Τις ενστάσεις της για το νόμο σχετικά με την προστασία των δασών έχει καταθέσει η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) με τη νέα έκδοσή της με θέμα: «Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως εργαλείο ουσιαστικής περιβαλλοντικής προστασίας: Ζητήματα εφαρμογής και ερμηνείας της περιβαλλοντικής και δασικής νομοθεσίας».
Η κεντρική θέση που προσπαθεί να αναδείξει η ΕΛΕΤΑΕΝ μέσω της νέας έκδοσής της, είναι ότι ο νόμος για την προστασία των δασών (ν.998/1979) που ισχύει, ορίζει ρητά ότι ένα έργο Α.Π.Ε., ένα μεγάλο δημόσιο έργο ή ένα στρατιωτικό έργο που επιτρέπεται να κατασκευαστεί σε μια έκταση που θεωρείται δασική, μπορεί να κατασκευαστεί σε αυτήν ακόμα και αν η έκταση καταστραφεί και κηρυχτεί αναδασωτέα (αρ. 45, 58 και 59 του ν.998/1979). Αντίστροφα, όπως σημειώνει, αν λόγω της φύσης και της αξίας της δασικής έκτασης, ένα έργο Α.Π.Ε. ή ένα άλλο έργο υποδομής απαγορεύεται να γίνει σε μια δασική έκταση, τότε αν αυτή καεί, συνεχίζει να υφίσταται η απαγόρευση. Το γεγονός της πυρκαγιάς δεν μπορεί να αλλάζει την απόφαση της Διοίκησης για το αν ένα έργο επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται.
Αντίθετη ερμηνεία εκτιμά η ένωση, ότι οδηγεί σε λογικά άτοπα. Παραδειγματικά αναφέρει ότι αντί μιας αναδασωτέας έκτασης που πριν την καταστροφή της δεν είχε οικολογική αξία, θα πρέπει να προτιμηθεί για επέμβαση μια δασική έκταση που πιθανόν έχει σημαντικότερη αξία από ό,τι η αναδασωτέα πριν την πυρκαγιά. Οδηγεί επίσης σε κίνδυνο αναστολής κάθε είδους ανάπτυξης έργων υποδομής.
«Η σοφία του Συντάγματος και η δύναμη της κοινής λογικής επιβάλουν την προστασία και των δασικών και των αναδασωτέων εκτάσεων. Η αξία της δασικής έκτασης πριν την καταστροφή της είναι η κρίσιμη παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για να κριθεί αν μπορεί ή αν απαγορεύεται να γίνει ένα έργο δημοσίου συμφέροντος σε αυτή», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στην περίπτωση των Α.Π.Ε. μάλιστα σημειώνεται ότι συντρέχουν δύο πρόσθετες προϋποθέσεις:
- Οι Α.Π.Ε. έχουν θετικές συνέπειες στο σκοπό της αναδάσωσης και στην άμεση και έμμεση προστασία και διατήρηση της δασικής βλάστησης και της βιοποικιλότητας.
- Το κοινοτικό δίκαιο επιβάλει την προώθηση των Α.Π.Ε.. Όποια μέτρα λαμβάνονται, που πιθανόν εμποδίζουν την ανάπτυξή τους, θα πρέπει να τεκμηριώνονται ανάλογα με το προστατευτικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν και να μην προκαλούν αναστολή της ανάπτυξης χωρίς ανάλογη ουσιαστική προστασία κάποιας υψηλής περιβαλλοντικής αξίας.
Η κεντρική θέση που προσπαθεί να αναδείξει η ΕΛΕΤΑΕΝ μέσω της νέας έκδοσής της, είναι ότι ο νόμος για την προστασία των δασών (ν.998/1979) που ισχύει, ορίζει ρητά ότι ένα έργο Α.Π.Ε., ένα μεγάλο δημόσιο έργο ή ένα στρατιωτικό έργο που επιτρέπεται να κατασκευαστεί σε μια έκταση που θεωρείται δασική, μπορεί να κατασκευαστεί σε αυτήν ακόμα και αν η έκταση καταστραφεί και κηρυχτεί αναδασωτέα (αρ. 45, 58 και 59 του ν.998/1979). Αντίστροφα, όπως σημειώνει, αν λόγω της φύσης και της αξίας της δασικής έκτασης, ένα έργο Α.Π.Ε. ή ένα άλλο έργο υποδομής απαγορεύεται να γίνει σε μια δασική έκταση, τότε αν αυτή καεί, συνεχίζει να υφίσταται η απαγόρευση. Το γεγονός της πυρκαγιάς δεν μπορεί να αλλάζει την απόφαση της Διοίκησης για το αν ένα έργο επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται.
Αντίθετη ερμηνεία εκτιμά η ένωση, ότι οδηγεί σε λογικά άτοπα. Παραδειγματικά αναφέρει ότι αντί μιας αναδασωτέας έκτασης που πριν την καταστροφή της δεν είχε οικολογική αξία, θα πρέπει να προτιμηθεί για επέμβαση μια δασική έκταση που πιθανόν έχει σημαντικότερη αξία από ό,τι η αναδασωτέα πριν την πυρκαγιά. Οδηγεί επίσης σε κίνδυνο αναστολής κάθε είδους ανάπτυξης έργων υποδομής.
«Η σοφία του Συντάγματος και η δύναμη της κοινής λογικής επιβάλουν την προστασία και των δασικών και των αναδασωτέων εκτάσεων. Η αξία της δασικής έκτασης πριν την καταστροφή της είναι η κρίσιμη παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για να κριθεί αν μπορεί ή αν απαγορεύεται να γίνει ένα έργο δημοσίου συμφέροντος σε αυτή», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στην περίπτωση των Α.Π.Ε. μάλιστα σημειώνεται ότι συντρέχουν δύο πρόσθετες προϋποθέσεις:
- Οι Α.Π.Ε. έχουν θετικές συνέπειες στο σκοπό της αναδάσωσης και στην άμεση και έμμεση προστασία και διατήρηση της δασικής βλάστησης και της βιοποικιλότητας.
- Το κοινοτικό δίκαιο επιβάλει την προώθηση των Α.Π.Ε.. Όποια μέτρα λαμβάνονται, που πιθανόν εμποδίζουν την ανάπτυξή τους, θα πρέπει να τεκμηριώνονται ανάλογα με το προστατευτικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν και να μην προκαλούν αναστολή της ανάπτυξης χωρίς ανάλογη ουσιαστική προστασία κάποιας υψηλής περιβαλλοντικής αξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου