Ήταν όλοι τους μαζεμένοι έξω απο την είσοδο του μαρμάρινου στάδιου.....έμοιαζε κάπως με το Καλλιμάρμαρο μα ήταν σκεπαστό με μαρμαροκολώνες.....αετώματα με διάφορα σχέδια ήταν στολισμένα γύρω του.....ήταν όμορφο κι έλαμπε.......περίμεναν τη στιγμή για να μπουν μέσα.....γύρω γύρω στις εξέδρες ήταν κόσμος και τους κοίταγε...τους είχαν τυλίξει και τους παρασημοφορούσαν .....τραγουδούσαν λίγο πρίν μπούν μέσα.....μόλις τελείωσαν γύρισε κοίταξε τριγύρω και ρώτησε......που είναι τα υπόλοιπα παιδιά???.....έπρεπε να ήταν εδω.....μια φωνή της απάντησε.....είναι μέσα....μα είπε εκείνη.....έπρεπε να μας περιμένουν ....είπαμε να μας περιμένουν να μπούμε μαζί.......λόγω τον γεγονότων ...της απάντησε πάλι η φωνή....έπρεπε να μπουν πιο γρήγορα στον αγώνα......Ένοιωσε ένα χτύπημα στον ώμο της....γύρισε να δει ποιος ήταν ....ένας ηλικιωμένος την τράβηξε παραπέρα και της είπε......Ξέρεις τη τιμή σας γίνετε σήμερα?.....Ξέρεις τη μεγάλη Τιμή????....Αυτό που γίνετε αυτή τη στιγμή μικρή δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία των κόσμων......Από την απαρχή εώς τώρα δεν είναι πουθενά καταγεγραμένο.... Τιμήστε αυτό που φέρετε στους ώμους σας ...τιμήστε τους εαυτούς σας και τους δικούς σας....Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο μικρή....της είπε και χαμογέλασε......
εκείνη κοίταξε γύρω της ....ανάμεσα στον κόσμο που ήταν εκεί και τους παρακολουθούσε ήταν και οι γονείς τους....λίγο πιο πέρα ξεχώρισε τη μητέρα της......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου