Για το μεγάλο μονοπάτι …ταξιδιώτες του αέναου και της αυγής…. πέρα από τα σύνορα των κόσμων….. στους ωκεανούς με τα αλλεπάλληλα στρώματα πέπλων και νεφών να μας κρατούν συντροφιά κάποιες νυχτιές μοναχικές…… θυμίζοντας μας κάπου κάπου τη Γή εκείνη που μας περιμένει μετά το πέρασμα μας από εδώ…… μας αφήνει να χτυπηθούμε ….να μάθουμε….. μα μας δίνει και τόσα εφόδια για να προχωρήσουμε…… μας δυναμώνει…. μας ατσαλώνει…. μας ανοίγει δρόμους απίστευτους σε μονοπάτια αδιάβατα στους περισσότερους ανθρώπους …. Μας δείχνει όμως πάντα τα καταγάλανα νερά της με τις χρυσοστόλιστες ακρογιαλιές και τα διάφανα νέφη και νερά……. νερά καθάρια ….γάργαρα με έναν ήχο μοναδικά νοσταλγικό…… εκεί ….που το αόρατο γίνετε ορατό … και το ορατό αόρατο….. εκεί που όλα γίνονται ένα…. αρχή και τέλος….
Ποτέ μην πιστεύεις τα μάτια σου…… ποτέ μην ακούς με τα αυτιά σου….. κλείστα σφιχτά και κοίταξε …. βαθειά μες την καρδιά σου……
Εκεί στο πλοίο μες τα γαλάζια κύματα που θα μα περιμένει πάντα….. για την μεγάλη εκείνη επιστροφή….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου