~ * Γαϊδουράγκαθο, Γλιστρίδα και Γλυκάνισος * ~

Γράφει ο Μάρκος Νικητάκης.

Κάποια ταπεινά φυτά που είτε τα συναντούμε στο δρόμο μας είτε φυτρώνουν σαν ζιζάνια στον κήπο μας είτε τα καλλιεργούμε εν τέλει, είναι τόσο σημαντικά που θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουμε με περισσότερη … ευγένεια! Τα δύο πρώτα που παρουσιάζω είναι από τα παραπάνω. Ταπεινά, ενοχλητικά, άχρηστα για κάποιους!

Διαβάστε τις ιδιότητές τους και εύχομαι να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας!

Γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum )

Silybum marianum, (Compositae), Milk thistle, Σίλυβο, Κουφάγκαθο, Αγκάβατο, το αγκάθι της Μαρίας.

Παρόλο που σαν γαϊδουράγκαθο περιγράφονται δεκάδες φυτά της οικογένειας των Συνθέτων, τα πιο ενδιαφέροντα είναι ο Cnicus benedictus, με μαλακά και λίγο αγκαθωτά φύλλα και κίτρινο λουλούδι και το Σίλυβο, με αγκάθια που τσιμπάνε πολύ και λουλούδια κοκκινωπά ή λευκά. Τα τόσο “ταπεινά” αυτά αγκάθια, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κρυμμένων θησαυρών στον κόσμο των φαρμακευτικών φυτών.

Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).

Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών. Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στην προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κίρρωσης του ήπατος.

Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.

Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.

Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.

Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγω της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.

Θεωρείται επίσης καλό αιμοστατικό για ρινορραγία, βαριά έμμηνα και πληγές. Το γαϊδουράγκαθο αυξάνει την ροή του γάλακτος (γαλακταγωγό) και είναι απόλυτα ασφαλές να το χρησιμοποιήσουν οι μητέρες που θηλάζουν.

Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm

Aφέψημα: Βράζουμε μία κουταλιά της σούπας σπόρους σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε 3 φλιτζάνια την ημέρα.

Έγχυμα: Ρίχνουμε σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό μία κουταλιά του τσαγιού ξηρούς σπόρους και το αφήνουμε για 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.

Εξωτερική χρήση: Χρησιμοποιούμε κοπανισμένα ξεραμένα γαϊδουράγκαθα ή σπόρους σε μορφή σκόνης και την βάζουμε σε πληγές ή στον ψευδάνθρακα.

Γλιστρίδα ή Αντράκλα (Portulaca Oleracea)

Πώς γίνεται ένα πράσινο σαλατικό που φύεται απλόχερα στην Ελλάδα να μειώνει τη σεξουαλική επιθυμία και ταυτόχρονα να λέγεται «αντράκλα»;

Κανείς δεν ξέρει… Μιλάμε για την περίφημη γλιστρίδα, ένα από τα πιο διαδεδομένα καλοκαιρινά λαχανικά που φτιάχνει ωραίες και δροσιστικές σαλάτες αλλά και συνοδεύει εξαίσια κρέατα και ψάρια.

Τη συναντάμε συνήθως σε άγρια κατάσταση σε κήπους, χωράφια τα οποία ποτίζονται συχνά

Μαζεύουμε τα βλαστάρια και τα φύλλα τους το καλοκαίρι τα οποία χρησιμοποιούνται φρέσκα ή ξερά για να γίνουν αφέψημα.

Γλιστρίδα ή αντράκλα ή ανδράχλη ή αντραχλίδα ή σκλιμίτσα ή χοιροβότανο ή τρευλό, είναι η κοινή ονομασία του μονοετούς φυτού που επιστημονικά λέγεται «Ανδράχνη η ολισθηρής» (Λατ. Portulaca oleracea). Κατά την ελληνική λαογραφία, αν κάποιος μιλά γρήγορα και συνέχεια, οι συνομιλητές του τον παρατηρούν με τη χαρακτηριστική φράση «γλιστρίδα έφαγες»’, καθώς πιστεύεται ότι η κατανάλωση γλιστρίδας ή αντράκλας δημιουργεί ευφράδεια και ταχύτητα λόγου. Η γλιστρίδα, φυτρώνει την άνοιξη και ανθίζει και καρπίζει το Μάιο με Ιούνιο. Ο βλαστός της είναι λείος, έρπει στο έδαφος, είναι σαρκώδης, όπως και τα φύλλα της που είναι λεία, ροπαλοειδή, ενώ τα άνθη της είναι μικρά κίτρινου χρώματος κατά δέσμες.

Το κοινό αυτό φυτό, που θεωρείται ως θερινό ζιζάνιο, προκαλώντας προβλήματα στην απόδοση μιας καλλιέργειας, φυτρώνει κυρίως σε ποτιστικούς λαχανόκηπους την καλοκαιρινή περίοδο και χρησιμοποιείται σε σαλάτες ως δροσιστικό, αλλά και στη βοτανοθεραπεία. Η ευχάριστη ξινή, χυμώδης και δροσερή της γεύση ταιριάζει πολύ με πράσινες σαλάτες και την τοματοσαλάτα, ενώ επίσης μπορεί να μαγειρευτεί με κρέας ή ψάρι.

Η γλιστρίδα είναι ιθαγενής φυτό της Περσίας και είναι πολύ γνωστή στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ασία, ενώ καλλιεργείται εντατικά στη Μεγάλη Βρετανία, την Ολλανδία, την Άπω Ανατολή και την Ινδία. Η χρήση της γλιστρίδας έχει ιστορία πάνω από 4.000 χρόνια. Χρησιμοποιείται (μόνο βλαστοί και φύλλα) πολύ στην κινεζική βοτανοθεραπεία, είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος, είναι διουρητική και ανθελμινθική, ανακουφίζει από τη δυσεντερία, τη γαστρεντερίτιδα και τη διάρροια.

Ο χυμός και το αφέψημα της χρησιμοποιούνται για εξωτερικές πλύσεις, ανακουφίζοντας δερματικές παθήσεις. Τα σαρκώδη φύλλα της περιέχουν πολύ νερό (95%) και πολλές θρεπτικές ουσίες, όπως μεταλλικά στοιχεία (ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, χαλκό), ω-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνες C, Ε, Α, Κ και κόμμι (πολυσακχαρίτης που απορροφάται κυρίως από το παχύ έντερο και διατηρεί υγιή τη χλωρίδα του).

Η γλιστρίδα ήταν γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες από την αρχαιότητα. O Γαληνός τη χορηγούσε για οδοντικές και στοματικές παθήσεις. O Ιπποκράτης τη χρησιμοποιούσε για την αντιμετώπιση γυναικολογικών παθήσεων (βιταμίνη Ε) και ο Διοσκουρίδης ως καθαρτικό, διουρητικό, αντιπαρασιτικό, αλλά και για οφθαλμικές παθήσεις (βιταμίνη Α), την επούλωση πληγών (βιταμίνη C, ω-3 λιπαρά οξέα), καθώς και για τον κατευνασμό της σεξουαλικής επιθυμίας, εξαιτίας της ”νορεπινεφρίνης” που περιέχει το φυτό αυτό.

Η γλιστρίδα χρησιμεύει περισσότερο σαν τονωτικό, διουρητικό, ορεκτικό. Επίσης σταματάει τον πονοκέφαλο που προκύπτει από δίψα ή ζέστη, αλλά και την ίδια την δίψα βάζοντας 2-3 φύλλα κάτω από τη γλώσσα. Τρώγοντας γλιστρίδα το καλοκαίρι καθαρίζει το αίμα και χαμηλώνει την πίεση.

Το πίνουμε σαν αφέψημα και επίσης το τρώμε σαν σαλάτα.

Ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Είναι φυτό ποώδες, μονοετές που καλλιεργείται από την αρχαία εποχή. Το γλυκάνισο έχει άνθη μικρά λευκά σε σκιάδια αρκετά μεγάλα, φύλλα με μεγάλες στρογγυλές περιφέρεις και τρεις λοβούς, στέλεχος με λεπτές ραβδώσεις, διακλαδιζόμενο, καρπό αυγοειδή και χνουδωτό. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο.

Φτάνει σε ύψος τους 50 πόντους. Χρησιμεύει ο σπόρος του που μαζεύεται ώριμος τον Σεπτέμβριο.

Θεραπευτικές Ιδιότητες: Είναι ένα θερμαντικό, διεγερτικό χόρτο, το οποίο βελτιώνει την πέψη, δρα ευεργετικά στο συκώτι και το κυκλοφοριακό σύστημα και έχει αποχρεμπτική και οιστρογονική δράση. Είναι αρκετά αποτελεσματικό μέσο ενάντια στους σπασμούς – κολικούς των εσωτερικών μυών (του στομάχου και των εντέρων), αυξάνει την αποβολή αερίων των εντέρων και την περισταλτικότητα τους, χρησιμοποιείται ενάντια στο άσθμα, στον βήχα και τον ερεθισμό των άνω αναπνευστικών οδών, στην βραχνάδα της φωνής, σαν εφιδρωτικό και αντιπυρετικό μέσο. Συστήνεται στις μητέρες που θηλάζουν γιατί αυξάνει το γάλα αλλά και σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών, του συκωτιού και του παγκρέατος. Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της ψώρας.

Δράση:

Βήχας, στομαχικές διαταραχές, ήπιο καθαρτικό : Βράζουμε σε μισό λίτρο νερό 1 κουταλιά της σούπας αποξηραμένους σπόρους και πίνουμε.

http://www.mylefkada.gr/monimes-stiles/kata-markon/votana-4-14386/