~ * Πορεία ημέρας ΙΙΙ * ~

Τότε

όταν ορθώνονται

οι φωνές

από τα βάθη εκείνα

τα απερπάτητα

και οι κινήσεις

των ανθρώπων ομοιόμορφες

σε περιζώνουν

χτίζεις το δέντρο∙

πλούσιο σε φύλλωμα

με κλάδους τώρα

πια αειθαλείς

και στις σκιές του

απλώνεις απαλά

τις αναμονές

τα ποιήματα

τα αθαυματούργητα οράματα∙

παράγωγα

μιας κοινής ζωής

Διαπερνάς

μ' ενισχυμένα μάτια

το μεγάλο

άφωνο πουλί

Κάθε φορά που

επιστρέφεις

στο σπίτι

το κλειστό

το στραμμένο με το χρόνο

μέσα του

ξέρεις πως ήταν εκεί∙

τότε

μαζεύεις ένα-ένα

τα φτερά του

και τα διαβάζεις

Σου δείξανε

το δάσος το

διάτρητο

και ο χρόνος

να το παραστέκει

να στήσει

- μετά -

δέντρο νεαρό

Αποθέτεις

τα μάτια

στο χνούδι της γης

συλλέγεις

την ανερχόμενη

μέρα

Δεν ζητάς

αγάπη εσύ∙

κατάλαβες νωρίς

τι κρύβεται πίσω

Το παιδί ακουμπά

το άφλουδο χέρι

στο χρόνο σου

ντυμένο μαβί

Σαν άγγελος

εδρεύων

στο πέρασμα του

ουρανού

μετράς τις

πληγές του κόσμου

Το ποίημα

δεν είναι

ένθεο∙

μιλάει τα επίγεια........

Από τη συλλογή Hinter dem Schlaf höre ich mich besser (Πίσω απ’ τους ύπνους με ακούω πιο καθαρά) (2001)

ΝΤΑΝΤΗ ΣΙΔΕΡΗ