Με σιωπή και το βλέμμα ψηλά…… να ατενίζεις στο άπειρο…. να προσπαθείς να χωρέσεις και να καταλάβεις όλους αυτούς τους κόκκους άμμου που το συνθέτουν………
Τι άραγε τους δίνει τη δύναμη και την κίνηση σε αυτόν τον αέναο αργό ρυθμό χωρίς να χάνουν στιγμή το βήμα τους…………
Πως και από πού αντλούν όλα εκείνη την αρμονία που μας προσφέρουν απλόχερα……..
Ποιο νοητό σημάδι έχουνε άραγε χαράξει πάνω μας με τόση έκσταση και ζωντάνια…….
Ποια πυξίδα μας οδηγεί σε εκείνα τα μονοπάτια που μας καλούν να ανοίξουμε και να δούμε……..
Πώς να χρωματίσεις κάτι που έχει ήδη χρώμα και ήχο……. άρωμα και γεύση……
Πώς να περιγράψεις κάτι το απερίγραπτο……….. και πώς να διαβείς εκείνο το μονοπάτι που περνάει μέσα από αρχαίες θάλασσες και ωκεανούς του κόσμου………..
Πώς να ζωγραφίσεις και να συνθέσεις κάτι τόσο δυνατό……..
Πως θα δείς και θα αναλύσεις τη δομή του όλου μέσα στο σύμπαν περνώντας τη και φιλτράροντας τη μέσα από το φτωχό και ταπεινό μας νου…….
Πως θα μπορέσεις να δομήσεις και να ανοικοδομήσεις το κάθε κύτταρο του φωτός που διαπερνά τα πάντα εώς ότου φτάσει σε σένα με μορφή και σχήμα……
Μόνο με σιωπή και το βλέμμα ψηλά….. ατενίζοντας το άπειρο……
Ναι…… αλλά με ποια από όλες τις μορφές της σιωπής .........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου