~ * Οι μικροί γαλαξίες ............* ~

Πάνε κι έρχονται οἱ άνθρωποι πάνω στὴ γή.

Σταματάνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ένας

αντίκρυ στὸν άλλο, μιλούν μεταξύ τους.

Έπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν

σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται.

Όμως, ἐσύ,

δὲ λόξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες

μὲς απὸ μένα, κάτω απ᾿ τα τόξα μου,

όπως κι εγώ: προχώρησα ισα, μὲς απὸ σένα,

κάτω απ᾿ τὰ τόξα σου. Σταθήκαμε ὁ ένας μας

μέσα στὸν άλλο, σὰ νάχαμε φτάσει.

Βλέποντας πάνω μας δυὸ κόσμους σὲ πλήρη

λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι

κάτω απ᾿ τὴ θέα τους -

Ήσουν νερό,

κατάκλυσες μέσα μου όλες τὶς στέρνες.

Ήσουνα φώς, διαμοιράστηκες. Όλες

οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα

δίχτυ ποὺ λάμπει: στὰ πόδια, στὰ χέρια,

στὸ στήθος, στο μέτωπο.

Τ᾿ άστρα τὸ βλέπουνε, ότι:

δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες και πλέον

κατοικούμε τὴ γή.........

   

Στίχοι: Νικηφόρος Βρεττάκος