~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά..... Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
~ * Αρμός - Άνεμοι και παλίρροιες * ~
Άνεμοι και παλίρροιες μας πνίξανε, μικρό μου
και σε ακτές μας ρίξανε ερωτοναυαγούς.
Άνεμοι και παλίρροιες μας πήραν, ακριβό μου
και τα όνειρά μας γείρανε σε στρώματα ουρανούς.
Τα δακρυσμένα μάτια μου πολλοί τα είπανε βροχή
όλοι στο σώμα μείνανε κανείς δεν είδε την ψυχή.
Άνεμοι και παλίρροιες μας βγάλανε, ακριβό μου
σε κάτι ακατοίκητα νησιά του πουθενά
Άνεμοι και παλίρροιες μας γέλασαν, μικρό μου
μας είπαν για τ' αθάνατα, μας πήγαν στα θνητά....
και σε ακτές μας ρίξανε ερωτοναυαγούς.
Άνεμοι και παλίρροιες μας πήραν, ακριβό μου
και τα όνειρά μας γείρανε σε στρώματα ουρανούς.
Τα δακρυσμένα μάτια μου πολλοί τα είπανε βροχή
όλοι στο σώμα μείνανε κανείς δεν είδε την ψυχή.
Άνεμοι και παλίρροιες μας βγάλανε, ακριβό μου
σε κάτι ακατοίκητα νησιά του πουθενά
Άνεμοι και παλίρροιες μας γέλασαν, μικρό μου
μας είπαν για τ' αθάνατα, μας πήγαν στα θνητά....
~ * Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί. * ~
Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας
Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ χοῦμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ χοῦμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.
Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Καποτε θα εγκαταλειψω ολες τις προσδοκιες μου για να γεννηθει
ενας λογος αληθινος
οι νυχτες μου αγρυπνησαν πανω στο στηθος των αγαλματων
κι εξαφνα ενας τρελος φωναζε κι εβγαινε ο κουκος του φεγγαριου
ειμαι λυπημενος σαν μια μικρη αρρωστη που της αρνηθηκαν τον
κηπο
και φυσικα ερχοταν απο πολυ μακρια οπως καθε κινδυνος
ενω το γελιο της γυναικας κελαρυζε απαλα σαν βυζαντινο
τροπαιο
παιδικες ικεσιες γραμμενες στον ανεμο
ω λησμονια.........
Nα σε καρφώσουν στο σταυρό ή να σταυρωθείς
πάνω σ'αυτό το τίποτα που υπήρξες
είναι ο ίδιος δρόμος, έρημος κι ακατανόητος,
ανάμεσα στα λιγοστά δέντρα και τη νύχτα που κατεβαίνει.
Τι ζητούσαν, λοιπόν, σε τι είχα φταίξει,
εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω,
κυνηγημένος πάντα, που να βρείς καιρό, έτσι έμεινα εύπιστος
κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.
Ενω απο το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο
η πιο δική μου ζωή.
Εκείνη τη νύχτα άδειασα τόσο,
που όταν μου πέταξαν το μαχαίρι
δε βρήκε πουθενά να καρφωθεί.
πάνω σ'αυτό το τίποτα που υπήρξες
είναι ο ίδιος δρόμος, έρημος κι ακατανόητος,
ανάμεσα στα λιγοστά δέντρα και τη νύχτα που κατεβαίνει.
Τι ζητούσαν, λοιπόν, σε τι είχα φταίξει,
εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν ότι δεν μπόρεσα να μεγαλώσω,
κυνηγημένος πάντα, που να βρείς καιρό, έτσι έμεινα εύπιστος
κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.
Ενω απο το βάθος, μακριά, με κοίταζε σαν ξένο
η πιο δική μου ζωή.
Εκείνη τη νύχτα άδειασα τόσο,
που όταν μου πέταξαν το μαχαίρι
δε βρήκε πουθενά να καρφωθεί.
Τάσος Λειβαδίτης
~ * Firestorm Γέννησης Star στο Active Galaxy Centaurus A * ~
Θυμίζοντας διαφαινόμενη σύννεφα βροχής σε μια θυελλώδη ημέρα, σκοτεινά σοκάκια της σκόνης σταυρωτό το γιγαντιαίο ελλειπτικό γαλαξία Centaurus Α. παγχρωματικός όραμα του Hubble, που εκτείνεται από την υπεριώδη μέσω σχεδόν υπέρυθρα μήκη κύματος, αποκαλύπτει την έντονη λάμψη των νέων, μπλε αστρικά σμήνη και μια γεύση από τις περιοχές που συνήθως επισκιάζεται από τη σκόνη. Η διαστρεβλωμένη μορφή της δίσκο Κενταύρου Α του φυσικού αερίου και η σκόνη είναι αποδείξεις για ένα παρελθόν σύγκρουσης και συγχώνευσης με έναν άλλο γαλαξία. Η προκύπτουσα κρουστικά κύματα προκαλούν τα αέρια νέφη υδρογόνου για τη συμπίεση, προκαλώντας θύελλα του νέου σχηματισμού αστεριών. Αυτές είναι ορατές στο κόκκινες κηλίδες σε αυτό το Hubble close-up. Σε απόσταση μόλις πάνω από 11 εκατομμύρια έτη φωτός, Κενταύρου A περιέχει την πλησιέστερη ενεργό γαλαξιακό πυρήνα στη Γη. Το κέντρο είναι το σπίτι για μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που εκτοξεύει πίδακες υψηλής ταχύτητας αερίου στο διάστημα, αλλά ούτε οι υπερμεγέθεις ή τα αεριωθούμενα αεροπλάνα είναι ορατά σε αυτή την εικόνα. Η εικόνα αυτή ελήφθη τον Ιούλιο του 2010 με την Wide κάμερα Πεδίο του Hubble 3. Το Hubble Space Telescope, Τηλεσκόπιο είναι ένα έργο της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Goddard της NASA Space Flight Center διαχειρίζεται το τηλεσκόπιο. Η Space Telescope Science Institute (STScI) διεξάγει Hubble εργασίες της επιστήμης. STScI λειτουργεί για τη NASA από την Ένωση των Πανεπιστημίων για την Έρευνα στην Αστρονομία, Inc, στην Ουάσιγκτον, DC Για εικόνες και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα ευρήματα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα:
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
~ * Νανοσωλήνες της καρδιάς * ~
Ενας αγώγιμος «επίδεσμος» από νανοσωλήνες άνθρακα μπορεί να αναπλάσει το μυοκάρδιο, σύμφωνα με προκαταρκτικές μελέτες του Πανεπιστημίου Μπράουν της Βοστόνης.
Ο «επίδεσμος» αυτός είναι ουσιαστικά ένα πλακίδιο, φτιαγμένο από μικροσκοπικές συστοιχίες σωματιδίων άνθρακα που αναδιπλώνονται σχηματίζοντας έναν σωλήνα ο οποίος έχει ηλεκτρική αγωγιμότητα και μιμείται την επιφάνεια του φυσικού ιστού.
Κατά τη διάρκεια ενός εμφράγματος, τμήματα της καρδιάς σταματούν να οξυγονώνονται, με αποτέλεσμα να νεκρώνουν ιστοί και νευρικά κύτταρα που επιτρέπουν στην καρδιά να συνεχίζει να χτυπάει δυνατά και ρυθμικά. Οι ιστοί αυτοί δεν μπορούν να αναπλαστούν μόνοι τους, διαταράσσοντας έτσι το ρυθμό των χτύπων της καρδιάς, αποδυναμώνοντάς την και ενίοτε προκαλώντας και άλλο έμφραγμα.
Ο Τόμας Γουέμπστερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπράουν και συντάκτης της μελέτης, λέει πως η δουλειά του είναι ξεχωριστή, επειδή δεν εξετάζει μόνο τα μυϊκά κύτταρα που πάλλονται, αλλά και τα νευρικά κύτταρα που τα βοηθούν να συσπώνται και τα ενδοθηλιακά κύτταρα που στοιχίζουν τα αιμοφόρα αγγεία τα οποία κατευθύνονται από και προς την καρδιά. Το γεγονός πως ο επίδεσμος βοήθησε στην ανάπλαση και των τριών τύπων κυττάρων, που λειτουργούν αλληλεξαρτώμενα μέσα στην καρδιά, δείχνει πως ο νέος ιστός είναι παρόμοιος με τον προϋπάρχοντα.
Ο Τζεφ Καρπ, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Αναγεννητικής Θεραπείας της Βοστόνης, λέει πως είναι εντυπωσιασμένος με την ιδέα του Γουέμπστερ. Ομως προειδοποιεί πως η μέθοδος είναι ακόμα σε προκαταρκτικό στάδιο. «Θα περάσει κάποιος καιρός μέχρι να μάθουμε τις πραγματικές δυνατότητές της» λέει, γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα αρκετές δοκιμές.
Ο επίδεσμος νανοσωλήνων του Γουέμπστερ είναι μόνο μία από τις πολλές μεθόδους που μελετώνται αυτήν την περίοδο για την επιδιόρθωση του μυοκάρδιου ιστού. Πολλές συμπεριλαμβάνουν την τοποθέτηση βλαστοκυττάρων που έχουν συλλεχθεί από τον ασθενή ή την εμφύτευση μυϊκού ιστού που έχει ληφθεί από τα βλαστοκύτταρα.
Η ομάδα του Γουέμπστερ προσπαθεί τώρα να βελτιώσει τη σύνθεση των υλικών για να γίνουν όσο πιο πιστά γίνεται στον φυσικό ιστό. Αλλοι επιστήμονες έχουν δείξει πως μια τέτοια κατασκευή μπορεί να δημιουργήσει μια φυσική «σκαλωσιά» η οποία στηρίζει την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση των ιστών. Το επόμενο στάδιο της έρευνας θα αφορά τη μέθοδο εγκατάστασης του επιδέσμου, ο οποίος θα τυλίγεται και θα μεταφέρεται στην καρδιά μέσω καθετήρα.
Φυσικά, οι ερευνητές πρέπει να κάνουν πολλές δοκιμές πριν χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία αυτή σε ασθενείς. Σε αντίθεση με άλλα υλικά που χρησιμοποιούνται στην ανάπλαση ιστών, οι νανοσωλήνες άνθρακα δεν διασπώνται φυσικά στο ανθρώπινο σώμα έπειτα από κάποιο διάστημα. «Η ιδέα είναι πως ο ιστός θα αναπτυχθεί γύρω από τους νανοσωλήνες άνθρακα και έπειτα θα συνεχίσει να παρέχει ηλεκτρική διέγερση στην καρδιά», εκτιμά ο Γουέμπστερ.
Για να αποφύγει τις σχετικές ρυθμιστικές καθυστερήσεις, ο Γουέμπστερ λέει πως μπορεί να δοκιμάσει την τεχνική πρώτα σε κατοικίδια ζώα. Σήμερα, τα εμφράγματα είναι συνήθως θανατηφόρα για αυτά, λέει ο Γουέμπστερ, και «η θεραπεία των κατοικίδιων θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να λανσάρουμε την τεχνολογία αυτή γρηγορότερα».
© 2011 Technology Review
~ * 28 Ιουνίου * ~
1914 - Ο Αρχιδούκας της Αυστρίας Φραγκίσκος Φερδινάνδος δολοφονείται στο Σεράγεβο από το Σέρβο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Η ενέργεια αυτή έγινε η αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
1980 - Πρώτη πτήση αεροπλάνου που κινείται με ηλιακή ενέργεια, πρόκειται για το αεροσκάφος "Γκοσάμερ Πέγκουιν" με χειριστή τον Μακ-Γκρήντυ.
http://el.wikipedia.org
~ * Με το λύχνο του άστρου * ~
Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!
Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν
Τ' αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν
που να βρώ την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!
Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
καθώς εχιόνιζε απ' το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας
κι ανάβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες
εκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλατάνου λεβέντικου
και μια σημαία πλατάγιαζε ψηλά γη και νερό
που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
μα όλος ο κόπος τ' ουρανού
όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
πρωί στα πόδια του βουνού
τώρα σαν από στεναγμό θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει.
Τώρα η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκαλιάρικα
πιάνει και σβήνει ένα ένα τα λουλούδια επάνω της
μες στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
από λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια.
Ο που ξέρει εληνικά
Σταμάτα μου την αστραπή
ν' ανάψω ένα τσιγάρο
και πες του σύννεφου να πει
πως θα 'ρθω να σε πάρω.
Μου 'φυγε ένα συννεφάκι
πάει τη λύπη στα βουνά
ψάχνει να βρει ένα σπιτάκι
στο πάντα και στο πουθενά.
Ο που ξέρει ελληνικά
πέντε κι έξι έντεκα
κι ο που ξέρει μόρτικα
δύο αλλ' αλλιώτικα.
Θα κλείσω μια θα κλείσω δυο
την απαλάμη των χαδιών,
θα κλείσω δυο θα κλείσω τρεις
την τύχη κι άμε να την βρεις.
Στήνει καρτέρι ο κεραυνός
χώρια να μας πετύχει
μα είναι μεγάλος ο ουρανός
και τοσοδούλα η τύχη.
Ο που ξέρει ελληνικά
πέντε κι έξι έντεκα
κι ο που ξέρει μόρτικα
δύο αλλ' αλλιώτικα.
Της αγάπης αίματα
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Το παράπονο
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
Ω, να σπάσουν οι πέτρες
Ω να σπάσουν οι πέτρες να λυγίσουνε τα θυμωμένα σίδερα,
ο αφρός να φτάσει ως την καρδιά ζαλίζοντας τα θεριεμένα μάτια.
Η θύμηση να γίνει ένα κλαδάκι δυόσμου αμάραντο
κι από τη ρίζα του να ορμήσουν άνεμοι γιορτής.
Εκεί να γείρουμε το μέτωπο, τ' αστραφτερά μας πράγματα
να 'ναι κοντά στην πρώτη απλοχεριά του πόθου,
η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας.
Ήμερα να χτυπάει στις φλέβες ο παλμός της γης.
Οδυσσέας Ελύτης
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
~ * Ελπιδοφόρα μελέτη για τη θεραπεία της αιμοφιλίας * ~
Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια νέου τύπου μέθοδο γενετικής «επιδιόρθωσης», με την οποία κατάφεραν να θεραπεύσουν τη νόσο της αιμοφιλίας (ή αιμορροφιλίας) σε πειραματόζωα ποντίκια, διευρύνοντας έτσι τη γκάμα των ασθενειών που μπορούν δυνητικά να αντιμετωπιστούν μέσω «χειραγώγησης» των γονιδίων και προσφέροντας ελπίδες ότι στο μέλλον οι αιμοφιλικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να θεραπευτούν.
www.zougla.gr
~ * Τα πουλιά ακολουθούν κανόνες… γραμματικής * ~
Ίσως οι άνθρωποι τελικά δεν είναι οι μόνοι που ξέρουν από γραμματική και συντακτικό. Σύμφωνα με μία νέα πρωτοποριακή ιαπωνική επιστημονική έρευνα ακόμα και τα πουλιά, έστω κι αν δεν έχουν ουσιαστικά ή ρήματα, φαίνεται πως χρησιμοποιούν κανόνες γραμματικής και συντακτικού όταν τιτιβίζουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)