~ * Ο γκιώνης * ~

-Γκιών, γκιών!...

φωνάζει ο γκιώνης.

Ο γκιώνης είναι πουλί....

Είναι νυχτοπούλι...

Πετά στα δέντα...βλέπει το φεγγάρι και φωνάζι...

-Γκιών, γκιών.....

Θυμάμαι όταν είμασταν μικρά μας είχε πεί η μαμά μου την ιστορία του Γκιώνη....όπως τη θυμότανε κι εκείνη όταν της την είχαν πεί σαν ήταν μικρή.....

Ήταν κάποτε λέει..... δυο αδέρφια.Ο Αντώνης και ο Γιώργης.Ο Γιώργης μια μέρα έχασε τα ζώα που είχαν.

Γυρνώντας σπίτι είπε στον αδερφό του το χαμό τους κι εκείνος πάνω στο θυμό του,μετά από λογομαχία τον σκότωσε .

Όταν κατάλαβε τί έκανε  έκλαψε τόσο πολύ…χτυπιόταν.....φώναζε.....

Έκλαιγε τόσο πολύ μετανιωμένος για την πράξη του......για ασήμαντη αφορμή.......

Μετανιωμένος…παρακαλούσε το Θεό να του αφαιρέσει την άδικη πια ζωή του......

Εκείνος,ακούγοντας το κλάμα του,τον μεταμόρφωσε σε πουλί…τον γκιώνη .....εκ του Αντώνης.....

Ακόμη και σήμερα… λένε …ότι ο γκιώνης κλαίει κι οδύρεται....και ψάχνει για τον αδερφό του.....

Απο το αφλαβητάριο της πρώτης δημοτικού 

εκδοσεις Λιβάνη