~ * Ο ΤΡΕΛΟS ~ ΓΙΑΝΝΗS ΧΑΡΟΥΛΗS..... * ~

~ * AΘΑΝΑSΙΑS ΦΩΤΟSΤΙΓΜΕS * ~

~ * Κάπου εκεί....πάντα.... * ~

Κοιτώντας……

Παίρνοντάς τους και πηγαίνοντας τους αιώνες πίσω στη γραμμή του χρόνου άρχισε να τους δείχνει το πλανητικό αυτό σύστημα…..

Από την πρώτη έκρηξη ήχων και χρωμάτων την δημιουργία μικρών πλανητών και άστρων ….στην μελωδία που έκαναν οι κομήτες καθώς προσπαθούσαν να βρούν την δική τους τροχιά μέσα σε όλο αυτό το σύνολο των θαυμάτων που συντελούνταν τη στιγμή εκείνη …με τον Ήλιο άστρο για οδηγό τους σε ένα αρχέγονο παιχνίδι μεταξύ ήχου …. Φωτός…. αρμονίας και παίρνοντας το καθένα το δικό του μοναδικό ρόλο σε όλο αυτό το πάλζ των εκρήξεων και της πανδαισίας χρωμάτων που κυριαρχούσε εκεί ……

Τα πρώτα αμφίβια είναι ακόμη στο νερό…. υπήρχε αφθονία στα άγρια κοράλλια και χρώματα τέτοια που έκαναν τον απέραντο γαλάζιο ωκεανό να πλημυρίζει και να φωσφορίζει από τις αντανακλάσεις τους παίζοντας και κάνοντας αντικατοπτρισμούς με το όλο γύρω του…..  και τα ασπόνδυλα πιά είχαν αρχίσει να διαφοροποιούνται από τα άλλα του είδους τους….. αλλαγές γίνονταν και σε άλλους τομείς …. Τα στρώματα της ξηράς είχαν αρχίσει πλέον να επεκτείνονται και μια άγρια βλάστηση κάλυπτε τα πάντα γύρω τους δίνοντας έναν τόνο αντίθεσης με τον ωκεανό….. κι εκεί ….να ….τα πρώτα έντομα ….και πουλιά που με το κελαϊδιτό τους έδεναν σε μια εαρινή αέναη συμφωνία με τον βόμβο των εντόμων που προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα γύρω τους… .και κάθε είδος έμβιου οργανισμού που άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία από ’κεί και πέρα ….

Μέσα από αυτή τη γραμμή του χρόνου έβρισκε διόδους και τους πήγαινε από αιώνα σε αιώνα … τους έδειχνε πράγματα και ανθρώπους ….και το πώς έκαναν τη διαχείριση σε ότι τους είχαν τόσο απλόχερα δοθεί ….τα παιδιά μικρά – μεγάλα πότε χειροκροτούσαν και πότε στέκονταν λυπημένα μπροστά σε ότι καταστροφή αντίκριζαν και έκαναν τη δική τους καταγραφή για την πορεία και την εξέλιξη των ανθρώπων  μέσα στο χρόνο ….

Μετά κοίταξε ένα γύρω τα παιδιά και τους είπε πως τώρα θα πήγαιναν να τους δείξει το μέλλον και ξεκίνησαν μπαίνοντας σε μια άλλη δίοδο που τους έβγαζε κατευθείαν εκεί ….φτάνοντας τα παιδιά είδαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά …..είδαν πως το μέτρο είχε πια χαθεί από τα χέρια των ανθρώπων και τα ηνία είχαν αναλάβει οι μηχανές ….τα κτήρια τους κατεστραμμένα  …τα πάντα διαλυμένα και ο άνθρωπος πάλευε για να επιζήσει μέσα σε αυτή την κόλαση που ο ίδιος είχε δημιουργήσει κυνηγημένος από μηχανές….

Κοίταξε ξανά τα παιδιά …είδε τον πόνο ζωγραφισμένο στα μάτια τους ….τους είπε…

-Ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία να αλλάξει το μέλλον του ….αρκεί και ο ίδιος να το θέλει ….μέσα από τις πράξεις του οδηγήθηκε σε αυτό εδώ το σημείο ….μέσα από τις πράξει τους όταν τις καταλάβει και τις αλλάξει θα αλλάξει και το μέλλον του και το μέλλον κάποιων που είναι δίπλα του …..από ‘κεί και πέρα θα πήγαινε αλυσίδα …ο ένας θα βοηθούσε τον άλλον ..αρκεί να υπήρχε η θέληση για αλλαγή ή για κάτι διαφορετικό αν θέλανε κάτι διαφορετικό για το μέλλον τους φυσικά …..

Τα παιδιά κοιτάζοντάς τη κούνησαν το κεφάλι τους …είχαν πια όλα καταλάβει το τι έπρεπε να κάνουν και πώς…. Οι ανθρώποι έκαναν λάθος διαχείριση σε ότι τους δόθηκε …κάποιος τώρα έπρεπε να τους δείξει τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειρίζεται το κάθε τη πάνω στον πλανήτη τους …..απο τον πιο μικρό κόκκο άμμου ως και την παραμικρή πληροφορία που έρεε μέσα τους …..