~ * Το κοριτσάκι στο δάσος...* ~

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κοριτσάκι με όμορφα πράσινα μάτια, πήγε να παίξει στο δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι του, και χάθηκε. Και δεν ήξερε πώς να γυρίσει πίσω. Τότε φοβήθηκε πολύ και άρχισε να κλαίει. Τα πουλιά του δάσους για να την βοηθήσουν, άρχισαν να της τραγουδούν κι έλεγαν: "Μη φοβάσαι καλή μου. Κοίταξε καλά γύρω σου και θα βρεις αυτό που ζητάς".

 

Όμως τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει τίποτε, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε.

 

Τα μεγάλα δέντρα του δάσους άρχισαν τότε να της μουρμουρίζουν κι αυτά: "Μη φοβάσαι, ομορφούλα. Κοίταξε γύρω σου την ομορφιά του δάσους. Ίσως βρεις αυτό που αναζητάς".

 

Όμως τα πράσινα μάτια του κοριτσιού ήταν γεμάτα δάκρια και δεν μπορούσε να δει τίποτα, πέρα από τα δάκριά της. Κι η καρδιά της ήταν γεμάτη φόβο και δεν μπορούσε να νιώσει την ομορφιά του δάσους. Μόνο το φόβο της ένιωθε και έτσι δεν εύρισκε αυτό που αναζητούσε.

 

Κι έπειτα και το ρυάκι που διέσχιζε το δάσος άρχισε να την καλεί και να της λέει: "Κοριτσάκι που έχεις χαθεί μέσα στο δάσος κι είναι τα όμορφα πράσινα μάτια σου γεμάτα δάκρια κι καρδιά σου γεμάτη φόβο, ακολούθησέ με. Εγώ θα σου δείξω το δρόμο. Ακολούθησέ με".

 

Όμως το κοριτσάκι δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πέρα από τα κλάματά της. Δεν μπορούσε τίποτα να δει πέρα από τα δάκριά της. Δεν μπορούσε τίποτα να νιώσει πέρα από το φόβο της.

 

Κι όταν πια βράδιασε, το όμορφο κοριτσάκι, εξαντλημένο, πήγε να πιει νερό από μια πηγή που ήταν κρυμμένη μέσα στις φυλλωσιές. Κι όπως γονάτισε κι έπινε το γάργαρο νερό, αποκοιμήθηκε.

 

Τα ζώα του δάσους που έρχονταν τη νύχτα να πιουν νερό από τη γάργαρη πηγή, κοίταζαν το κοριτσάκι κι αναρωτιόντουσαν: "Γιατί άραγε φοβάται το δάσος; Κι εμάς γιατί μας φοβάται;"

 

Κι έπειτα ξάπλωναν και κοιμόντουσαν δίπλα της, για να τη ζεσταίνουν, μια και η νύχτα ήταν δροσερή.

 

Τα χαράματα έφυγαν τα ζώα. Και το μικρό κορίτσι ξύπνησε κι αυτό σε λίγο. Και πριν προλάβουν τα όμορφα πράσινα μάτια της να γεμίσουν δάκρια, κοίταξε γύρω της. Και πριν προλάβει η καρδιά της να γεμίσει φόβο, ένιωσε. Και πριν γεμίσουν τα αυτιά της από το κλάμα της, άκουσε. Και τότε χαμογέλασε, με ένα μεγάλο, πανέμορφο χαμόγελο. Κι αφού ήπιε λίγο γάργαρο νερό από την πηγή, τραγουδώντας ένα χαρούμενο παιδικό τραγούδι, ακολούθησε το ρυάκι και σε λίγο έφτασε στο σπίτι της.

 

Από το βιβλίο του Κώστα Φωτεινού

"Παραμύθια για μεγάλα φοβισμένα παιδιά"

~ * Δορυφορικό ίντερνετ στην Ελλάδα από τον Έλον Μασκ....* ~

 

Γρήγορο δορυφορικό ίντερνετ για όλους φέρνει στην Ελλάδα ο Έλον Μασκ. Σύμφωνα με άριστα ενημερωμένες πηγές η κάλυψη της χώρας μας από τους δορυφόρους του προγράμματος Starlink της SpaceX αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί εντός του πρώτου τριμήνου του 2021.

 

Ήδη στελέχη του project βρίσκονται σε επαφές τόσο με την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) όσο και με το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης προκειμένου να αποκτήσουν την απαραίτητη αδειοδότηση. Η είσοδος της Starlink στην αγορά υπηρεσιών σύνδεσης με το διαδίκτυο αναμένεται να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην ελληνική αγορά τηλεπικοινωνιών, καθώς αν και αναμένεται να τιμολογείται κατά τι ακριβότερα, εκτιμάται περί το 20% ακριβότερα, θα παρέχει 100% κάλυψη της ελληνικής επικρατείας και υπόσχεται ταχύτητες που φτάνουν και τα 150 mbps.

 

Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος της χώρας παραμένει όμηρος απαρχαιωμένων υποδομών και επομένως και χαμηλών ταχυτήτων, ακόμα και μέσα στην Αθήνα, καθίσταται αντιληπτός ο αντίκτυπος που θα έχει η απόβαση της θυγατρικής του Μασκ.

https://www.kathimerini.gr/life/technology/561186652/doryforiko-internet-stin-ellada-apo-ton-elon-mask/

~ * Εμφύτευμα εγκεφάλου που επαναφορτίζεται ασύρματα..* ~

 

Ερευνητές του KAIST (Korea Advanced Institute of Science and Technology) ανακάλυψαν ένα ελεγχόμενο από smartphone μαλακό εμφύτευμα εγκεφάλου που μπορεί να επαναφορτίζεται ασύρματα από το εξωτερικό του σώματος. Αυτό επιτρέπει το «πείραγμα» των νευρωνικών δικτύων χωρίς να απαιτούνται περιοδικές επεμβάσεις για αντικατάσταση της μπαταρίας του εμφυτεύματος, και οι επιστήμονες θεωρούν πως πρόκειται για μια τεχνολογία η οποία θα βοηθήσει στην αποκάλυψη και την αντιμετώπιση ψυχιατρικών διαταραχών και νευροεκφυλιστικών ασθενειών όπως η εξάρτηση, η κατάθλιψη και το Πάρκινσον.

 

Η συσκευή αυτή είναι φτιαγμένη από πολύ μαλακά και «φιλικά» από βιολογικής πλευράς πολυμερή, έτσι ώστε να είναι συμβατή με τον ιστό. Εξοπλισμένη με LED μικρομέτρων (μεγέθους αντίστοιχου αυτού ενός κόκκου αλατιού) σε εξαιρετικά λεπτά καλώδια (πάχους μιας ανθρώπινης τρίχας) επιτρέπει την ασύρματη επεξεργασία/ μεταχείριση των νευρώνων που στοχεύονται βαθιά μέσα στον εγκέφαλο μέσω χρήσης φωτός.

 

Της έρευνας ηγήθηκε ο καθηγητής Τζέι-Γουνγκ Τζεόνγκ και θεωρείται πως αποτελεί ένα βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με το ασύρματο εμφύτευμα κεφαλής που είχε αναπτύξει το 2019. Η προηγούμενη αυτή έκδοση μπορούσε να χορηγεί επ'αόριστον φάρμακα και θεραπείες διέγερσης με φως ασύρματα, μέσω χρήσης smartphone.

 

Για τους σκοπούς της νέας αυτής, αναβαθμισμένης συσκευής, οι ερευνητές έφτιαξαν ένα πλήρως εμφυτεύσιμο, μαλακό οπτοηλεκτρονικό σύστημα που μπορεί να ελέγχεται εξ αποστάσεως και επιλεκτικά μέσω smartphone. Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.

 

Η νέα τεχνολογία ασύρματης φόρτισης συμβάλλει στην επίλυση του ζητήματος των περιορισμών των υπαρχόντων εμφυτευμάτων εγκεφάλου. Οι τεχνολογίες ασύρματων εμφυτευμάτων έχουν γίνει τελευταία δημοφιλείς ως εναλλακτικές στα συμβατικά εμφυτεύματα με καλώδια, καθώς βοηθούν στην ελαχιστοποίηση του στρες και των φλεγμονών σε πειραματόζωα που κινούνται ελεύθερα- κάτι που, με τη σειρά του, αυξάνει τη διάρκεια «ζωής» των συσκευών. Ωστόσο αυτές οι συσκευές απαιτούν είτε περιοδικές επεμβάσεις για την αντικατάσταση εξαντλημένων μπαταριών ή ειδικά και ογκώδη τεχνολογικά μέσα, κάτι που περιορίζει τις επιλογές, καθώς και την κλίμακα των πειραμάτων σε πειραματόζωα.

 

«Η ισχυρή αυτή συσκευή εξαφανίζει την ανάγκη για επιπρόσθετες επώδυνες επεμβάσεις για την αντικατάσταση μιας εξαντλημένης μπαταρίας στο εμφύτευμα, επιτρέποντας απρόσκοπτη χρόνια νευροδιαμόρφωση» είπε ο καθηγητής Τζεόνγκ. «Πιστεύουμε ότι η ίδια βασική τεχνολογία μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορα είδη εμφυτευμάτων...για τη μείωση της επιβάρυνσης των ασθενών ως προς τη μακροπρόθεσμη χρήση εντός του σώματος».

 

Για να είναι δυνατή η φόρτιση και ο έλεγχος ασύρματα, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μικροσκοπικό κύκλωμα που συνδυάζει έναν ασύρματο συλλέκτη ενέργειας με μια κεραία-πηνίο και ένα τσιπ Bluetooth χαμηλής ενέργειας. Ένα εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο μπορεί να διεισδύει αβλαβώς στον ιστό και να παράγει ενέργεια μέσα στη συσκευή για φόρτιση της μπαταρίας. Μετά το εμφύτευμα Bluetooth παρέχει προγραμματισμένες ακολουθίες φωτός, χρησιμοποιώντας μια εύχρηστη εφαρμογή smartphone για έλεγχο σε πραγματικό χρόνο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1685813/emfuteuma-egkefalou-pou-epanafortizetai-asurmata

~ * Γιατί απόψε θα δειπνήσουμε στο Αδη ... Οι τρείς μέρες που άλλαξαν τα δεδομένα της ιστορίας...* ~

 

Αύγουστος  480 π.Χ. Θερμοπύλες

Ο βοσκός από το χωριό Αλπινοί, κοντά στην Τραχίνα ζήτησε αποβραδίς να μιλήσει στον Βασιλιά Λεωνίδα. Όταν τον οδήγησαν στη σκηνή  του είπε: Βασιλιά, οι Πέρσες είναι πολλοί, μα πάρα πολλοί (δυόμισι εκατομμύρια ήταν) και βρίσκονται κοντά, μα πάρα πολύ κοντά. Ο Βασιλιάς σηκώθηκε αγέρωχα όρθιος και απάντησε με βλέμμα που θα θρυμμάτιζε πέτρα: βοσκέ, ευχάριστα νέα μας φέρνεις, γιατί αυτό σημαίνει ότι και εμείς είμαστε πολύ κοντά. Στη Σπάρτη υπήρχε άγραφος νόμος, ποτέ να μην ρωτάνε πόσοι είναι οι εχθροί αλλά πού είναι.

Ο Λεωνίδας ήξερε καλλίτερα παντός άλλου πώς η τρίτη μέρα της σύγκρουσης, μετά την προδοσία του Εφιάλτη, ήταν και η τελευταία. Η αναλογία ήταν ένας ΄Ελληνας με διακόσιες πενήντα Πέρσες. Στις δύο πρώτες μέρες είχαν σκοτωθεί πεντακόσιοι Έλληνες και είχαν κυριολεκτικά σφαγεί δέκα οχτώ χιλιάδες Πέρσες. Η αναλογία όμως εξακολουθούσε να είναι συντριπτική υπέρ των Περσών.

Την ίδια ώρα το βράδυ κάλεσε τον μάγειρα και του είπε: Αύριο το πρωί θα ετοιμάσεις για τους στρατιώτες το καλλίτερο φαγητό, γιατί το βράδυ, θα δειπνήσουμε στον Άδη.

Από νωρίς τα ξημερώματα ο Βασιλιάς της Σπάρτης είχε ξυπνήσει και επιθεώρησε τους σκοπούς στα φυλάκια. ΄Ηταν όλοι άγρυπνοι στη θέση τους. Στις πέντε ακριβώς χτύπησε το τελευταίο ξυπνητήρι της ζωής για τους οπλίτες και τους αξιωματικούς. Γνώριζαν οι πάντες συνειδητά πώς σε λίγες ώρες θα περπατούσαν στους παιάνες της ιστορίας . Κοντά στο Βασιλιά ο υπαρχηγός Διηνέκης και ο αρχηγός των Θεσπιέων Δημόφιλος. Μέσα στο πρωινό μισοσκόταδο δεν πήραν αναφορά παρόντων γιατί ο Λεωνίδας από την προηγούμενη είχε δηλώσει πως όποιος ήθελε μπορούσε να φύγει χωρίς καμία ποινή. Δεν εισακούστηκε, δεν έλλειπε κανένας. Έριξαν μπόλικο νερό στα πρόσωπά τους, χτενίστηκαν, σήκωσαν την ασπίδα, κράτησαν το  σπαθί και άρχισαν με τα μάτια  να ανιχνεύουν  τα υποψήφια πρώτα θύματά τους στην απέναντι πλευρά. Η μάχη άρχισε ακριβώς στις έξ, ο Λεωνίδας όπως πάντα πρώτος μπροστά από την πρώτη γραμμή. Η σφαγή των Περσών ήταν ανελέητη, έπρεπε να σκοτώσουν όσους μπορούσαν περισσότερους, γνώριζαν πως ήταν η τελευταία τους ευκαιρία. Κανένα έλεος, το σπαθί του Λεωνίδα ήταν μια καλοτροχισμένη κρεατομηχανή. Όταν κατέβαινε από αριστερά προς τα δεξιά ένα κεφάλι Περσικό αιωρούνταν ήδη στον αέρα και στο γύρισμα από δεξιά προς αριστερά ένα άλλο αποχωριζόταν πάλι από το κορμί κάποιου άλλου στρατιώτη. Ξέροντας πως θα πεθάνει είχε δώσει αυστηρή διαταγή, καμία φρουρά δίπλα μου, όλοι ίσοι, όλοι για τη Σπάρτη. Όσους κι αν αποκεφάλισε ο Βασιλιάς ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσει δυόμισι εκατομμύρια στρατιώτες. Στις έξι και τέταρτο ο Βασιλιάς της Σπάρτης ήταν κι όλας νεκρός. Ο Ξέρξης το είδε από ψηλά  και διέταξε να αρπάξουν το κορμί  και να το φέρουν σε κείνον. Εκεί ακριβώς κορυφώθηκε η γιγαντομαχία των Σπαρτιατών και των Θεσπιέων. Έπεσαν με λύσσα πάνω στους επιτιθέμενους Πέρσες και δεν άφηναν το νεκρό σώμα του Βασιλιά τους. Δεν το απέσπασαν οι Πέρσες και η μάχη άρχισε να εξελίσσεται σε μία κόλαση και για τις δυο πλευρές. Οι Έλληνες  δεχόμενοι επίθεση και από τις δύο μεριές των Θερμοπυλών λιγόστεψαν δραματικά.

Όμως οι απώλειες των Περσών ξεπερνούσαν και πάλι τους τέσσερις χιλιάδες νεκρούς. Ο Ξέρξης σε κείνη τη φάση σκέφτηκε έξυπνα, οι ΄Ελληνες είχαν μείνει λιγότεροι από διακόσιοι  και ο υπαρχηγός Διηνέκης βρίσκονταν  κι αυτός ανάμεσα στους σκοτωμένους. Διέταξε τη χαλάρωση της δαγκάνας που είχε δημιουργηθεί και την απομάκρυνση των στρατευμάτων. Ακροβολίστηκαν οι Πέρσες αφήνοντας τους ελάχιστους Έλληνες στο κέντρο του πεδίου. ΄Υστερα διέταξε να τους τοξεύουν  ανά χίλιοι τοξότες. Τα χίλια βέλη εναλλάσσονταν ανά πέντε δευτερόλεπτα. Το τέλος γράφτηκε  με ένα ή περισσότερα βέλη στο  κορμί των λίγων ηρώων της παγκόσμιας πλέον ιστορίας. Οι μόνοι δύο που επέζησαν ήταν ο Αριστόδαμος και ο Εύρυτος. Σκοτώθηκαν αμφότεροι ορμώντας εναντίον των Περσών, πριν αρχίσει η μάχη στις Πλαταιές, για να ξεπλύνουν την ατίμωση της επιβίωσης στις Θερμοπύλες.

Ο Ξέρξης δυστυχώς έδειξε μικρόψυχος. Έδωσε διαταγή να κόψουν το κεφάλι του Λεωνίδα και να το παλουκώσουν. Δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια αργότερα ο Αιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ είχε τελείως διαφορετική συμπεριφορά. ΄Επλυνε  το πρόσωπο του σκοτωμένου Παπαφλέσσα και το φίλησε με ευλάβεια.

Αλλά ας έρθουμε και πάλι στις Θερμοπύλες. Ο Λεωνίδας δεν ήταν μία τυχαία φυσιογνωμία, ήταν από αυτούς που το πέρασμά τους αφήνει ίχνη με ζεστό αίμα πάνω στους κάλυκες της μνήμης της ανθρωπότητας και μέσα στις φλογισμένες καρδιές των εραστών της ελευθερίας.

Στη Σπάρτη υπήρχαν δύο Βασιλιάδες. Ο χρησμός έλεγε πώς ή θα χαθεί η Σπάρτη ή θα θρηνήσει τον Βασιλιά της. Γι αυτό ο Λεωνίδας όταν έφευγε για την μάχη έδωσε ρητή εντολή στη γυναίκα του Γοργώ: αγαθόν γαμείν και αγαθόν τίκτειν (όταν μάθεις πως πέθανα, θα βρείς έναν γερόν σύζυγο να κάνεις γερά παιδιά για τη Σπάρτη). Η ηθική για την χήρα όπως την γνωρίζουμε σήμερα ήταν δευτερευούσης σημασίας μπροστά στο συμφέρον της Πατρίδας.

Ακόμη, ο Λεωνίδας διάλεξε τους τριακόσιους πολεμιστές του  να έχουν οπωσδήποτε απόγονο ένα άρρεν παιδί, έτσι που αν σκοτωνόταν να άφηνε αντικαταστάτη στρατιώτη.

Η Μάχη των Θερμοπυλών καταγράφεται ως η ηρωικότερη όλων των μαχών όλων των εποχών. Η Μάχη του Βατερλώ ή του Αούστερλιτς ήταν ανάμεσα σε δύο γιγάντιους στρατούς, στην περίπτωση των Θερμοπυλών ήταν σαν να τολμούσε ναυμαχία ο σύλλογος ερασιτεχνών αλιέων Θεσσαλονίκης απέναντι στους Αμερικανικό στόλο. Το τόλμημα του Λεωνίδα είναι μοναδικό κατόρθωμα ανάμεσα σε άθλους  ανθρώπων και Θεών. Η  αποφασιστικότητα και η ανδρεία του ενός έκαμψε το φρόνημα μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας. Δεν υπάρχει λόγος καμιάς ευχής γιατί  είναι από μόνη της αιώνια η μνήμη του κολοσσού της παγκόσμιας ιστορίας ΄Ελληνα  Βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα.

http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.com/2014/10/blog-post_12.html

~ * Έπαιξε το τελευταίο του χαρτί: Τι απέγινε ο Εφιάλτης μετά την προδοσία στις Θερμοπύλες Η επικήρυξη του φυγόδικου προδότη και η προδιαγεγραμμένη μοίρα του....* ~

 

Το όνομα του είναι συνώνυμο οικουμενικά της προδοσίας. Το κακό όνειρο, όπως λανθασμένα νομίζουν πολλοί, δεν προέρχεται από αυτόν, αλλά από τον Εφιάλτη τον Αθηναίο, για τον οποίο λεγόταν ότι οι άρχοντες και τα μέλη του Άρειου Πάγου έβλεπαν στα όνειρά τους, γιατί κατήγγειλε τη διαφθορά τους.

 

Θα μπορούσε όμως να προέρχεται και από τον Εφιάλτη του Ευρυδήμου, ιδίως αν οι συμβολισμοί αρνησιπατρίας και φιλαργυρίας που άφησε στα βάθη των αιώνων με την πράξη του, είχαν οδηγήσει στην υποδούλωση της Ελλάδας από τους βαρβάρους.

 

Η επιλογή των Ελλήνων να στήσουν τη γραμμή οχύρωσης τους στις Θερμοπύλες το Σεπτέμβρη του 480 π.χ. θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σοφή αν δεν ήταν προφανής. Το πλεονέκτημα του κολοσσιαίου σε όγκο περσικού στρατού χανόταν στο στενό πέρασμα των Θερμοπυλών και η σπαρτιάτικη στρατιωτική τελειότητα εξασφάλιζε τεράστια αναντιστοιχία απωλειών στις αντιμαχόμενες δυνάμεις.

 

Η σπαρτιατική φάλαγγα, η στρατιωτική εκπαίδευση – πειθαρχία των μελών της και ο βαρύτατος εξοπλισμός τους συνέθεταν πιθανόν την αρτιότερη πολεμική μονάδα που εμφανίστηκε ποτέ, σε σχέση με τα μέσα και την τεχνογνωσία της κάθε εποχής. Υπό τον αέναο φόβο εξέγερσης των Ειλώτων, οι Σπαρτιάτες τελούσαν διαρκώς υπό πολεμική ετοιμότητα και διαρκή εκγύμναση, εξελίσσοντας παράλληλα στρατηγικές που θα επέτρεπαν σε λίγους να τιθασεύσουν πολλούς.

Έτσι γεννήθηκε η σπαρτιατική φάλαγγα, που χρησιμοποιούταν και ως δύναμη αστυνόμευσης των διαρκώς πολυπληθέστερων πληθυσμών των Ειλώτων στη Λακωνία. Επρόκειτο για ένα πυκνό σε διάταξη σχηματισμό οπλιτών, που δημιουργούσε ένα τείχος από ασπίδες, χωρίς οι άνδρες να χάνουν την ευχέρεια βάδισης και χρήσης του δόρατος. Σε αντίθεση με άλλες φάλαγγες της αρχαιότητας, που είχαν καθαρά αμυντική διάταξη λόγω της ελάχιστης έως μηδαμινής κινητικότητάς τους, η σπαρτιατική ήταν παράλληλα και επιθιτικογενής διότι οι συμμετέχοντες σε αυτήν μπορούσαν να προχωρούν, να στρέφουν, να αλλάζουν διάταξη και να μάχονται με πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια.

 

Έτσι, όταν ο Ξέρξης έστειλε πάνω σε αυτή τη φονική μηχανή τους Μήδους και τους Κίσσιους την πρώτη μέρα της μάχης, οι αντίπαλοι των Σπαρτιατών έμοιαζαν με πρόβατα επί σφαγή. Οι ξύλινες και ψάθινες ασπίδες και τα κοντά δόρατα των επιτιθέμενων ήταν εύκολη λεία για τους «επαγγελματίες» Έλληνες πολεμιστές.  Την επομένη ο Ξέρξης έστειλε στα στενά το επίλεκτο σώμα του, τους λεγόμενους «Αθάνατους» υπό την ηγεσία του Υδάρνη, αλλά η κατάληξη δεν ήταν καθόλου καλύτερη.

 

Όταν και η δεύτερη και η τρίτη επίθεση κατέληξαν σε περσικό μακελειό και οι προσδοκίες του Ξέρξη σχετικά με τη μειωμένη δυνατότητα άμυνας των Ελλήνων -λόγω θανάτων και τραυματισμών- διαψεύστηκαν, εμφανίστηκε στο στρατόπεδο του Πέρση βασιλιά ένας άνδρας από την τοπική Μαλίδα (στην ανατολική κοιλάδα του Σπερχειού Ποταμού, κοντά στη σημερινή Λαμία) για να τον βγάλει από το αδιέξοδο. Ο ντόπιος που γνώριζε πολύ καλά την περιοχή, του υπέδειξε ένα μυστικό μονοπάτι που θα τον οδηγούσε στα νώτα του ελληνικού στρατού, με αντάλλαγμα αδρά αμοιβή.

Ο ίδιος ο Εφιάλτης προσφέρθηκε να οδηγήσει τους Πέρσες από τη στενή διάβαση που οδηγούσε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες. Ονομαζόταν Ανοπαία Ατραπός, εκ της Ανόπης, που ήταν τότε η ονομασία του Καλλίδρομου. Για την κυκλωτική κίνηση των Περσών, επιλέχθηκαν οι 10.000 «Αθάνατοι», που ξεκίνησαν να διαβαίνουν το μονοπάτι τη δύση του ηλίου. Οι ελληνικές δυνάμεις γνώριζαν ασφαλώς την ύπαρξή του και είχαν θέσει ως φρουρούς του περάσματος 1.000 Φωκείς. Όταν οι Φωκείς αντιλήφθηκαν την εχθρική παρουσία, υποχώρησαν στο υψηλότερο σημείο του βουνού και ετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν το θάνατο. Οι Πέρσες όμως δεν ασχολήθηκαν καθόλου μαζί τους. Συνέχισαν το δρόμο τους, φτάνοντας τα ξημερώματα στην πλάτη των Σπαρτιατών.

 

Όλα αυτά προέρχονται από τις καταγραφές του Ηροδότου, ο οποίος αναφέρει ότι υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την ταυτότητα του προδότη. Συγκεκριμένα κατονομάζει τον Ονήτη, γιο του Φαναγόρα από την Κάρυστο και τον Κορυδαλλό από την Αντίκυρα ως πιθανούς υπαίτιους άλλων πηγών για την αποκάλυψη του ορεινού μονοπατιού στους Πέρσες. Μόνος του όμως απορρίπτει και τα δύο σενάρια, καταλήγοντας ότι «αυτόν θεωρώ ένοχο». Οι λόγοι που επικαλείται είναι δύο. Ο πρώτος ότι η Αμφικτυονία (ομοσπονδία 12 φυλών της Κεντρικής Ελλάδας, που με τα χρόνια απέκτησε πανελλήνιο χαρακτήρα και ισχυρή πολιτική εξουσία) επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής τον Εφιάλτη, «μετά από επισταμένες έρευνες», όπως γράφει. Και ο δεύτερος ότι ήταν ακριβώς η κατηγορία της προδοσίας που οδήγησε τον Εφιάλτη να το σκάσει από την πατρίδα του και να καταφύγει για χρόνια, φυγόδικος, στη Θεσσαλία.

 

Αυτός πάντως δεν του έσωσε τη ζωή, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος. Αφήνει να εννοηθεί ότι οι Σπαρτιάτες τον έψαχναν και θα τον έβρισκαν για να τον τιμωρήσουν παραδειγματικά, αλλά δεν πρόλαβαν. Όταν επέστρεψε στη Σπερχειάδα, το 469 π.χ., δολοφονήθηκε από έναν συντοπίτη του, τον Αθηνάδη τον Τραχίνιο. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Αθηνάδης δεν τον σκότωσε για την προδοσία του, αλλά για άλλο λόγο, τον οποίο ο ιστορικός αναφέρει ότι θα αποκαλύψει σε άλλο σημείο του συγγραφικού έργου του. Τελικά δεν τον αποκαλύπτει ποτέ και μένει αυτό το ιστορικό κενό σχετικά με τους λόγους που έχασε τη ζωή του ο Εφιάλτης. Αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι από τη στιγμή που επέστρεψε στην πατρίδα του, η (επικηρυγμένη) μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη.

https://menshouse.gr/extras/122264/epaixe-to-teleytaio-toy-charti-ti-apegine-o-efialtis-meta-tin-prodosia-stis-thermopyles