~ * Πως είναι ο ήχος σιωπής ?.....Είναι ο άνεμος που σιγοψιθυρίζει?......Είναι το κύμα που σφιχτά αγκαλιάζει το βράχο?....Είναι η στάλα του νερού καθώς πέφτει με δύναμη κάτω?....Είναι ο ήχος εκείνος ο ονειρικός ,μα συνάμα τόσο εκκωφαντικός?....Είναι εκείνο το απαλό ξάφνιασμα,.....το φευγαλέο χάδι?....Μήπως είναι εκείνη η τρομερή θύελλα που δεν αφήνει τίποτα στο διάβα της?......ή εκείνος ο ανεπαίσθητος ήχος απο τις καμπανούλες στο ....κάπου εκεί?.....Είναι η μεθυστική μυρωδιά του γιασεμιού την ώρα που σκάνε πάνω του οι πρώτες σταγόνες βροχής?.......Είναι το αδύνατο ......με το αδύνατο , που κάνουν το δυνατό?......Είναι ο πρώτος κεραυνός ανάμεσα στα γκρίζα σύννεφα?..........Είναι το φτερούγισμα του πουλιού την ώρα της ανατολής?........Είναι το πρώτο σκίρτημα στο στήθος ή ο πρώτος πόνος?.......Είναι το δάκρυ της λύπης που κυλάει βουβό ή της χαράς?...........Είναι όλα αυτά και τίποτα?...........ή είναι το τέλος και η αρχή ?........... * ~
~ * Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι στο Αιγαίο να δίνω φιλιά..... Λευτεριά στους ανέμους ζητάω έχω πάψει να είμαι θνητός ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω δίχως σώμα χρυσός αετός.........* ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου