Καθόταν στο σκοτάδι μόνος του και φώναζε…….. φώναζε με όλη του τη δύναμη…….. μα ο ήχος αρνιόταν να βγεί από το λαιμό του πεισματικά……….. του έλειπε… του έλειπε και δεν ήθελε να το δεχτεί τον πείραζε αυτό……. κι οι σκέψεις πουλιά ταξιδιάρικα στο προσκεφάλι της …… σκοποί ονείρου για να τη φιλάνε…….. κι ας μην ήταν εκεί μαζί του …. για μια ακόμη βραδιά……..
~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά..... Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου