~ * ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ...* ~

Υπήρχε κάποτε μια νεαρή πολεμίστρια....Μια μέρα, ο δάσκαλός της της είπε ότι πρέπει να πολεμήσει το φόβο.....Εκείνη δεν ήθελε να το κάνει....Φοβόταν και φαινόταν τρομακτικό.....Όμως ο δάσκαλός της επέμενε....Της έδωσε οδηγίες για τη μάχη και τελικά η νεαρή πείστηκε...

Η μέρα έφτασε....Η πολεμίστρια στάλθηκε απο τη μια μεριά και ο φόβος από την άλλη....η νεαρή ένιωθε πολύ μικρή μπροστά στο φόβο.... που φαινόταν τεράστιος και άγριος.....

Παρά ταύτα σηκώθηκε...πήγε προς το φόβο....έκανε τρείς βαθειές υποκλίσεις και ρώτησε......<< Μου δίνεις την άδεια να πολεμίσω μαζί σου?.....>>...Ο φόβος απάντησε....<< Σε ευχαριστώ που δείχνεις τόσο σεβασμό και ζητάς την άδεια.....>>

Τότε η νεαρή είπε.....<< Πως μπορώ να σε νικήσω?....>>....τότε ο φόβος απάντησε....<< τα όπλα μου είναι ότι μιλάω γρήγορα και έρχομαι πολύ κοντά στα μούτρα σου.....τότε παραλύεις και κάνεις ότι σου πω....Αν δεν κάνεις ότι σου λέω....δεν έχω δύναμη.....Μπορείς να με ακούσεις....μπορείς να με σεβαστείς....ακόμη και να σε πείσω.....αλλά αν δεν κάνεις ότι σου λέω....δεν θα έχω καμία δύναμη........>>

Με αυτό τον τρόπο η νεαρή πολεμίστρια έμαθε πως να νικάει τον φόβο.....

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και στη δική μας ζωή....Πρέπει να αναπτύξουμε ένα είδος σεβασμού για τις νευρώσεις μας....κάποια κατανόηση για το πως τα συναισθήματα μας έχουν τη δύναμη να μας κάνουν να τρέχουμε γύρω γύρω.....

Ως άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να σταματήσουμε να βλάπτουμε τον εαυτ'ο μας και τους άλλους....Με όπλο την επίγνωση μπορούμε να δούμε τα πράγματα τη στιγμή που εμφανίζονται.....με όπλα την κατανόηση μας μπορούμε να μάθουμε να μην ενδίδουμε στην αλυσιδωτή αντίδραση που κάνει τα πράγματα να μεγενθύνονται , φτάνοντας συχνά σε ακραίες καταστάσεις......

Ο τρόπος είναι να μάθουμε να σταματάμε λίγο....να μην κάνουμε παρορμητικά τα ίδια και τα ίδια....απλά το να σταματάμε αντί να γεμίζουμε αμέσως το χώρο, είναι μια εμπειρία που μας μεταμορφώνει.....περιμένοντας αρχίζουμε να συνδεόμαστε με τη θεμελιώδη μας ανησυχία καθώς και με το θεμελιώδες μας ανοιχτό χώρο.....

Το αποτέλεσμα είναι ότι έτσι παύουμε να προξενούμε κακό....αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας διεξοδικά και να τον σεβόμαστε επίσης.....Οτιδήποτε μπορεί να εμφανιστεί....οτιδήποτε μπορεί να έρθει στο σπίτι μας.....μπορούμε να βρούμε το οτιδήποτε να στρογγυλοκάθεται στον καναπέ του σαλονιού μας και να μην φρικάρουμε....Έτσι μπαίνουμε σε μια διαδικασία ετοιμότητας και ευγενικής αυτοσυνείδησης....Αυτή η διαδικασία μας συνδέει με τον καρπό της μη βίας....που δεν είναι άλλος από τη θεμελιώδη ευεξία του σώματος ....της ομιλίας και του νού μας....

Η ευεξία του σώματος είναι σαν ένα βουνό....Συμβαίνουν πολλά σε ένα βουνό..... Έχει χλάζι και δυνατούς ανέμους.....βροχή και χιόνια...ο ήλιος καίει...τα σύννεφα τρέχουν....κάποιοι αφήνουν τα σκουπίδια τους και κάποιοι άλλοι τα καθαρίζουν.....

Πολλά πράγματα συμβαίνουν πάνω σε ένα βουνό....αλλά αυτό στέκεται πάντα εκεί....Εάν δούμε ολοκληρωτηκά τον εαυτό μας ...ανακαλύπτουμε μια ακινησία του σώματος που μοιάζει με εκείνη του βουνού.....Δεν είμαστε πιά υπερκινητικοί....δεν ξύνουμε  το αυτί μας....δεν το βάζουμε στα πόδια.....

Μια εντελώς καλή σχέση με τον εαυτό μας έχει ως αποτέλεσμα να είμαστε ήσυχοι και ήρεμοι....Αυτό βέβαια δεν συμαίνει ότι δεν τρέχουμε ή δεν χοροπηδάμε....σημαίνει ότι δεν είμαστε παρορμητικοί......

Η ευεξία της ομιλίας είναι σαν ένα λαούτο χωρίς χορδές.....ακόμη και χωρίς χορδές το μουσικό όργανο φανερώνει αυτό που είναι....αυτή είναι μια εικόνα της ομιλίας μας σε καλή κατάσταση......αυτό δεν σημαίνει πως δεν προσπαθούμε συνεχώς να πάρουμε τον έλεχνο...ότι προσπαθούμε σκληρά να μην πούμε κάτι λάθος.....Σημαίνει ότι ο λόγος μας είναι ευθύς και πειθαρχημένος....δεν αρχίζουμε την ακατάσχετη φλυαρία απλά επειδή δεν μιλάει κανείς άλλος και γινόμαστε νευρικοί....Δεν κουτσομπολεύουμε.....

Τα έχουμε ακούσει όλα......μας έχουν παινέψει....μας έχουν προσβάλλει.....γνωρίζουμε τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε καταστάσεις όπου όλοι είναι θυμωμένοι και σε άλλες όταν όλοι είναι γαλήνιοι...μέσα στον κόσμο είμαστε σαν στο σπίτι μας....γιατί είμαστε σαν στο σπίτι μας με τον εαυτό μας....οπότε δεν πρέπει να προστρέχουμε το στόμα μας από νευρικότητα ή αμηχανία.....ή συνήθεια...Έχουμε δαμάσει την ομιλία μας και όταν μιλάμε πρόκειται για επικοινωνία....Δεν χαραμίζουμε το δώρο της ομιλίας εκφράζοντας τις νευρώσεις μας......

Η ευεξία του νού είναι σαν μια καθάρια ορεινή λίμνη χωρίς κύματα....όταν η λίμνη δεν έχει κύματα...τα πάντα στο νερό είναι ορατά....όταν είναι ταραγμένο δεν βλέπουμε τίποτα.....

Η ακίνητη λίμνη δίχως κυματισμό είναι μια εικόνα του νού μας σε ηρεμία....Στην κατάσταση αυτή ο νούς μας είναι γεμάτος από τέτοια απεριόριστη φιλία για όλη τη σαβούρα που υπάρχει στο βυθό της λίμνης....που δεν νοιώθουμε την ανάγκη να ανακατώσουμε τα νερά ώστε να μην αναγκαζόμαστε να βλέπουμε τι υπάρχρι εκεί.....

Για να μην βλάπτουμε απαιτήται να παραμείνουμε σε εγρήγορση....ξυπνητοί.....Ένα μέρος της εγρήγορσης έχει να κάνει με το να κατεβάζουμε ταχύτητα....να επιβραδύνουμε ώστε να είμαστε έτοιμοι σε θέση να παρατηρούμε τι λέμε και τι κάνουμε.....

Όσο περισσότερο γινόμαστε μάρτυρες των συναισθηματικών αλυσιδωτών μας αντιδράσεων και καταλαβαίνουμε πως λειτουργούν....τόσο ευκολότερα είναι να κάνουμε πίσω....να συγκρατηθούμε.....

Έτσι το να παραμένουμε αφυπνησμένοι.....σε εγρήγορση....να επιβραδύνουμε και να παρατηρούμε τον εαυτό μας γίνεται ένας τρόπος ζωής.......

ΠΕΜΑ ΤΖΟΝΤΡΟΝ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΒΑΤΟΝ

2011