Στου χρόνου το λυκόφως,
στη χαραυγή του κόσμου,
εκεί θα στέκω μάτια μου,
να περιμένω φώς μου.............
Μου' πες μικρό ...προχώρα μου,
ο ήλιος μετά τα σύννεφα,
για σε θα λάμψει πάλι,
κι αυτό που ψάχνεις θα το βρείς,
θα έρθει ξανά εμπρός σου..........
Είπες δεν θα σε ξαναδώ,
κι ανάμνηση θα γίνεις,
το νού μου πάντα μού ΄λεγες,
να 'χω γύρω απ'το χρόνο........
Πως το φεγγάρι θες να δείς,
ολόγιομο και πάλι,
για μιά δεύτερη φορά,
γιατί μία δε φτάνει,
κι εγώ σου είπα είμαι εδώ,
να σε ξανάβρω πάλι..............
Μα εσύ πνοή στερνή μου άφησες,
κι έφυγες ψυχή μου,
κι από τότε εγώ εδώ,
γυρίζω μοναχή μου,
ψάχνοντας και τους δυό να βρώ............
Ο πόνος που μου άφησες,
είναι βαθύ σημάδι,
τ' άλλαξε όλα μέσα μου,
ακόμα και το χάρτη.............
Στου χρόνου το λυκόφως,
στη χαραυγή του κόσμου,
θα μάθω, ίσως το' μαθα,
το πώς ....μη με ρωτήσεις,
μες της σιωπής μου το βυθό,
εκεί θα μ'αντικρύσεις........
Εκεί θα δείς στα μάτια μου,
όλο τούτο τον κόσμο,
από τα βάθη του ουρανού,
στις άκρες του ονειροκόσμου.........
Και τι δική σου τη σιωπή ,
έμαθα να διαβάζω,
το χτύπο που κάνει η καρδιά,
όταν εκεί κοιτάζω...........
Θα δούν πολλοί,
μα ένας θα καταλάβει,
θα δούν αρκετοί,
και θα νομίζουν πως ξέρουν,
μα μόνο ένας ξέρει,
θα δούν πολλοί και θα πουν:
α!!!....το ήξερα!!!...το ξέρω!!!....
μα μόνο ένας γνωρίζει.........
- ~ * ΜΥΡΣΙΝΗ * ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου