Γιατί μόνο έτσι αξίζει…… να πεθάνεις παλεύοντας ……..και να μη πονάς…… να αγκαλιάζεις τον πόνο και να τον σέρνεις στο χορό….. σε ένα χορό θανάτου….. ως το τέλος…… σφιχταγκαλιασμένοι…….
Με το κεφάλι ψηλά και να τον κοιτάς κατάματα…….. να αναμετριέσαι με το βλέμμα μαζί του και να ξέρεις πως ….. έχεις ελπίδες….. ακόμα κι αν πέφτεις….. ακόμα και τότε τον κοιτάς στα μάτια…… δεν τον φοβάσαι πια…… κι εκείνος θυμώνει….. θυμώνει τόσο πολύ που ΕΣΥ……. ναι ΕΣΥ……. έχεις το θάρρος και το θράσος να πέφτεις και να τον κοιτάς ….δίχως να παίρνεις στιγμή το βλέμμα σου από πάνω του…….. να τολμάς ….. ναι ….να τολμάς να αναμετριέσαι μαζί του …….. κι εκείνος να χτυπάει ανελέητα ……… κι όσο εσύ αντέχεις σε αυτό το χορό …….εκείνος τόσο πιο πολύ επιμένει……….. πεισμώνει….. θυμώνει….. και σε σφίγγει όλο και πιο δυνατά στην αγκαλιά του …… σε έναν σχεδόν ερωτικό χορό ως που να αφομοιώσει ο ένας τον άλλον και να τον κάνει δικό του……… βήμα - βήμα ……. νότα – νότα…….. ήχο με τον ήχο…… εώς ότου όλα να γίνουν ένα…….. και το ένα όλα……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου