Πάνω στην ώρα για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έρχεται μια νέα εικόνα από ένα δαχτυλίδι - όχι των κοσμημάτων - αλλά από μαύρες τρύπες. Αυτή η σύνθετη εικόνα του Arp 147, ένα ζευγάρι αλληλεπιδρώντων γαλαξιών που βρίσκονται περίπου 430 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, δείχνει ακτίνες Χ από το Chandra X-ray της NASA Παρατηρητήριο (ροζ) και τα οπτικά στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (κόκκινο, πράσινο, μπλε ) που παράγεται από το Space Telescope Science Institute, ή STScI.
Arp 147 περιέχει το υπόλειμμα ενός σπειροειδούς γαλαξία (δεξιά), που συγκρούστηκε με το ελλειπτικό γαλαξία στα αριστερά. Αυτή η σύγκρουση έχει δημιουργήσει μια διευρυνόμενη κύμα του σχηματισμού των αστεριών που εμφανίζεται ως ένα μπλε δαχτυλίδι που περιέχουν σε αφθονία των ογκωδών νεαρών αστέρων. Αυτές αγώνα άστρα μέσα από την εξέλιξη τους σε μερικά εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο και να εκραγεί ως σουπερνόβα, αφήνοντας πίσω αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες.
Ένα μέρος από τα αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες θα έχουν αστέρια σύντροφος, και μπορεί να γίνουν φωτεινές πηγές ακτίνων Χ, καθώς το τράβηγμα σε ύλη από τους συντρόφους τους. Οι εννέα πηγές ακτίνων Χ διάσπαρτα γύρω από το δαχτυλίδι σε Arp 147 είναι τόσο φωτεινά ότι πρέπει να είναι μαύρες τρύπες, με μάζες που πιθανώς δέκα έως είκοσι φορές μεγαλύτερη από του ήλιου.
Μια πηγή ακτίνων Χ έχει εντοπιστεί επίσης στον πυρήνα της το κόκκινο γαλαξία στα αριστερά σας και μπορεί να τροφοδοτείται από μια κακώς-τρέφονται υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Αυτή η πηγή δεν είναι εμφανής στη σύνθετη εικόνα, αλλά μπορεί εύκολα να δει στην εικόνα ακτινογραφία. Άλλα αντικείμενα και ξένους προς Arp 147 είναι επίσης ορατά: ένα αστέρι πρώτο πλάνο στο κάτω αριστερό μέρος της εικόνας και ένα κβάζαρ φόντο με την ροζ πηγή πάνω και αριστερά από το κόκκινο γαλαξία.
Υπέρυθρες παρατηρήσεις με το Spitzer Space Telescope της NASA και της υπεριώδους παρατηρήσεις με Galaxy Evolution Explorer της NASA (GALEX) έχουν ήδη επιτρέψει τις εκτιμήσεις του ποσοστού σχηματισμού αστέρων στο δαχτυλίδι. Οι εκτιμήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη χρήση μοντέλων για την εξέλιξη των διμερών αστέρια επέτρεψαν οι συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι η πιο έντονη σχηματισμού των αστεριών μπορεί να κατέληξαν περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια πριν, στο χρονικό διάστημα της Γης. Αυτά τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο 1 Οκτ, 2010 έκδοση του The Astrophysical Journal. Οι συγγραφείς ήταν Σαούλ Rappaport και ο Alan Levine από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, ο David Pooley από το Eureka Επιστημονικής και Benjamin Steinhorn, επίσης, από το MIT.
Image Credit: X-ray:. NASA / CXC / MIT / S Rappaport et al, Οπτικά:. NASA / STScI
Arp 147 περιέχει το υπόλειμμα ενός σπειροειδούς γαλαξία (δεξιά), που συγκρούστηκε με το ελλειπτικό γαλαξία στα αριστερά. Αυτή η σύγκρουση έχει δημιουργήσει μια διευρυνόμενη κύμα του σχηματισμού των αστεριών που εμφανίζεται ως ένα μπλε δαχτυλίδι που περιέχουν σε αφθονία των ογκωδών νεαρών αστέρων. Αυτές αγώνα άστρα μέσα από την εξέλιξη τους σε μερικά εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο και να εκραγεί ως σουπερνόβα, αφήνοντας πίσω αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες.
Ένα μέρος από τα αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες θα έχουν αστέρια σύντροφος, και μπορεί να γίνουν φωτεινές πηγές ακτίνων Χ, καθώς το τράβηγμα σε ύλη από τους συντρόφους τους. Οι εννέα πηγές ακτίνων Χ διάσπαρτα γύρω από το δαχτυλίδι σε Arp 147 είναι τόσο φωτεινά ότι πρέπει να είναι μαύρες τρύπες, με μάζες που πιθανώς δέκα έως είκοσι φορές μεγαλύτερη από του ήλιου.
Μια πηγή ακτίνων Χ έχει εντοπιστεί επίσης στον πυρήνα της το κόκκινο γαλαξία στα αριστερά σας και μπορεί να τροφοδοτείται από μια κακώς-τρέφονται υπερμεγέθης μαύρη τρύπα. Αυτή η πηγή δεν είναι εμφανής στη σύνθετη εικόνα, αλλά μπορεί εύκολα να δει στην εικόνα ακτινογραφία. Άλλα αντικείμενα και ξένους προς Arp 147 είναι επίσης ορατά: ένα αστέρι πρώτο πλάνο στο κάτω αριστερό μέρος της εικόνας και ένα κβάζαρ φόντο με την ροζ πηγή πάνω και αριστερά από το κόκκινο γαλαξία.
Υπέρυθρες παρατηρήσεις με το Spitzer Space Telescope της NASA και της υπεριώδους παρατηρήσεις με Galaxy Evolution Explorer της NASA (GALEX) έχουν ήδη επιτρέψει τις εκτιμήσεις του ποσοστού σχηματισμού αστέρων στο δαχτυλίδι. Οι εκτιμήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη χρήση μοντέλων για την εξέλιξη των διμερών αστέρια επέτρεψαν οι συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι η πιο έντονη σχηματισμού των αστεριών μπορεί να κατέληξαν περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια πριν, στο χρονικό διάστημα της Γης. Αυτά τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο 1 Οκτ, 2010 έκδοση του The Astrophysical Journal. Οι συγγραφείς ήταν Σαούλ Rappaport και ο Alan Levine από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, ο David Pooley από το Eureka Επιστημονικής και Benjamin Steinhorn, επίσης, από το MIT.
Image Credit: X-ray:. NASA / CXC / MIT / S Rappaport et al, Οπτικά:. NASA / STScI
.nasa.gov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου