Κάπου στη μικρή πλατεία μιας παραθαλάσσιας πόλης ,μέσα σε ένα συντριβάνι όπου το νερό κυλούσε παιχνιδιάρικα, στεκόταν το άγαλμα μιας γοργόνας …..τόσο όμορφη ήταν που όλοι μικροί μεγάλοι κάθονταν και τη χάζευαν με τις ώρες….
Τα μαλλιά της ήταν μακριά και χρυσαφένια κι έτσι όπως ακουμπούσαν πάνω στο λευκό σαν φίλντισι κορμί της και η ουρά της που ήταν καμωμένη από ασήμι και μαργαριτάρια που σαν ολόδροσο νερό έπεφτε πάνω της …. Την έκανε να μοιάζει ολοζώντανη….. για μάτια της είχε δύο ζαφείρια που έλαμπαν στις πρώτες πρωϊνές αχτίδες του ήλιου ενώ τα χείλη της ήταν κοραλλένια , έτοιμα να σου μιλήσουν…….
Τη γοργόνα την αγαπούσαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης γιατί εκτός από το στολίδι της πλατείας ήταν και η προστάτιδά τους…….
Κάποτε όταν μια μεγάλη τρικυμία είχε ξεσπάσει ξαφνικά απειλώντας την πόλη, είχε εμφανιστεί μια γοργόνα στην ακτή και με το τραγούδι της έκανε ως δια μαγείας τα νερά να ηρεμήσουν…. Κάποιος ψαράς που ήξερε από γοργόνες είπε πως το τραγούδι της γοργόνας ήταν μαγικό…. Οι ήχοι που έβγαιναν από το στόμα της ήταν τόσο γλυκοί που άγγιξαν την αγριεμένη ψυχή του τέρατος που θυμωμένο προκαλούσε τεράστια κύματα και με μιας τα ηρέμησε…….
Από τότε, όλοι θεωρούσαν την γοργόνα Ιερή και για να την τιμήσουν έκαναν άγαλμα και στόλισαν την πλατεία τους…. Από το σημείο που βρισκόταν η γοργόνα μπορούσε να βλέπει σχεδόν όλη την πόλη μέρα νύχτα…. Και μέχρι τότε είχε δεί πάρα πολλά πράγματα …. και καλά και άσχημα…
Μια μέρα ένας γέρικος γλάρος στάθηκε να ξαποστάση στον ώμο της γοργόνας …..
-Γειά σου γλάρε…. του είπε εκείνη …
-Γειά σου και σένα γοργόνα της είπε κι εκείνος μόλις κατάλαβε από πού ερχόταν η φωνή…
-Γλάρε μου από πού έρχεσαι και που πηγαίνεις ??.... τον ρώτησε…
-Α, γοργόνα μου …. Έρχομαι από πολύ μακριά…. Από άλλη γη….. εμένα που με βλέπεις έχω περάσει πόλεις και χωριά….. θάλασσες και ωκεανούς ψάχνοντας να βρώ ειρήνη …..ομόνοια και αγάπη….. δυστυχώς όμως όπου και να πάω είδα άσχημα πράγματα ….οι άνθρωποι δεν έχουν πια συμπόνια και αγάπη μεταξύ τους …..
-Γλάρε μου έχεις δίκιο απαντά η γοργόνα… κι από δω που είμαι όλο δυστυχίες βλέπω….. οι άνθρωποι πεινάνε , δεν έχουν σπίτι και δουλειά ……έχουν παιδιά να αναθρέψουν και όμως δεν έχουν χρήματα και τόσα άλλα…. Μα το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να τους βοηθήσω από εδώ που είμαι …..
-Κόρη μου της λέει …. σκέψου κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε για αυτούς τους δυστυχισμένους….. εγώ είμαι στη διάθεσή σου ,έτσι για να χαρώ κι εγώ ο καψερός τους χρόνους που γυρνώ για να βρώ την ευτυχία στον κόσμο….
Η γοργόνα αφού σκέφτηκε λιγάκι ρίχνει μια ματιά γύρω στην πόλη και λέει στο γλάρο…..
-Βλέπεις εκείνη τη γιαγιά δίπλα στο παραθύρι??.... χρόνια είναι μόνη της και πολύ φτωχιά…. Συγγενείς και παιδιά δεν έχει….. βγάλε σε παρακαλώ λίγα μαργαριτάρια από την ουρά μου που είναι στολισμένη και χάρισέ της τα…..
Πράγματι ο γλάρος βγάζει με το ράμφος του λίγα μαργαριτάρια από την ουρά της γοργόνας και πετώντας φτάνει στο παραθύρι της γιαγιάς…. εκείνη καθόταν στο σκαμνάκι της και τραγουδούσε ένα παλιό τραγούδι που μιλούσε για ευτυχία και χαρά προσπαθώντας να κάνει κουράγιο στις δύσκολες ώρες που περνούσε….. Μόλις είδε το γλάρο που πλησίασε στο παραθύρι της σηκώθηκε όλο χαρά να του πεί δυό λόγια θαρρείς και θα έπαιρνε απάντηση….. άνοιξε λοιπόν τη χούφτα της και ο γλάρος δίχως να φοβηθεί πήγε και κάθισε εκεί… η γιαγιά με το άλλο της χέρι του χάϊδευε το κεφάλι ενώ εκείνος έσκυψε και της άφησε τα μαργαριτάρια μέσα στη χούφτα της …. Με μιας άνιξε τις φτερούγες του και έφυγε, αφήνοντας τη γιαγιά έκθαμβη από όλο αυτό…..
Γυρνώντας ο γλάρος πίσω στη γοργόνα της είπε όλα όσα συνέβησαν κι εκείνη χαμογέλασε με ευχαρίστηση……
-Γλάρε μου ……λέει πάλι σε λιγάκι… βλέπεις εκείνο το σπιτάκι με τα πέντε ορφανά??.... Η μητέρα τους πέθανε πρίν από δύο χρόνια κι ο πατέρας τους δύσκολα τα φέρνει βόλτα για να τα μεγαλώσει και δεν έχουν βοήθεια από κανέναν….. βγάλε σε παρακαλώ λίγες φλούδες ασημιού από την ουρά μου και πήγαινέ τες στον φτωχό πατέρα…. Πουλώντας τες θα μπορέσει να προσφέρει στα παιδιά του και δεν θα χρειάζεται να λείπει συνέχεια από το σπίτι….
Πράγματι ο γλάρος υπάκουσε και με το ράμφος και τα νύχια του έξυσε την ουρά της γοργόνας και έβγαλε κάμποσες λουρίδες ασημιού και τις πέταξε μια μία στο φτωχό μπαλκονάκι της οικογένειας ….ο πατέρας δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του…. είπε στα παιδιά τι συνέβει και όλοι μαζί βγήκαν και ευχαρίστησαν το γλάρο……
Γεμάτος χαρά και ικανοποίηση ο γλάρος γυρνά πάλι πίσω στη γοργόνα η οποία παρακολουθούσε τη σκηνή από εκεί που βρισκόταν…. Ήταν ότι ωραιότερο είχε δεί ποτέ και δύο κρυσταλλένια δάκρυα κύλησαν από τα ζαφυρένια μάτια της……
-Γλάρε μου , σε κούρασα του είπε γλυκά….
-Δε βαριέσαι γοργόνα μου…. η κούραση δεν έχει τόσο σημασία όσο η χαρά που δώσαμε σήμερα σε εκείνους τους ανθρώπους ……όμως γοργόνα μου , η ομορφιά αρχίζει να χάνετε από πάνω σου , σχεδόν κατέστρεψα την ουρά σου με το ράμφος μου και το μόνο όμορφο που έμεινε πάνω σου είναι τα ματάκια σου …….δεν λυπάσαι για αυτό??....
-Λυπάμαι που δεν έχω κι άλλα πάνω μου να προσφέρω και σε άλλους ανθρώπους γλάρε μου…. απαντά εκείνη… όμως δεν τελειώσαμε ακόμη…. Σου έχω για σήμερα δύο ακόμη αποστολές…….
Ο γλάρος ανέβηκε πάνω στον ώμο της γοργόνας και γύρισε να δεί προς τα πού του είπε…….
-Να σε εκείνο το σκοτεινό σοκάκι είναι μια γυναίκα που έχει αγκαλιά ένα βρέφος ….σπίτι δεν έχει και μένει πότε από δώ και από εκεί….. η ίδια μόλις που στέκεται στα πόδια της ….γλάρε μου πρέπει να τη βοηθήσουμε……. Να … και εκεί πέρα , βλέπεις εκείνο το αγοράκι???....... είναι μόλις 8 χρονών και η μοίρα του έχει φερθεί άπονα ……. Είναι μόνο του στον κόσμο και βγάζει το ψωμάκι του παίζοντας στο δρόμο το μικρό του τύμπανο… γράμματα δε γνωρίζει και ούτε έχει φίλους…… οι άνθρωποι το βοηθάνε που και που μα αυτό δεν αρκεί…. Και είναι τόσο μικρό…..
Τη γοργόνα την πήρε πάλι το παράπονο…..
-Μην κλαίς καλή μου γοργόνα…. Καταλαβαίνω πως νοιώθεις …..πές μου τι θες να κάνω και θα το κάνω , εξάλλου η μέρα τελειώνει και θα πρέπει να φύγω πάλι……
-Καλέ μου γλάρε ….σε ευχαριστώ για όλα…. Κάνε λίγο υπομονή και πήγαινε να προσφέρεις ότι πολυτιμότερο έμεινε αυτή τη στιγμή πάνω μου… πάρε τα μάτια μου που είναι ζαφυρένια και πήγαινε να τα δώσεις….. βιάσου!!!.......
-Μα γοργόνα μου … τα μάτια σου???.....
-Κάνε αυτό που σου λέω γλάρε μου και σου υπόσχομαι να μη σου ξαναζητήσω τίποτε άλλο …..του είπε εκείνη επίμονα….
Ο γλάρος μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο βγάζει το δεξί μάτι της γοργόνας και το πηγαίνει γρήγορα γρήγορα στη γυναίκα με το βρέφος… το ακουμπά μαλακά στη ποδιά της και φεύγει …η γυναίκα συγκινήθηκε τόσο πολύ και την πήραν τα κλάματα …σήκωσε το κεφάλι και χαιρέτησε το γλάρο…
Ο γλάρος πέταξε και πάλι προς τη γοργόνα , στάθηκε στον ώμο της για λίγο για να ξαποστάσει και τη ξαναρωτά….
-Γοργόνα μου μήπως μετάνιωσες???......
-Γλάρε μου, οι σκηνές χαράς που μου έδειξες σήμερα μου αρκούν για το υπόλοιπο της ζωής μου ……δεν με νοιάζει που θα μείνω τυφλή ….σε παρακαλώ τελείωσε και την τελευταία σου αποστολή….ο γλάρος πετώντας μπροστά από το πρόσωπό της βγάζει και το τελευταίο μάτι…..
Εκείνη τη στιγμή κάποιος περαστικός που είδε τι συμβαίνει άρχισε να φωνάζει…….
-Κλέφτης… κλέφτης!!!.... πιάστε τον!.....αυτός ο γλάρος κλέβει τα πετράδια της γοργόνας μας !!!......
Ο γλάρος άρχισε να πετάει γρήγορα ανάμεσα στα ψηλά σπίτια ώσπου τον έχασαν….. έπρεπε να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία της γοργόνας …να βρεί το μικρό αγόρι και να του δώσει το ζαφείρι που θα το βοηθούσε να αποκτήσει μια καλύτερη ζωή…..
Ξαφνικά εκεί που πετούσε άκουσε το μικρό τύμπανο του παιδιού να ηχεί στον αέρα ….χαμήλωσε και το είδε που έπαιζε το τύμπανο στους περαστικούς…. Το πλησίασε και άφησε το ζαφύρι να πέσει μέσα στο σακουλάκι που είχε για να μαζεύει τα νομίσματα που του έδιναν οι περαστικοί…..
Χαρούμενος ο γλάρος που είχε τελειώσει τις αποστολές πέταξε προς τη μικρή γοργόνα για να της πεί τα καλά νέα… αψηφώντας τους ανθρώπους που τον κυνηγούσαν ….πήγε λοιπόν και αφού στάθηκε πάλι στους ώμους της της είπε………..
-Γοργόνα μου τα καταφέραμε!.......κάναμε κάποιους ανθρώπους ευτυχισμένους…..
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε στον αέρα ένας πυροβολισμός και ο γλάρος έπεσε κάτω ……εκείνη που κατάλαβε τι είχε συμβεί πήρε την ψυχή του και την πήγε στον υδάτινο παράδεισο….. Από τότε εκείνη και ο γλάρος έγιναν αχώριστοι……..
Από το βιβλίο : Ο ΚΡΥΦΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
Εκδ: ΚΑΤΣΙΜΙΓΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου