Η γιορτή της μητέρας στην Ελληνική Μυθολογία
Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.
Η πρωταρχική αναφορά για γιορτή της μητέρας και της μητρότητας έρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά κατόπι στην κόρη της Ρέα σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η "Μητέρα των Θεών" και σαν η πρώτη μητέρα καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Η αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.
Η γέννηση του Δία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γέννηση του Δία από την Ρέα όπως παρουσιάζεται από τους αρχαίους συγγραφείς.
Ο Κρόνος άκουσε από τους γονείς του τον Ουρανό και την Γαία να προφητεύουν ότι θα τον εκθρόνιζε ο ίδιος του ο γιος όπως έκανε αυτός τον δικό του πατέρα. Θορυβημένος ο Κρόνος αναγκάζει την Ρέα να του παραδίνει τα νεογέννητα παιδιά τους κι αυτός χωρίς δισταγμό τα καταπίνει ώστε να μη γεννηθούν και να μην κινδυνεύσει ο θρόνος του. Έτσι ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, η Εστία, η Δήμητρα και η Ήρα καταλήγουν στο στομάχι του πατέρα τους.
Γεμάτη απόγνωση η Ρέα και κουρασμένη από τις συχνές εγκυμοσύνες και χωρίς να έχει γίνει ακόμα μητέρα αποφασίζει να ξεγελάσει τον άσπλαχνο Κρόνο. Έτσι όταν έρχεται η ώρα να γεννήσει τον Δία ζητά βοήθεια από τους γονείς της. Εκείνοι την στέλνουν να γεννήσει το Δία στην Κρήτη. Εκεί στο όρος Ίδη και στη σπηλιά της Δίκτης η Ρέα γεννά τον Δία.
Την ανατροφή του μωρού αναλαμβάνουν οι νύμφες και οι ιερείς Κουρήτες. Οι Κουρήτες, όποτε έκλαιγε ο Δίας, για να μην ακούει ο Κρόνος τα κλάματα του παιδιού χτύπαγαν τα δόρατά τους επάνω στις ασπίδες τους και χόρευαν για να κάνουν θόρυβο. Οι νύμφες τάιζαν το μωρό με το γάλα της κατσίκας της Αμαλθείας που κατά κάποια άλλη εκδοχή ήταν νύμφη.
Η Ρέα επέστρεψε στον άντρα της και όταν ο Κρόνος της ζήτησε το νεογέννητο αυτή τύλιξε με πάνες μια πέτρα και του την έδωσε να την καταπιεί. Μια άλλη εκδοχή λέει πως ο δύσπιστος Κρόνος της ζήτησε να θηλάσει το μωρό και καθώς εκείνη παρίστανε πως θηλάζει έπεσε γάλα από το στήθος της και έτσι δημιουργήθηκαν οι γαλαξίες.
Όταν ο Θεός έφτιαξε τις μαμάδες
Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα."
Και είπε ο Θεός: " Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια."
Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο."
"Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες."
"Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;" όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.
"Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.".
"Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους."
Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε."
"Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα."
"Μπορεί να σκέφτεται;"
"Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός.
Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο."
"Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ."
"Και σε τι χρησιμεύει;"
"Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια."
"Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος.
Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."
Είπαν του ήλιου “γιορτάζει η μάνα”
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.
Είπαν της θάλασσας “γιορτάζει η μάνα”
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.
Το ‘μαθαν τα πουλιά, “γιορτάζει η μάνα”
και το τραγούδι τους ξεχείλισε πλημμύρα.
Το ‘μαθαν τα άνθη, “γιορτάζει η μάνα”
και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.
Τ’ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε
δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα.
Τ’ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα
πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα........
Ποιός την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;
Ποιός χαμογελά στο πλάι
και γλυκά μας λέει λογάκια
και τον ύπνο προσκαλεί;
Η μαμά μας η καλή!
Τα μαλλιά μας ποιός χτενίζει;
Ποιός μας καμαρώνει, αλήθεια;
Ποιός παιχνίδια μας χαρίζει;
Ποιός μας λέει τα παραμύθια
στη φωτίτσα μας σιμά;
Η γλυκιά μας η μαμά!
Κι όταν κάποτε ένα στόμα
κάτι με θυμό μας λέει,
κι όταν παρακούμε ακόμα,
ποιός πονεί και σιγοκλαίει
κι έχει πίκρα στην καρδιά;
Πάντα η μάννα μας, παιδιά!
Στέλιος Σπεράντσας
οτι πιο ενοιωσα γλυκο
ειν το δικο σου σ αγαπω
η πιο γλυκια η αγκαλια
η πιο αγγελικη μορφη
η πιο γνωριμη φωνη
μαμα -μανουλα-μανα
δεν ειχα αλλο πιο πολυ
απ τη δικη σου τη στοργη
το πιο σπουδαιο φυλαχτο
ειν η δικη σου η ευχη
μαμα -μανουλα- μανα.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου