Δελτίο Τύπου, 17 Οκτώβρη του 2012
Παρακολουθώντας ενεργό ηφαιστειακές εκρήξεις πρέπει οπωσδήποτε να γίνει από απόσταση, αλλά μια ομάδα ερευνητών της Καλιφόρνια έχει βρει τον τρόπο για να το κάνετε από την άνεση του σπιτιού. Χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο συνδυασμό επίγειες τηλεσκοπικές έρευνες και αρχειακά στοιχεία, που έχουν συγκεντρωθεί περίπου 40 διαφορετικά στιγμιότυπα από διαχυτικός ηφαιστειακές εκρήξεις και υψηλή ξεσπάσματα θερμοκρασία για μικρό φεγγάρι του Δία, Ιώ, δείχνει λεπτομέρειες τόσο μικρό όσο 100 χιλιόμετρα (60 μίλια) στο φεγγάρι επιφάνεια.
Ιώ, το πιο εσωτερικό φεγγάρι του Δία, είναι ένας τρομερά ενεργό ηφαιστειακό θαυμάτων. Παρά το γεγονός ότι οι πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις έχουν έρθει από το διαστημικό σκάφος, το Galileo Jupiter τροχιά αποστολή έληξε το 2003 και δεν μελλοντική αποστολή ικανή για τη μελέτη Ιώ έχει προγραμματιστεί μέχρι το νωρίτερο, το 2030. Ωστόσο, δεν θα υπάρχει μεγάλο κενό στην παρακολούθηση των ηφαιστείων Io, χάρη στις προσπάθειες των ομάδων όπως αυτή με επικεφαλής τον Franck Marchis , ένας ερευνητής στο Κέντρο Carl Sagan του Ινστιτούτου SETI. Marchis θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα από επίγεια τηλεσκοπική παρακολούθηση της ηφαιστειακής δραστηριότητας στην Ιώ κατά την τελευταία δεκαετία του 2012 σε DPS Συνάντηση στο Ρίνο, Νεβάδα.
Ηφαίστεια στην Ιώ δεν μπορεί να δει απ 'ευθείας από το έδαφος χρησιμοποιώντας την κλασική τηλεσκόπια. Ιώ είναι ένα σχετικά μικρό δορυφόρο (3.600 km ή διάμετρο 2.300 μίλια), σχεδόν το ίδιο μέγεθος με φεγγάρι μας, το οποίο βρίσκεται πολύ πιο μακριά (4,2 φορές η απόσταση μεταξύ της Γης και του ήλιου, έτσι 630 εκατομμύρια χιλιόμετρα ή 390 εκατομμύρια μίλια μακριά). Λόγω του μικρού μεγέθους της προφανή Ιώ, η παρατήρηση των στοιχείων στην επιφάνεια του ήταν ανέκαθεν πέρα από τις δυνατότητες του επίγεια τηλεσκόπια στη Γη.
Για να ξεπεραστεί αυτός ο περιορισμός, οι μηχανικοί και οι επιστήμονες έχουν σχεδιαστεί πλανητικό διαστημόπλοιο να επισκεφθείτε το Δία σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της Ιώ. Το 1979, το Voyager 1 αποκάλυψε ηφαιστειακή δραστηριότητα δυναμική Io από τις πρώτες κοντινές εικόνες της επιφάνειας του, η οποία κατέλαβε παράξενη ηφαιστειακή εδάφη, ενεργό λοφία και hot spots. Το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος παρέμεινε σε τροχιά στο σύστημα Δία 1995 - 2003 και παρατηρήθηκε πάνω από 160 ενεργά ηφαίστεια και ένα ευρύ φάσμα των στυλ έκρηξη. Αρκετοί παρέμειναν εκκρεμή ζητήματα στη μετά-εποχή Galileo, καθώς και η προέλευση και τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη της ηφαιστειακής δραστηριότητας της Ιούς εξακολουθεί να μην είναι ακόμη πλήρως κατανοητή.
Εν τω μεταξύ, οι αστρονόμοι έχουν πλανητικά εργαλεία σχεδιασμένα για να σπάσει το «φράγμα δει" και να βελτιώσει την ποιότητα της εικόνας από τα επίγεια τηλεσκόπια. Η σύγχυση που εισήγαγε τη συνεχή κίνηση της ατμόσφαιρας της Γης μπορεί να διορθωθεί σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιώντας προσαρμοστική οπτική, η οποία παρέχει μια εικόνα με ανάλυση κοντά στο όριο διάθλασης του τηλεσκοπίου. Από το 2001, όλοι οι μεγάλοι 8-10m τηλεσκόπια τάξη είναι εξοπλισμένο με την τεχνολογία αυτή.
"Από την πρώτη μας παρατήρηση του Ιώ το 2001 χρησιμοποιώντας το WM Keck II 10m τηλεσκόπιο από την κορυφή του Mauna Kea στη Χαβάη και το σύστημα του AO, η ομάδα μας έγινε πολύ ενθουσιασμένοι με την τεχνολογία. Επίσης, άρχισε να χρησιμοποιεί AoS στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή, και στο τηλεσκόπιο Gemini North στη Χαβάη. Η τεχνολογία έχει βελτιωθεί με την πάροδο των ετών, και η ποιότητα της εικόνας και τη χρησιμότητα αυτών των μέσων συγκρότημα έχει κάνει μέρος των βασικών σουίτα μέσο για μεγάλα τηλεσκόπια ", είπε ο Marchis.
Από το 2003, χρησιμοποιώντας τα δικά τους προγράμματα παρατηρώντας και αρχειακά στοιχεία, η ομάδα με επικεφαλής τον Marchis έχει συγκεντρώσει περίπου 40 εποχές των παρατηρήσεων του Io στο εγγύς υπέρυθρο. Αυτές οι εικόνες δείχνουν λεπτομέρειες τόσο μικρό όσο 100 χιλιόμετρα (60 μίλια) επί της επιφανείας του δορυφόρου.
Οι παρατηρήσεις τους έχουν αποκαλύψει νέους και ενεργητικός εκρήξεις που ονομάζονται εκρήξεις. Αυτά είναι εύκολα ανιχνεύσιμες από τεράστια θερμική εκπομπή τους σε μικρότερα μήκη κύματος, γεγονός που συνεπάγεται υψηλή θερμοκρασία έκρηξη. Η ομάδα παρατήρησε το ξύπνημα του ηφαιστείου Tvashtar ταυτόχρονα με το διαστημόπλοιο Νέοι Ορίζοντες, το οποίο πέταξε πέρασε τον Δία στο δρόμο της προς τον Πλούτωνα. Από μια συνδυασμένη έρευνα που βασίζεται σε τρία μεγάλα τηλεσκόπια, αναφέρουν ότι η έκρηξη ήταν ανιχνεύσιμο από Απρίλιος 2006-Σεπτέμβριος 2007. Παλαιότερες παρατηρήσεις από το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος και το WM Keck Observatory δείχνουν ότι αυτό το ηφαίστειο που εμφανίζονται στο παρελθόν παρόμοια σιντριβάνι φωτιά εκρηκτικός στυλ που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1999 και διήρκεσε για 15 μήνες. Ομοίως, Pillan, μια δυναμική έκρηξη που ανιχνεύεται με το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος 1996-1999, είχε και πάλι σποραδικές δραστηριότητα τον Αύγουστο του 2007 το οποίο αναφέρθηκε από την ομάδα χρησιμοποιώντας το WM Keck τηλεσκόπιο.
"Η episodicity των σημείων αυτών ηφαίστεια σε τακτική επαναφόρτιση του μάγματος αποθήκευσης θαλάμους", δήλωσε ο Ashley Davies ένα ηφαιστειολόγος στο Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology, και ένα μέλος της μελέτης. "Αυτό θα μας επιτρέψει να μοντελοποιηθεί η διαδικασία έκρηξη και να κατανοήσουν πώς η θερμότητα απομακρύνεται από το βαθύ εσωτερικό της Ιούς από αυτό το ιδιαίτερο ύφος της ηφαιστειακής δραστηριότητας".
Τέσσερις επιπλέον νέοι εκρήξεις εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας συμπεριλαμβανομένης μιας εξαιρετικά ενεργό ηφαίστειο που βρίσκεται σε μια περιοχή που ποτέ δεν είχε έδειξαν δραστηριότητα κατά το παρελθόν (planetocentric συντεταγμένες 17S, 5W) το Μάιο του 2004. Αυτό το νέο και σποραδικές ξέσπασμα είχε συνολική παραγωγή του 10%, η μέση θερμική απόδοση Ιώ, γι 'αυτό ήταν πιο ενεργητικός από Tvashtar το 2001, γεγονός που υποδηλώνει μια πηγή φωτιάς έκρηξη στυλ. Είναι ενδιαφέρον ότι η ομάδα δεν τήρησε καμία «μέγα-έκρηξη" κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, με μια ενεργειακή απόδοση παρόμοια με την έκρηξη στο Surt το 2001, η πιο δραστήρια έκρηξη δει ποτέ στο ηλιακό μας σύστημα. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι εκρήξεις θα πρέπει να είναι εξαιρετικά σπάνιο ή πολύ σποραδική, που διαρκεί για λίγες μέρες.
Η ομάδα και αρκετές ομάδες παρακολουθούν τους άλλους ακόμα ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς. Παρατήρησαν ότι από τον Σεπτέμβριο του 2010, η ηφαιστειακή δραστηριότητα Ιώ υπήρξε σε παγκόσμιο επίπεδο ηρεμίας. Μια ντουζίνα είναι μόνιμη, χαμηλής θερμοκρασίας εκρήξεις που αντιπροσωπεύουν διαχυτικός δραστηριότητα, ακόμα εντοπιστεί σε όλη την επιφάνεια της Ιούς, αλλά οι πρόσφατες παρατηρήσεις του δορυφόρου αποκαλύπτουν την απουσία των νέων φωτεινές εκρήξεις και ξεσπάσματα. Το τελευταίο φαίνεται από την έρευνα ήταν ο εντοπισμός του Loki Patera έκρηξη στις 24 Ιουλίου 2009, ένα ενεργό λίμνη λάβας γνωστό για την επεισοδιακή δραστηριότητα.
"Διαστημόπλοια έχουν μόνο ήταν σε θέση να συλλάβει φευγαλέες ματιές των ηφαίστεια της Ιούς ο Voyager για μερικούς μήνες, Galileo σε λίγα χρόνια, και Νέοι Ορίζοντες λίγες ημέρες. Επίγεια παρατηρήσεις, από την άλλη πλευρά, μπορεί να συνεχίσει να παρακολουθεί τα ηφαίστεια της Ιούς σε μεγάλες χρονικές κλίμακες. Οι πιο τηλεσκόπια κοιτάζοντας Ιώ, η καλύτερη κάλυψη του χρόνου μπορούμε να επιτύχουμε. " Δήλωσε ο Julie Rathbun από Redlands University, ένας πλανητικός επιστήμονας δεν εμπλέκεται άμεσα σε αυτή τη μελέτη, αλλά ο οποίος διεξήγαγε την παρακολούθηση της Ιώ με IRTF-3m τηλεσκόπιο για περισσότερα από 15 χρόνια. "Παρατηρήσεις AO από 8-10m τηλεσκόπια τάξη είναι μια δραματική βελτίωση στην χωρική ανάλυση σε σχέση με προηγούμενες παρατηρήσεις από το έδαφος. Σύντομα δεν θα είναι μόνος τρόπος για μας να παρακολουθεί τα ηφαίστεια της Ιούς, αλλά ο καλύτερος τρόπος. Θα πρέπει να κάνει αυτές τις παρατηρήσεις πιο συχνά . "
Η παρακολούθηση της ηφαιστειακής δραστηριότητας Io θα συνεχίσει να οικοδομήσουμε ένα χρονολόγιο της ηφαιστειακής δραστηριότητας και θερμική διακύμανση των εκπομπών, η οποία θα συμπληρώνεται περαιτέρω με δεδομένα που λαμβάνονται από άλλες αποστολές στο σύστημα του Δία (όπως ο χυμός αποστολή της ESA, ή μια μελλοντική αφιερωμένη Europa ή Ιώ αποστολή). Μέχρι τις αποστολές αυτές, ωστόσο, το έργο της παρακολούθησης ηφαιστειακής δραστηριότητας Io θα είναι από τις μεγάλες, AO-enabled επίγεια τηλεσκόπια.
Η επόμενη γενιά του ΑΟ συστήματα θα παρέχουν μια καλύτερη ποιότητα εικόνας και ανοίξτε το ορατό μήκος κύματος με την πλανητική τους αστρονόμους. Τα συστήματα αυτά είναι σήμερα υπό ανάπτυξη και θα έχουν το πρώτο φως τους κατά τα επόμενα χρόνια. Πολύχρωμο αλλαγές στην επιφάνεια λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας, όπως είναι οι καταθέσεις λοφίο ή πεδία ροή λάβας, θα ανιχνεύονται από το έδαφος.
"Το επόμενο βήμα γίγαντα στον τομέα της πλανητικής αστρονομίας είναι η άφιξη του Giant κατάτμηση τηλεσκόπια Mirror, ως τέτοια Τριάντα Meter Telescope αναμένεται να είναι διαθέσιμα το 2021. Θα παρέχει μια χωρική ανάλυση των 35 χιλιομέτρων στο εγγύς υπέρυθρο, που ισοδυναμεί με την χωρική ανάλυση των παγκόσμιων παρατηρήσεις που ελήφθησαν από το διαστημικό σκάφος Galileo. Όταν επισήμανε στην Ιώ, τα τηλεσκόπια θα προσφέρει το ισοδύναμο του ενός flyby διαστημόπλοιο του δορυφόρου ", δήλωσε ο Marchis.
Ιώ ανακαλύφθηκε από τον Γαλιλαίο, τον Ιανουάριο του 1610, και η ανακάλυψη ανακοινώθηκε σε Αστρικός Αγγελιαφόρος δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1610. Simon Marius ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε Ιώ και τα άλλα δορυφόρους του Γαλιλαίου (Europa, τον Γανυμήδη, την Καλλιστώ), ανεξάρτητα και ταυτόχρονα σε Iovalis Mundus, η οποία δημοσιεύθηκε το 1614. Τα ονόματα των φεγγαριών του Δία, πολλά λάτρεις του θεού Δία, προτάθηκαν από τον Johannes Kepler και προτάθηκε από τον Σ. Marius. Το ηφαιστειακό κέντρο ανιχνεύεται Μάιο του 2004 δεν έχει λάβει ακόμα επίσημη ονομασία.
Οι συνεργάτες της παρουσίασης DPS είναι Franck Marchis του Carl Sagan Center στο Ινστιτούτο SETI, CA και Ashley Davies από το Jet Propulsion Laboratory, Καλιφόρνια. Οι συγγραφείς θα ήθελαν να ευχαριστήσω Christian Marois του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας του Καναδά για την παροχή του υλικού που απαιτείται για την προσομοίωση ΤΜΤ. Μέρη των δεδομένων που προέρχονται από το παρατηρητήριο Keck Αρχείο, το ESO Επιστήμης Αρχείο και το Αρχείο Δίδυμοι Επιστημών. Οι κύριοι ερευνητές αυτών των δημοσίως διαθέσιμων παρατηρήσεων είναι Seran Gibbard από Lawrence Livermore National Laboratory, ο Bruce Macintosh από το Lawrence Livermore National Laboratory, Keith Matthew από το Caltech, Mark Showalter από Ινστιτούτο SETI, Imke de Pater από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Οι συγγραφείς ευχαριστούν τη NASA Outer Planets Ερευνητικό Πρόγραμμα για την στήριξη στο πλαίσιο επιχορήγησης 202844.02.02.01.80 και το Κέντρο για Adaptive Optics, η NSF Κέντρο Επιστήμης και Τεχνολογίας.
Παρακολουθώντας ενεργό ηφαιστειακές εκρήξεις πρέπει οπωσδήποτε να γίνει από απόσταση, αλλά μια ομάδα ερευνητών της Καλιφόρνια έχει βρει τον τρόπο για να το κάνετε από την άνεση του σπιτιού. Χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο συνδυασμό επίγειες τηλεσκοπικές έρευνες και αρχειακά στοιχεία, που έχουν συγκεντρωθεί περίπου 40 διαφορετικά στιγμιότυπα από διαχυτικός ηφαιστειακές εκρήξεις και υψηλή ξεσπάσματα θερμοκρασία για μικρό φεγγάρι του Δία, Ιώ, δείχνει λεπτομέρειες τόσο μικρό όσο 100 χιλιόμετρα (60 μίλια) στο φεγγάρι επιφάνεια.
Ιώ, το πιο εσωτερικό φεγγάρι του Δία, είναι ένας τρομερά ενεργό ηφαιστειακό θαυμάτων. Παρά το γεγονός ότι οι πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις έχουν έρθει από το διαστημικό σκάφος, το Galileo Jupiter τροχιά αποστολή έληξε το 2003 και δεν μελλοντική αποστολή ικανή για τη μελέτη Ιώ έχει προγραμματιστεί μέχρι το νωρίτερο, το 2030. Ωστόσο, δεν θα υπάρχει μεγάλο κενό στην παρακολούθηση των ηφαιστείων Io, χάρη στις προσπάθειες των ομάδων όπως αυτή με επικεφαλής τον Franck Marchis , ένας ερευνητής στο Κέντρο Carl Sagan του Ινστιτούτου SETI. Marchis θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα από επίγεια τηλεσκοπική παρακολούθηση της ηφαιστειακής δραστηριότητας στην Ιώ κατά την τελευταία δεκαετία του 2012 σε DPS Συνάντηση στο Ρίνο, Νεβάδα.
Ηφαίστεια στην Ιώ δεν μπορεί να δει απ 'ευθείας από το έδαφος χρησιμοποιώντας την κλασική τηλεσκόπια. Ιώ είναι ένα σχετικά μικρό δορυφόρο (3.600 km ή διάμετρο 2.300 μίλια), σχεδόν το ίδιο μέγεθος με φεγγάρι μας, το οποίο βρίσκεται πολύ πιο μακριά (4,2 φορές η απόσταση μεταξύ της Γης και του ήλιου, έτσι 630 εκατομμύρια χιλιόμετρα ή 390 εκατομμύρια μίλια μακριά). Λόγω του μικρού μεγέθους της προφανή Ιώ, η παρατήρηση των στοιχείων στην επιφάνεια του ήταν ανέκαθεν πέρα από τις δυνατότητες του επίγεια τηλεσκόπια στη Γη.
Για να ξεπεραστεί αυτός ο περιορισμός, οι μηχανικοί και οι επιστήμονες έχουν σχεδιαστεί πλανητικό διαστημόπλοιο να επισκεφθείτε το Δία σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της Ιώ. Το 1979, το Voyager 1 αποκάλυψε ηφαιστειακή δραστηριότητα δυναμική Io από τις πρώτες κοντινές εικόνες της επιφάνειας του, η οποία κατέλαβε παράξενη ηφαιστειακή εδάφη, ενεργό λοφία και hot spots. Το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος παρέμεινε σε τροχιά στο σύστημα Δία 1995 - 2003 και παρατηρήθηκε πάνω από 160 ενεργά ηφαίστεια και ένα ευρύ φάσμα των στυλ έκρηξη. Αρκετοί παρέμειναν εκκρεμή ζητήματα στη μετά-εποχή Galileo, καθώς και η προέλευση και τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη της ηφαιστειακής δραστηριότητας της Ιούς εξακολουθεί να μην είναι ακόμη πλήρως κατανοητή.
Εν τω μεταξύ, οι αστρονόμοι έχουν πλανητικά εργαλεία σχεδιασμένα για να σπάσει το «φράγμα δει" και να βελτιώσει την ποιότητα της εικόνας από τα επίγεια τηλεσκόπια. Η σύγχυση που εισήγαγε τη συνεχή κίνηση της ατμόσφαιρας της Γης μπορεί να διορθωθεί σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιώντας προσαρμοστική οπτική, η οποία παρέχει μια εικόνα με ανάλυση κοντά στο όριο διάθλασης του τηλεσκοπίου. Από το 2001, όλοι οι μεγάλοι 8-10m τηλεσκόπια τάξη είναι εξοπλισμένο με την τεχνολογία αυτή.
"Από την πρώτη μας παρατήρηση του Ιώ το 2001 χρησιμοποιώντας το WM Keck II 10m τηλεσκόπιο από την κορυφή του Mauna Kea στη Χαβάη και το σύστημα του AO, η ομάδα μας έγινε πολύ ενθουσιασμένοι με την τεχνολογία. Επίσης, άρχισε να χρησιμοποιεί AoS στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στη Χιλή, και στο τηλεσκόπιο Gemini North στη Χαβάη. Η τεχνολογία έχει βελτιωθεί με την πάροδο των ετών, και η ποιότητα της εικόνας και τη χρησιμότητα αυτών των μέσων συγκρότημα έχει κάνει μέρος των βασικών σουίτα μέσο για μεγάλα τηλεσκόπια ", είπε ο Marchis.
Από το 2003, χρησιμοποιώντας τα δικά τους προγράμματα παρατηρώντας και αρχειακά στοιχεία, η ομάδα με επικεφαλής τον Marchis έχει συγκεντρώσει περίπου 40 εποχές των παρατηρήσεων του Io στο εγγύς υπέρυθρο. Αυτές οι εικόνες δείχνουν λεπτομέρειες τόσο μικρό όσο 100 χιλιόμετρα (60 μίλια) επί της επιφανείας του δορυφόρου.
Οι παρατηρήσεις τους έχουν αποκαλύψει νέους και ενεργητικός εκρήξεις που ονομάζονται εκρήξεις. Αυτά είναι εύκολα ανιχνεύσιμες από τεράστια θερμική εκπομπή τους σε μικρότερα μήκη κύματος, γεγονός που συνεπάγεται υψηλή θερμοκρασία έκρηξη. Η ομάδα παρατήρησε το ξύπνημα του ηφαιστείου Tvashtar ταυτόχρονα με το διαστημόπλοιο Νέοι Ορίζοντες, το οποίο πέταξε πέρασε τον Δία στο δρόμο της προς τον Πλούτωνα. Από μια συνδυασμένη έρευνα που βασίζεται σε τρία μεγάλα τηλεσκόπια, αναφέρουν ότι η έκρηξη ήταν ανιχνεύσιμο από Απρίλιος 2006-Σεπτέμβριος 2007. Παλαιότερες παρατηρήσεις από το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος και το WM Keck Observatory δείχνουν ότι αυτό το ηφαίστειο που εμφανίζονται στο παρελθόν παρόμοια σιντριβάνι φωτιά εκρηκτικός στυλ που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1999 και διήρκεσε για 15 μήνες. Ομοίως, Pillan, μια δυναμική έκρηξη που ανιχνεύεται με το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος 1996-1999, είχε και πάλι σποραδικές δραστηριότητα τον Αύγουστο του 2007 το οποίο αναφέρθηκε από την ομάδα χρησιμοποιώντας το WM Keck τηλεσκόπιο.
"Η episodicity των σημείων αυτών ηφαίστεια σε τακτική επαναφόρτιση του μάγματος αποθήκευσης θαλάμους", δήλωσε ο Ashley Davies ένα ηφαιστειολόγος στο Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology, και ένα μέλος της μελέτης. "Αυτό θα μας επιτρέψει να μοντελοποιηθεί η διαδικασία έκρηξη και να κατανοήσουν πώς η θερμότητα απομακρύνεται από το βαθύ εσωτερικό της Ιούς από αυτό το ιδιαίτερο ύφος της ηφαιστειακής δραστηριότητας".
Τέσσερις επιπλέον νέοι εκρήξεις εντοπίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας συμπεριλαμβανομένης μιας εξαιρετικά ενεργό ηφαίστειο που βρίσκεται σε μια περιοχή που ποτέ δεν είχε έδειξαν δραστηριότητα κατά το παρελθόν (planetocentric συντεταγμένες 17S, 5W) το Μάιο του 2004. Αυτό το νέο και σποραδικές ξέσπασμα είχε συνολική παραγωγή του 10%, η μέση θερμική απόδοση Ιώ, γι 'αυτό ήταν πιο ενεργητικός από Tvashtar το 2001, γεγονός που υποδηλώνει μια πηγή φωτιάς έκρηξη στυλ. Είναι ενδιαφέρον ότι η ομάδα δεν τήρησε καμία «μέγα-έκρηξη" κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, με μια ενεργειακή απόδοση παρόμοια με την έκρηξη στο Surt το 2001, η πιο δραστήρια έκρηξη δει ποτέ στο ηλιακό μας σύστημα. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι εκρήξεις θα πρέπει να είναι εξαιρετικά σπάνιο ή πολύ σποραδική, που διαρκεί για λίγες μέρες.
Η ομάδα και αρκετές ομάδες παρακολουθούν τους άλλους ακόμα ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς. Παρατήρησαν ότι από τον Σεπτέμβριο του 2010, η ηφαιστειακή δραστηριότητα Ιώ υπήρξε σε παγκόσμιο επίπεδο ηρεμίας. Μια ντουζίνα είναι μόνιμη, χαμηλής θερμοκρασίας εκρήξεις που αντιπροσωπεύουν διαχυτικός δραστηριότητα, ακόμα εντοπιστεί σε όλη την επιφάνεια της Ιούς, αλλά οι πρόσφατες παρατηρήσεις του δορυφόρου αποκαλύπτουν την απουσία των νέων φωτεινές εκρήξεις και ξεσπάσματα. Το τελευταίο φαίνεται από την έρευνα ήταν ο εντοπισμός του Loki Patera έκρηξη στις 24 Ιουλίου 2009, ένα ενεργό λίμνη λάβας γνωστό για την επεισοδιακή δραστηριότητα.
"Διαστημόπλοια έχουν μόνο ήταν σε θέση να συλλάβει φευγαλέες ματιές των ηφαίστεια της Ιούς ο Voyager για μερικούς μήνες, Galileo σε λίγα χρόνια, και Νέοι Ορίζοντες λίγες ημέρες. Επίγεια παρατηρήσεις, από την άλλη πλευρά, μπορεί να συνεχίσει να παρακολουθεί τα ηφαίστεια της Ιούς σε μεγάλες χρονικές κλίμακες. Οι πιο τηλεσκόπια κοιτάζοντας Ιώ, η καλύτερη κάλυψη του χρόνου μπορούμε να επιτύχουμε. " Δήλωσε ο Julie Rathbun από Redlands University, ένας πλανητικός επιστήμονας δεν εμπλέκεται άμεσα σε αυτή τη μελέτη, αλλά ο οποίος διεξήγαγε την παρακολούθηση της Ιώ με IRTF-3m τηλεσκόπιο για περισσότερα από 15 χρόνια. "Παρατηρήσεις AO από 8-10m τηλεσκόπια τάξη είναι μια δραματική βελτίωση στην χωρική ανάλυση σε σχέση με προηγούμενες παρατηρήσεις από το έδαφος. Σύντομα δεν θα είναι μόνος τρόπος για μας να παρακολουθεί τα ηφαίστεια της Ιούς, αλλά ο καλύτερος τρόπος. Θα πρέπει να κάνει αυτές τις παρατηρήσεις πιο συχνά . "
Η παρακολούθηση της ηφαιστειακής δραστηριότητας Io θα συνεχίσει να οικοδομήσουμε ένα χρονολόγιο της ηφαιστειακής δραστηριότητας και θερμική διακύμανση των εκπομπών, η οποία θα συμπληρώνεται περαιτέρω με δεδομένα που λαμβάνονται από άλλες αποστολές στο σύστημα του Δία (όπως ο χυμός αποστολή της ESA, ή μια μελλοντική αφιερωμένη Europa ή Ιώ αποστολή). Μέχρι τις αποστολές αυτές, ωστόσο, το έργο της παρακολούθησης ηφαιστειακής δραστηριότητας Io θα είναι από τις μεγάλες, AO-enabled επίγεια τηλεσκόπια.
Η επόμενη γενιά του ΑΟ συστήματα θα παρέχουν μια καλύτερη ποιότητα εικόνας και ανοίξτε το ορατό μήκος κύματος με την πλανητική τους αστρονόμους. Τα συστήματα αυτά είναι σήμερα υπό ανάπτυξη και θα έχουν το πρώτο φως τους κατά τα επόμενα χρόνια. Πολύχρωμο αλλαγές στην επιφάνεια λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας, όπως είναι οι καταθέσεις λοφίο ή πεδία ροή λάβας, θα ανιχνεύονται από το έδαφος.
"Το επόμενο βήμα γίγαντα στον τομέα της πλανητικής αστρονομίας είναι η άφιξη του Giant κατάτμηση τηλεσκόπια Mirror, ως τέτοια Τριάντα Meter Telescope αναμένεται να είναι διαθέσιμα το 2021. Θα παρέχει μια χωρική ανάλυση των 35 χιλιομέτρων στο εγγύς υπέρυθρο, που ισοδυναμεί με την χωρική ανάλυση των παγκόσμιων παρατηρήσεις που ελήφθησαν από το διαστημικό σκάφος Galileo. Όταν επισήμανε στην Ιώ, τα τηλεσκόπια θα προσφέρει το ισοδύναμο του ενός flyby διαστημόπλοιο του δορυφόρου ", δήλωσε ο Marchis.
Ιώ ανακαλύφθηκε από τον Γαλιλαίο, τον Ιανουάριο του 1610, και η ανακάλυψη ανακοινώθηκε σε Αστρικός Αγγελιαφόρος δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1610. Simon Marius ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε Ιώ και τα άλλα δορυφόρους του Γαλιλαίου (Europa, τον Γανυμήδη, την Καλλιστώ), ανεξάρτητα και ταυτόχρονα σε Iovalis Mundus, η οποία δημοσιεύθηκε το 1614. Τα ονόματα των φεγγαριών του Δία, πολλά λάτρεις του θεού Δία, προτάθηκαν από τον Johannes Kepler και προτάθηκε από τον Σ. Marius. Το ηφαιστειακό κέντρο ανιχνεύεται Μάιο του 2004 δεν έχει λάβει ακόμα επίσημη ονομασία.
Οι συνεργάτες της παρουσίασης DPS είναι Franck Marchis του Carl Sagan Center στο Ινστιτούτο SETI, CA και Ashley Davies από το Jet Propulsion Laboratory, Καλιφόρνια. Οι συγγραφείς θα ήθελαν να ευχαριστήσω Christian Marois του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας του Καναδά για την παροχή του υλικού που απαιτείται για την προσομοίωση ΤΜΤ. Μέρη των δεδομένων που προέρχονται από το παρατηρητήριο Keck Αρχείο, το ESO Επιστήμης Αρχείο και το Αρχείο Δίδυμοι Επιστημών. Οι κύριοι ερευνητές αυτών των δημοσίως διαθέσιμων παρατηρήσεων είναι Seran Gibbard από Lawrence Livermore National Laboratory, ο Bruce Macintosh από το Lawrence Livermore National Laboratory, Keith Matthew από το Caltech, Mark Showalter από Ινστιτούτο SETI, Imke de Pater από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Οι συγγραφείς ευχαριστούν τη NASA Outer Planets Ερευνητικό Πρόγραμμα για την στήριξη στο πλαίσιο επιχορήγησης 202844.02.02.01.80 και το Κέντρο για Adaptive Optics, η NSF Κέντρο Επιστήμης και Τεχνολογίας.
http://www.seti.org/node/1457
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου