~ * ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ.............* ~

Ηταν άλλη πιά στη θέση της….. κάποια που της έμοιαζε, μα δεν ήταν …….παρ’όλο που βαθιά μέσα του ήξερε …… ήξερε πως εκείνη δεν είχε πεθάνει , δεν είχε σκοτωθεί……. η καρδιά του χτύπαγε δυνατά , δεν ήταν δυνατόν να είχε γίνει αυτό, τα γεγονότα όμως…..τα γεγονότα έδειχναν το αντίθετο……την είδε, την είδε νεκρή  με τα ίδια του τα μάτια….δεν το άκουσε......δεν του το είπανε.......... άρα ήταν αλήθεια……. κι όμως βαθιά μέσα του ήξερε πως δεν ήταν…….

          Αντικρουόμενες σκέψεις και

συναισθήματα τον πλημύρισαν , η καρδιά του και η λογική έδιναν τη δική τους μάχη για να μπορέσει να πιστέψει και να κρατηθεί ……όμως έπρεπε να συνεχίσει …έπρεπε να τελειώσει ότι είχε αναλάβει …έστω και έτσι….έστω και τόσο………μα την είχε σαν ψίθυρο μες την καρδιά του , πάντα με την κρυφή ελπίδα ότι εκείνη κάπου ….. κάπου ήταν ζωντανή και πως τα μάτια του τον είχαν γελάσει………..αλλιώς πως ????..........

Πως η καρδιά του την ζητούσε έτσι???... ….πως το σώμα του έτρεμε σε κάθε της ανάμνηση ????.......πως ήταν δυνατόν να νοιώθει το απαλό χάδι της στο πρόσωπό του και τον γλυκό ήχο της φωνής της να του ψιθυρίζει συνέχεια :”συνέχισε…… μη σταματάς ….είμαι εδώ………..πάντα θα είμαι…….”

“Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Ε Τ Α Ι ………αποκλείεται……… όχι…….. δεν είναι…….όχι εκείνος ……..δεν είναι νεκρός……….. όχι…. ψέματα λέτε…..”

   Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νούς της  ,εκείνος ???...με τίποτα…….. όχι με τίποτα!!!!!!.............ήξερε να προστατεύει τον εαυτό του, να ξεφεύγει από κάθε κίνδυνο ….. όχι…….. η καρδιά αντιδρούσε ….. φώναζε .. έκλαιγε …….

         Οι πόρτες ανοίξαν……..την πήραν και την οδήγησαν σε ένα μεγάλο θάλαμο, στο κέντρο πάνω σε ένα κρυστάλλινο βωμό ήταν εκείνος……….. ξαπλωμένος , με ένα αραχνοϋφαντο πέπλο κρεμασμένο από το θόλο του δωματίου να τον τυλίγει ………την αφήσανε να πλησιάσει μέσα στον μισοσκότεινο θάλαμο……….. εκείνη έφερε δύο – τρείς φορές το γύρω του βωμού προσπαθώντας να κατανοήσει και να χωνέψει ο νούς της αυτό που έβλεπε ………. η καρδιά της όμως αρνιόταν ……….”όόόόόόόχχχχχιιιιιιιιι………..δεν μπορεί ……….. μπορεί ?????......κι όμως τα μάτια της αυτό της έλεγαν………έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας και με την καρδιά της σπασμένη σε χιλιάδες κομμάτια από τον πόνο………..

Τον έχασε ……για μια ακόμα φορά…….

    ……κι όμως………

..............τον ένοιωθε……..