Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι. Ντρεπόταν γι αυτήν, κι ώρες- ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει, για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας…….. με ένα μάτι, μονόφθαλμης. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα. Μα, από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του! Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο Δημοτικό, πέρασε αυτή στο διάλειμμα να του πει ένα 'γεια', ένιωσε πολύ ταπεινωμένος! Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό, αναρωτιόταν. Την αγνόησε. Της έριξε μόνο ένα βλέμμα όλο μίσος κι έτρεξε μακριά! Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: "Εεεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!"Ήθελε να πεθάνει! 'Ήθελε να εξαφανιστεί! Και όταν γύρισε σπίτι του, της είπε:" Άν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!"Αυτή δεν του απάντησε."Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος "έλεγε πολλά χρόνια μετά σ' ένα φίλο του."Ήθελα να φύγω από κείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. 'Ετσι ... για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού; διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά της για σπουδές. Και τα κατάφερα. Μα λίγο μετά ήρθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη φοιτητική λέσχη.
Αργότερα παντρεύτηκε! Αγόρασε δικό του σπίτι. Έκανε δύο παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του. Και για τη μάνα του, τσιμουδιά σε κανένα! Μια μέρα - μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος ήθελε - η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει από κοντά τα εγγόνια της. Και μόλις εμφανίστηκε στη πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Έξαλλος αυτός επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει, της φώναξε: "Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά εδώ στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου;. Βγές έξω! Φύγε!."Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: "Αχ, πόσο λυπάμαι Κύριε! Μάλλον μου δώσανε λάθος διεύθυνση!"Κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά, πως ήταν η γιαγιά τους. Πέρασαν χρόνια και μια μέρα έλαβε μια επιστολή - πρόσκληση για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το Δημοτικό σχολείο που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε! Είπε ψέματα στη γυναίκα του, ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο και μόνο από περιέργεια. Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πολύ πρόσφατα πεθάνει. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ στο άκουσμα του θανάτου της μάνας του. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι αυτόν.
Έγραφε: "Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου..'Εμαθα ότι έρχεσαι για τη σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω, έστω κι απ' την πόρτα. 'Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις……….. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα τη μονόφθαλμη………. Αλλά, βλέπεις, όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα πολύ σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν μπορούσα να σκεφθώ οτι θα μεγαλώσεις και θα ζήσεις με ένα μάτι. Ετσι, σου έδωσα το δικό μου. 'Ημουν τόσο περήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι, αψεγάδιαστος …….
Έχεις πάντα όλη μου την Αγάπη!!.....
Η μητέρα σου…………
Χμ…………..
Σκέφτομαι γιατί θα έπρεπε να υπάρχει η γιορτή της μητέρας από τη στιγμή που η προσφορά και ο αγώνας της είναι καθημερινός…….. αέναος……… ατέρμονος ………….χαμένος στα βάθη των αιώνων……….. από τη μυθολογία μας ήδη έχουμε τη Γαία …..τη μητέρα Γή………. Τη μητέρα των πάντων…….. που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σώσει τα παιδιά της …………το ίδιο και η κόρη της Ρέα………. ένας διαρκείς αγώνας……… μια συνεχή πάλη για το σώσιμο των παιδιών……… για την πορεία και τη συνέχεια…………
Έρχονται φορές σαν κι ετούτη εδώ τώρα…… που πραγματικά με κάνουν να αναρωτιέμαι…… το να είσαι μητέρα είναι ένα δώρο μοναδικό …….ακριβό…….. Την ώρα εκείνη γίνεσαι ένας μικρός θεός και αρχίζεις να δημιουργείς……… να φτιάχνεις το καλύτερο από όλα τα όντα και δημιουργήματα που υπάρχουν…… να του δίνεις πνοή…….. ζωή ……..νόηση…… να φυσάς μέσα του ………. κι εκείνο να σαλεύει …..να του δίνεις κομμάτια από την ψυχή σου κι εκείνο να τα δέχεται………. υφαίνοντας τα δικά του κομμάτια………..
Κι αναρωτιέμαι λοιπόν………. αυτό το δώρο που μας δόθηκε …… μας ΑΞΙΖΕΙ ???....... Είμαστε άξιες να το διαχειριστούμε και να το φέρουμε είς πέρας ???.........έρχονται φορές πάλι που πραγματικά φοβάμαι και τρέμει η ψυχή μου πως κάτι δεν έχω κάνει σωστά ……. πως κάτι δεν έχω δώσει ακόμα………. πως δεν ήταν αρκετά όλα αυτά……… πως ……..πως ……. πως …………
Τους έχω δώσει τα εφόδια που χρειάζονται ???........ τους έχω μάθει πώς να στέκονται στις δυσκολίες και να μην πέφτουν ???........ τους έχω μάθει να δέχονται ότι έρχεται με ευγνωμοσύνη και χαμόγελο???........... τους έχω μάθει να είναι Άνθρωποι ???........ τους έχω μάθει να μην είναι άδικοι ???......τους έχω μάθει…… πιο από όλα ???......... και είναι τόσα πολλά που θα πρέπει να τους μάθεις………… να τους δείξεις ………..
Όμως ξανά μετά πάλι…….. έρχονται στιγμές που νοιώθεις πραγματικά περήφανη………. (Όσο εγωϊστικό κι αν ακούγεται αυτό)……. όταν βλέπεις εκείνη τη λάμψη στα μάτια τους ……. όταν σε παίρνουν αγκαλιά γεμάτα αγάπη …….. ή όταν σε κοιτάνε με εκείνο το φωτεινό τους χαμόγελο που αγγίζει ακόμα και τα πιο κρυφά μονοπάτια της ψυχής σου ………..τα πιο δύσβατα……. Ή όταν σου λένε …… μαμά σ’ αγαπώ……. και σύ βλέπεις μέσα στην δική τους ψυχή εκείνη τη στιγμή ………
Μα αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος…………….. γιατί την άλλη ….. δεν θέλω να τη σκέφτομαι……….. γιατί έρχονται στιγμές που είμαστε σκληρές…….. άκαρδες ……… φτάνοντας στο σημείο να σκοτώνουμε οι ίδιες τα παιδιά μας ………. χωρίς οίκτο……… χωρίς έλεος ……… χωρίς καμία ενοχή ή τύψη …………….να ξεσκίζουμε τις σάρκες τους και τις ψυχές τους ………… να μολύνουμε ότι αγνό και καθάριο κρύβει ή έχει η καθεμία παιδική οντότητα μέσα της …………. να τσαλαπατάμε και να εξευτελίζουμε το κάθε παιδικό τους κύτταρο…………
Αλλά για αυτό θα μιλήσουμε μια άλλη φορά…………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου