Ο χρόνος καταγράφει στις σελίδες του εικόνες....ήχους....μυρωδιές....αγγίγματα...λόγια και λόγια....γέλια...δάκρυα....αν δεν κάνω λάθος...τα δάκρυα είναι στις σελίδες του περισσότερο από όλα τ'άλλα.....Του αρέσουν τα κενά και οι επαναλήψεις.....το παιχνίδι και ο αιφνιδιασμός....οι απότομες στροφές αλλά και οι αργοί αέναοι κύκλοι......το τρέξιμο σε μιάν απατηλή ευθεία όσο και η κάθετη αυτοκτονική βουτιά......Του αρέσει η ακινησία περισσότερο από τις παροδικές εξάρσεις.....μα πάνω απ' όλα του αρέσει η αιματηρή μονομαχία μνήμης και λήθης στο αλωνάκι της ψυχής.....Τούτο το τελευταίο συμβαίνει επειδή ο χρόνος ισχυρίζεται ότι του αρέσει η δικαιοσύνη.....γι' αυτό και κρατάει κρυμμένο στο μανίκι του ένα στιλέτο.....με το οποίο, όταν έρθει η περίφημη εκείνη ώρα εκδικείται με σκοπό να επανορθώσει......
Ένα στιλέτο που δεν κόβει στα τυφλά... μα έχει την ικανότητα να μπορεί να αναγνωρίζει και να μπορεί να δίνει εξιλέωση.......
ΡΕΑ ΓΑΛΑΝΑΚΗ
Η δικαιοσύνη τελικά είναι μια πράξη άχρονη κι έρχετε μόνο με το πλήρωμα του χρόνου....εκείνου του αρχέγονου χρόνου όπου κανείς μα κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να δεί το πρόσωπό του......Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ!!!...τόσο μα τόσο πολύ!!!!.....
ΑπάντησηΔιαγραφή