~ * Η ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ * ~

Μπροστά στις Καρυάτιδες, τις μαρμαρένιες κόρες,

σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οι δυό μας ώρες κι ώρες.

ακίνητα τα μάτια σου έδειχναν κάποια λύπη

για κείνη που μας έκλεψαν κι απο τις άλλες λείπει,

στη ξενιτιά, στην σκοτεινιά, στα πέρατα του κόσμου.

Μα εγω τις έβρισκα σωστές, όλες σωστές εμπρός μου

κι έλεγα πως θα γύρισε κι εκείνη απο τα ξένα

γιατί μετρούσα, αγάπη μου, μαζί με αυτές και σένα.

Με το τραγούδι...

Με το τραγούδι ορμούν, λογχίζουν, στρώνουνε

κορμιά βαρβάρων οι ήρωες εκείνοι.

ένα τραγούδι είνι η ζωή τους σήμερα

κι η νίκη τους ένα τραγούδι θα απομείνει.

Με το τραγούδι ορμουν, λογχίζουν, πέφτουνε

κορμιά μαρτύρων, οι ήρωες εκείνοι.

ένα τραγούδι είναι για αυτους ο θάνατος

κι ο μνήμη των ανα τραγούδι θα απομείνει.

Τί είναι η πατρίδα μας

Τί είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι;

Μην είναι το άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι το άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι

και κάθε χώρα της με τα χωριά;

κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα

αρχαία μνημεία της χρυσή στολή,

που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα

μία δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Ολα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,

και κάτι πού έχουμε μες την καρδιά

και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα

και κράζει μέσα μας: εμπρός παιδιά!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ