Για τη μεγάλη αυτή περίοδο πριν από τον Ιπποκράτη δεν έχουμε συστηματικές πληροφορίες αλλά έμμεσες, από επιγραφές αλλά και μη ιατρικά έργα όπως τα Ομηρικά έπη, τα Ορφικά και τη Θεογονία του Ησιόδου. Αιώνες μετά τα ομηρικά έπη η ελληνική ιατρική υπό την επίδραση της σκέψης των προσωκρατικών φιλοσόφων, θα χάσει το θρησκευτικό της χαρακτήρα και θα εξελιχθεί σε επιστήμη. Οι καθαρά φιλοσοφικές διδασκαλίες των προσωκρατικών και η θεωρία των Πυθαγορείων περί αρμονίας θα γίνουν το σταθερό υπόβαθρο επάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η επιστημονική ιατρική. Μέσα από τον Ηράκλειτο, τον Εμπεδοκλή, το Δημόκριτο υλοποιήθηκε η αποδέσμευση της ιατρικής από το θαύμα και χαράχτηκε ο δρόμος της ιατρικής ως επιστήμης, μίας ιατρικής η οποία προέκυψε μέσα από τις παρατηρήσεις και τη λογική του ανθρώπου.
Ο σημαντικότερος θεός με θεραπευτικές ιδιότητες στον Όμηρο ήταν ο Απόλλωνας. Ο θεός όμως ο οποίος παραμέρισε όλους τους άλλους ταυτιζόμενος με την ιατρική σε περιοχές ακόμη και εκτός του ελληνικού κόσμου, ήταν ο Ασκληπιός. Η λατρεία του Ασκληπιού ξεκινώντας από την Επίδαυρο, εξαπλώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα, με αποτέλεσμα περισσότεροι από 400 ναοί και ιερά να έχουν αφιερωθεί σ' αυτόν. Τα πιο σημαντικά Ασκληπιεία της αρχαιότητας ήταν της Επιδαύρου, των Αθηνών, της Τρίκκης, της Κω και της Περγάμου. Η ιατρική εδιδάσκετο από τους Ασκληπιάδες, από περιοδευτές και από τους ιατροσοφιστές. Υπήρχαν επίσης στρατιωτικοί ιατροί, αλειπτές και μειγματοπώλες που εμπορεύονταν φάρμακα, δηλητήρια, καλλυντικά κτλ., αλλά και οι φαρμακείς ή φαρμακίδες που ασχολούνταν με τη συλλογή βοτάνων, οι μυροπώλες που πουλούσαν μύρα, αλοιφές, θυμιάματα, αλλά και οι μαίες κυρίως από τη Φρυγία και τη Θεσσαλία.
Η θεραπεία στα αρχαία Ασκληπιεία υποδεικνύονταν στον ασθενή μέσω της εμφάνισης του θεού στα όνειρά του κατά τη διάρκεια του ύπνου. Τα περισσότερα Ασκληπιεία ήταν ολόκληρα συγκροτήματα κτιρίων για τη στέγαση και τη νοσηλεία των αρρώστων. Η επικοινωνία του αρρώστου με το θεό γινόταν μέσα στο άβατον, όπου πραγματοποιούνταν προφανώς και η εγκοίμησις. Σε ειδικές μάλιστα πλάκες αναγράφονταν οι θεραπείες των αρρώστων.
Στα χρόνια αυτά, πέρα από τα Ασκληπιεία, αρχίζουν να αναπτύσσονται και διάφορες ιατρικές σχολές, όπως αυτή του Κρότωνα η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή χάρη στον Δημοκήδη, τον επαγγελματία ιατρό του οποίου η φήμη εξαπλώθηκε ιδιαίτερα στο τελευταίο τρίτο του 6ου αιώνα ακόμη και έξω από τα σύνορα του ελληνικού χώρου. Από τις πηγές πληροφορούμαστε πως ο Δημοκήδης στην Αίγινα διορίστηκε δημόσιος ιατρός με μισθό ενός ταλάντου, φεύγοντας έπειτα για την Αθήνα όπου και του προσέφεραν μισθό εκατό μνων. Από κει βρέθηκε στη Σάμο και τέλος στην αυλή του Υπάρχου των Σάρδεων, όπου εφαρμόζοντας ελληνικές θεραπευτικές μεθόδους και προσφέροντας «ήπια μετά τα ισχυρά» κατάφερε να θεραπεύσει το πόδι του βασιλιά Δαρείου, κερδίζοντας μεγάλη φήμη και πλούτο.
Εκτός από τα Ασκληπιεία υπήρχαν και άλλες σημαντικές ιατρικές σχολές με εξέχουσες αυτές της Κυρήνης, της Ρόδου, του Κρότωνος, της Κνίδου και της Κω. Η σχολή της Κνίδου ήταν παλιότερη από την σχολή της Κω η οποία όμως είχε την τύχη να γεννήσει τον Ιπποκράτη, στον οποίο οφείλει βασικά και τη φήμη της.
http://www.tmth.edu.gr/aet/thematic_areas/p324.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου