Στα βάθη της Ανατολής,
στο χάραμα του κόσμου,
πνοή αγέρα φύσηξε,
και ήρθες πάλι εδώ μου…………
Στα βαθυγάλανα νερά,
σε αιώνιους καταρράκτες,
σε ωκεανούς των αστεριών,
μέσα από τους πρώτους φράχτες………..
Τώρα που όλα στη σειρά,
μπήκανε μια για πάντα,
βγαίνω απ’ τον λαβύρινθο,
τις πόρτες όλες κλείνω…………
Τι πόνο κρύβουν τα μάτια σου,
τι μοναξιά και θλίψη,
κι ο χτύπος της καρδιάς σου πως,
είναι έτοιμος να σβήσει???..........
Πως???.......τι έγινε ???...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου