O Osho έγραψε κάποτε σε ένα βιβλίο του....
Ας υποθέσουμε πως έχουμε στα χέρια μας ένα κλειδί.....δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε το σκοπό του , ούτε πως με τη βοήθεια του μπορεί να αποκαλυφθεί ένας θυσαυρός......Μέσα στο κλειδί δεν υπάρχει καμία κρυμμένη ένδειξη σχετικά με το θυσαυρό.....το ίδιο το κλειδί είναι κλειστό......
Ακόμη κι αν το σπάσουμε .....αν το κόψουμε σε κομμάτια....μπορούμε να δούμε το μέταλλο απο το οποίο είναι φτιαγμένο , μα δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε τίποτε για τη δυνατότητα που είχε το κλειδί αυτό......Υπάρχουν πολλά τέτοια κλειδιά στη ζωή , δυστυχώς όμως εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με αυτά ή τις κλειδαριές τους.......κι αν δεν γνωρίζουμε τίποτε ούτε για τους θυσαυρούς....ούτε για τις κλειδαριές , τότε αυτό που κρατάμε δεν μπορεί να ονομαστεί κλειδί.......
Κλειδί είναι μόνο αυτό που μπορεί να ανοίξει μια κλειδαριά.....αν και έχουμε πειστεί πως είναι άχρηστο, δεν βρίσκουμε το κουράγιο να το πετάξουμε.....σε μια άγνωστη μεριά της καρδιάς εξακολουθεί να υπάρχει η αόριστη ελπίδα ότι κάποτε ....κάποια μέρα ίσως μπορεί να ανοίξει με αυτό......εξακολουθούμε να κουβαλάμε αυτά τα παράξενα κλειδιά, σαν μαγική επίκληση μιας αόριστης ανάμνησης......
Η ανθρώπινη καρδιά εξακολουθεί να τα φυλάει στη μνήμη της.....έτσι οφείλουμε να θυμόμαστε ακόμη κι άν ο άνθρωπος δεν το καταλαβαίνει......κάπου μέσα του αντηχεί μια ηχώ , που του λέει ότι κάποτε υπήρχαν κλειδαριές που άνοιγαν με αυτά τα κλειδιά.......
Η νόηση μπορεί να αρνείτε απόλυτα την υπαρξή της ....όμως η νόηση δεν μπορεί να φτάσει στα βάθη που βρίσκεται αυτή η μνήμη......έτσι παρά τα εμπόδια, τη φαινομενική έλλειψη νοήματος , υπάρχει κάτι που επιζεί.....που παραμένει....που δεν μπορεί να εξαλειφθεί.....Μπορεί να πάρει καινούργια μορφή....όμως συνεχίζεται...Κι αυτό είναι εφικτό μόνο επειδή έχουμε γνωρίσει κάτι, μέσα απο το απέραντο μακρύ μας ταξίδι...άπειρες φορές.....ακόμη κι άν σήμερα μπορεί να μην το θυμόμαστε.......
OSHO
Ας υποθέσουμε πως έχουμε στα χέρια μας ένα κλειδί.....δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε το σκοπό του , ούτε πως με τη βοήθεια του μπορεί να αποκαλυφθεί ένας θυσαυρός......Μέσα στο κλειδί δεν υπάρχει καμία κρυμμένη ένδειξη σχετικά με το θυσαυρό.....το ίδιο το κλειδί είναι κλειστό......
Ακόμη κι αν το σπάσουμε .....αν το κόψουμε σε κομμάτια....μπορούμε να δούμε το μέταλλο απο το οποίο είναι φτιαγμένο , μα δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε τίποτε για τη δυνατότητα που είχε το κλειδί αυτό......Υπάρχουν πολλά τέτοια κλειδιά στη ζωή , δυστυχώς όμως εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με αυτά ή τις κλειδαριές τους.......κι αν δεν γνωρίζουμε τίποτε ούτε για τους θυσαυρούς....ούτε για τις κλειδαριές , τότε αυτό που κρατάμε δεν μπορεί να ονομαστεί κλειδί.......
Κλειδί είναι μόνο αυτό που μπορεί να ανοίξει μια κλειδαριά.....αν και έχουμε πειστεί πως είναι άχρηστο, δεν βρίσκουμε το κουράγιο να το πετάξουμε.....σε μια άγνωστη μεριά της καρδιάς εξακολουθεί να υπάρχει η αόριστη ελπίδα ότι κάποτε ....κάποια μέρα ίσως μπορεί να ανοίξει με αυτό......εξακολουθούμε να κουβαλάμε αυτά τα παράξενα κλειδιά, σαν μαγική επίκληση μιας αόριστης ανάμνησης......
Η ανθρώπινη καρδιά εξακολουθεί να τα φυλάει στη μνήμη της.....έτσι οφείλουμε να θυμόμαστε ακόμη κι άν ο άνθρωπος δεν το καταλαβαίνει......κάπου μέσα του αντηχεί μια ηχώ , που του λέει ότι κάποτε υπήρχαν κλειδαριές που άνοιγαν με αυτά τα κλειδιά.......
Η νόηση μπορεί να αρνείτε απόλυτα την υπαρξή της ....όμως η νόηση δεν μπορεί να φτάσει στα βάθη που βρίσκεται αυτή η μνήμη......έτσι παρά τα εμπόδια, τη φαινομενική έλλειψη νοήματος , υπάρχει κάτι που επιζεί.....που παραμένει....που δεν μπορεί να εξαλειφθεί.....Μπορεί να πάρει καινούργια μορφή....όμως συνεχίζεται...Κι αυτό είναι εφικτό μόνο επειδή έχουμε γνωρίσει κάτι, μέσα απο το απέραντο μακρύ μας ταξίδι...άπειρες φορές.....ακόμη κι άν σήμερα μπορεί να μην το θυμόμαστε.......
OSHO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου