~ * ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΡΑΝΟΣ - Π. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ & Σ. ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΑΘΙΟΥ * ~

Πες ότι είδα μια λάμψη
Πες μ' οδήγησε μια αστραπή
Κι όλα γύρω μου έχουν αλλάξει
Κι απ' το τέλος γυρνώ στην αρχή
Πες μ' οδήγησε μια αστραπή

Όπου κι αν πας να θυμάσαι
Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς
Όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι
Θα 'χεις λόγο για να ξεκινάς
όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

Όταν μου φεύγει το θάρρος
Σε θυμάμαι να χαμογελάς
Το χαμόγελο γίνεται φάρος
Και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς
Σε θυμάμαι να χαμογελάς

Στίχοι - Μουσική: Σταμάτης Χατζηευσταθίου **
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός-Σταμάτης Χατζηευσταθίου**
Οπτικοποίηση: Στέλλα Δενδηλιάρη *
Άλμπουμ: Σαν των ανθρώπων τις φωνές **

~ * Αποστολή στις ζώνες «Βαν Άλλεν» * ~

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης η εκτόξευση δύο δίδυμων δορυφόρων, οι οποίοι έχουν ως αποστολή να μελετήσουν τις ζώνες ακτινοβολίας, «Βαν Άλλεν».

Θωρακισμένες με παχιές πλάκες αλουμινίου, οι δίδυμες «Συσκευές Εξερεύνησης Καταιγίδων Ζώνης Ακτινοβολίας» (RBSP), όπως είναι το προσωρινό τους όνομα, καλούνται να διαπιστώσουν πως ο Ήλιος επηρεάζει τις συγκεκριμένες ζώνες που βρίσκονται έξω από την ατμόσφαιρα της Γης και οι οποίες κρατούνται σε ασφαλή απόσταση λόγω του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη.

Οι δύο ζώνες ακτινοβολίας εκτείνονται χιλιάδες χιλιόμετρα στο Διάστημα, με την εσωτερική να ξεκινά σε απόσταση μόλις 1.000 χλμ. από το έδαφος και την εξωτερική να ολοκληρώνεται σε απόσταση περίπου 60.00 χλμ. μακριά από την επιφάνεια της Γης.

Οι ζώνες «Βαν Άλλεν» θεωρούνται εξαιρετικά επικίνδυνες για τους δορυφόρους και τις επανδρωμένες αποστολές, καθώς κατακλύζονται από σωματίδια που προέρχονται από τον Ήλιο, τα οποία και παγιδεύονται λόγω του ηλεκτρικού φορτίου τους από το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Υπό κανονικές συνθήκες οι ζώνες αυτές παραμένουν πολύ πάνω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τους δορυφόρους που κινούνται σε χαμηλή τροχιά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι παραμορφώνονται και διαστέλλονται στη διάρκεια ηλιακών καταιγίδων, αποτελώντας έναν εν δυνάμει κίνδυνο για τους δορυφόρους και τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές.

 

 Οι ζώνες πήραν το όνομά τους από τον Αμερικανό επιστήμονα, Τζέιμς Βαν Άλλεν, ο οποίος της ανακάλυψε το 1958. Το παρόν στην εκτόξευση έδωσε η κόρη του, Σάρα Βαν Άλλεν, καθώς ο ίδιος άφησε την τελευταία του πνοή το 2006, σε ηλικία 91 ετών.

 Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας

 http://www.zougla.gr/kosmos/article/apostoli-stis-zones-van-alen

~ * ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ - Μάριος Φραγκούλης * ~

~ * Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο..........* ~

~ * Αυτο ως σύμβολο : Η φύση των loopy ταξίδια συνείδησης μέχρι ίδιους τους επιστήμονες μελετούν * ~

Με τον Tom Siegfried11 Φεβρουαρίου 2012

ΜΕΓΈΘΥΝΣΗ

Αυτό το κείμενο είναι μέρος της απομυθοποίησης των Νου , μια ειδική έκθεση σχετικά με τη νέα επιστήμη της συνείδησης. Οι επόμενες δόσεις θα εμφανίζονται στα ζητήματα 25ης Φλεβάρη και 10 Μαρτίου του Science News.

Όταν Francis Crick αποφάσισαν να ακολουθήσουν επιστημονική σταδιοδρομία στην έρευνα, επέλεξε ειδικότητα του με την εφαρμογή της Είχε παρατηρήσει ότι του άρεσε να κουτσομπολιά για δύο καυτά θέματα ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1940 "τεστ κουτσομπολιά.» - Τη μοριακή βάση για την κληρονομικότητα και τα μυστήρια του εγκεφάλου. Αποφάσισε να αντιμετωπίσει μόρια βιολογία πρώτα. Από το 1953, με συνεργάτη του James Watson (και με τη βοήθεια των δεδομένων από τον ανταγωνιστή Rosalind Franklin), Crick είχε εντοπίσει τη δομή του μορίου του DNA, για την ίδρυση της θεμέλια για τη σύγχρονη γενετική.

Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να δοκιμάσετε τη διαδρομή και δεν λαμβάνονται στρέψει την προσοχή του στον εγκέφαλο - ειδικότερα, το αίνιγμα της συνείδησης.

Κατά την πρώτη, Crick πιστεύεται ότι τα μυστήρια της συνείδησης θα μπορούσε να λυθεί με μια εντυπωσιακή εικόνα, παρόμοια με τον τρόπο που το DNA διπλής έλικας δομή εξήγησε τους μηχανισμούς της κληρονομικότητας. Αλλά μετά από λίγο κατάλαβε ότι η συνείδηση ​​θέτει ένα πολύ δυσκολότερο πρόβλημα. Κατανόηση του DNA ήταν πιο εύκολο γιατί εμφανίστηκε στην ιστορία της ζωής νωρίτερα? Η διπλή έλικα πρότυπο για αντιγραφή του γενετικού σηματοδότησε την αρχή της εξέλιξης όπως την ξέρουμε. Η συνείδηση, από την άλλη πλευρά, εκπροσωπούμενη αποκορύφωμα της εξέλιξης, το αποτέλεσμα των αιώνων της ολοένα αυξανόμενης πολυπλοκότητας στην βιοχημική επεξεργασία των πληροφοριών.

"Η απλότητα της διπλής έλικας ... μάλλον πηγαίνει πίσω κοντά στην προέλευση της ζωής, όταν τα πράγματα έπρεπε να είναι απλή," είπε ο Crick σε μια συνέντευξη του 1998. "Δεν είναι σαφές θα υπάρχει ένα παρόμοιο πράγμα στον εγκέφαλο."

Στην πραγματικότητα, έχει γίνει αρκετά σαφές ότι η αποκρυπτογράφηση συνείδηση ​​σίγουρα θα είναι πιο δύσκολο από ό, τι περιγράφει τη δυναμική του DNA. Crick ίδιος πέρασε πάνω από δύο δεκαετίες προσπαθούν να ξετυλίξουν το αίνιγμα συνείδηση, που εργάζονται σε αυτό πεισματικά μέχρι το θάνατό του το 2004. Συνεργάτης του, νευροεπιστήμονας Christof Koch του Caltech, συνεχίζει το έργο τους, ακόμη και σήμερα, όπως και δεκάδες άλλοι επιστήμονες ακολουθήσουν μια παρόμοια διάταξη - για τον προσδιορισμό των βιολογικών διεργασιών που αποτελούν τη συνείδηση ​​και να εξηγήσουν πώς και γιατί αυτές οι διεργασίες παράγουν την υποκειμενική αίσθηση της ταυτότητας επίμονη, η αυτογνωσία και την ενότητα της εμπειρίας, και η «συνειδητοποίηση της αυτογνωσίας" ότι οι επιστήμονες και φιλόσοφοι έχουν αναρωτηθεί για καιρό, συζητήθηκε και μερικές φορές ακόμη και προσπάθησαν να εξηγήσουν.

Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει καταφέρει να την ικανοποίηση οποιονδήποτε άλλο. Ναι, έχουν υπάρξει εξελίξεις: Η κατανόηση του πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Εντοπισμός, σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου, η νευρική δραστηριότητα που συνοδεύει ορισμένες συνειδητή αντίληψη. Εκτιμώντας τις λεπτές διακρίσεις μεταξύ ευαισθητοποίηση, την προσοχή και υποκειμενικές εντυπώσεις. Αλλά ακόμα με όλη αυτή την εξέλιξη, η συνείδηση ​​πρόβλημα παραμένει δημοφιλής στις λίστες των προβλημάτων που θα μπορούσαν ποτέ να λυθεί.

Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί το πρόβλημα συνείδησης είναι εγγενώς παρόμοιο με ένα άλλο διάσημο πρόβλημα που στην πραγματικότητα έχει αποδειχθεί άλυτο: εξεύρεση μιας αυτο-συνεπές σύνολο αξιωμάτων για την συναγωγή όλων των μαθηματικών. Δεδομένου ότι η αυστριακή logician Kurt Gödel απέδειξε οκτώ δεκαετίες πριν, δεν υπάρχει τέτοια αξιωματικό σύστημα είναι δυνατόν? Οποιοδήποτε σύστημα τόσο περίπλοκο όπως αριθμητική περιέχει δηλώσεις αλήθεια που δεν μπορεί να αποδειχθεί μέσα στο σύστημα.

Απόδειξη του Γκέντελ προέκυψε από εμπεριστατωμένες γνώσεις για τη αυτοαναφορική φύση των μαθηματικών καταστάσεων. Έδειξε πώς ένα σύστημα που αναφέρεται στην ίδια δημιουργεί παράδοξα που δεν μπορούν να επιλυθούν λογικά - και έτσι σε ορισμένες ερωτήσεις δεν μπορεί κατ 'αρχήν να απαντηθεί. Συνείδηση, κατά κάποιο τρόπο, είναι στην ίδια λογική βάρκα. Στον πυρήνα της, η συνείδηση ​​είναι αυτοαναφορική ευαισθησία, το αίσθημα του εαυτού της ύπαρξής του. Είναι η ίδια η συνείδηση ​​που προσπαθεί να εξηγήσει τη συνείδηση.

Αυτο-αναφορά, βρόχων ανάδρασης, παράδοξα και απόδειξη του Γκέντελ όλα παίζουν κεντρικό ρόλο στην προβολή της συνείδησης αρθρώνεται από Ντάγκλας Hofstadter το 2007 το βιβλίο του I Am a Strange Loop . Hofstadter είναι (μεταξύ άλλων) ένας επιστήμονας υπολογιστών, και βλέπει μέσα από τους φακούς συνείδηση ​​άγνωστα στους περισσότερους νευροεπιστήμονες. Στα μάτια του, δεν είναι τόσο παράξενο να συγκρίνετε τα μαθηματικά και αριθμοί για το μυαλό και τη συνείδηση. Μαθηματικά είναι, μετά από όλα, ανησυχεί βαθύτατα με τη λογική και η λογική - η ουσία της σκέψης. Μαθηματικά παράδοξα, επισημαίνει Hofstadter, να ανοίξει "βαθιά ερωτήματα σχετικά με τη φύση του συλλογισμού - και ως εκ τούτου για την φευγαλέα φύση της σκέψης -. Και, επομένως, σχετικά με τη μυστηριώδη φύση του ανθρώπινου μυαλού ίδια"

Εισάγετε τον βρόχο

Ειδικότερα, Hofstadter καταλαμβάνει την διορατικότητα του Γκέντελ ότι ένας μαθηματικός τύπος - μια δήλωση σχετικά με έναν αριθμό - από μόνη της μπορεί να εκπροσωπείται από έναν αριθμό. Έτσι, μπορείτε να πάρετε τον αριθμό που περιγράφει ένα τύπο και εισάγετε τον αριθμό αυτό στον τύπο, η οποία στη συνέχεια γίνεται μια δήλωση για τον εαυτό του. Μια τέτοια αυτοαναφορική δυνατότητα εισάγει μια ορισμένη "loopiness" σε μαθηματικά, Hofstadter σημειώσεις, κάτι σαν το περίφημο εκτύπωσης Escher του δεξιού χεριού κατάρτιση ενός αριστερού χεριού, το οποίο με τη σειρά του αντλεί το δεξί χέρι. Αυτή η "παράξενη loopiness" στα μαθηματικά πρότεινε να Hofstadter ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην ανθρώπινη σκέψη.

Έτσι, όταν ο ίδιος το βιβλίο του με τίτλο "I Am a Strange Loop," Hofstadter δεν σημαίνει ότι ήταν προσωπικά loopy, αλλά ότι η έννοια του ατόμου - μια επίμονη ταυτότητα, ένα «εγώ», που συνοδεύει αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν συνείδηση - είναι ένας βρόχος ενός ορισμένου είδους. Είναι ένας βρόχος ανάδρασης, όπως το κύκλωμα που μετατρέπει έναν ψίθυρο σε μια στριγκλιά αυτί-piercing, όταν το μικρόφωνο ψιθύρισε μέσα είναι πολύ κοντά στο μεγάφωνο εκπέμπει τον ήχο.

Αλλά η συνείδηση ​​είναι κάτι περισσότερο από απλώς ένα συνηθισμένο βρόχο ανάδρασης. Είναι ένα παράξενο loop, το οποίο περιγράφει Hofstadter ως βρόχος μπορεί να αντιληφθεί τα πρότυπα στο περιβάλλον του και την ανάθεση κοινή συμβολική σημασία για αρκετά παρόμοια πρότυπα. Μια ακουστική βρόχος παράγει κανένα σύμβολα, μόνο θόρυβος. Ένα ανθρώπινο εγκέφαλο, αν και, μπορεί να εκχωρήσει σε σύμβολα μοτίβα. Αν και τα πρότυπα των τελείες σε μια οθόνη τηλεόρασης είναι μόνο τελείες σε ένα κουνούπι, σε ένα πρόσωπο, τα ίδια σύμβολα προκαλούν τελείες, όπως ποδοσφαιριστές, παρουσιαστές talk show ή NCIS παράγοντες. Οι πλημμύρες των πρώτων αισθητηριακές αντιλήψεις σκανδάλη δεδομένα που εμπίπτουν στις κατηγορίες που ορίζονται από «σύμβολα που ξεχωρίζουν για την αφηρημένη κανονικότητες στον κόσμο," Hofstadter ισχυρίζεται. Ανθρώπινο εγκέφαλο δημιουργούν τεράστια ρεπερτόρια από αυτά τα σύμβολα, τα οποία παρέχουν το «δικαίωμα να εκπροσωπεί φαινόμενα απεριόριστη πολυπλοκότητα και έτσι να στρίψει πίσω και να τους καταπιεί ένα περίεργο μέσω βρόχου."

Ίδια η συνείδηση ​​συμβαίνει όταν ένα σύστημα με τέτοια ικανότητα δημιουργεί μια υψηλότερου επιπέδου σύμβολο, ένα σύμβολο για την ικανότητα να δημιουργήσει σύμβολα. Αυτό το σύμβολο είναι ο εαυτός. Η Συνείδηση ​​Ι.. "Εσείς και εγώ είμαστε αντικατοπτρισμούς ότι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους", γράφει ο Hofstadter.

Αυτή η αυτο-δημιουργείται σύμβολο του εαυτού λειτουργεί μόνο στο επίπεδο των συμβόλων. Δεν έχει καμία πρόσβαση στις λειτουργίες των νευρικών κυττάρων και των νευροδιαβιβαστών, η μικροσκοπική μηχανή ηλεκτροχημική νευροβιολογικές ζωή. Τα σύμβολα που προβλέπει η συνείδηση ​​δεν φαίνονται πολύ όπως το πραγματικό πράγμα, τον τρόπο ένα χάρτη του Τέξας μεταφέρει τίποτα από το γρασίδι και χώμα και άσφαλτο και τούβλα που καλύπτουν το φυσικό έδαφος.

Και ακριβώς όπως ένα χάρτη του Τέξας παραμένει εντυπωσιακά σταθερή κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών - αυτό δεν αλλάζει με κάθε νέα λακκούβα στο δρόμο Ντάλας - ανθρώπινη αυτο-ταυτότητα παραμένει σταθερή στη διάρκεια μιας ζωής, παρά τις συνεχείς αλλαγές στο μικροοικονομικό επίπεδο των πρωτεϊνών και κυττάρων. Ως ένα άτομο μεγαλώνει, ωριμάζει, οι αλλαγές σε πολλά λεπτά τρόπους, την ταυτότητα του συνειδητό εαυτό παραμένει άθικτο, όπως και το Τέξας παραμένει Τέξας, ακόμη και ως νέα ουρανοξύστες άνοδο στις πόλεις, αγροκτήματα αναπτύσσονται διάφορες καλλιέργειες και το Red River αλλάζει μερικές φορές το όριο με Οκλαχόμα λίγο .

Αν η συνείδηση ​​ήταν απλώς ένας χάρτης, ένα βολικό σύμβολο συντόμευσης για μια σύνθετη νευροβιολογική χάος της σηματοδότησης, ίσως δεν θα ήταν τόσο δύσκολο να το καταλάβω. Αλλά μυστήρια του πολλαπλασιάζονται, διότι το σύμβολο που παράγεται από το να κάνει το πράγμα που συμβολίζει. Είναι σαν αριθμούς Gödel 's που αναφέρονται σε τύπους που αντιπροσωπεύουν αλήθειες σχετικά με τους αριθμούς? Αυτή η αυτο-referentialism δημιουργεί αναπάντητα ερωτήματα, άλυτα προβλήματα.

Ένα τυπικό παράδειγμα μιας τέτοιας παράδοξο Gödelian είναι η ακόλουθη φράση: Αυτή η πρόταση δεν μπορεί να είναι αλήθεια.

Είναι αλήθεια ότι η πρόταση; Προφανώς όχι, γιατί λέει ότι δεν είναι αλήθεια. Αλλά περιμένετε - τότε είναι αλήθεια. Εκτός από το ότι δεν μπορεί να είναι. Αυτο-αναφορική προτάσεις φαίνεται να έχουν και οι δύο τρόποι - ή ούτε τον τρόπο.

Και έτσι αντιληπτικών συστημάτων σε θέση να συμβολίζουν - αυτοαναφορική μυαλό - δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με την κατανόηση των τμημάτων που συνθέτουν τους. Απλά περιγράφει πώς ηλεκτρικά φορτία ταξιδεύουν κατά μήκος των νευρικών κυττάρων, πόσο μικρά μόρια πηδούν από το ένα κύτταρο στο άλλο, όπως το πώς σηματοδότηση στέλνει μηνύματα από το ένα μέρος του εγκεφάλου στο άλλο - όλα αυτά δεν εξηγεί τη συνείδηση ​​περισσότερο από ό, γνωρίζοντας το αγγλικό γράμμα αλφαβήτου με επιστολή ( και ακόμη και οι κανόνες της γραμματικής), θα σας πω την έννοια της ποίησης του Σαίξπηρ.

Hofstadter δεν υποστηρίζουν, βέβαια, ότι όλη η βιοχημεία και κυτταρική επικοινωνία είναι άνευ σημασίας. Παρέχει τον μηχανισμό αντίληψης και συμβολίζει που κάνει το παράξενο loop της συνείδησης είναι δυνατόν. Είναι απλά ότι η συνείδηση ​​δεν θα ασχοληθεί με τα μόρια και τα κύτταρα? Να αντεπεξέλθει με τις ελπίδες τις σκέψεις και τα συναισθήματα, τους φόβους και, ιδέες και επιθυμίες. Ακριβώς όπως οι αριθμοί μπορεί να αντιπροσωπεύει την πολυπλοκότητα όλων των μαθηματικών (συμπεριλαμβανομένων των αριθμών), ένας εγκέφαλος μπορεί να αντιπροσωπεύουν την πολυπλοκότητα της εμπειρίας (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου η ίδια). Απόδειξη του Gödel έδειξε ότι τα μαθηματικά είναι "ατελής"? Περιέχει αλήθειες που δεν μπορεί να αποδειχθεί. Και η συνείδηση ​​είναι μια αλήθεια από ένα είδος που δεν μπορεί να κατανοήσει μέσα σε ένα σύστημα των μορίων και των κυττάρων και μόνο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η συνείδηση ​​δεν μπορεί ποτέ να γίνει κατανοητό - εργασία του Gödel δεν υπονομεύουν την ανθρώπινη κατανόηση των μαθηματικών, το εμπλούτισε. Και έτσι η συνειδητοποίηση ότι η συνείδηση ​​είναι αυτοαναφορική θα μπορούσε επίσης να εγκαινιάσει μια βαθύτερη κατανόηση του τι σημαίνει η λέξη - τι συμβολίζει.

Πληροφορίες χειριστή

Είδαν ως ένα σύμβολο, η συνείδηση ​​είναι πάρα πολύ όπως και πολλές από τις άλλες μεγάλες ιδέες της επιστήμης. Ένα άτομο δεν είναι τόσο πολύ ένα πράγμα ως μια ιδέα, ένα σύμβολο για την απόλυτη συστατικά της ύλης, και τη σύγχρονη φυσική κατανόηση των ατόμων έχει σχεδόν καμία ομοιότητα με την αρχική σύλληψη στο μυαλό των αρχαίων Ελλήνων που τους όνομα. Ακόμα γονίδιο Francis Crick έκανε από το DNA αποδείχθηκε να είναι πολύ πιο ασαφές από την «μονάδα της κληρονομικότητας" φαντάστηκε ο Γκρέγκορ Μέντελ κατά τον 19ο αιώνα. Η τελευταία νομισματοκοπία της λέξης γονιδίου για να περιγράψει τέτοιες μονάδες καιρό παρέμεινε ένα σύμβολο? αρχές του 20ου αιώνα πειράματα γενετιστές μπορούν να συμπεράνουμε πολλά για τα γονίδια, αλλά κανείς δεν είχε πραγματικά μια ιδέα για το τι ένα γονίδιο που ήταν.

«Κατά μία έννοια οι άνθρωποι ήταν εξίσου ασαφής σχετικά με το τι γονίδια που ήταν τη δεκαετία του 1920, δεδομένου ότι είναι τώρα για τη συνείδηση," δήλωσε ο Crick το 1998. "Είναι ήταν ακριβώς η ίδια. Οι περισσότεροι επαγγελματίες στον τομέα, η οποία ήταν βιοχημεία την εποχή εκείνη, σκέφτηκε ότι ήταν ένα πρόβλημα που ήταν πολύ νωρίς για να αντιμετωπίσει. "

Αποδείχθηκε ότι με τα γονίδια, φυσική εφαρμογή τους δεν πειράζει τόσο πολύ όσο την αποθήκευση και επεξεργασία πληροφοριών ότι τα γονίδια που ασχολούνται μέσα DNA είναι στην ουσία ένα χάρτη, που περιέχει τους κωδικούς που επιτρέπουν ένα σύνολο μορίων που θα μεταγραφούν σε άλλα απαραίτητα για τη ζωή . Είναι πολύ πιο εύκολο να κάνει ένα εκατομμύριο αντίτυπα του χάρτη του Τέξας από το να κάνει ένα εκατομμύριο Texases? Γενετική χαρτογράφηση του DNA δύναμη είναι το μυστικό που κάνει τον πολλαπλασιασμό της ζωής στη Γη. Ομοίως, η συνείδηση ​​είναι βαθιά ασχολούνται με την παρουσίαση πληροφοριών (με σύμβολα) και τη θέση ότι οι πληροφορίες μαζί για να κάνουν αίσθηση του κόσμου. Είναι πληροφορίες του εγκεφάλου δυνάμεις επεξεργασίας που επιτρέπουν το μυαλό στον εαυτό συμβολίζουν.

Koch πιστεύει ότι η επικέντρωση σε πληροφορίες που θα μπορούσε να οξύνει την κατανόηση της επιστήμης της συνείδησης. Η ικανότητα ενός εγκεφάλου να βρείτε μοτίβα σε εισροές από τα αισθητηριακά δεδομένα, να στέλνουν σήματα πέρα ​​δώθε για να ενσωματώσουν όλα τα δεδομένα σε μια συνεκτική εικόνα της πραγματικότητας και να προκαλέσει τις κατάλληλες απαντήσεις όλα φαίνεται να είναι διαδικασίες που θα μπορούσαν να ποσοτικοποιηθούν και ίσως ακόμη εξηγηθεί με τα μαθηματικά που περιγράφει πώς λειτουργεί πληροφορίες.

"Τελικά πιστεύω ότι το βασικό πράγμα που έχει σημασία είναι οι πληροφορίες," λέει ο Koch. "Έχετε αυτές τις αιτιώδεις αλληλεπιδράσεις και μπορούν να ποσοτικοποιηθούν με τη θεωρία πληροφοριών. Κάπως εκτός αυτής της συνείδησης πρέπει να φτάσει "Μια αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της άποψης είναι ότι η συνείδηση ​​δεν ενδιαφερόμαστε για το είδος των πληροφοριών επεξεργαστές κάνουν όλες τις εργασίες του -. Είτε νευρικά κύτταρα ή τρανζίστορ.

"Δεν είναι η ουσία από την οποία το μυαλό σας γίνεται», λέει ο Koch. "Είναι ό, τι αντιπροσωπεύει αυτό το πράγμα ότι είναι συνειδητή, και αυτό μας λέει ότι πολλά άλλα συστήματα θα μπορούσε να είναι πάρα πολύ συνειδητή."

Ίσως, στο τέλος, θα είναι η δυνατότητα να δημιουργήσετε αλάνθαστο χαρακτηριστικά της συνείδησης σε κάποια πράγματα, εκτός από ένα βιολογικό εγκέφαλο που θα σηματοδοτήσει την επιτυχία στην αναζήτηση για μια εξήγηση. Αλλά είναι αμφίβολο ότι πειραματικά εκθέτοντας συνείδηση, όπως δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο θα εκτοπίσει την πίστη της ανθρωπότητας στη δική της υπεροχή. Οι άνθρωποι πάντα θα είναι πιθανώς πιστεύουν ότι το μόνο που μπορεί να είναι το παράξενο loop της ανθρώπινης συνείδησης που κάνει το γύρο πάνε κόσμο ».

«Είμαστε ... επιστήσει εννοιολογικών ορίων γύρω από οντότητες που αντιλαμβάνονται εύκολα, και με τον τρόπο αυτό να χαράξει ό, τι μας φαίνεται να είναι πραγματικότητα», έγραψε ο Hofstadter. "Το« εγώ »που δημιουργούμε για τον καθένα από εμάς είναι ένα τυπικό παράδειγμα μιας τέτοιας αντιληπτή ή εφευρέθηκε πραγματικότητα, και το κάνει τόσο καλή δουλειά για να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά μας ώστε να γίνει το κομβικό σημείο γύρω από το οποίο ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να περιστρέφεται. " Διαβάστε το χαρακτηριστικό Laura Sanders για συνείδηση, "εμβλήματα της Συνείδησης."

http://www.sciencenews.org/view/feature/id/337947/title/Self_as_Symbol

~ * Απομυθοποίησης των Νου * ~

Ένα τριών-μέρος σειράς για την επιστημονική αγώνα για να εξηγήσει το συνειδητό εαυτό

Συνείδηση ​​έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη πρόκληση για τους επιστήμονες, αλλά και νέους τρόπους για τη μελέτη του εγκεφάλου μπορεί να δώσει τελικά μια βαθύτερη κατανόηση. Science News περιγράφει τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τη συνείδηση ​​σε αυτό το μέρος των τριών ειδική έκθεση. | Διαβάστε το δοκίμιο και χαρακτηριστικά.
Michael Μόργκενστερν

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ καλός στο να υπολογίζει τα πράγματα, εκτός για τον εαυτό του.

Σκεφτείτε το. Ένας εγκέφαλος μπορεί να εκλεπτυσμένη αιτιολογία πρέπει να είναι πολύ περίπλοκη - τόσο περίπλοκη που θα λάβει ένα ακόμη πιο εξελιγμένο εγκέφαλο για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί. Αλλά ένα ακόμα πιο εξελιγμένο εγκέφαλο θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβω. Καθώς ο εγκέφαλος παίρνει πιο έξυπνη και πιο έξυπνη, και ως εκ τούτου όλο και πιο πολύπλοκες, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να εξηγηθεί πώς λειτουργεί. Ο εγκέφαλος δεν μπορεί ποτέ να καλύψουν τη διαφορά. Ανθρώπινοι εγκέφαλοι είναι καταπληκτικές συσκευές, απλά δεν είναι αρκετά εκπληκτικό για να εξηγήσει όλες τις εκπληκτικές ικανότητες τους.

Στην πραγματικότητα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει καταλάβει πολλά για το πώς λειτουργεί. Μεγάλο μέρος της μοριακής και κυτταρικής μηχανήματα που διέπουν τη σκέψη και τη μάθηση και τη μνήμη, ακόμα και συγκίνηση, έχει περιγράφονται λεπτομερώς στην επιμελημένη. Αλλά ανατομής τα μηχανήματα δεν επέτρεψε στους επιστήμονες να πω γιατί το μηχάνημα έχει μια επίμονη αίσθηση του εαυτού του, πώς δημιουργεί την αίσθηση της αυτο-επίγνωση (και ακόμη και η συνειδητοποίηση της αυτογνωσίας) ότι οι άνθρωποι γενικά αναφέρονται ως συνείδηση.

Για χιλιετίες, οι φιλόσοφοι έχουν καταπιαστεί με συνείδηση, προσπαθώντας να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ του μυαλού και του σώματος ή να δείχνουν ότι μια τέτοια διάκριση είναι απατηλή. Όμως, μόνο στην παρούσα χιλιετία οι επιστήμονες που ασχολούνται με αυτά τα επιχειρήματα με σοβαρό τρόπο, που είναι εξοπλισμένα με σημαντικά επιστημονικά δεδομένα.

Science News νευροεπιστήμη συγγραφέας Laura Sanders έχει διερευνήσει τις τελευταίες προσπάθειες από τους ερευνητές συνείδηση ​​να απομυθοποιήσει το μυαλό και την έκθεση με τα πορίσματά της σε τρία μέρη σειρά. Ο απολογισμός της περιγράφει πώς συνείδηση, μακριά από τους νευροεπιστήμονες θεωρούνται ως ένα θέμα ταμπού, έχει τελικά αναδειχθεί ως ένα νόμιμο χώρο της επιστημονικής έρευνας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται, και οι θεωρητικοί έχουν αρχίσει μετασχηματισμό της συνείδησης εξηγήσεις από φιλοσοφικές σε ποσοτικές έννοιες και εξισώσεις.

Ένα κοινό νήμα που συνδέει πολύ θεωρητικοποίηση συνείδηση ​​είναι ο ρόλος των πληροφοριών. Χρησιμοποιώντας τα μαθηματικά της θεωρίας πληροφοριών, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να πάρετε μια λαβή για πιθανούς τρόπους μέτρησης της συνείδησης, πράγμα που καθιστά ευκολότερο τον εντοπισμό και ίσως, κάποια μέρα, πιο εύκολο να δημιουργήσουν σε ένα μη βιολογικό σύστημα επεξεργασίας πληροφοριών. Η προοπτική μιας συνειδητής υπολογιστή μπορεί να είναι τρομακτικό για τους οπαδούς του Terminator ταινίες (ή, για τους ηλικιωμένους, Κολοσσός: Το πρόγραμμα Forbin ). Αλλά παρ 'όλα αυτά θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν μια συνειδητή μηχανή θα είναι αρκετά περίπλοκο να καταλάβω για τον εαυτό της πώς λειτουργεί. Tom-Siegfried, Αρχισυντάκτης

http://www.sciencenews.org/view/feature/id/338083/title/Demystifying_the_Mind

~ * Τα παλαιότερα ακάρεα σε κεχριμπάρι ανακαλύφθηκε * ~

230-εκατομμυρίων ετών απολιθώματα σπρώξετε προς τα πίσω την ημερομηνία της ρητίνης 

διατηρημένα αρθρόποδα

Τα ακάρεα θα μπορούσε να δώσει στους ανταγωνιστές για Survivor ένα τρέξιμο για το παιχνίδι-show τα χρήματά τους.

Δύο από τα μικροσκοπικά πλάσματα, παγιδευμένοι σε απολιθωμένο ρετσίνι δέντρων, συνθλίψει το ρεκόρ για αρχαία πορτοκαλί διατηρημένα αρθρόποδα, μια ομάδα που περιλαμβάνει πλάσματα σκαθάρια, πεταλούδες, αράχνες και τις γαρίδες. Σε 230 εκατομμύρια χρόνια παλιά, τα απολιθώματα άκαρι είναι περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια μεγαλύτερα από τα προηγούμενα ευρήματα, και δείχνουν ότι η βασική προσχέδιο του σώματος ακάρεα »μπορεί να κατασκευαστεί για να ξεγελάσει, βγάλει από τη μέση και να διαρκέσει περισσότερο.

"Οι δεινόσαυροι έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα ακάρεα δεν έχουν μεταβληθεί σημαντικά," λέει ο David Grimaldi του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη. "Φόρμα το σώμα τους είναι αρκετά παρόμοιο με αυτό που βλέπουμε σε ακάρεα της χοληδόχου σήμερα."
Η ομοιότητα αυτή είναι κάπως περίεργο δεδομένου ότι η Γη ήταν εντελώς διαφορετική 230 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν τα περισσότερα φυτά ήταν φτέρες, ο Ατλαντικός Ωκεανός δεν υπάρχουν και πτερόσαυροι κρουαζιέρα τους ουρανούς. Οι Τριαδικού περιόδου ακάρεα, ωστόσο, μοιάζει ακριβώς σαν τη σημερινή τους συγγενείς τους: Έχουν κατά διαστήματα φορείς, στοματικών piercing και τα πόδια με bristling "featherclaws," Grimaldi και οι συνεργάτες του αναφέρουν σε απευθείας σύνδεση 27η Αυγ στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών .

Τα ακάρεα φαίνεται να έχουν προβεί σε σημαντικές προσαρμογές, ωστόσο, ότι η προσφορά τροφίμων τους. Σε αντίθεση με τις σύγχρονες ακάρεα της χοληδόχου, τα οποία ως επί το πλείστον γιορτή για ανθοφόρα φυτά (μερικές φορές σχηματίζοντας ανώμαλο αυξήσεις στα φύλλα), οι Τριαδικού αυτά chowed σε ένα πιο πρωτόγονο είδος του πρασίνου: κωνοφόρα. Η ομάδα Grimaldi ανακάλυψε τα δύο νέα είδη ακάρεων, ένα Triasacarus fedelei και η άλλη Ampezzoa triassica , πνιγμένα στα σταγονίδια του κεχριμπαριού από ένα τώρα-εκλείψας είδη δέντρων κώνου που φέρουν. Το κεχριμπάρι που πραγματοποιήθηκε επίσης τα απομεινάρια μιας μύγας.

Τα χρυσά σφαιρίδια είναι περίπου το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού. Τα πλάσματα είναι ορατό μόνο μέσα από ένα μικροσκόπιο, όπως μικροσκοπικές κηλίδες που αμαυρώνουν σαφήνεια το απολιθωμένο ρετσίνι του. "Μπορείτε να δείτε αυτά τα μικρά πλάσματα σε όλες τις ζωντανές δόξα τους - είναι πραγματικά αρκετά εκπληκτικό», λέει ο Michael Engel paleoentomologist του Πανεπιστημίου του Κάνσας στο Lawrence.

Ασβεστόλιθος και σχιστόλιθος μπορεί να κρατήσει επίσης αρθρόποδα απολιθώματα, αλλά κεχριμπάρι επιτρέπει στους ερευνητές να ρίξουμε μια πιο στενή ματιά. "Η διατήρηση λεπτομέρεια σε αυτά τα ακάρεα είναι άλματα καλύτερα από ό, τι άλλες Τριαδικό αρθρόποδα," λέει ο Engel. "Στην πραγματικότητα, άλματα είναι μια συγκρατημένη περιγραφή. Η διαφορά στη διατήρηση είναι ένα τεράστιο χάσμα. "

Η ομάδα πήρε μέσα από την αρχαία ιζήματα στο Δολομίτης Άλπεις της βορειοανατολικής Ιταλίας σε αναζήτηση της dollops ρητίνη, στη συνέχεια πήρε δύο χρόνια για να εξετάσει 70.000 σταγονίδια κεχριμπάρι, όστρακα και θραύσματα. Μόνο τρεις στεγάζεται αρθρόποδα. "Με αυτή την ανακάλυψη, προφανώς είμαστε όλοι ζεστό και έτοιμο να πάει πίσω και οθόνη με πολλά άλλα," λέει ο Grimaldi.

Αρθρόποδα είναι η πιο ποικιλόμορφη ομάδα πλάσματα στη Γη, που αποτελούν περισσότερο από το 50 τοις εκατό όλων των γνωστών ειδών. Είναι ένα από τα βασικά καταγωγές της ζωής, λέει ο Engel. "Ό, τι μπορούμε να κάνουμε για να κατανοήσουμε καλύτερα τι οδήγησε σε επιτυχίες και τις αποτυχίες τους μπορεί να μας πει πώς θα διαμορφωθεί ο πλανήτης στο παρελθόν και πώς είστε διαμόρφωση του πλανήτη σήμερα», λέει.

Με Meghan RosenWeb έκδοση : τη Δευτέρα 27 Αυγούστου, 2012

http://www.sciencenews.org/view/generic/id/343296/title/Oldest_mites_in_amber_discovered

~ * Νέοι Φωτονικοί Αισθητήρες στην ανίχνευση μαγνητικών πεδίων * ~

O διεθνής οργανισμός Optical Society of America (OSA) στον

 απολογισμό του για το έτος 2011, επέλεξε να συμπεριλάβει

 ανάμεσα στις πιο σημαντικές, νέες ανακαλύψεις στην

 Φωτονική, πρόσφατα επιστημονικά αποτελέσματα της 

ερευνητικής ομάδας του  Δρ. Σταύρου Πισσαδάκη, Ερευνητή

 Β' Βαθμίδας του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ

 (ΙΗΔΛ) του ΙΤΕ. Τα επιστημονικά αποτελέσματα αυτά 

αφορούν στην ανάπτυξη Μαγνητο-ευαίσθητων Φωτονικών

 Διατάξεων σε Μικροδομημένες Οπτικές Ίνες, όπως αυτά

 δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στα διεθνούς κύρους

 περιοδικά Optics Express και Optics Letters, ενώ επιπλέον

 προβλήθηκαν και από τις παγκόσμιες επιστημονικές 

οργανώσεις Society of Photo-Optical Instrumentation

 Engineers (SPIE) και Materials Research Society (MRS).

Η συγκεκριμένη καινοτόμος τεχνολογία των Μαγνητο-

ευαίσθητων Φωτονικών Διατάξεων αποτελεί καρπό

 πολύχρονης επιστημονικής  προσπάθειας του Εργαστηρίου

 Φωτονικών Υλικών και Διατάξεων του ΙΗΔΛ, ενώ το

 μεγαλύτερο μέρος της πειραματικής εργασίας έφερε σε

 πέρας ο διδακτορικός φοιτητής Alessandro Candiani σε

 συνεργασία με την επιστημονική συνεργάτιδα Δρ. Μαρία

 Κωνσταντάκη. Σημαντικός εξωτερικός συνεργάτης στην

 ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας ήταν ο Δρ. Walter

 Margulis, από το ερευνητικό ίδρυμα ACREO το οποίο έχει

 έδρα την Σουηδία, η ερευνητική ομάδα του οποίου σχεδίασε

 και κατασκεύασε την μικροδομημένη οπτική ίνα η οποία

 χρησιμοποιήθηκε στα εν λόγω πειράματα.

Οι μικρο-δομημένες οπτικές ίνες αποτελούν ένα εξελιγμένο

 είδος γυάλινων, οπτικών καλωδίων, των οποίων το μήκος

 διατρέχουν μικροσκοπικά κανάλια διαμέτρου μερικών

 εκατομμυριοστών του μέτρου και τα οποία κανάλια μπορούν

 να διηθηθούν με υγρά και αέρια υλικά, αλληλεπιδρώντας

 άμεσα με το φως το οποίο διαδίδεται μέσα σε αυτές. Το

 πεδίο των Μικροδομημένων οπτικών ινών έχει αναδυθεί τα

 τελευταία 15 χρόνια, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα

 πεδία της Φωτονικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, 

προσφέροντας πλειάδα λύσεων σε προβλήματα μεταφοράς

 και διαχείρισης οπτικής πληροφορίας, βιο-αισθητήρων και

 πηγών λέιζερ υψηλής ισχύος. Αντίστοιχα, η τεχνολογία των

 Μαγνητορευστών αφορά σε σύνθετα, αδιαφανή υγρά τα 

οποία εμπεριέχουν μαγνητικά νανο-σωματίδια, με εφαρμογές

 στην διαστημική και αμυντική τεχνολογία, στα συστήματα

 ήχου, όπως επίσης στον διαχωρισμό βιο-υλικών και

 ανίχνευση πρωτεϊνών και ιών. Τα Μαγνητορευστά υπό την

 επίδραση μαγνητικού πεδίου, αποκτούν το σχήμα του 

εφαρμοζόμενου πεδίου και συμπεριφέρονται σχεδόν σαν

 στερεά υλικά, επιτρέποντας την εύκολη μετακίνηση και

 οπτική διαχείριση τους.

Η ερευνητική ομάδα του Σταύρου Πισσαδάκη, συνδύασε τα

 πλεονεκτήματα των δύο παραπάνω «ασύμβατων»

 τεχνολογιών αιχμής για να αναπτύξει υβριδικές μικρο-

φωτονικές διατάξεις, οι οποίες επιδεικνύουν νέες

 δυνατότητες ανίχνευσης και αλληλεπίδρασης του μαγνητικού

 πεδίου με το φως, εντός μίας μικροδομημένης οπτικής ίνας

 με διάμετρο διπλάσια από ότι μία ανθρώπινη τρίχα. Η 

αλληλεπίδραση των Μαγνητορευστών με το φως το οποίο 

διαδίδεται μέσα στις μικροδομημένες οπτικές ίνες, οδήγησε

 στην πραγμάτωση νέων διατάξεων αισθητήρων με μοναδικές

 ικανότητες ανίχνευσης μαγνητικού πεδίου όπως επίσης

 κίνησης και ροής υγρών σε μικροσκοπικό επίπεδο.

Ενδεικτικά, η ερευνητική ομάδα του Εργαστηρίου των

 Φωτονικών Υλικών και Διατάξεων έχει ήδη αναπτύξει και

 εξελίξει διατάξεις ευαίσθητων μικρο-αισθητήρων οι οποίοι

 μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαγνητόμετρα δορυφόρων

, σε μετασχηματιστές ρεύματος μεγάλης ισχύος και στην

 παρακολούθηση μαγνητικών βαλβίδων και relay. Πρόσφατα,

 εκμεταλλευόμενοι τις πλείστες δυνατότητες της εν λόγω

 φωτονικής τεχνολογίας οι A. Candiani και Σ. Πισσαδάκης

 ανέπτυξαν σε εργαστηριακό επίπεδο, έναν νέου τύπου

 αισθητήρα πίεσης και διάτμησης, ευρείας δυναμικής

 περιοχής, με άμεση εφαρμογή στην ανίχνευση καταπονή

σεων δερματικού ιστού σε τεχνητά ανθρώπινα μέλη και σε

 κλίνες αποκατάστασης εξελκώσεων κατάκλισης. Η ομάδα

 του ΙΤΕ-ΙΗΔΛ εργάζεται τώρα προς την κατεύθυνση

 ανάπτυξης συστημάτων ολοκληρωμένων αισθητήρων

, εδραιώνοντας το πρωτόκολλο σχεδιασμού «Εργαστήριο-

εντός-της-ίνας» (Lab-in-fibre), συμπτύσσοντας βιοχημικές

 μετρήσεις σε μικροσκοπικό επίπεδο. Σε ένα τέτοιο

 πρωτόκολλο θα χρησιμοποιούνται βιο-τροποποιημένα

 μαγνητορευστά για την ανίχνευση μικροβίων και ιών ακόμα

 και σε δείγματα όγκου λίγων νανο-λίτρων, διευρύνοντας τις

 πιθανές εφαρμογές της τεχνολογίας των Μαγνητο-

ευαίσθητων  Φωτονικών Διατάξεων Μικροδομημένων

 οπτικών ινών σε δύσκολα προβλήματα, τεχνολογικής αιχμής

 στους τομείς της Ιατρικής, Ιατροδικαστικής, και Ασφάλειας.

Για περισσότερες πληροφορίες:

Σταύρος Πισσαδάκης, Ερευνητής Β’ Βαθμίδας,

Εργαστήριο Φωτονικών Υλικών και Διατάξεων, ΙΗΔΛ-ΙΤΕ,

Τηλ.: 2810391348,

Email: pissas@iesl.forth.gr

Website: http://www.iesl.forth.gr/users/pmdl/

http://www.sciencenews.gr/index.php/%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE/26-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/734-%CE%9D%CE%AD%CE%BF%CE%B9-%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%91%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CF%89%CE%BD

~ * Επιδιορθωτικοί μηχανισμοί βλαβών του DNA * ~

Πρόσφατη έρευνα στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και

 Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ, τα αποτελέσματα της οποίας

 δημοσιεύονται στοProceedings of National Academy of 

Sciences, USA,οδήγησε στην αποκάλυψη ότι ένας από τους

 πλέον σημαντικούς μηχανισμούς επιδιόρθωσης βλαβών του

 DNA έχει επίσης καθοριστικό ρόλο στη φυσιολογική

 ανάπτυξη των θηλαστικών.

Το DNA εκτίθεται αδιάκοπα σε πλήθος γενοτοξικών

 παραγόντων που προσβάλλουν την εύθραυστη δομή του

 παρεμποδίζοντας ζωτικές λειτουργίες του κυττάρου. Τα

 κύτταρα απαντούν στις βλάβες του DNA ενεργοποιώντας

 πρωτεΐνες που εξειδικεύονται στην επιδιόρθωση γενετικών

 βλαβών στο DNA. Στα θηλαστικά, ένας από τους πλέον

 διαδεδομένους επιδιορθωτικούς μηχανισμούς αφορά στο

 μηχανισμό εκτομής νουκλεοτιδίων (Nucleotide Excision

 Repair, NER).

Η σπουδαιότητα του μηχανισμού NER για τον άνθρωπο

 αποδεικνύεται από μια σειρά σπάνιων συνδρόμων που

 οφείλονται σε εγγενείς μεταλλαγές των πρωτεΐνών του NER.

 Πολλοί ασθενείς με τα συγκεκριμένα σύνδρομα γερνούν

 πρόωρα ενώ άλλοι εμφανίζουν ραγδαία αύξηση της

 συχνότητας εμφάνισης διαφόρων τύπων καρκίνου. Μέχρι

 σήμερα, εξαιτίας του ρόλου του NER στην επιδιόρθωση των

 βλαβών του DNA, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα

 σύνδρομα που προκύπτουν από μεταλλάξεις του NER

 οφείλουν αποκλειστικά την εμφάνιση τους στη σταδιακή

 συσσώρευση των ανεπιδιόρθωτων βλαβών στο DNA των

 κυττάρων.

Χρησιμοποιώντας μια σειρά από γενετικά τροποποιημένα

 ποντίκια που φέρουν βλάβες στον ίδιο το μηχανισμό του NER

 και γερνούν πρόωρα, η ερευνήτρια του ΙΜΒΒ Ειρήνη

 Καμηλέρη μαζί με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας

 στο ΙΜΒΒ-ΙΤΕ Δρ. Γιώργο Γαρίνη, αποκάλυψαν ότι ο

 μηχανισμός NER συμμετέχει πέρα από την επιδιόρθωση των

 βλαβών στο DNA και στην ενεργοποίηση της έκφρασης

 αυξητικών ορμονών που είναι απαραίτητες για τα πρώιμα

 στάδια της ανάπτυξης. Βλάβες σε ορισμένες πρωτεΐνες του

 NER οδήγησαν σε δραματική μείωση των επιπέδων των

 συγκεκριμένων ορμονών, καθυστέρηση της ανάπτυξης,

 πρώιμη γήρανση και το θάνατο.

Τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιεύονται σήμερα

 εμπλέκουν για πρώτη φορά επιδιορθωτικούς μηχανισμούς

 του DNA στους μηχανισμούς ανάπτυξης των θηλαστικών και

 αναμένεται να συμβάλλουν καθοριστικά στην καλύτερη

 κατανόηση των αιτιών που οδηγούν στην εμφάνιση πλήθους

 συνδρόμων. Ειδικά, τα ευρήματα είναι πιθανόν να

 οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για την πρόληψη ή

 την θεραπεία νοσημάτων που σχετίζονται με τη γήρανση και

 το καρκίνο.

http://www.sciencenews.gr/index.php/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/16-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/746-%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-DNA