~ * της ψυχής πορφύρα * ~

Λόγια και φιλιά κρυμμένα
μια για μένα δυο για σένα
Τρεις για τ' όνειρο που βγαίνει
και γιορτάζει ό,τι σωπαίνει
κείνο που σωπαίνει χρόνια
να γλυκολαλεί στα κλώνια
μ' αγκαλιές και χάδια μύρια
στ' ουρανού τα παραθύρια...

Φως μου της ψυχής πορφύρα
δε μας μύρανε η μοίρα...
Τι ήμουν δέντρο φυτεμένο
σ' ένα τόπο ερημωμένο

Και χαμογελούν οι μέρες
στου ονείρου τους αιθέρες

Η αγάπη έχει υφάνει ολομέταξο
στεφάνι και στα χείλη έχει περάσει
κατακόκκινο κεράσι...

Φως μου της ψυχής πορφύρα
τώρα άλλαξε η μοίρα
μ'αγκαλιές και χάδια μύρια
στ' ουρανού τα παραθύρια...