~ * ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ * ~

Είναι κάτι αγάπες μου

που σηκώνω στις πλάτες μου, 

είναι χέρια που κράτησα

κράτα με 

σαν πουλάκια τ’ άφησα.......

Είναι κάτι στον άνθρωπο

τρυφερό κι απάνθρωπο

και ο κόσμος παράξενος

γυάλινος 

σκοτεινός και διάφανος.......

Είν’ ο κόσμος δύσκολη γραφή

όλο σβήνεται

κι αν δεν διαβαστεί με την αφή

τίποτα δε γίνεται.......

Είναι λύπες που ξέχασα

και χαρές που δεν έζησα, 

είναι χρόνια που φύγανε

μίλα μου 

πες μου που πήγανε...........

Είναι φίλοι που χάθηκαν

και φωνές που μου στάθηκαν, 

είναι μάτια που φίλησα 

μάτια μου 

κι από φως ξεχείλισα........

Είναι σπίτια που έχασα

και ποτέ δεν τα ξέχασα, 

ένα σχήμα που μπόρεσα

σώμα μου 

κι άλλα που δε χώρεσα.........

Είναι κάτι στον άνεμο

μυστικό και παράνομο

που τρελαίνει τα σώματα

πόνα τα 

με σκιές και χρώματα..........