~ * Τώρα....ήρθε η ώρα της Σιωπής....* ~

Στερνά της ψυχής μου κομμάτια,

πείτε του να σταματήσει να με πονά...

οι μνήμες ανελέητες...

στοχεύουν κατευθείαν την καρδιά....

Σου'δωσα άπειρα σημάδια...

τόσα... όσοι οι κόκκοι της χρυσοστόλιστης άμμου,

στους ωκεανούς των κόσμων....

μέσα από ονειροτάξιδα,

μαζί με την πυξίδα.....

Τώρα....ήρθε η ώρα της Σιωπής....

αφουγκράσου τον ήχο της...

νοιώσε την ...έχει πολλά να σου πεί....

Δές εκεί όπου οι άλλοι δεν μπορούν ,

ο εγωϊσμός και τα κατάλοιπα.....

τους έχουν κλείσει την είσοδο....

κι ας νομίζουν ότι μπορούν.....

δεν μπορούν και το ξέρουν...

κι αυτό είναι που τους θυμώνει....

Εσύ όμως μπορείς...

μου έδειξες δρόμους που λίγοι τους ξέρουν....

κι ακόμη πιό λίγοι διαβήκαν από εκεί....