή υφή. Εξαιρετικό στα αρτοσκευάσματα για την εξωτική του γεύση και εμφάνιση. Έχει συναρπαστική γεύση συνοδευόμενο από φρέσκο τυρί, γιαούρτι, κρέμα  σύκου, μέλι ή απλά από μόνο του, χωρίς συνοδευτικό. Το Ρόδι αποτελεί πραγματικά ικανοποίηση των αισθήσεων.    

http://www.iolkos.gov.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=113&Itemid=197&limit=1&limitstart=3

~ * ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.........* ~



~ * ΒΡΟΧΉ ΜΟΥ................* ~

Κι όμως........ τίποτε πιό όμορφο,

απο εκείνες τις μικρές στάλες βροχής,

που πέφτοντας χορεύουν ,

κι ας γνωρίζουν πως αυτός,

θα είναι ο τελευταίος τους χορός,

 λίγο πρίν την παράδοση,

και την αποδοχή ανευ όρων............

~ * ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ..........ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ...............* ~

-Να προσέχεις μικρή μου......... και να προσέχεις κι εκείνους...................

-Μη με αφήσεις εδώ παρακαλώ...............του είπε.....

-Όταν όλα τελειωσουν μικρή μου.........είπε και χαμογελασε................

       

Εκείνη έκλαιγε ....... για δεύτερη φορά έχανε αγαπημένο πρόσωπο........και ήξερε τώρα πια για τα καλά πως θα ήταν μονάχη της..............

-Οχι μικρή μου ...... δεν θα είσαι.........της είπε διαβάζοντας τη σκέψη της............έχουν οριστεί φύλακες για να σε προστετεύουν ανά τους αιώνες.............δεν θα είσαι μονάχη σου...............

.......................................................

..............................

....................

..........

...................η γή έσκουζε....... ο τόπος έτρεμε....... πανικός .....φωνές.................. της φώναζαν να τρέξει καθώς το σκάφος απογειωνόταν............το μέρος είχε γεμίσει νερό και η στάθμη του συνέχεια  ανέβαινε όλο και πιο γρήγορα............. όταν είδε κάποιον εκεί έξω να προσπαθεί να σκαρφαλώσει..........τους κοίταξε.....κανείς δεν κουνήθηκε...............πήγε ως την πόρτα και έκανε να τον πιάσει μα της έφευγε..........από το νερό και τη βροχή γλυστράγανε τα χέρια της.......το σκάφος σηκωνόταν όλο και περισσότερο....... δεν γινόταν να τον αφήσει πίσω..... απλα δεν γινόταν............... ήταν πάντα δίπλα της - σκιά της και προστάτης της........ μάρτυρας των όσων εκείνη είχε περάσει ...............βγήκε έξω και πιάστηκε από τα σίδερα........τον έπιασε και τον έβαλε μέσα, στην προσπάθειά της εκείνη να μπεί ξανα στο σκάφος γλύστρισε και άρχισε να πέφτει...........δεν πρόλαβαν να την πιάσουν (????)..............τους άκουγε μόνο να φωνάζουν το όνομά της καθώς έπεφτε.........

Εμεινε εκεί............ δεν κατάφερε να φύγει......... δεν κατάφερε να τους ξαναδεί..................καθώς ολοένα και περισσότερο βυθιζόταν στο νερό και οι πνεύμονές της γέμιζαν ............... ήρθε στα αυτιά της σαν ηχώ ενός μακρινού καιρού τα λόγια που της είχαν πεί οι Μεγάλοι............

-Κάποια στιγμή στο χρόνο μικρή..........................

-Το υπόσχεστε ???...... ψιθύρισε ξανά ....... και με την ηχώ του ΝΑΙ σαν απάντηση, έκλεισε τα μάτια για πάντα, ενώ τα δάκρυά της είχαν γίνει ένα με την αρμύρα της θάλασσας.................... μα εκείνος δεν ήταν εδώ για να τη γυρίσει πίσω ξανά..............και να την σφίξει στην αγκαλιά του για μια τελευταία φορά.................

 Σε κάποιο άλλο μέρος ................ σε κάποιον άλλο κόσμο εκείνος για πρώτη............. για πρώτη του φορά ................ούρλιαξε απο τον πόνο.............φωνάζωντας το όνομα της με όλη του τη δύναμη............... μα εκείνη τη στιγμή δεν ήταν εκεί...............δεν ήταν δίπλα της για να την φέρει  πίσω ξανά.............δεν ήταν απλά εκεί για να την πάρει αγκαλιά του μια τελευταία φορά............ούτε ένα χάδι...........ούτε ένα της χαμόγελο.....................

 

Το κόστος της θυσίας για τον κάθε έναν είναι ένα κομάτι διαφορετικό..............μα τα ονόματα όλων όμως παραμένουν χαραγμένα με την άσβεστη φλόγα του πυρός ............ στο αιώνιο Βιβλίο της Ζωής...............

 Μετά τον θανατό της αποφασήστηκε το κλείσιμο των πάντων...............

~ * Κυματοσυνάρτηση * ~

H κυματοσυνάρτηση (η οποία συνήθως συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα ) είναι η συνάρτηση που ικανοποιεί την εξίσωση Schrödinger της κβαντικής μηχανικής και στην ουσία περιγράφει ένα κύμα. Σε αυτήν περιέχεται η πληροφορία για την κίνηση ενός σωματίου στο χώρο, αφού βάσει της θεώρησης του De Broglie (ντε Μπρολί) που επιβεβαιώθηκε και πειραματικά, ένα σωμάτιο συμπεριφέρεται σαν ένα κύμα με μήκος κύματος:

όπου h η σταθερά δράσεως του Πλανκ και p το μέτρο της ορμής του. Ισοδύναμα, η παραπάνω σχέση μπορεί να εκφραστεί συναρτήσει του κυματαριθμού (k) και της ανηγμένης σταθεράς του Πλανκ (ħ) ως εξής:

Όταν αυτό το μήκος κύματος που φέρει το όνομα μήκος κύματος De Broglie είναι συγκρίσιμο με τις διαστάσεις του χώρου στον οποίο βρίσκεται, τότε εκδηλώνονται οι κυματικές ιδιότητες των σωμάτων.

Παρόλο που στην κυματοσυνάρτηση εμπεριέχεται όλη η πληροφορία ενός συστήματος, η ίδια δεν έχει κάποιο φυσικό νόημα ή περιεχόμενο. Σύμφωνα με τη στατιστική ερμηνεία που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Μαξ Μπορν το 1926, το τετράγωνο του μέτρου της κυματοσυνάρτησης είναι αυτό που έχει φυσικό νόημα, καθώς αποτελεί την πυκνότητα πιθανότητας των φυσικών μεγεθών. Σύμφωνα με τη στατιστική ερμηνεία του Μπορν, Η ποσότητα |Ψ(r)|² μας δίνει την πυκνότητα πιθανότητας να βρεθεί ένα σωματίδιο που περιγράφεται από τη κυματοσυνάρτηση αυτή μέσα σε ένα στοιχειώδες όγκο d³r γύρω από τη θέση r.

Συνθήκη Κανονικοποίησης

Λόγω του ότι είναι βέβαιο γεγονός ότι θα βρούμε ένα σωμάτιο που μελετούμε κάπου στο χώρο, θα πρέπει η συνολική πιθανότητα να βρούμε το σωματίδιο σε ολόκληρο το χώρο να ισούται με μονάδα. Μαθηματικά, αυτό μεταφράζεται στην απαίτηση

όπου η ολοκλήρωση γίνεται πάνω σε ολόκληρο το χώρο.

Έτσι αν το ολοκλήρωμα μίας κυματοσυνάρτησης είναι πεπερασμένο (δεν απειρίζεται, ή πιο αυστηρά είναι τετραγωνικά ολοκληρώσιμη) και ίσο με τη μονάδα με μία σταθερά Μ≠1, αρκεί για να βρούμε την κυματοσυνάρτηση ενός συστήματος να διαιρέσουμε την κυματοσυνάρτηση αυτή με Μ. Δηλαδή αν

τότε

όπου Ψ_M η μη κανονικοποιημένη κυματοσυνάρτηση.

http://el.wikipedia.org

~ * Χωροχρόνος * ~

Το χωροχρονικό συνεχές περιλαμβάνει τέσσερις διαστάσεις: τρεις διαστάσεις για το χώρο και μια για το χρόνο. Ένα σημείο στον χωρόχρονο ονομάζεται γεγονός. Το κάθε γεγονός καθορίζεται από τέσσερις συντεταγμένες, (ct, x, y, z), η φυσική σημασία των οποίων εξαρτάται από το ποιο σύστημα συντεταγμένων χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τον χωρόχρονο. Παραδείγματα τέτοιων γεγονότων είναι η έκρηξη ενός αστέρα ή το χτύπημα ενός τύμπανου.

Ιστορία

Τόσο στην Ειδική Θεωρία Σχετικότητας όσο και στην Γενική Θεωρία Σχετικότητας, ο χρόνος και ο τρισδιάστατος χώρος θεωρούνται ως μία τετραδιάστατη πολλαπλότητα (manifold), που λέγεται χωροχρόνος. Η έννοια του χωροχρόνου πρωτοεμφανίστηκε το 1908 σε μια μαθηματική πραγματεία του Μινκόφσκι για τη γεωμετρία του χώρου και του χρόνου όπως αυτή είχε οριστεί στην ειδική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ο Αϊνστάιν είχε δημοσιεύσει το 1905 ένα άρθρο που σχετιζόταν με τους θεμελιώδεις νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού και ονομαζόταν Περί της ηλεκτροδυναμικής των εν κινήσει σωμάτων. Αυτή η θεωρία προκάλεσε στις αρχές του 20ού αιώνα μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές δεδομένων στον κόσμο της φυσικής.

Ιδιότητες του χωροχρόνου

Ο χωρόχρονος είναι ανεξάρτητος του παρατηρητή. Παρ’ όλα αυτά, για την περιγραφή των φυσικών φαινομένων ο κάθε παρατηρητής επιλέγει ένα κατάλληλο σύστημα συντεταγμένων. Τα γεγονότα καθορίζονται από τέσσερις πραγματικούς αριθμούς σε κάθε σύστημα συντεταγμένων.

Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο χρόνος δεν είναι ο ίδιος ανάλογα με το σύστημα αναφοράς στο οποίο γίνεται η μέτρηση του. Αυτό ωστόσο έχει σε μεγάλο βαθμό αποδειχθεί πειραματικά, ειδικότερα στους επιταχυντές σωματιδίων του CERN.

Ο χρόνος εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς στο οποίο γίνεται η μέτρηση του κι επομένως δεν είναι απόλυτος. Το ίδιο ισχύει για τον χώρο. Το μήκος ενός αντικειμένου μπορεί να είναι διαφορετικό ανάλογα με το σύστημα αναφοράς της μέτρησης.

Μόνο ο χωροχρόνος ως ενοποιημένη έννοια, που είναι μαθηματικά χώρος του Μινκόφσκι, είναι απόλυτος, ενώ οι συνιστώσες του, ο χώρος και ο χρόνος, αποτελούν πλευρές του που εξαρτώνται από τον παρατηρητή (το σύστημα αναφοράς).

Η σχέση μεταξύ της μέτρησης χώρου και χρόνου που δίνεται από την παγκόσμια σταθερά c (την ταχύτητα του φωτός στο κενό), επιτρέπει την περιγραφή μιας απόστασης d με μέτρο το χρόνο: d = ct, t όντας ο χρόνος που χρειάζεται το φως για να διασχίσει την απόσταση d. Ο Ήλιος απέχει 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, δηλαδή 8 λεπτά φωτός από τη Γη. Με τον όρο λεπτά φωτός, γίνεται λόγος για μια μέτρηση του χρόνου που πολλαπλασιάζεται με το c, κι έτσι εξάγεται μια μέτρηση απόστασης, στην περίπτωση αυτή, σε χιλιόμετρα. Μ' άλλα λόγια, χάρη στο c μονάδες χρόνου μετατρέπονται σε μονάδες απόστασης. Χιλιόμετρα και λεπτά φωτός είναι επομένως δυο μονάδες μέτρησης της απόστασης.

Αυτό που ενοποιεί χώρο και χρόνο στην ίδια εξίσωση είναι ότι η μέτρηση του χρόνου μπορεί να μετασχηματιστεί σε μέτρηση απόστασης (πολλαπλασιάζοντας το t, που εκφράζεται σε μονάδες χρόνου, με το c), και το t μπορεί έτσι να ταυτιστεί με τις τρεις άλλες συντεταγμένες απόστασης σε μια εξίσωση όπου όλες οι μετρήσεις γίνονται με μονάδες απόστασης. Από αυτήν την άποψη θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο χρόνος είναι χώρος!

Καμπύλωση του χωροχρόνου

Σύμφωνα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας η βαρύτητα (που προκαλείται από τη βαρυτική μάζα) ισοδυναμεί με επιτάχυσνη. Με άλλα λόγια το σώμα που σύμφωνα με την κλασσική μηχανική δέχεται βαρυτική δύναμη από ένα άλλο σώμα σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας δε δέχεται καμία δύναμη, αλλά επιταχύνεται ως προς το άλλο σώμα. Αυτο το φαινόμενο προκειμένουν να εξηγηθεί χρειάζεται να δεχθούμε την καμπύλωση του χωροχρόνου, δηλαδή το σύμπαν κοντά σε σώματα, που σύμφωνα με την κλασσική μηχανική δημιουργούν βαρυτικό πεδίο, δεν ισχύει η ευκλείδεια γεωμετρία, αλλά μη ευκλείδειες γεωμετρίες. Αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα μπορεί να επηρεάσει το φως.

http://el.wikipedia.org